Η παραγωγική επιθετική τεκμηρίωση
Η ανθρωποκεντρική ανάπτυξη, η κοινωνική ανθεκτικότητα και η διεκδίκηση αλλαγών σε κανόνες οφείλει να είναι τεκμηριωμένα επιθετική
Ο επιθετικός πολιτικός λόγος συγκαλύπτει και πηγάζει από την αγωνία πολιτικής επιβίωσης.
Κρύβει και την αδράνεια και την έλλειψη προτάσεων-συνήθως. Συγκαλύπτει την αδράνεια στην διαχείριση της υγειονομικής κρίσης.
Ο δημιουργικός πολιτικός λόγος που συνδυάζει και προτάσεις και πολιτική κρίση είναι ποιο παραγωγικός. Παρακολουθώντας την συνεδρίαση της Βουλής για τον προϋπολογισμό, τις δηλώσεις και τις τηλεοπτικές παρουσίες πάρεργων υπουργών, η ξύλινη γλώσσα της πλειοψηφίας των στελεχών της κυβέρνησης και η εκτεταμένη χρήση μιας παλαιοκομματικής παρωχημένης ορολογίας, υποκριτικών επιχειρημάτων και κομματικής νοσηρότητας είναι ενδεικτική της απουσίας συγκροτημένου λόγου και αδυναμία υπεράσπισης μιας αναποτελεσματικής διαχείρισης και στο οικονομικό και στο υγειονομικό πεδίο. Η πλήρης απουσία ουσιαστικών απαντήσεων δημιουργεί αβεβαιότητα στους πολίτες και επιβαρύνει το κλίμα εμπιστοσύνης στην οικονομία -πέραν όλων των άλλων σκοτεινών πεδίων, αποτέλεσμα της αδράνειάς της και της διαβρωτικής για την κοινωνική συνοχή επιλεκτικής πολιτικής της.
Η επιλογή μιας μορφής μαύρου λαϊκισμού υπό τον μανδύα της αριστείας και της χυδαίας πληρωμένης επικοινωνίας και η προβιά της επιτελικότητας αποτελούν καταφύγιο μιας επιπόλαιας αντίληψης περι διακυβέρνησης με κάθε κόστος και μέσο.
Η Μαρία Δεμερτζή αναπληρώτρια διευθύντρια του Bruegel, σε ανάλυση της για το σκεπτικό πίσω από τους δημοσιονομικούς κανόνες του Μάαστριχτ σημειώνει ότι: «Μια χώρα με υψηλό χρέος που χρησιμοποιεί δημοσιονομική πολιτική για να εξουδετερώσει ένα αρνητικό σοκ θα προκαλέσει αύξηση των περιθωρίων της και θα βλάψει όχι μόνο την ίδια αλλά και άλλες χώρες. Αλλά, εάν μια χώρα με χαμηλό χρέος χρησιμοποιεί δημοσιονομική πολιτική για να αντιμετωπίσει ένα αρνητικό σοκ, ωφελεί τόσο την ίδια όσο και άλλους. Οι χώρες που ασκούν ανεξάρτητη δημοσιονομική πολιτική αποτυγχάνουν να το εσωτερικεύσουν. Έτσι, το πλαίσιο του Μάαστριχτ απέτυχε να αναγνωρίσει την ανάγκη ρητού συντονισμού. Η αποτελεσματική πολιτική γίνεται όταν όλα τα μέρη στη διαδικασία λήψης αποφάσεων κινούνται παράλληλα, όχι το ένα εναντίον του άλλου και με σαφή κατανόηση του πώς επηρεάζουν το ένα το άλλο. Όταν σκεφτόμαστε την αναθεώρηση των δημοσιονομικών κανόνων, πρέπει να αναζητήσουμε δομές που μπορούν να ενθαρρύνουν αυτόν τον ρητό συντονισμό.»
Η ανθρωποκεντρική ανάπτυξη, η κοινωνική ανθεκτικότητα και η διεκδίκηση αλλαγών σε κανόνες οφείλει να είναι τεκμηριωμένα επιθετική. Η δυσκίνητη πολιτική γραφειοκρατία εσωτερικού και εξωτερικού και η σύμπλευση χωρίς διαπραγμάτευση δεν έχουν αποδώσει μέχρι σήμερα μετρήσιμο όφελος για οικονομία και κοινωνία. Η κοινωνία των πολιτών, οι δημιουργικές κοινωνικές ομάδες, οι ανεξάρτητοι φορείς της οικονομίας και μια διεκδικητική πολιτική ηγεσία που θα εκφράσει με σχέδιο την ανάγκη ουσιαστικών αλλαγών μπορούν να είναι μια παραγωγική συμμαχία.
Π. Τσακιρίδης
my way press.gr
