Η λογιστικής αντίληψης πολιτική παράγει ψευδαισθήσεις

Η ψευδαίσθηση κανονικότητας  με  αδιάφορα ποσά ελαφρύνσεων  και φόρων δεν τονώνουν την μεσαία τάξη. Η παράβλεψη ουσιαστικής τόνωσης μέσω της αποκατάστασης της ρευστότητας και ένα εμπνευσμένο εθνικό σχέδιο ανάταξης του ιδιωτικού τομέα κατοχυρώνει την απελευθέρωση της αγοράς από κατεψυγμένα μοντέλα λογιστικής πολιτικής.

 
Η σοβαρή οικονομική πολιτική  και όχι η παρωχημένη λογιστικής αντίληψης πολιτική, προτάσσει την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας  και της παραγωγικής ικανότητας του ιδιωτικού τομέα.

Η λογιστική πολιτική έχει εγκλωβίσει  για πολλά χρόνια τον ιδιωτικό τομέα καθιστώντας τον αιχμάλωτο στην φυλακή ανεπαρκών  μεταρρυθμίσεων, πληρώνοντας το κόστος της πολιτικής δειλίας, την τυφλή υποταγή στην γραφειοκρατία της ΕΕ, κρατώντας  τον δέσμιο στην έρημο της έλλειψης ρευστότητας.

Η βασική πρόνοια των οικονομικών μέτρων θα έπρεπε να αφορά τον ιδιωτικό τομέα και τους εργαζομένους.  Αυτούς χρειαζόμαστε. Με αυτούς θα πολεμήσουμε τις επιπτώσεις του covid. Αυτοί δίνουν την μάχη.

Ο εκάστοτε υπεύθυνος χάραξης λογιστικής και όχι οικονομικής  πολιτικής δεν έχει την γνώση και τα εργαλεία να  αξιολογήσει την δυναμική χρήσης των πόρων του ιδιωτικού τομέα που γνωρίζει  καλύτερα από κάθε πολιτικό λογιστή την βέλτιστη κατανομή τους. Βασικός πόρος είναι η ρευστότητα  και το σχέδιο που δεν υπάρχει.

Οι υπεύθυνοι χάραξης λογιστικής πολιτικής καταστρέφουν την  ελεύθερη αγορά  με ψευδαισθήσεις κανονικότητας και νεφελώδεις εξαγγελίες. Με δειλές επιλογές και ανεπίλυτα χρόνια προβλήματα, δεν αξιοποιεί  την εμπειρία  διεθνών επιτυχιών, χωρίς ανάπλαση παραστάσεων από διεθνή πρότυπα, εξαντλείται και περιορίζεται στα λογιστικά, καθιστώντας  αιχμάλωτη την αγορά, την μεσαία τάξη και τους εργαζομένους.

Η συνεχής παράβλεψη ενίσχυσης της πραγματικής αποδοτικότητας  και παραγωγικότητας έχει ως αποτέλεσμα  μια  ασθενική, αντιπαραγωγική, αναποτελεσματική, περιορισμένης δυναμικής  οικονομία,  ικανής να δημιουργήσει μακροπρόθεσμα νέο εθνικό πλούτο, εξαναγκάζοντάς την  σε παρατεταμένη καθήλωση, παράγοντας φτώχεια σε όλα τα πεδία της χώρας. Η φοβική και ελλειμματικής φαντασίας πολιτική δεν διασφαλίζει την αναγκαία, συνεχόμενη, εργώδη, καθημερινή υποστήριξη προς την ανάκαμψη.

Κλειδί για μια ισχυρή μεσαία τάξη είναι ένα μακρόπνοο εθνικό σχέδιο μιας εμπνευσμένης οικονομικής πολιτικής δημιουργίας πλούτου από όλους, παράλληλα με ισχυρά άμεσα μέτρα τόνωσης της οικονομικής δραστηριότητας.

Το μεγαλύτερο καθήκον  μιας οραματικής, εμπνευσμένης, εθνικής οικονομικής πολιτικής, που οφείλει να προσθέτει αξία στην ζωή των πολιτών της και στην παραγωγική οικονομία, είναι η ευελιξία  και στην προσαρμογή με σύνθεση  και στην ανάπτυξη με τόλμη και σχέδιο.

Π. Τσακιρίδης

my way press.gr