Η μεσαία τάξη χρειάζεται τολμηρό εθνικό σχέδιο ανθεκτικότητας

Η σταθερότητα, σαν κύριο χαρακτηριστικό που προσδιόριζε την μεσαία τάξη, έχει γίνει μια ανάμνηση του παρελθόντος. Έχει χαθεί μαζί με την κανονικότητα σε πεδία περιβάλλοντος που δρούσε και δημιουργούσε. Εργασία, κατοικία, ασφαλιστικό, προγραμματισμός για σπουδές παιδιών, διακοπές, είναι έννοιες του «ευ ζην». Επιβίωση, άγχος, δάνεια, χρέη, μειώσεις μισθών-συντάξεων, παραμέληση υγείας, είναι στην καθημερινή μάχη απλώς του «ζην».

Το αφήγημα της πολιτικής αφέλειας, δεν μπόρεσε να βρει απαντήσεις στα ερωτήματα του πώς και γιατί φτάσαμε στην χρεωκοπία, δεν μπόρεσε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις προόδου, να εφοδιάσει με τα βασικά υλικά ασφαλούς περιβάλλοντος προόδου.

Η δεύτερη οικονομική κρίση του 2020 απόρροια της υγειονομικής κρίσης, προστέθηκε στην προηγηθείσα δεκαετή οικονομική κρίση και πολλαπλασίασε προβλήματα άλυτα και ερωτήματα πολλά, επιδείνωσε τις προοπτικές της μεσαίας τάξης. Το νέο αφήγημα για επαναφορά στην κανονικότητα της σταθερότητας είναι αόριστες λέξεις, κενές ουσίας. Χρειάζεται αντισυμβατική φορολογική πολιτική στο μικροεπιχειρείν, γενναία ελάφρυνση πάσης φύσεως άμεσων και έμμεσων φόρων στα νοικοκυριά μεσαίας τάξης, στοχευμένο,τολμηρό, εθνικό σχέδιο ανθεκτικότητας . Οι οικογένειες αναδείχθηκαν σε φορέα σταθερότητας- αυτές θα πρέπει να παραμείνουν στα δύσκολα που έρχονται. Η κανονικότητα αφορά πρωτίστως αυτές τις οικογένειες ως πυρήνες σταθερότητας.

Η μεσαία τάξη χρειάζεται άμεση βοήθεια. Η μεσαία τάξη κινδυνεύει.

Μια μεσαία τάξη που προοδεύει, είναι η συγκολλητική ουσία ασφαλείας για τα θεμέλια της κοινωνίας προόδου και μιας δημοκρατίας δικαίου.

Π. Τσακιρίδης
my way press.gr