«Κόκκινη κάρτα» στις κυβερνητικές πολιτικές: Η ανάγκη για δραστική αλλαγή στην Ελλάδα
Η πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν ανέδειξε με τον πιο ανησυχητικό τρόπο την αδυναμία των κυβερνητικών πολιτικών της Ελλάδας να ανταποκριθούν στις σύγχρονες κοινωνικές προκλήσεις. Οι κοινωνικοί δείκτες της χώρας εκπέμπουν σήμα κινδύνου, με την Ελλάδα να χάνει το τρένο της ανοδικής κοινωνικής σύγκλισης. Τα δεδομένα είναι αμείλικτα: η «ψαλίδα» μεταξύ της Ελλάδας και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών είναι μεγαλύτερη από ποτέ σε κρίσιμους τομείς όπως το κόστος στέγασης, η ιατρική περίθαλψη, ο κίνδυνος φτώχειας και οι εισοδηματικές ανισότητες.
Η στεγαστική κρίση: Ένα αδιέξοδο για τα νοικοκυριά
Η υπερβολική επιβάρυνση από το κόστος στέγασης αποτελεί έναν από τους πιο σοβαρούς δείκτες αποτυχίας. Ποσοστό των ελληνικών νοικοκυριών ξοδεύει δυσανάλογα μεγάλο μέρος του εισοδήματός του για στέγη, γεγονός που οδηγεί σε οικονομική εξάντληση και κοινωνική ανασφάλεια. Η έλλειψη ενός οργανωμένου πλαισίου κοινωνικής στέγασης και η ανεπαρκής ρύθμιση της αγοράς ακινήτων καθιστούν το πρόβλημα χρόνια πληγή. Οι πολίτες βρίσκονται παγιδευμένοι, με τις κυβερνήσεις να αδυνατούν να προσφέρουν λύσεις που θα εξασφαλίσουν αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης.
Υγεία: Ένα δικαίωμα που παραμένει ανεκπλήρωτο
Οι ανεκπλήρωτες ανάγκες για ιατρική περίθαλψη είναι άλλη μια σοκαριστική πτυχή της κρίσης. Η πρόσβαση στη δημόσια υγεία έχει καταστεί πολυτέλεια για πολλούς πολίτες, με τις ελλείψεις σε υποδομές, προσωπικό και φαρμακευτική κάλυψη να αποδεικνύουν την αποτυχία του συστήματος υγείας. Σε μια κοινωνία όπου οι ευάλωτες ομάδες αυξάνονται, η ανικανότητα των κυβερνήσεων να διασφαλίσουν βασικές υπηρεσίες υγείας στερεί από τους πολίτες το δικαίωμα σε μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
Φτώχεια και κοινωνικός αποκλεισμός: Η νέα κανονικότητα;
Η έκθεση της Κομισιόν υπογραμμίζει τον υψηλό κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, ιδιαίτερα για τα παιδιά. Αυτό το στοιχείο αποτελεί ένα ηχηρό καμπανάκι για το μέλλον της χώρας. Οι κοινωνικές μεταβιβάσεις, που θα έπρεπε να λειτουργούν ως δίχτυ ασφαλείας, αποδεικνύονται ανεπαρκείς. Αντί να μειώνουν τη φτώχεια, απλώς διαιωνίζουν τη στασιμότητα. Οι πολιτικές ενίσχυσης των ευάλωτων ομάδων είναι είτε ανύπαρκτες είτε αποσπασματικές, αφήνοντας χιλιάδες οικογένειες στο περιθώριο.
Εισοδηματικές ανισότητες: Ένα διευρυνόμενο χάσμα
Οι εισοδηματικές ανισότητες στην Ελλάδα είναι από τις μεγαλύτερες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γεγονός που υπονομεύει την κοινωνική συνοχή. Η έλλειψη ουσιαστικής φορολογικής δικαιοσύνης και η απουσία κινήτρων για την ενίσχυση της μεσαίας τάξης έχουν οδηγήσει σε μια κοινωνία δύο ταχυτήτων. Από τη μία πλευρά, η ελίτ που συσσωρεύει πλούτο, και από την άλλη, η πλειοψηφία που παλεύει να επιβιώσει.
Η ανάγκη για ριζική αναθεώρηση
Η εικόνα που παρουσιάζει η Ελλάδα είναι αποτέλεσμα χρόνιων παθογενειών και ανεπαρκών πολιτικών επιλογών. Οι κυβερνήσεις, αντί να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα με αποφασιστικότητα, επιλέγουν ημίμετρα που απλώς καλύπτουν προσωρινά τα κενά. Είναι επιτακτική ανάγκη να υιοθετηθούν ολοκληρωμένες στρατηγικές που θα εστιάζουν:
– Στη δημιουργία ενός ισχυρού δικτύου κοινωνικής προστασίας.
– Στην ενίσχυση της δημόσιας υγείας και της πρόσβασης σε αυτήν.
– Στην παροχή οικονομικά προσιτής στέγασης.
– Στη μείωση των ανισοτήτων μέσω δίκαιης φορολογικής πολιτικής.
Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να συνεχίσει να αγνοεί την κοινωνική πραγματικότητα. Η αδυναμία των κυβερνητικών πολιτικών δεν είναι απλώς πρόβλημα διαχείρισης, αλλά ζήτημα επιβίωσης για χιλιάδες πολίτες. Χρειάζεται μια νέα προσέγγιση, μια κοινωνική επανεκκίνηση που θα βάλει τον άνθρωπο και τις ανάγκες του στο επίκεντρο των αποφάσεων. Η ώρα για δράση είναι τώρα.
