Η νέα γενιά της Ευρώπης θα δώσει την τελική μάχη
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας από το βήμα της Κεντρικής Επιτροπής δήλωσε –πιστός στη γνωστή αοριστολογία της υπνηλίας, ότι «έχουμε επιλέξει να δώσουμε τη μάχη για μια άλλη Ευρώπη και πρέπει να αναλάβουμε πρωτοβουλίες αφύπνισης». Κάτι ξέχασε ο κ.Τσίπρας.
Παραβλέπει ότι η αφύπνιση της Ευρώπης θα προέλθει από τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας και της οικονομίας, με στρατηγική, αληθινή πολιτική μέθοδο, προσανατολισμό που θα συνθέτει την καινοτομία σε όλα τα πεδία με τις ανάγκες της αγοράς και του διεθνούς ανταγωνισμού, την τεχνοκρατική αποτελεσματικότητα και αυστηρότητα με τις ανάγκες της κοινωνίας των πολιτών, με πρόνοια στην υγεία, τα εργασιακά δικαιώματα, την παιδεία κλπ . Δηλαδή με ευκαιρίες βελτίωσης για όλους, μέσω της δημιουργίας πλούτου και ευκαιριών. Η Ευρώπη των εύκολων λύσεων και υποκατάστατων δεν υπάρχει.
Ο διαμοιρασμός της φτωχοποίησης δεν αποτελεί επιλογή της Ευρώπης. Αλίμονο εάν η αφύπνιση έχει ως πρότυπό της το μοντέλο της πιο αποτυχημένης κυβέρνησης και τα χαρακτηριστικά των στελεχών της.
Δεν πρέπει να παραδοθεί η Ευρώπη στον σχεδιασμό των λαϊκιστών που εκτρέφουν τα ακραία στοιχεία (δεξιά και αριστερά) με την απάθεια των δήθεν εναλλακτικών, τα ψεύδη τους και τις αυταπάτες.
Ο λαϊκισμός είναι ίδιος- είτε αφορά τον εξευγενισμένο λαϊκισμό των δογματικών είτε της αριστεράς των ψεμάτων είτε της ακροδεξιάς.
Για να μπορέσει η ιδέα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης να υπηρετεί θεμελιώδης κοινωνικές ανάγκες, χρειάζεται τόλμη και σύγκρουση με ότι γεννάει τον λαϊκισμό. Με ευελιξία απέναντι στους γραφειοκράτες κάθε είδους, με όραμα για όλους, με ηγέτες που θα εμπνεύσουν και θα κινητοποιήσουν. Με άμεσα αντανακλαστικά και όχι ατέρμονες συζητήσεις.
Εάν δεν κερδίσει αυτή την μάχη, η διάλυση της θα είναι νομοτελειακή. Πριν την διάλυση όμως μια νέα γενιά οφείλει να δώσει μια τεράστια μάχη για την αλλαγή της με τον δικό της τρόπο, έξω από κόμματα και νόρμες, μακριά από ιστορικά αναποτελεσματικά. Αυτή η νέα γενιά, πιο σοφή με συσσωρευμένη την εμπειρία της μέχρι σήμερα εφαρμοσμένης πολιτικής θα μπορέσει να διασώσει το όραμα μιας Ευρώπης απαλλαγμένης από αμαρτίες.
Γιατί τόση βιασύνη για την έξοδο της Μ. Βρετανίας;
Το κοινό αίτημα των έξι ιδρυτικών μελών της ΕΟΚ το 1957 να ξεκινήσουν το ταχύτερο δυνατό οι διαπραγματεύσεις για την έξοδο της Μ. Βρετανίας από την ΕΕ προκειμένου να μη μεσολαβήσει μεγάλη περίοδος αβεβαιότητας, είναι παρορμητικό. Σε μια χώρα με την ιστορία της Μ. Βρετανίας δεν χρειάζονται βεβιασμένες κινήσεις… Προς τούτο είναι σημαντική η παρέμβαση της Άγκελα Μέρκελ για την αναγκαιότητα οι διαπραγματεύσεις με το Λονδίνο να διεξαχθούν με «κατάλληλο και ουσιαστικό τρόπο».
Π.Τσακιρίδης
