Οι ΗΠΑ πρέπει να βοηθήσουν στην ανατροπή του ιρανικού καθεστώτος

Το Ισραήλ μόλις ράγισε τα θεμέλια της πολεμικής μηχανής του Ιράν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να βοηθήσουν στο τελικό χτύπημα.

 
Σε άρθρο του στο meforum.org ο Eric Navarro, διευθυντής της Πρωτοβουλίας για την Ασφάλεια της Ερυθράς Θάλασσας, στρατιωτικός, επιχειρηματίας και στρατηγικός αναλυτής εθνικής ασφάλειας, σημειώνει ότι   οι Ηνωμένες Πολιτείες, υπό την προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ, πρέπει να δράσουν άμεσα και αποφασιστικά για να υποστηρίξουν την αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν. Το επιχείρημα βασίζεται στην πεποίθηση ότι οι πρόσφατες στρατιωτικές επιτυχίες του Ισραήλ έχουν αποδυναμώσει σημαντικά το ιρανικό καθεστώς, δημιουργώντας μια μοναδική ευκαιρία για την ανατροπή του.

 
Κύρια σημεία της επιχειρηματολογίας

1. Η αφορμή: Η Ισραηλινή στρατιωτική επιτυχία

Ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι η αεροπορική εκστρατεία του Ισραήλ εναντίον του Ιράν έχει «συντρίψει την ψευδαίσθηση του ανίκητου» της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Σύμφωνα με το κείμενο, οι ισραηλινές επιδρομές επέφεραν σημαντικά πλήγματα, όπως:

• Διατάραξη εγκαταστάσεων πυρηνικής ανάπτυξης.
• Αποκοπή κόμβων διοίκησης.

• Εξουδετέρωση βασικών στελεχών των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC).Αποτέλεσμα αυτών των χτυπημάτων, κατά τον Navarro, είναι το ιρανικό καθεστώς να είναι πλέον εκτεθειμένο και ευάλωτο, με την αεράμυνά του να έχει καταρρεύσει υπό την ισραηλινή ισχύ πυρός και την ηγεσία του να έχει καταφύγει σε υπόγεια καταφύγια. Αναφέρεται μάλιστα ότι το Ισραήλ εξέτασε το ενδεχόμενο να πλήξει τον ίδιο τον Ανώτατο Ηγέτη Αλί Χαμενεΐ, ένα σχέδιο στο οποίο φέρεται να άσκησε βέτο ο Πρόεδρος Τραμπ.

2. Ο ιστορικός παραλληλισμός: Το «σφάλμα» του 1991

Για να ενισχύσει το επιχείρημά του περί της ανάγκης για άμεση δράση, ο συγγραφέας παραθέτει την «προειδοποιητική ιστορία» του πολέμου του Κόλπου το 1991. Υποστηρίζει ότι ο τότε Πρόεδρος George H.W. Bush, ενώ είχε την ευκαιρία να ανατρέψει τον Σαντάμ Χουσεΐν μετά την καταστροφή του ιρακινού στρατού στο Κουβέιτ, επέλεξε τη αυτοσυγκράτηση. Αυτή η απόφαση, σύμφωνα με τον Navarro, αποδείχθηκε «ανόητη», καθώς επέτρεψε στον Σαντάμ να παραμείνει στην εξουσία, να καταπνίξει τις εξεγέρσεις και να «σπείρει τους σπόρους για μελλοντικούς πολέμους». Ο συγγραφέας καλεί τον Πρόεδρο Τραμπ να μην επαναλάβει το ίδιο λάθος με το Ιράν, τονίζοντας ότι η αναποφασιστικότητα θα επιτρέψει στην απειλή να αναβιώσει αργότερα.

3. Προτεινόμενες δράσεις και δικαιολόγηση

Ο Navarro προτείνει ένα συγκεκριμένο πλαίσιο δράσης για τις ΗΠΑ, το οποίο περιλαμβάνει:

• Κινητική δράση εναντίον στόχων του καθεστώτος.

• Μυστικές επιχειρήσεις για την περαιτέρω αποσταθεροποίηση των Φρουρών της Επανάστασης (IRGC).

• Ενδυνάμωση των Ιρανών που ήδη αντιτίθενται στο καθεστώς.

• Μια σαφή δήλωση, υποστηριγμένη από πράξεις και όχι μόνο από ρητορική, ότι η Αμερική στηρίζει την απομάκρυνση του καθεστώτος.Ο συγγραφέας αντικρούει τις αναμενόμενες επικρίσεις περί «κλιμάκωσης» ή παραβίασης της αρχής «Πρώτα η Αμερική». Επιμένει ότι η εξουδετέρωση του ιρανικού καθεστώτος ευθυγραμμίζεται πλήρως με την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ. Ως αποδείξεις παραθέτει το γεγονός ότι οι IRGC έχουν σκοτώσει εκατοντάδες Αμερικανούς στρατιώτες, οπλίζουν τρομοκρατικές οργανώσεις από τον Λίβανο έως την Υεμένη, απειλούν την ελευθερία της ναυσιπλοΐας και επιδιώκουν την απόκτηση πυρηνικών όπλων. Η ανατροπή του καθεστώτος, κατά τον ίδιο, θα προωθούσε κάθε βασικό συμφέρον των ΗΠΑ.

Αξιολόγηση

Το άρθρο του Eric Navarro είναι ένα κείμενο γνώμης με σαφή φιλοπολεμική και παρεμβατική κατεύθυνση. Η επιχειρηματολογία του είναι δομημένη ώστε να προκαλέσει αίσθημα επείγοντος και να πείσει για την ανάγκη άμεσης και επιθετικής δράσης.

• Τόνος και ρητορική: Η γλώσσα που χρησιμοποιείται είναι ισχυρή και συναισθηματικά φορτισμένη (π.χ. «τρεκλίζει εκτεθειμένο», «ταπεινωμένο», «τελικό χτύπημα», «να μην πάρει άλλη ανάσα»). Η χρήση του ιστορικού παραλληλισμού με τον πόλεμο του Ιράκ λειτουργεί ως ρητορικό εργαλείο για να παρουσιάσει την αδράνεια ως μια καταστροφική επιλογή.
• Υποκείμενες παραδοχές: Το κεντρικό επιχείρημα στηρίζεται στην παραδοχή ότι οι ισραηλινές επιδρομές έχουν πράγματι φέρει το ιρανικό καθεστώς στα πρόθυρα της κατάρρευσης, μια συνθήκη που παρουσιάζεται ως δεδομένη. Δεν εξετάζονται εναλλακτικές ερμηνείες ή η πιθανή ανθεκτικότητα του ιρανικού καθεστώτος.
• Αντιμετώπιση αντιλόγου: Ο συγγραφέας αναγνωρίζει την ύπαρξη αντίθετων απόψεων (από την αριστερά και τη δεξιά), αλλά τις απορρίπτει συνοπτικά ως παρερμηνεία της στρατηγικής και του εθνικού συμφέροντος, χωρίς να εμβαθύνει στην ανάλυσή τους.Το άρθρο καλεί επιτακτικά τις Ηνωμένες Πολιτείες να εγκαταλείψουν την πολιτική της «υπομονετικής ανάσχεσης» (“patient containment”)  και να αδράξουν τη στρατηγική ευκαιρία που, κατά τον συγγραφέα, προσφέρεται για την ανατροπή του ιρανικού καθεστώτος. Η προτεινόμενη συνταγή είναι ένας συνδυασμός άμεσων στρατιωτικών πληγμάτων και μυστικών επιχειρήσεων με στόχο την ολοκληρωτική κατάρρευση του «κορυφαίου κρατικού χορηγού της τρομοκρατίας». Το κείμενο αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα γραφής που υποστηρίζει μια επιθετική εξωτερική πολιτική, βασισμένη σε ένα πλαίσιο εθνικής ασφάλειας και στρατιωτικής πρωτοβουλίας, με απώτερο στόχο την αναδιαμόρφωση του γεωπολιτικού τοπίου της Μέσης Ανατολής.

 
mywaypress.gr – Για προσεκτικούς αναγνώστες

Info photo: B-2 stealth