Η Ινδία πρέπει τώρα να αγκαλιάσει την «Επιχείρηση Οργή του Θεού» του Ισραήλ
Μια ανάλυση της πρότασης του Michael Rubin για αντίποινα διαρκείας
Το άρθρο του Michael Rubin, με τίτλο “India Must Now Embrace Israel’s “Operation Wrath of God””, (aei.org) παρουσιάζει μια ριζοσπαστική και σκληρή πρόταση για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας από την Ινδία. Εν μέσω μιας υποθετικής κλιμάκωσης της έντασης με το Πακιστάν, μετά από μια πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση στο Κασμίρ, ο Rubin προτείνει στην Ινδία να υιοθετήσει μια στρατηγική παρόμοια με την ισραηλινή “Επιχείρηση Οργή Θεού”. Η παρούσα ανάλυση εξετάζει τα βασικά σημεία του άρθρου και θα αξιολογήσει την κεντρική του θέση.
Βασικά σημεία
Το ιστορικό προηγούμενο: Ο Rubin ξεκινά αναφερόμενος στην τρομοκρατική επίθεση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972 και την επακόλουθη ισραηλινή “Επιχείρηση Οργή Θεού” – μια εκστρατεία στοχευμένων δολοφονιών των υπευθύνων. Αυτό τίθεται ως πρότυπο για την προτεινόμενη ινδική δράση.
Η υποθετική κρίση (Μάιος 2025): Περιγράφεται μια πρόσφατη (22 Απριλίου 2025) τρομοκρατική επίθεση στην περιοχή Παχαλγκάμ του Ινδικού Κασμίρ, όπου Πακιστανοί τρομοκράτες, συνδεδεμένοι με παρακλάδι της Λασκάρ-ε-Τάιμπα, εκτέλεσαν Ινδούς πολίτες. Η επίθεση αυτή παραλληλίζεται με την επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023.
Η Ινδική απάντηση (“Operation Sindoor”): Η Ινδία, σύμφωνα με το άρθρο, απάντησε στις 6 Μαΐου 2025 με πλήγματα σε στρατόπεδα εκπαίδευσης τρομοκρατών στο Πακιστάν. Ωστόσο, ο Rubin κρίνει αυτή την απάντηση ανεπαρκή, καθώς η καθυστέρηση δύο εβδομάδων έδωσε χρόνο στους τρομοκράτες να διαφύγουν.
Η κεντρική πρόταση: Ο Rubin καλεί την Ινδία να υιοθετήσει μια στρατηγική στοχευμένων δολοφονιών, όχι μόνο των άμεσων δραστών της επίθεσης στο Παχαλγκάμ, αλλά και όσων εμπλέκονται στη χρηματοδότηση, εκπαίδευση ή υποστήριξη της Λασκάρ-ε-Τάιμπα. Αυτές οι επιχειρήσεις θα πρέπει να εκτείνονται εντός του Πακιστάν, στο Αφγανιστάν, ακόμη και σε πόλεις όπως το Λονδίνο, η Μόσχα ή το Πεκίνο, όπου Πακιστανοί αξιωματούχοι θα μπορούσαν να βρίσκονται.
Απόρριψη ηθικών ενδοιασμών και διπλωματίας: Ο συγγραφέας υποβαθμίζει τις ανησυχίες για πυρηνική κλιμάκωση, τονίζοντας ότι δεν πρέπει να υπάρχει “ηθική ισοδυναμία” μεταξύ των “υποστηρικτών της τρομοκρατίας” (Πακιστάν) και των “θυμάτων της τρομοκρατίας” (Ινδία). Η δικαιοσύνη, κατά τον Rubin, υπερτερεί της “ησυχίας” που επιδιώκει η διπλωματία.
Πλεονεκτήματα της προτεινόμενης στρατηγικής: Η “εύλογη άρνηση” (plausible deniability) μπορεί να λειτουργήσει υπέρ της Ινδίας. Εάν το Πακιστάν αντιδράσει σε τέτοιες δολοφονίες, θα παραδεχτεί εμμέσως την ευθύνη του για τη σφαγή. Ο απώτερος στόχος είναι οι τρομοκράτες να ζουν υπό συνεχή φόβο.
Ευρύτερη εικόνα
Η πρόταση του Rubin εντάσσεται στο μακροχρόνιο και τεταμένο πλαίσιο των σχέσεων Ινδίας-Πακιστάν, με επίκεντρο το ζήτημα του Κασμίρ και τις αλληλοκατηγορίες για υποστήριξη τρομοκρατικών ομάδων. Η περιοχή είναι πυρηνικά εξοπλισμένη, γεγονός που καθιστά οποιαδήποτε κλιμάκωση εξαιρετικά επικίνδυνη.
Το άρθρο υιοθετεί μια σκληροπυρηνική προσέγγιση (hawkish stance) στην εξωτερική πολιτική και την αντιτρομοκρατία, η οποία συχνά υποστηρίζεται από νεοσυντηρητικούς κύκλους, στους οποίους ανήκει και ο Michael Rubin (του American Enterprise Institute – AEI). Η προσέγγιση αυτή δίνει έμφαση στη στρατιωτική ισχύ και τις μονομερείς δράσεις έναντι της διπλωματίας και των πολυμερών λύσεων.
Ο παραλληλισμός με την “Επιχείρηση Οργή Θεού” είναι σημαντικός. Η ισραηλινή επιχείρηση, αν και συχνά παρουσιάζεται ως επιτυχής στην εξουδετέρωση των υπευθύνων της σφαγής του Μονάχου, είναι επίσης αμφιλεγόμενη ως προς τη νομιμότητά της, τις παράπλευρες απώλειες και τη μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητά της στην αποτροπή της τρομοκρατίας.
Ανάλυση της κεντρικής θέσης
Η κεντρική θέση του Rubin είναι ότι η Ινδία, αντιμέτωπη με αυτό που περιγράφει ως μια υπαρξιακή τρομοκρατική απειλή υποκινούμενη από το Πακιστάν, πρέπει να εγκαταλείψει τις συμβατικές απαντήσεις και να υιοθετήσει μια πολιτική εξωδικαστικών στοχευμένων δολοφονιών σε παγκόσμια κλίμακα. Ισχυρίζεται ότι αυτός είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος αποτροπής και επιβολής δικαιοσύνης.
Τεκμηρίωση:
Αποτελεσματικότητα της αποτροπής: Ενώ ο φόβος της σύλληψης ή της εξόντωσης μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά για ορισμένα άτομα, η ιστορία έχει δείξει ότι οι τρομοκρατικές οργανώσεις συχνά αντικαθιστούν τα στελέχη τους και οι ιδεολογίες που τις τροφοδοτούν παραμένουν. Επιπλέον, τέτοιες τακτικές μπορεί να οδηγήσουν σε κύκλους αντεκδίκησης και περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση.
Νομικές και ηθικές επιπτώσεις: Οι εξωδικαστικές δολοφονίες, ειδικά σε έδαφος ξένων κρατών, παραβιάζουν κατάφωρα το διεθνές δίκαιο και την εθνική κυριαρχία. Ηθικά, εγείρουν σοβαρά ζητήματα σχετικά με το κράτος δικαίου και τον κίνδυνο εκτέλεσης αθώων ή ατόμων χωρίς δέουσα διαδικασία.
Κίνδυνος κλιμάκωσης: Σε μια ήδη ασταθή περιοχή μεταξύ δύο πυρηνικών δυνάμεων, η υιοθέτηση μιας τέτοιας επιθετικής στρατηγικής αυξάνει δραματικά τον κίνδυνο ανεξέλεγκτης κλιμάκωσης. Η “εύλογη άρνηση” που προτείνει ο Rubin είναι δύσκολο να διατηρηθεί στην πράξη και μπορεί να μην αποτρέψει τα αντίποινα.
Διεθνής αντίδραση: Η Ινδία, ως μια ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη που επιδιώκει διεθνή αναγνώριση και σεβασμό, θα διακινδύνευε σοβαρή διπλωματική απομόνωση και καταδίκη εάν υιοθετούσε τέτοιες πρακτικές. Η επίκληση του παραδείγματος του Ισραήλ μπορεί να μην είναι επαρκής για να δικαιολογήσει τέτοιες ενέργειες στα μάτια της διεθνούς κοινότητας, δεδομένων των διαφορετικών γεωπολιτικών πλαισίων.
Πρακτικές δυσκολίες: Η διεξαγωγή μιας παγκόσμιας εκστρατείας δολοφονιών απαιτεί εξαιρετικά εξελιγμένες μυστικές υπηρεσίες και πόρους, ενώ ο κίνδυνος αποτυχίας και έκθεσης είναι πάντα υψηλός.
Το άρθρο του Michael Rubin, προτείνει μια ακραία και επικίνδυνη στρατηγική για την Ινδία. Αν και πηγάζει από την αναμφισβήτητη ανάγκη αντιμετώπισης της τρομοκρατίας και την οργή για τις απώλειες αθώων ζωών, η πρόταση για μια “Ινδική Οργή Θεού” αγνοεί τις σοβαρές νομικές, ηθικές και γεωπολιτικές συνέπειες. Μια τέτοια πολιτική θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν φαύλο κύκλο βίας, να υπονομεύσει το διεθνές δίκαιο και να αυξήσει δραματικά τον κίνδυνο μιας ευρύτερης, ακόμη και πυρηνικής, σύγκρουσης στην περιοχή. Ενώ η αποτροπή της τρομοκρατίας είναι κρίσιμος στόχος, οι μέθοδοι που προτείνονται από τον Rubin ενέχουν κινδύνους που υπερβαίνουν κατά πολύ τα όποια πιθανά οφέλη. Η διεθνής κοινότητα και οι ψυχραιμότερες φωνές εντός της Ινδίας πιθανότατα θα απέρριπταν μια τέτοια προσέγγιση, επιδιώκοντας λύσεις μέσω της διπλωματίας, της ενίσχυσης της ασφάλειας και της διεθνούς συνεργασίας κατά της τρομοκρατίας.
mywaypress.gr
