Με το Μέτρο» της Αξιοθέας
• «Σκέφτομαι, λοιπόν, πως μέσα στη λάσπη που σκέπασε τον τόπο μας θα ξαναφυτρώσει και θα ξανανθίσει το άνθος της Αξιοπρέπειας. Αυτό το μυρωδάτο άνθος που εξαφανίστηκε από τους κήπους και τα περιβόλια μας»
• «Θα ξαναβρεθεί ο παλαιός ρυθμός και από την αισθητική τού «κεραμεούντος και φαύλου, του σιχαμερού» (Καβάφης), από την πολιτική των «ανίδεων και χορτάτων»(Σεφέρης), από την πρακτική των υπέρογκων εξόδων και των ασύγγνωστων λαθών, θα ξαναγυρίσουμε σιγά σιγά στην αξία του Μέτρου»
• «Θα μετρήσουμε το ανάστημά μας με βάση την ιστορία μας, με βάση τον πολιτισμό μας, με βάση τις δυνάμεις μας και θα κάνουμε, όπως λέει και η συλλογική φωνή στο «Άσμα του Γιοφυριού» με το οποίο ανοίγει το φετινό Φεστιβάλ της Αξιοθέας, μιαν φορεσιά «ίσια της ελιτζιάς μας», στο δικό μας δηλαδή μπόι»
Ο Διευθυντής του Πολιτιστικού Κέντρου Μιχάλης Πιερής, με αφορμή την διοργάνωση του 16ου Πολιτιστικού Φεστιβάλ του Πανεπιστημίου Κύπρου, στο Αρχοντικό Οδού Αξιοθέας, κατέθεσε στο εισαγωγικό του προγράμματος το σκεπτικό του, σημειώνοντας οτι:
« Ξεκινώντας την ετοιμασία του φετινού φεστιβάλ της Αξιοθέας (του 16ου στη σειρά) βρεθήκαμε μπροστά στην απορία τι ζητά ένα πολιτιστικό φεστιβάλ των δικών μας προδιαγραφών και του δικού μας μέτρου, σε μια εποχή όπου όλα στροβιλίζονται γύρω από τη λεγόμενη οικονομική κρίση —αυτό το τέρας που, βρίσκοντας ορθάνοιχτες τις πύλες της πατρίδας, εισέβαλε ένα πρωί σκορπώντας φόβο, οργή και πανικό.
H απάντηση είναι πως εκείνο το πρωί υπήρχαν και κάποιοι που δεν ένιωσαν φόβο ούτε κυρίως πανικό, αλλά, ανάμεσα σε άλλα περίεργα αισθήματα, ένιωσαν και το αίσθημα μιας παράξενης χαράς (όχι χαιρεκακίας).
Γιατί επιτέλους ήρθε η ώρα να δουν και άλλοι (και κυρίωςο λαός) αυτό που έβλεπαν τόσα χρόνια όσοι είχαν μες στα μάτια τους λιγάκι φως: ότι ο Βασιλιάς ήταν γυμνός.
Περίεργα αισθήματα ανακούφισης ότι επιτέλους θα παρέλθει ο «Καιρός των Ολβίων», ο καιρός που οι «κοπρίτες» (όπως τους όρισε ο Γ. Φ. Πιερίδης) είχαν την οικονομική, πολιτική και κοινωνική εξουσία.
Αυτό που θα έφερνε αισθήματα απελπισίας και αδιεξόδου θα ήταν αν, παράλληλα με την οικονομική κρίση, είχαμε και κρίση αξιών.
Όμως, το αντίθετο φαίνεται ότι συμβαίνει.
Η οικονομική κρίση, απότοκος της κρίσης αξιών που χαρακτήριζε τον εθνικό, οικονομικό και κοινωνικό βίο των Κυπρίων τουλάχιστον επί μισό αιώνα, φαίνεται ότι παρασύρει μαζί της μεγάλο όγκο από τη σήψη και την παρακμή και ότι κάτι νέο χαράζει.
Είτε το κατανοούμε είτε όχι, μια νέα εποχή φαίνεται πως αρχίζει.
Αφού ο λαός, ο πάντα προδομένος αυτός λαός, προσπαθεί, έστω και ενστικτωδώς, να ξαναβρεί το χαμένο του κέντρο, τη σταθερότητα δηλαδή που του έδινε η πίστη στις παραδοσιακές του αξίες και η αίσθηση του μέτρου.
Άρχισε ο λαός της Κύπρου να βρίσκει ξανά το χαμένο του πρόσωπο, άρχισε να αναρωτιέται, ν’ απορεί, να γίνεται ξανά κανονικό πλάσμα του Θεού.
Γυρνώντας στα δικά μας, είμαστε βέβαιοι πως την Αξιοθέα κανένα τσουνάμι δεν μπορεί να τη βουλιάξει κι ούτε θα χρειαστεί να ξεπουλήσει τίποτε απ’ τα υπάρχοντά της.
Γιατί ό,τι έκανε το έκανε χωρίς την τέχνη της αρπαχτής και της αρπάγης, της μίζας και της άγριας σπατάλης.
Θα είναι εδώ γιατί στήθηκε και πορεύτηκε αναμετρώντας τις δικές της δυνάμεις με τις πραγματικές δυνατότητες του τόπου.
Κοίταξε και κοιτάζει κατάματα, χωρίς ίχνος συγκατάβασης, την ιστορία και τη γραμματεία αυτού του τόπου, επιμένει να σκάβει και να σκάβει στο ίδιο μεταλλείο, αυτό με τα ανεξάντλητα κοιτάσματα του πολιτισμού μας.
Σκέφτομαι, λοιπόν, πως μέσα στη λάσπη που σκέπασε τον τόπο μας θα ξαναφυτρώσει και θα ξανανθίσει το άνθος της Αξιοπρέπειας.
Αυτό το μυρωδάτο άνθος που εξαφανίστηκε από τους κήπους και τα περιβόλια μας.
Θα ξαναβρεθεί ο παλαιός ρυθμός και από την αισθητική τού «κεραμεούντος και φαύλου, του σιχαμερού» (Καβάφης), από την πολιτική των «ανίδεων και χορτάτων»(Σεφέρης), από την πρακτική των υπέρογκων εξόδων και των ασύγγνωστων λαθών, θα ξαναγυρίσουμε σιγά σιγά στην αξία του Μέτρου.
Θα μετρήσουμε το ανάστημά μας με βάση την ιστορία μας, με βάση τον πολιτισμό μας, με βάση τις δυνάμεις μας και θα κάνουμε, όπως λέει και η συλλογική φωνή στο «Άσμα του Γιοφυριού» με το οποίο ανοίγει το φετινό Φεστιβάλ της Αξιοθέας, μιαν φορεσιά «ίσια της ελιτζιάς μας», στο δικό μας δηλαδή μπόι.
Θα πάψουμε να παριστάνουμε τους ολβίους με δανεικά που οδηγούν στην απώλεια της αξιοπρέπειας και —το ύψιστο κακό—στην απώλεια της εθνικής και της ατομικής μας ελευθερίας.»
Το αναλυτικό πρόγραμμα του Πολιτιστικού Φεστιβάλ εδώ:
www.mywaypress.gr
5/6/2013
