Επιλεγμένες γνώμες από τον ελληνικό τύπο-Ο γραπτός λόγος στα καλύτερά του
Η έξοδος από τα μνημόνια δεν θα είναι εύκολη υπόθεση, ο πονηρούλης Καμίνης και η ανοησία που δέρνει το γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού, ένας φιλήσυχος πολίτης, ο Ρουβίκωνας και η αγανάκτηση α λα καρτ, η πτήση έχει και προσγείωση, οι μπάφοι και η αντίληψη, η κυβέρνηση που πουλάει ανθρωπισμό στα ερείπια της διάλυσης και ο ελέφαντας που παραμένει στο δωμάτιο
Η έξοδος από τα μνημόνια δεν θα είναι εύκολη υπόθεση-kathimerini.gr
Ακόμη δυσκολότερα θα είναι όμως τα πράγματα όταν η πόρτα των μνημονίων θα έχει κλείσει πίσω μας και θα αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα στην αρένα του διεθνούς ανταγωνισμού. Χωρίς επενδύσεις, το τέλος των μνημονίων θα μοιάζει με το πέρασμα από το καθαρτήριο στην κόλαση.
…..
Ο Γ. ο Καμίνης προβάλλει ακίνδυνος μέσα από τη νωθρή αθωότητα που αναδίδει η παρουσία του
… στην πραγματικότητα, όμως, είναι πονηρούλης και η ανοησία που δέρνει το γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού.
…..
Ο Καμύ στον Προμηθέα στα Τάρταρα έγραφε αμέσως μετά τον πόλεμο ότι το βασικό πρόβλημα του κόσμου μας είναι ότι δεν αναγνωρίζει όρια. Ολα παίζουν, και αφού όλα παίζουν, τίποτε δεν αξίζει- kathimerini.gr
…..
Ελάχιστοι αισθάνονται άνετα να κυκλοφορήσουν ή να παρκάρουν τη νύχτα, σε πολλούς δρόμους της πρωτεύουσας. Η καχυποψία και ο φόβος έχουν μεταβάλει την κοινωνική συμπεριφορά και αυτό είναι η μεγαλύτερη νίκη όσων θέλουν να πλήξουν το «σύστημα».
…..
Μήπως όμως ο Ρουβίκωνας είναι ένα δημιούργημα κύκλων που θέλουν την αγανάκτηση α λα καρτ; Να μην τη βιώνουμε δηλαδή στους δρόμους και στις διαδηλώσεις – άρα και η κυβέρνηση να μην κινδυνεύει – αλλά να την έχουμε ως θέαμα στις τηλεοράσεις; Να υπάρχει μια «κινηματική» οργάνωση χωρίς μεν να σκοτώνει όπως οι άλλες ακροαριστερές, αλλά να «εκτονώνει»; Και τελικά μήπως η δράση του Ρουβίκωνα …οοοόλως τυχαίως βοηθά την κυβέρνηση σαν το καπάκι που ανοίγει η νοικοκυρά για να φύγουν οι ατμοί στην κατσαρόλα και το φαγητό να μην χαλάσει; Μήπως ο Ρουβίκωνας είναι εκείνο το εργαλείο για την αριστερά που είναι ταμάμ όπως λένε και οι Κωνσταντινουπολίτες, για να φαίνεται μεν μια κοινωνική αντίδραση τόση όμως όση μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αντέξει;- protothema.gr/tourne
…..
Οι άνθρωποι που πετάνε καθημερινά στη σφαίρα του ανεκπλήρωτου τα όνειρα ενός ολόκληρου λαού είναι λογικό να πετάνε στα σύννεφα. Είτε για να ξεφύγουν από τις ευθύνες τους, είτε απλά για να απολαύσουν όσα κέρδισαν λέγοντας ψέματα, αλλοιώνοντας την πραγματικότητα, συκοφαντώντας τους άλλους κοκ.
Όπως κάθε ταξίδι έχει την Ιθάκη του, έτσι και κάθε πτήση έχει την προσγείωση. Που στην περίπτωση του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ δε θα είναι υπεύθυνος ο πιλότος του F-16, αλλά ο ίδιος ο πρωθυπουργός και οι συγκυβερνήτες του από το κόμμα του και τους ΠΑΝΕΛ- protothema.gr
Τότε θα μάθουμε αν πετάει ο κ. Τσίπρας ή αν κάνει μερικά μέτρα (δυο εκλογές και ένα δημοψήφισμα σε λίγους μήνες) και μετά πέφτει, πολύ απλά γιατί δεν ήταν στη φύση του και δεν είχε φροντίσει να μάθει να πετάει όπως ο πιλότος.
…..
Ενα σοβαρό σφάλμα σχεδιασμού απειλεί να τινάξει στον αέρα την στρατηγική της κυβέρνησης. Εξηγούμαι.
Πρώτα η κυβέρνηση έβγαλε στην αγορά το παραμύθι ότι έρχεται η ανάκαμψη παρέα με την ανάπτυξη, ότι φεύγουν τα Μνημόνια κι ότι η οικονομία γύρισε σελίδα. Κι ύστερα φέρνει το νομοσχέδιο για το χασίσι.
Λάθος. Κάθε σοβαρός άνθρωπος θα τους έλεγε ότι η σειρά είναι διαφορετική.
Πρώτα μοιράζει ο Καρανίκας τους μπάφους. Κι ύστερα βγαίνει τουρνέ ο Πρωθυπουργός να πουλήσει «ενάρετους κύκλους», δίκαιη ανάπτυξη και τη Χιονάτη με τους επτά νάνους.
Διότι αν δεν μεσολαβήσουν οι μπάφοι να σου βελτιώσουν την αντίληψη, έρχεται το ΔΝΤ και στο κάνει καινούργιο το μαγαζί.
Μας ξεχώριζε η κυβέρνηση Τσίπρα, η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα και η δημόσια διοίκηση που διευθύνει η κυβέρνηση Τσίπρα.
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι απλό. Ακριβώς όπως η αιτία της κρίσης ήταν βασικά πολιτική, η έξοδος από την κρίση δεν μπορεί παρά να είναι και αυτή πολιτική.
Να βρεθεί δηλαδή μια κυβέρνηση που δεν θα καταδικάζει τη χώρα να αποτελεί «παγκόσμια αρνητική έκπληξη».
Άλλος δρόμος δεν υπάρχει – ό,τι κι αν νομίζει ο Ντεϊσελμπλούμ…
Εκτός κι αν πλακώσουμε όλοι μαζί τους μπάφους!- tanea.gr
…..
Mια από τις επιτυχίες του Netflix είναι η σειρά «Disjointed», που διακωμωδεί την κουλτούρα της κάνναβης και τη νοσταλγία του ανορθολογισμού της δεκαετίας του 1960. Η Ρουθ «Ασπρο Φτερό» Φέλντμαν (την υποδύεται η Κάθι Μπέιτς), πρώην παιδί των λουλουδιών, είναι ιδιοκτήτρια μιας κλινικής για χρήστες μαριχουάνας στο Λος Αντζελες, που ουσιαστικά λειτουργεί ως άσυλο για χασισοπότες. Πολλά κλισέ για μια αξιοπρεπή κωμωδία.
Στην Ελλάδα τα κλισέ δεν κάνουν κωμωδίες αλλά κυβερνητική πολιτική. Δείτε, π.χ., την πρόταση του υπουργού Υγείας Ανδρέα Ξανθού, σύμφωνα με την οποία προκρίνεται η μεταφορά της κάνναβης «από τον Πίνακα Α’ κατάταξης των Ναρκωτικών ουσιών στον Πίνακα Β’». Ο υπουργός λέει ότι επιδιώκει την ασφαλή και σταθερή πρόσβαση των ασθενών σε αναγκαία φάρμακα, κυρίως κατευναστικά, χωρίς «τον κίνδυνο της δίωξης για κατοχή και διακίνηση παράνομων ναρκωτικών ουσιών!». Για τους καρκινοπαθείς, ρε άκαρδοι φιλελέδες, κατά το κυβερνητικό μελό.
Η κυβέρνηση πουλάει ανθρωπισμό στα ερείπια της διάλυσης. Ως γνωστόν, τα ερείπια είναι ιδανικό σκηνικό μελό ιστοριών – το υλικό των οποίων είναι για γέλια. Αλλά, εδώ που τα λέμε, και για κλάματα.- tanea.gr
…..
Το πρόβλημα είναι ότι αυτό το παιχνίδι με τις λέξεις για τα μέτρα από το ΔΝΤ μαζί με το μπαλάκι που πετάει για το χρέος προς την Ευρώπη δεν προμηνύουν θετικές εξελίξεις για τη χώρα μας. Το Ταμείο μπορεί να επιχειρεί, κάνοντας λίφτινγκ στη δική του εικόνα, να αποποιηθεί τον ρόλο του κακού στο ελληνικό ζήτημα, αλλά είναι δεδομένο ότι η Ευρώπη δεν πρόκειται να προχωρήσει άμεσα σε ρύθμιση του χρέους – και προπαντός χωρίς νέες δεσμεύσεις – με αποτέλεσμα σύντομα η Ελλάδα να βρεθεί ξανά με την πλάτη στον τοίχο για τη λήψη νέων μέτρων που θα απαιτεί η κάλυψη του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2018. Ετσι η χώρα μας θα εξακολουθήσει να κυνηγάει την ουρά της: Εναν υπερφυσικό στόχο για το πρωτογενές πλεόνασμα, τον οποίο συμφώνησαν δανειστές και κυβέρνηση, με νέα μέτρα λιτότητας που θα συνθλίβουν την οικονομία και θα καταδικάζουν τις προοπτικές ανάπτυξης.
Το ζήτημα είναι ότι για άλλη μια φορά η ελληνική οικονομία μοιάζει εγκλωβισμένη σε μη ρεαλιστικούς στόχους από τους δανειστές και φαντασιακά αφηγήματα από την κυβέρνηση. Και τα δύο θα διαψευσθούν από τη σκληρή πραγματικότητα, η οποία, στο πλαίσιο των δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί, εγκυμονεί νέα βάρη και απογοήτευση σε μια κουρασμένη κοινωνία. Δυστυχώς ο ελέφαντας παραμένει στο δωμάτιο… tanea.gr
