Η εξωτερική πολιτική του Τραμπ στη Μέση Ανατολή
Το άρθρο από το thedispatch.com εξετάζει κριτικά τη στάση του Ντόναλντ Τραμπ απέναντι στη Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες του Κόλπου, αντιπαραβάλλοντάς την με τη συμπεριφορά του προς παραδοσιακούς συμμάχους όπως ο Καναδάς. Η κεντρική θέση του κειμένου είναι ότι ο Τραμπ, παρά την προεκλογική του ρητορική περί “περιορισμού” των εξωτερικών επεμβάσεων και “τέλους των ατελείωτων πολέμων”, συνέχισε και ενίσχυσε την αμερικανική στρατιωτική και πολιτική στήριξη προς καθεστώτα του Κόλπου, ενώ ταυτόχρονα επέδειξε εχθρική στάση προς δημοκρατικούς συμμάχους.
Βασικά σημεία και επιχειρήματα
Ο συγγραφέας επισημαίνει τα εξής βασικά σημεία:
Αντίφαση στην προσέγγιση του Τραμπ: Ενώ ο Τραμπ επικρίνει τις προηγούμενες διοικήσεις για επεμβάσεις και δαπάνες σε χώρες όπως το Αφγανιστάν και το Ιράκ, επαινεί και υπόσχεται προστασία στις χώρες του Κόλπου, αποδίδοντας την ανάπτυξή τους στις δικές τους προσπάθειες και όχι σε δυτικές παρεμβάσεις. Ο συγγραφέας αντικρούει αυτό το επιχείρημα, υποστηρίζοντας ότι η ύπαρξη και η ευημερία των κρατών του Κόλπου οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αμερικανική βοήθεια και την πολιτική “παρεμβατικότητα” που ξεκίνησε από την εποχή του Προέδρου Φράνκλιν Ρούζβελτ και τη στρατηγική σημασία του πετρελαίου.
Η σημασία της αμερικανικής προστασίας: Το άρθρο αναδεικνύει την ιστορική πορεία της αμερικανικής δέσμευσης στην ασφάλεια της Σαουδικής Αραβίας και άλλων χωρών του Κόλπου, από τη συμφωνία Ρούζβελτ-Ιμπν Σαούντ το 1945 μέχρι το Δόγμα Κάρτερ και τις στρατιωτικές επεμβάσεις στον Περσικό Κόλπο. Αυτή η προστασία θεωρείται θεμελιώδης για την επιβίωση των μοναρχιών της περιοχής.
Οικονομική ανάπτυξη και εξωτερική βοήθεια: Ο συγγραφέας σημειώνει επίσης ότι η εντυπωσιακή αστική ανάπτυξη σε πόλεις όπως το Ριάντ και το Άμπου Ντάμπι δεν είναι αποκλειστικά έργο των λαών της περιοχής, αλλά βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό σε ξένους εργάτες, κατασκευαστικές εταιρείες, αρχιτέκτονες, ακόμη και στην υιοθέτηση αγγλικού δικαίου για τις εμπορικές συναλλαγές.
Διπλά σταθμά στην εξωτερική πολιτική: Το κείμενο τονίζει έντονα τα διπλά σταθμά του Τραμπ όσον αφορά τις συμμαχίες. Αναρωτιέται γιατί η στρατιωτική συμμαχία με την Ευρώπη ή οι εγγυήσεις ασφαλείας για την Ιαπωνία και την Αυστραλία θεωρούνται “εκμετάλλευση” των ΗΠΑ, ενώ οι αντίστοιχες εγγυήσεις προς τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ παρουσιάζονται ως επωφελείς.
Η περίπτωση του Καναδά: Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την περίπτωση του Καναδά ως χαρακτηριστικό παράδειγμα της αντιφατικής στάσης του Τραμπ. Παρά το γεγονός ότι ο Καναδάς είναι ένας δημοκρατικός, σταθερός σύμμαχος, σημαντικός εμπορικός εταίρος και ο μεγαλύτερος προμηθευτής πετρελαίου των ΗΠΑ (πολύ περισσότερο από τη Σαουδική Αραβία), ο Τραμπ φέρεται με περιφρόνηση προς αυτόν, ενώ επαινεί και υποστηρίζει αυταρχικά καθεστώτα.
Επενδύσεις και “Deals”: Το άρθρο εξετάζει το επιχείρημα ότι η υποστήριξη στα καθεστώτα του Κόλπου δικαιολογείται από τις επενδύσεις τους στις ΗΠΑ (“Deals”). Ωστόσο, ο συγγραφέας επισημαίνει ότι ο Καναδάς και η Ευρώπη επενδύουν πολύ περισσότερα στις ΗΠΑ από ό,τι η Σαουδική Αραβία και οι γείτονές της συνδυαστικά. Υποστηρίζει ότι η προτίμηση του Τραμπ για αυταρχικές χώρες πηγάζει από την ευκολία σύναψης συμφωνιών “με χειραψία”, παρακάμπτοντας τις χρονοβόρες διαδικασίες που απαιτούνται στις δημοκρατίες με τη συμμετοχή νομοθετών και ψηφοφόρων.
Αξιολόγηση και ευρύτερη εικόνα
Το άρθρο παρέχει μια καλά τεκμηριωμένη κριτική της εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ στη Μέση Ανατολή, εστιάζοντας στην αναντιστοιχία μεταξύ της ρητορικής του και των πράξεών του. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί ιστορικά στοιχεία και συγκριτικά παραδείγματα (όπως η περίπτωση του Καναδά) για να ενισχύσει τα επιχειρήματά του. Η αξία για τον αναγνώστη έγκειται στην εις βάθος ανάλυση των παραγόντων που διαμορφώνουν τις σχέσεις ΗΠΑ-Σαουδικής Αραβίας (ιστορία, πετρέλαιο, ασφάλεια) και στην ανάδειξη των αντιφάσεων στην προσέγγιση του Τραμπ, προσφέροντας μια ευρύτερη εικόνα των γεωπολιτικών και οικονομικών διαστάσεων του θέματος. Το άρθρο υπονομεύει την εικόνα του Τραμπ ως “μη-παρεμβατικού” προέδρου, παρουσιάζοντάς τον να ευθυγραμμίζεται με μακροχρόνιες αμερικανικές πολιτικές για την προστασία των συμφερόντων στον Κόλπο, ενώ παράλληλα εφαρμόζει μια πολιτική που φαίνεται να ευνοεί αυταρχικά καθεστώτα έναντι δημοκρατικών συμμάχων, πιθανώς λόγω προσωπικών και οικονομικών κινήτρων (“Deals”).
mywaypress.gr – Για προσεκτικούς αναγνώστες
