Κάθε πολίτης που δεν είναι ελεύθερος να επιχειρήσει είναι μια αποτυχία της πολιτικής
Κάθε ημέρα χωρίς ένα εθνικό σχέδιο ανάταξης και ανάπτυξης είναι μια μνημειώδεις αποτυχία των υπνωτικών διαχειριστών της πολιτικής. που εξυπηρετεί συμφέροντα ξένα προς την χώρα και την πρόοδο των πολιτών της.
Εθνικό σχέδιο ανάταξης και ανάπτυξης που θα περιλαμβάνει καίριες, κοστολογημένες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ανάδειξη των εθνικών πλεονεκτημάτων στην οικονομία στους τομείς-αστέρες που μπορούν να φωτίσουν λεωφόρους ανάπτυξης και ένα πλάνο ενεργειών με αρχή, μέση και τέλος που θα απευθύνεται στην κοινωνία και την διαλυμένη ελληνική μεσαία τάξη.
Η απαλλοτρίωση του μόχθου και της ιδιοκτησίας των πολιτών, η δήμευση της περιουσίας που απέκτησε στηριζόμενος στις δικές του δυνάμεις και με ίδια μέσα, ο εγκλεισμός του στην φυλακή ενός κολαστηρίου φόρων και απαγορεύσεων επιχειρηματικής δράσης, είναι έγκλημα της πολιτικής.
Πολίτες που θα μείνουν άστεγοι λόγω της έλλειψης πολιτικής στην διαχείριση των κόκκινων δανείων και των οφειλών στην εφορία, αλλά και του ΕΝΦΙΑ που γονατίζει ιδιοκτήτες, θα είναι μια πραγματικότητα που θα έρθει σύντομα στη χώρα.
Παραμελημένοι πολίτες χωρίς αξιοπρεπή γηρατειά, πεταμένοι στο δρόμο, θα είναι μια πραγματικότητα που θα έρθει σύντομα στη χώρα.
Χιλιάδες εξαιρετικού ανθρώπινου δυναμικού, παραιτημένο στα καφέ, θα υποταχθεί στην προσωρινή λύση των επιδομάτων για λίγους και για λίγο χρονικό διάστημα και μετά δύσκολα θα σταθεί στα πόδια του για επανεκκίνηση ατομική, θα είναι μια πραγματικότητα που θα έρθει σύντομα στη χώρα.
Η απελευθέρωση από τα δεσμά του κράτους δυνάστη που σκοτώνει κάθε παραγωγική ικμάδα με υπερφορολόγηση και γραφειοκρατικά εμπόδια μαζοχιστικής νοοτροπίας, θα επιτρέψει σε όσους μπορούν και θέλουν να διακριθούν και μέσω της κοινωνικής αλληλεγγύης να συνεισφέρει και με την κρατική πρόνοια βοήθεια στους ανήμπορους. Η Ελλάδα με τα χαρακτηριστικά των μοναδικών δεσμών της κοινωνίας και του μοναδικού φιλότιμου έχει την δύναμη της συλλογικής αντίδρασης στην ισοπέδωση αξιοπρεπών πολιτών. Αρκεί να έχει την ευκαιρία να δράσει χωρίς δεσμά.
Ποια πολιτική έχει λύσεις; Ποιος έχει συμφέρον να δοκιμάζει σε πειραματικούς τηλεοπτικούς σωλήνες μια γενιά που κινείται σε μικρόκοσμο από ανησυχίες επιπέδου ρούχα-τσάντα και τρίχα; Ποιος καθοδηγεί τους πολίτες σε ζωή επιπέδου ολικής πνευματικής, παραγωγικής φτώχειας, με διέξοδο μια παρακμιακή αντίληψη να αγοράζουν ελπίδα από τον τζόγο των παιχνιδιών.
Ελέγχοντας κάθε δραστηριότητα των πολιτών και κάθε ανεξάρτητη θεσμική αρχή, η πολιτική εξουσία ελέγχει την αλήθεια που δεν θέλουν να γνωρίζουν οι πολίτες.
Η πλήρης καθυπόταξη των παραγωγικών δυνάμεων απαγορεύει την άνθιση μιας ρωμαλέας νέας γενιάς επιχειρηματικών δράσεων. Μικρής ή μεγάλης κλίμακας project ανήσυχων δημιουργών, που δεν επιθυμούν την κατάληξη μιας επιδότησης «με σειρά και στην ουρά» ενσωματώνουν μια απέχθεια προς όλους και μια παραίτηση που αποτελεί μακροπρόθεσμα ανασταλτικό παράγοντα δράσεων. Χωρίς την κινητοποίηση του ιδιωτικού τομέα και των υγιών δημιουργών του δημοσίου, η χώρα υποθηκεύει πλούτο, εκχωρεί ζωτικό χώρο και περιθωριοποιεί ζωντανές δυνάμεις που με μόνο εφόδιο τις δυνάμεις τους, χωρίς δόντι, μέσο ή ρουσφέτι, θέλουν να δώσουν την δική τους μάχη. Θέλουν να δηλώσουν παρόντες πριν την τελική παράδοση. Παράδοση του δικού τους μέλλοντος αλλά και αυτού των παιδιών τους.
Ο πολίτης αυτής της χώρας πρόκοψε και αναπτύχθηκε, στέριωσε και κατέκτησε αγορές και κλάδους, μετασχημάτισε μεθόδους υγιούς δράσης, κέρδισε μέχρι το τελευταίο send με αξιοπρέπεια, τόλμη, αυτοπεποίθηση, παλεύοντας με θεούς και δαίμονες. Η μετατροπή του σε σκλάβο από την διπλή απειλή, μιας καθεστωτικής νοοτροπίας και δειλών κομματικών σχημάτων, ενός αδιάφορου πολιτικού συστήματος, δεν μπορεί να συνεχισθεί. Η νοοτροπία του λαϊκισμού και των διαπιστώσεων, έχουν το ίδιο σύστημα σκέψης, που παράγει αδράνεια, θυμό και οργή.
Κάθε πολίτης που δεν είναι ελεύθερος να επιχειρήσει είναι μια αποτυχία της πολιτικής. Και κάθε ημέρα χωρίς ένα Εθνικό Σχέδιο ανάταξης και ανάπτυξης είναι μια μνημειώδεις αποτυχία της πολιτικής που εξυπηρετεί συμφέροντα ξένα προς την χώρα και την πρόοδο των πολιτών της. Για να μην ζήσουμε πάλι πολιτικούς που ανακαλύπτουν ότι η οικονομία πάει καλά κρίνοντας από τις πολλές διαφημίσεις στην τηλεόραση, αγνοώντας στοιχειώδεις κανόνες της αγοράς ή πολιτικούς που βραχυκυκλώνουν στα όρια διαρκείας ημερών του γάλακτος ή πολιτικούς που επιπόλαια διαβάζουν κείμενα περί οραματικής ανάπτυξης χωρίς να έχουν τεκμηριώσει ούτε μια λέξη που θα τους δεσμεύει. Εθνικό σχέδιο από την αγορά, για την αγορά και την κοινωνία, για τον επιχειρηματία και τον πολίτη, για την συλλογική ευημερία και την ατομική πρόοδο. Εθνικό σχέδιο που θα υπηρετεί τους πολλούς και όχι τους λίγους που βολεύονται από αμέριμνους πολιτικούς. Εθνικό σχέδιο για τους πολλούς και όχι έτοιμες οδηγίες χρήσεως από εφαρμοστές και διαχειριστές.
Π. Τσακιρίδης
