ΗΠΑ και ΔΝΤ: Μια σχέση υπό αμφισβήτηση

Ανάλυση της πρότασης για διακοπή της χρηματοδότησης

Στον απόηχο της δέσμευσης του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για εξάλειψη της κυβερνητικής σπατάλης κατά τη δεύτερη θητεία του, τίθεται υπό εξέταση η σχέση των Ηνωμένων Πολιτειών με διεθνείς οργανισμούς, με αιχμή του δόρατος το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Το παρόν άρθρο αναλύει την κεντρική θέση  ανάλυσης  του Michael Rubin στο Washington Examiner, σύμφωνα με την οποία ο Πρόεδρος Τραμπ θα έπρεπε να διακόψει τη χρηματοδότηση του ΔΝΤ, εξετάζοντας τα επιχειρήματα και  τις προεκτάσεις  της πρότασης.

 
Η προβληματική λειτουργία του ΔΝΤ: Καταγγελίες για σπατάλη και αθέμιτες πρακτικές

Το άρθρο του Rubin σκιαγραφεί μια εικόνα του ΔΝΤ ως ενός οργανισμού που σπαταλά χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων και δρα ενάντια τόσο στην οικονομική σύνεση όσο και στα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ. Κεντρικό επιχείρημα αποτελεί η πάγια τακτική του ΔΝΤ να χορηγεί επανειλημμένα δάνεια σε κυβερνήσεις γνωστές για τη διαφθορά τους. Αναφέρεται χαρακτηριστικά η περίπτωση μιας αφρικανικής χώρας, όπου πάνω από δώδεκα προηγούμενα δάνεια δεν κατάφεραν να διασώσουν τον τραπεζικό τομέα ή να σταθεροποιήσουν τα οικονομικά της χώρας, αλλά ο φόβος της οικονομικής κατάρρευσης οδηγούσε συνεχώς σε νέα δάνεια. Αυτή η πολιτική παρομοιάζεται με την αποπληρωμή χρεών για ψυχαναγκαστικούς παίκτες τζόγου, επιτρέποντάς τους να επιστρέψουν στο καζίνο, πανηγυρίζοντας παράλληλα ότι τουλάχιστον αποφεύχθηκε η βίαιη είσπραξη από τοκογλύφους.

Το δημοσίευμα προχωρά σε σύγκριση, αναφέροντας ότι ακόμα και αν αξιωματούχοι της USAID, συμπεριλαμβανομένης της πρώην Διοικήτριας Samantha Power, αντιμετωπίζουν ποινικές διώξεις για χρηματοδότηση φιλανθρωπικών οργανώσεων που ελέγχονται ή ωφελούν τρομοκρατικές ομάδες (με ποσά άνω των 100 εκατομμυρίων δολαρίων), αυτό ωχριά μπροστά στη σπατάλη, την απάτη και την κατάχρηση στην οποία εμπλέκεται το ΔΝΤ με χρήματα των ΗΠΑ.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη απόφαση του ΔΝΤ να εκταμιεύσει 1 δισεκατομμύριο δολάρια προς το Πακιστάν, μια από τις πιο διεφθαρμένες χώρες του κόσμου. Η κίνηση αυτή ήρθε μετά από τρομοκρατική διείσδυση από το Πακιστάν στην Ινδία και την εκτέλεση μη Μουσουλμάνων μπροστά στις οικογένειές τους. Η Ινδία ανταπέδωσε πλήττοντας στρατόπεδα εκπαίδευσης τρομοκρατών. Αντί να αποστασιοποιηθούν, Πακιστανοί στρατιωτικοί αξιωματούχοι παρακολούθησαν τις κηδείες των τρομοκρατών με επίσημη στολή και στη συνέχεια επιτέθηκαν στην Ινδία. Τέτοιες ενέργειες, δεδομένης της ευελιξίας του χρήματος, δεν προσιδιάζουν σε ένα καθεστώς που επιδιώκει σοβαρά τη μεταρρύθμιση ή την οικονομική φερεγγυότητα, καθώς οι χρηματοδότες της τρομοκρατίας σπάνια θέτουν ως προτεραιότητα την ευημερία των πολιτών τους.

Επιπλέον, η χρηματοδότηση του Πακιστάν από το ΔΝΤ θεωρείται ουσιαστικά διάσωση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Το Πακιστάν περιγράφεται ως υποτελές της Κίνας, με το λιμάνι Γκουαντάρ να αποτελεί το αρχικό “μαργαριτάρι” στην κινεζική στρατηγική και τον Οικονομικό Διάδρομο Κίνας-Πακιστάν να έχει βυθίσει το Ισλαμαμπάντ σε χρέος 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η εκταμίευση 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων σε ένα καθεστώς εθισμένο στην τρομοκρατία και φίλα προσκείμενο στην Κίνα, σε μια εποχή που ο Λευκός Οίκος επιδιώκει την αποκλιμάκωση των εντάσεων μεταξύ δύο πυρηνικών δυνάμεων, δεν αφορούσε μόνο το Πακιστάν, αλλά αποτελούσε και μια πράξη περιφρόνησης του ΔΝΤ προς τον Πρόεδρο Τραμπ.

 
Η πρόταση: Διακοπή της χρηματοδότησης και οι επιπτώσεις της

Ο αρθρογράφος καλεί τον Πρόεδρο Τραμπ να μην ανεχτεί τέτοια σπατάλη, απάτη ή ασέβεια. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεσμεύουν πάνω από 150 δισεκατομμύρια δολάρια στο ΔΝΤ, τόσο μέσω ποσοστώσεων όσο και μέσω συμπληρωματικής χρηματοδότησης. Υπενθυμίζεται ότι στις 4 Φεβρουαρίου, ο Τραμπ υπέγραψε εκτελεστικό διάταγμα που απαιτούσε από τον Υπουργό Εξωτερικών να επανεξετάσει εντός 180 ημερών τη συμμετοχή των ΗΠΑ σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς “στους οποίους οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μέλος και παρέχουν οποιουδήποτε είδους χρηματοδότηση”.

Δεδομένου του κακού ιστορικού του ΔΝΤ, και ειδικά των 25 δανείων προς το Πακιστάν (με το πιο πρόσφατο να είναι αυτό της περασμένης εβδομάδας), ο Υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο καλείται να μην περιμένει καν τόσο πολύ. Με την εξοικονόμηση περισσότερων από 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων μεμιάς, ο Τραμπ θα μπορούσε να αποστομώσει όσους υποστηρίζουν ότι συνεχίζει να πουλάει μια ψευδαίσθηση αντί να περικόπτει πραγματικά τις δαπάνες. Θα μπορούσε επίσης να αποκαλύψει την μπλόφα εκείνων στο ΔΝΤ, και κατ’ επέκταση στην Παγκόσμια Τράπεζα και τα Ηνωμένα Έθνη, που πιστεύουν ότι είναι άτρωτοι στις συνέπειες της διαφθοράς και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας.

 
Αξιολόγηση

Η επιχειρηματολογία του άρθρου είναι έντονα επικριτική προς το ΔΝΤ, εστιάζοντας σε συγκεκριμένα παραδείγματα και συνδέοντας τις πρακτικές του οργανισμού με αρνητικές συνέπειες για τα αμερικανικά συμφέροντα και την παγκόσμια σταθερότητα. Η πρόταση για διακοπή της χρηματοδότησης παρουσιάζεται ως ένας τρόπος για την κυβέρνηση Τραμπ να επιδείξει αποφασιστικότητα στην καταπολέμηση της σπατάλης, να ασκήσει πίεση σε διεθνείς οργανισμούς και να ενισχύσει την εικόνα της ως προστάτιδας των αμερικανικών συμφερόντων.

Το άρθρο προσφέρει μια συγκεκριμένη οπτική γωνία για τη λειτουργία διεθνών οικονομικών θεσμών και τις πολιτικές που τους διέπουν. Αναδεικνύει τις πολυπλοκότητες της διεθνούς βοήθειας και χρηματοδότησης, καθώς και τις πιθανές πολιτικές σκοπιμότητες που μπορεί να υποκρύπτονται. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το άρθρο παρουσιάζει μια μονοδιάστατη κριτική. Μια πιο ολοκληρωμένη αξιολόγηση θα απαιτούσε την εξέταση και των θετικών πτυχών του έργου του ΔΝΤ, των μηχανισμών εποπτείας και ελέγχου που διαθέτει, καθώς και των πιθανών αρνητικών συνεπειών που θα είχε μια απότομη διακοπή της αμερικανικής χρηματοδότησης για την παγκόσμια οικονομική σταθερότητα.

 
Βασικά σημεία

Η κεντρική θέση του άρθρου είναι ότι ο Πρόεδρος Τραμπ πρέπει να σταματήσει τη χρηματοδότηση του ΔΝΤ. Τα βασικά σημεία που υποστηρίζουν αυτή τη θέση περιλαμβάνουν:

–Σπατάλη και αναποτελεσματικότητα: Το ΔΝΤ κατηγορείται για σπατάλη χρημάτων των Αμερικανών φορολογουμένων μέσω επαναλαμβανόμενων δανείων σε διεφθαρμένες κυβερνήσεις, χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα.

–Υποστήριξη αντιπάλων: Η χρηματοδότηση χωρών όπως το Πακιστάν θεωρείται έμμεση υποστήριξη της τρομοκρατίας και οικονομική διάσωση της Κίνας.

–Ασέβεια προς τις ΗΠΑ: Οι ενέργειες του ΔΝΤ ερμηνεύονται ως περιφρόνηση προς την αμερικανική κυβέρνηση.

–Ευκαιρία για τον Τραμπ: Η διακοπή της χρηματοδότησης παρουσιάζεται ως ευκαιρία για τον Τραμπ να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις του για περικοπή δαπανών και να ασκήσει πίεση σε διεθνείς οργανισμούς.

Το άρθρο του Michael Rubin αποτελεί μια δυναμική και τεκμηριωμένη (βάσει των παραδειγμάτων που παραθέτει) παρέμβαση, καλώντας σε ριζική αλλαγή της πολιτικής των ΗΠΑ έναντι του ΔΝΤ. Παρόλο που η ανάλυση είναι επικεντρωμένη σε μια συγκεκριμένη οπτική, θέτει σημαντικά ερωτήματα σχετικά με τη λογοδοσία, την αποτελεσματικότητα και την ευθυγράμμιση των διεθνών οργανισμών με τα συμφέροντα των κρατών-μελών που τους χρηματοδοτούν.

 
mywaypress.gr