Η δημοκρατία ως ευθύνη: Το μήνυμα του Scott Galloway και η αντανάκλασή του στην Ελλάδα

Σε ένα πρόσφατο άρθρο του, ο Scott Galloway περιγράφει με δραματικό αλλά ρεαλιστικό τρόπο τη στιγμή που διανύει η αμερικανική δημοκρατία. Αναφέρει πως ο Τραμπ έχει το Κογκρέσο γονατισμένο, τα δικαστήρια να καταρρέουν και τις μεγάλες εταιρείες να επωφελούνται. Αυτό που απομένει, τονίζει, είναι οι ίδιοι οι πολίτες. Δεν πρόκειται μόνο για μετανάστες, καθηγητές ή δημοσιογράφους. Η ουσία του προβλήματος είναι η ανεξέλεγκτη εξουσία που, όταν δεν αμφισβητείται, εξαπλώνεται σαν μετάσταση. Η δημοκρατία, καταλήγει, δεν υπερασπίζεται τον εαυτό της. Δεν αρκούν τα hashtags· απαιτούνται ψήφοι, αγωγές και, πάνω απ’ όλα, θάρρος.

 
Το ερώτημα: Μπορεί αυτό το μήνυμα να αντιστοιχηθεί στην Ελλάδα;

Η απάντηση είναι πως όχι μόνο μπορεί, αλλά και πρέπει να μας προβληματίσει βαθιά. Η ελληνική δημοκρατία έχει περάσει από μεγάλες δοκιμασίες: οικονομικές κρίσεις, κοινωνικές εντάσεις, αμφισβήτηση θεσμών, αλλά και στιγμές συλλογικής αφύπνισης. Τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε και εδώ τα συμπτώματα που περιγράφει ο Galloway:

• Θεσμικά ερωτήματα για τη λειτουργία της δικαιοσύνης και της διαφάνειας.
• Συγκρούσεις ανάμεσα στην εξουσία και τους υπερασπιστές της ελευθερίας του λόγου, της εκπαίδευσης ή της ενημέρωσης.
• Μια τάση απομάκρυνσης των πολιτών από τη συμμετοχή στα κοινά, αντικαθιστώντας τις ουσιαστικές παρεμβάσεις με φευγαλέα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η ουσία του προβλήματος είναι διαχρονική και οικουμενική:
Η δημοκρατία δεν είναι μια στατική κατάσταση, αλλά μια συνεχής διαδικασία. Δεν αρκεί να την κληρονομήσουμε· χρειάζεται να τη φροντίζουμε, να την ελέγχουμε, να την αμφισβητούμε και να την ανανεώνουμε.

Στην Ελλάδα, έχουμε αποδείξει πως μπορούμε να αντιδράσουμε: με δικαστικές προσφυγές, με κινητοποιήσεις, με πολιτικές αλλαγές και κοινωνική δράση. Όμως η ευθύνη δεν σταματά εκεί. Το να είμαστε πολίτες μιας δημοκρατίας σημαίνει να διεκδικούμε τη λογοδοσία, να μην αδιαφορούμε για τις αποφάσεις που μας αφορούν, να μην αφήνουμε την εξουσία να μένει ανεξέλεγκτη, όποιος κι αν τη διαθέτει.

Το πραγματικό δίλημμα, λοιπόν, είναι ξεκάθαρο:
Θα μείνουμε θεατές στην κατάρρευση των θεσμών ή θα σταθούμε ενεργοί υπερασπιστές της δημοκρατίας μας; Θα αρκεστούμε σε μια φωνή πίσω από μια οθόνη ή θα τη μετατρέψουμε σε πράξη, με ψήφο, συμμετοχή, θάρρος και αλληλεγγύη;

Το μήνυμα του Galloway είναι επίκαιρο και για την Ελλάδα. Η δημοκρατία δεν υπερασπίζεται τον εαυτό της. Εναπόκειται σε εμάς να αποφασίσουμε τον ρόλο μας: πολίτες ή θεατές. Ας επιλέξουμε συνειδητά.

mywaypress.gr –Περιεχόμενο αξίας με την υποστήριξη  υβριδικής νοημοσύνης.

Για  αναγνώστες με μεγάλο εύρος προσοχής.