Οι δασμοί αποτελούν μια μορφή δημοσιονομικής σύσφιξης

Θα μειώσει το βιοτικό επίπεδο και θα βλάψει δυσανάλογα τους φτωχούς

 
Οι δασμοί λειτουργούν παρόμοια με άλλες μορφές φόρων, όπως οι φόροι μισθοδοσίας, οι φόροι πωλήσεων ή ο ΦΠΑ, καθώς μειώνουν την πραγματική αξία του εισοδήματος των καταναλωτών

 
Πώς να σκεφτείτε τα τιμολόγια

 
Άρθρο στο theovershoot.co αφορά την πρόσφατη επιβολή δασμών από τις Ηνωμένες Πολιτείες, κατακρίνοντας την πολιτική ως κακή και απρόσεκτη. Υποστηρίζει ότι οι δασμοί αποτελούν μια μορφή δημοσιονομικής σύσφιξης που θα μειώσει το βιοτικό επίπεδο και θα βλάψει δυσανάλογα τους φτωχούς. Ο συγγραφέας αμφισβητεί τη λογική πίσω από τους «αντισταθμιστικούς» δασμούς, οι οποίοι φαίνεται να βασίζονται σε απλοϊκούς διμερείς εμπορικούς ισολογισμούς και όχι σε μια εμπεριστατωμένη ανάλυση. Επιπλέον, το κείμενο υπογραμμίζει ότι οι διμερείς εμπορικές σχέσεις δεν αντικατοπτρίζουν την συνολική οικονομική συνεισφορά μιας χώρας και προτείνει εναλλακτικές προσεγγίσεις για τη διαχείριση των παγκόσμιων εμπορικών ανισορροπιών. Συνολικά, το άρθρο παρέχει μια κριτική ματιά στις επιπτώσεις και την αιτιολόγηση των νέων δασμών.

1. Γιατί ο συγγραφέας θεωρεί ότι οι πρόσφατοι δασμοί είναι «κακή πολιτική, εκτελεσμένη απερίσκεπτα»;

Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι οι δασμοί αυξάνουν το αναμενόμενο φορολογικό βάρος των Αμερικανών, μειώνοντας το βιοτικό τους επίπεδο, και ότι επιβαρύνουν δυσανάλογα τους φτωχότερους. Επιπλέον, η πολυπλοκότητα και η αυθαιρεσία των δασμών δημιουργούν σημαντικό κόστος για τις επιχειρήσεις, μειώνοντας την παραγωγικότητα. Η μέθοδος υπολογισμού των «αμοιβαίων» δασμολογικών συντελεστών, η οποία φαίνεται να βασίζεται σε έναν απλοϊκό τύπο που σχετίζεται με τα διμερή εμπορικά ισοζύγια αγαθών με τις ΗΠΑ, θεωρείται εσφαλμένη και αποδεικνύει, κατά τον συγγραφέα, την ανικανότητα και την απερισκεψία της κυβέρνησης.

2. Πώς εξηγεί ο συγγραφέας ότι οι δασμοί αποτελούν μια μορφή δημοσιονομικής σύσφιξης;

Ο συγγραφέας εξηγεί ότι οι δασμοί είναι φόροι που πληρώνουν οι εισαγωγείς για τα αγαθά που εισέρχονται στη χώρα. Αυτό αυξάνει το κόστος των εισαγόμενων αγαθών για τους Αμερικανούς καταναλωτές, μειώνοντας την αγοραστική τους δύναμη. Ουσιαστικά, οι δασμοί λειτουργούν παρόμοια με άλλες μορφές φόρων, όπως οι φόροι μισθοδοσίας, οι φόροι πωλήσεων ή ο ΦΠΑ, καθώς μειώνουν την πραγματική αξία του εισοδήματος των καταναλωτών και μπορούν να οδηγήσουν σε μείωση των δαπανών για αγαθά και υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένων των εισαγωγών.

3. Ποια είναι η άποψη του συγγραφέα για τα εμπορικά και τα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών;

Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι τα εμπορικά και τα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών δεν είναι εγγενώς κακά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι πάντα αβλαβή. Επισημαίνει ότι πολλές χώρες εξαρτώνται από την εξωτερική ζήτηση, κυρίως από τις ΗΠΑ, για να διατηρήσουν την πλήρη απασχόληση. Αυτό, κατά τον συγγραφέα, σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι και οι καταναλωτές σε αυτές τις χώρες ζουν κάτω από τις δυνατότητές τους και έχει επίσης αρνητικές επιπτώσεις για τους Αμερικανούς. Η εστίαση στο ίδιο το εμπορικό ισοζύγιο θεωρείται χάσιμο χρόνου, ενώ προτείνεται η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της αδύναμης εξωτερικής ζήτησης μέσω κατάλληλης μακροοικονομικής πολιτικής.

4. Γιατί ο συγγραφέας επικρίνει την υπόθεση ότι το συνολικό εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ πρέπει να θεωρείται ως το άθροισμα των διμερών εμπορικών ελλειμμάτων με επιμέρους χώρες;

Ο συγγραφέας θεωρεί ότι αυτή η υπόθεση είναι λανθασμένη επειδή το εμπόριο πραγματοποιείται για πολλούς διαφορετικούς λόγους και τα διμερή εμπορικά ισοζύγια επηρεάζονται από παράγοντες όπως το μείγμα προϊόντων, η γεωγραφία και η φορολογική βελτιστοποίηση των επιχειρήσεων. Επισημαίνει ότι οι ΗΠΑ έχουν μεγάλα εμπορικά πλεονάσματα με χώρες όπως η Ολλανδία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Χονγκ Κονγκ και η Σιγκαπούρη, παρόλο που αυτές οι χώρες έχουν συνολικά μεγάλα εμπορικά πλεονάσματα με τον υπόλοιπο κόσμο, λόγω της ύπαρξης μεγάλων λιμανιών που λειτουργούν ως ενδιάμεσοι σταθμοί για το εμπόριο. Κατά συνέπεια, η χρήση των διμερών εμπορικών ισοζυγίων για τον καθορισμό των δασμών οδηγεί σε παράλογα αποτελέσματα.

5. Ποια εναλλακτική προσέγγιση προτείνει ο συγγραφέας αντί της εστίασης στο εμπορικό ισοζύγιο για την αντιμετώπιση της αδύναμης εξωτερικής ζήτησης;

Αντί της εστίασης στο εμπορικό ισοζύγιο, ο συγγραφέας προτείνει στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να επικεντρωθούν στην αντιστάθμιση των συγκεκριμένων συμπτωμάτων της αδύναμης εξωτερικής ζήτησης. Αυτό περιλαμβάνει: τη διατήρηση μιας σταθερά «θερμής» μακροοικονομικής στάσης για να διατηρηθούν οι επιχειρήσεις σε πλήρη λειτουργία, τη διασφάλιση ότι οι σχετικές χρηματοοικονομικές εισροές από το εξωτερικό είναι βιώσιμες (μέσω επαρκούς έκδοσης ομοσπονδιακού χρέους για τον περιορισμό του υπερβολικού ιδιωτικού δανεισμού) και την εξεύρεση τρόπων για να διασφαλιστεί ότι η εγχώρια μεταποίηση δεν εκτοπίζεται ακούσια από το ξένο ντάμπινγκ ή τις αδύναμες εξαγωγικές αγορές.

6. Ποια είναι η σημασία της αναφοράς στο απόσπασμα από τη «Γενική Θεωρία της Απασχόλησης, του Τόκου και του Χρήματος» του Κέινς;

Το απόσπασμα του Κέινς υπογραμμίζει ότι εάν τα έθνη μπορέσουν να επιτύχουν πλήρη απασχόληση μέσω της εσωτερικής τους πολιτικής, δεν θα υπάρξουν σημαντικές οικονομικές δυνάμεις που θα αντιπαραθέτουν τα συμφέροντα μιας χώρας με αυτά των γειτόνων της. Το διεθνές εμπόριο θα γίνει μια εθελούσια και ανεμπόδιστη ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών υπό συνθήκες αμοιβαίου οφέλους, αντί για ένα απεγνωσμένο μέσο διατήρησης της απασχόλησης μέσω της επιβολής πωλήσεων σε ξένες αγορές και του περιορισμού των αγορών. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί αυτό το απόσπασμα για να τονίσει την ιδέα ότι η εξάρτηση από την εξωτερική ζήτηση είναι σημάδι αδυναμίας στην εσωτερική οικονομική πολιτική.

7. Ποια είναι η πιθανή επίδραση της επιβολής δασμών σε χώρες με τις οποίες οι ΗΠΑ έχουν διμερές εμπορικό πλεόνασμα, όπως η Βραζιλία;

Στην περίπτωση της Βραζιλίας, η οποία έλαβε τον χαμηλότερο δυνατό δασμολογικό συντελεστή (10%) επειδή οι ΗΠΑ έχουν εμπορικό πλεόνασμα μαζί της, ο συγγραφέας επισημαίνει μια ανακολουθία. Η Έκθεση Εθνικών Εμπορικών Εκτιμήσεων των ΗΠΑ κατέκρινε τη Βραζιλία για σχετικά υψηλούς δασμούς και έλλειψη προβλεψιμότητας όσον αφορά τους δασμολογικούς συντελεστές. Ωστόσο, λόγω του διμερούς εμπορικού πλεονάσματος, η Βραζιλία τιμωρήθηκε λιγότερο. Αυτό δείχνει ότι η προσέγγιση της κυβέρνησης βασίζεται σε μια εσφαλμένη αντίληψη της σχέσης μεταξύ των εμπορικών φραγμών, των διμερών εμπορικών ισοζυγίων και των καθαρών εμπορικών ισοζυγίων.

8. Πώς εξηγεί ο συγγραφέας ότι ακόμη και τα μεγάλα διμερή εμπορικά ελλείμματα, όπως αυτό με το Μεξικό, μπορεί να είναι παραπλανητικά;

Ο συγγραφέας εξηγεί ότι το Μεξικό έχει μεγάλα εμπορικά και ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών ελλείμματα με τον υπόλοιπο κόσμο συνολικά, καθιστώντας το καθαρό συνεισφέροντα στην παγκόσμια ζήτηση για αγαθά και υπηρεσίες. Το μεγάλο διμερές εμπορικό πλεόνασμα του Μεξικού με τις ΗΠΑ θεωρείται κυρίως συνέπεια της γεωγραφικής του θέσης δίπλα στη μεγαλύτερη καταναλωτική αγορά του κόσμου, όπου Αμερικανοί, Ευρωπαίοι και Ιάπωνες κατασκευαστές έχουν δημιουργήσει εργοστάσια για την παραγωγή εξαρτημάτων και τη συναρμολόγηση προϊόντων που προορίζονται για την αμερικανική αγορά. Η τιμωρία των μεξικανικών εξαγωγών για μια συνέπεια της γεωγραφίας θα ήταν, κατά τον συγγραφέα, «ανόητη».