Μελαγχολικά κλισέ και αποτελέσματα
Τα σχέδια και τα ταμεία ανάταξης δεν είναι αυτοσκοπός. Απαιτείτε σκληρή δουλειά και προσωπική ενασχόληση. Εστίαση στην προσπάθεια ανάταξης. Όχι στις εντυπώσεις της στιγμής. Όχι στους τίτλους επιτυχίας με ημερομηνία λήξεως.
Δεν είναι σχέδιο ανάταξης αν δεν υπάρχουν αποτελέσματα ανάταξης.
Δεν είναι μελέτη ανάταξης εάν δεν υπάρχουν αποτελέσματα ανάταξης.
Οι ομιλίες δεν είναι αποτελέσματα.
Οι διαπιστώσεις δεν είναι αποτελέσματα.
Τα ευχολόγια δεν είναι αποτελέσματα.
Οι δημόσιες σχέσεις δεν είναι αποτελέσματα.
Οι αστήρικτες καταγγελίες κατά αντιπάλων δεν είναι αποτελέσματα.
Οι μικροδιαχείριση δεν παράγει αποτελέσματα.
Χωρίς βούληση δεν υπάρχουν αποτελέσματα.
Χωρίς να λερώσεις τα χέρια σου δεν υπάρχουν αποτελέσματα.
Χωρίς να ασχοληθείς 24 ώρες, 7 ημέρες κάθε μήνα, συστηματικά, με κάθε λεπτομέρεια δεν υπάρχουν αποτελέσματα.
Χωρίς εστίαση στα ουσιώδη παράγεις μια από τα ίδια: Το μέσο κόστος νέου δανεισμού για τις ελληνικές επιχειρήσεις αυξήθηκε επισημαίνει το ΙΟΒΕ. Οι δικαιολογίες δεν είναι αποτελέσματα.
Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής για δεκαετίες που εκτροχίασαν την οικονομία θα φέρουν τα ίδια αποτελέσματα.
Η εισοδηματική ανισότητα και η κοινωνική ισότητα απαιτούν την αναδιαμόρφωση της χώρας σε ένα εθνικό σχέδιο με τον υγιή ιδιωτικό τομέα σε πρωταγωνιστικό ρόλο, τον υγιή δημόσιο τομέα σε ρόλο συμπράττοντος με ΣΔΙΤ σε κρίσιμα πεδία, την κυβέρνηση σε περιορισμό των μονοδιάστατων αποφάσεων κεντρικού σχεδιασμού και συνεργασία θεσμοθετημένη με τον ιδιωτικό τομέα με ανθρωποκεντρικό προσανατολισμό.
Η εναλλαγή στις υπουργικές καρέκλες και η λεηλασία του συστήματος, ανακυκλώνει τις φθαρμένες πολιτικές ιδέες και επιβραβεύει την ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού, αφήνοντας την πολιτική ομογενοποίηση να αποκτά ειδικά προνόμια σε βάρος των αναγκών της χώρας και των πολιτών της.
Δεσποτισμός, διαφθορά, έλλειψη ελέγχου, απολιθωμένη διοίκηση, είναι οι πυλώνες των πολιτικών πολυτελείας που δεν μπορούν να δώσουν απαντήσεις στις κρίσεις, αλλά μόνο στις καλές εποχές της χώρας.
Η δαιμονοποίηση των αντιπάλων εξαπλώνεται στο μυαλό και δηλητηριάζει τις εγκεφαλικές συνάψεις. Περιορίζει την θέαση. Αιχμαλωτίζει τον πολιτικό στο να δίνει μάχες με τους δαίμονές του, αλλά η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια να τον περιμένει να απαλλαγεί από τους δαίμονές του.
Μελαγχολικά κλισέ
Επιχειρήσεις και κοινωνία δεν πιστεύουν πλέον στα λόγια-θέλουν έργα.
Όσο καθυστερούν τόσο απαξιώνουν διαφόρους εκπροσώπους της πολιτικής των διαπιστώσεων και των ευχολογίων. Η δεκαετής οικονομική και συνεχιζόμενη κρίση έχει απομυθοποιήσει αρκετούς πολιτικούς και έχει εκπαιδεύσει την κοινωνία να είναι διπλά υποψιασμένη σε κυβερνητικές προπαγάνδες.
Μια κοινωνία που έχει ακούσει, έχει διαβάσει ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα με όσα ακούγονται και λέγονται τις τελευταίες ημέρες από κυβερνητικούς και από καθέδρας εκπροσώπους που επιβεβαιώνουν ότι δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Είναι νόθευση της ποιότητας διακυβέρνησης και της διαφάνειας, μέρος των διαδικαστικών θεσμών να είναι ευεπίφορα σε χειραγώγηση των διαδικαστικών αποτελεσμάτων.
Ένα χειραγωγημένο γραφειοκρατικό καθεστώς σε συνδυασμό με ένα διοικητικό-κρατικό-κομματικό δεσποτισμό δεν εξυπηρετεί την ελεύθερη αγορά και την ισχυροποίηση του υγιούς ιδιωτικού τομέα.
Το κοινό σημείο όλων όσων διαβάζουμε; Δεν υπάρχει ούτε μια αναφορά στην ανεργία και τους ανέργους. Δεν είναι τυχαίο οτι δεν έχει προβλεφθεί να δικαιούνται δωρεάν self test οι άνεργοι. Τόσο ενδιαφέρον! Κάθε απόφαση για τους ανέργους είναι απόφαση πολιτικής νοοτροπίας και βούλησης. Και δείγμα πολιτισμού και παιδείας ενός συστήματος πολιτικού που προφανώς δεν το διαθέτει. Η πολιτική για τις ζωές με αξιοπρέπεια για όλους, αφορά την κοινωνία και κυρίως τον πολύπαθο ιδιωτικό τομέα.
Τα δεδομένα της οικονομίας δεν διαβάζονται μονοδιάστατα-δεν αφορούν άψυχα νούμερα σε κουτάκια. Αφορούν ζωές, αξιοπρέπειες, νέους και νέες, νοικοκυραίους και επιχειρηματίες που έχουν μάθει ένα πράγμα: την σκληρή δουλειά. Ποια παράνοια γραφειοκρατική θα τους δώσει ένα μέλλον βιώσιμο;
Η εστίαση της πολιτικής στην ψευδαίσθηση της επικοινωνίας είναι μια παλαιολιθική νοοτροπία του πολιτικού προσωπικού χωρίς ανάπλαση παραστάσεων πέραν της εσωστρεφούς αυτιστικής πολιτικής.
Η πολιτική λόγω της έλλειψης απαντήσεων έχει περιχαρακωθεί ως ποπ κουλτούρα, μια αντίληψη που ανακυκλώνει σαν μόδα το τι θα φορεθεί φέτος, τι πουλάει, δηλαδή μια ανώδυνη καταναλωτική εικόνα που καλεί τους πολίτες να ψωνίσουν. Οι πρόθυμες μαζορέτες είναι απαραίτητες για την εύκολη και ανώδυνη ψυχαγωγία των ακροατών/τηλεθεατών για να γίνει ποιο εύπεπτη η ποπ εικόνα. Η ποπ πολιτική δεν είναι ένα ρεαλιστικό, σύστημα ανθρωποκεντρικής διακυβέρνησης που επιλύει προβλήματα ανθρώπων, που αναγνωρίζει την αξία των ανθρώπων και αναδεικνύει την αξία τους ως βάση κάθε δημιουργικής ανάπτυξης. Η πολιτική του στυλ ελαφριάς ψυχαγωγίας σε καιρό κρίσης δεν είναι απάντηση. Ένας ηγέτης οφείλει να είναι παρόν και να επιλύει προβλήματα και όχι να επαναπαύεται στην υψηλή κυριότητα της κυβέρνησης. Ουτε να ξεκινάει πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας εν μέσω τέτοιου μεγέθους κρίσης.
Η προτεραιότητα στους ανθρώπους έναντι των κερδών και η υγιής επιχειρηματικότητα μπορούν να είναι η απάντηση με την ηγεσία ως πρότυπο. Με την ηγεσία να σηκώνει τα μανίκια, να αφουγκράζεται την αγωνία και να μην φοβάται να λερώσει χέρια από την δουλειά. Και αυτή η δουλειά είναι σκληρή.
Το τελευταίο διάστημα, οι ανακοινώσεις και η τρέχουσα ειδησεογραφία αναδεικνύει την επικοινωνιακή κοινοτοπία και την εξυπηρέτηση της κυβερνητικής προπαγάνδας. Οι επιφανειακές αντιλήψεις συνήθως οδηγούν σε αναποτελεσματικές πολιτικές. Η προχειρότητα των αποφάσεων και η στενότητα αντιλήψεων είναι το καταφύγιο διαχρονικά. Βολεύει τους ίδιους αλλά δεν καθησυχάζει τους πολίτες.
Προετοιμάζουν την κοινή γνώμη για μια φούσκα εικονικής πραγματικότητας- ο σκεπτόμενος πολίτης θα την αγοράσει ή θα την πληρώσει; Η καλλιέργεια ψευδούς κλίματος κοστίζει στον ίδιο, το έχει πληρώσει ακριβά στο παρελθόν και είναι τριπλά κουμπωμένος.
Π. Τσακιρίδης
my way press.gr
Σημείωση: Μετακινήσαμε στην ενότητα plus special reports ορισμένες αναρτήσεις της ενότητας mywaystrories για την σαφήνεια διαχωρισμού συνεντεύξεων επικαιρότητας και διαχρονικών παρουσιάσεων.
