Η αδράνεια της κυβέρνησης σκοτώνει την ελληνική βιομηχανία

H Ένωση Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας (ΕΒΙΚΕΝ), σε υπόμνημά της προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος, με τεκμηριωμένο τρόπο κατέγραψε την πραγματική κατάσταση που βιώνει η πολύπαθη ελληνική βιομηχανία στο σύνολό της.

Ένας από τους πλέον κρίσιμους τομείς της ελληνικής οικονομίας στο νευραλγικό θέμα του υψηλού κόστους ενέργειας αντιμετωπίζει την κυβερνητική αμεριμνησία σε όλο της το μεγαλείο.

Τα δεδομένα είναι ακριβή :

1. Ένα χρόνο μετά τη συνάντησή τους με τον πρωθυπουργό της χώρας για το καυτό θέμα-παράγοντα επιβίωσής τους, το κόστος ενέργειας, που τις καταδικάζει να λειτουργούν σε μη ανταγωνιστικό περιβάλλον,  πρακτικά η κυβέρνηση δεν υλοποίησε ΟΥΤΕ ΕΝΑ  από τα μέτρα για τα οποία είχε δεσμευτεί.

2. Στο υπόμνημα της η ΕΒΙΚΕΝ αναφέρει την πραγματοποίηση  αλλεπάλληλων (περισσοτέρων  των 30) συσκέψεων (παραθέτοντας μάλιστα και τα αποδεικτικά  σχετικά δελτία τύπου του υπουργείου) με αντικείμενο ένα ζήτημα που καθημερινά, στην κυριολεξία, κλείνει επιχειρήσεις και αφήνει στο δρόμο χιλιάδες εργαζομένους.

Εντούτοις ΚΑΝΕΝΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ , ακόμα και από αυτά που προβλέπει η ευρωπαϊκή νομοθεσία (πχ. η αντιστάθμιση ρύπων), δεν έχει εφαρμοστεί για τη στήριξη της εγχώριας παραγωγής.

3. Η αγορά ενέργειας στο σύνολό της και οι ευάλωτοι καταναλωτές, στους οποίους πλέον συγκαταλέγεται και η βιομηχανία, βρίσκονται ενώπιον αδιεξόδων που δημιούργησαν ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ  της ελληνικής πολιτείας.  Η άσκηση κοινωνικής πολιτικής μέσω των τιμολογίων ενέργειας, η ολοσχερής εγκατάλειψη των εγχώριων ανταγωνιστικών πηγών ενέργειας όπως ο λιγνίτης, η χωρίς πυξίδα και χωρίς μελέτη των επιπτώσεων στον καταναλωτή άσκηση ενεργειακής πολιτικής καθώς και οι επιλεκτικές επιδοματικές πολιτικές (feed-in-tariffs) για τη στήριξη ακριβών επιλογών χωρίς εγχώρια προστιθέμενη αξία, έχουν οδηγήσει σήμερα στο ΣΗΜΕΙΟ ΜΗΔΕΝ την αγορά και τους καταναλωτές.

Η αδράνεια της κυβέρνησης οδηγεί στα λουκέτα το σύνολο της  ελληνικής βιομηχανίας. Αυτό ισοδυναμεί με ακόμη μία εθνική τραγωδία.

Η άσκηση δημοσίων σχέσεων (δεξιά και αριστερά…)από αυτούς που όφειλαν να έχουν τραβήξει αυτιά αντί να ασκούνται σε διαπιστώσεις  μουσικής δωματίου, είναι εξίσου βλαβερή-και τυχοδιωκτική. Θα κριθούν και αυτοί.

Η ύπαρξη της υγιούς  ελληνικής βιομηχανίας απαιτεί εθνική συστράτευση, είναι όρος επιβίωσης της χώρας.

Και στο σήμα κινδύνου που έχει εκπέμψει η ελληνική βιομηχανία εδώ και χρόνια, η σκληρή αλήθεια είναι ότι κανένας δεν ανταποκρίθηκε, ούτε εντάχθηκε σε κάποια κυβερνητική ατζέντα-διότι δεν υπήρχε βούληση να αντιμετωπιστεί.

Επιτέλους λίγη  σοβαρότητα τουλάχιστον στα κρίσιμα!

Παναγιώτης Τσακιρίδης