Ολίσθηση προς την τυραννία -Η παρακμή είναι επιλογή
By Dispatch Editors
«Η παρακμή είναι επιλογή».
Αυτή ήταν η παραίνεση και η διορατικότητα του Τσαρλς Κράουτχάμερ, που προσφέρθηκε το 2009 στην αυγή της κυβέρνησης του Μπαράκ Ομπάμα. Ο βραβευμένος αρθρογράφος σημείωσε ότι οι εξαγγελίες σχετικά με την αναπόφευκτη πορεία της Κίνας προς την παγκόσμια κυριαρχία συνοδεύονταν πάντα από θρήνους για τη βέβαιη παρακμή της Αμερικής. Καθώς οι προοπτικές του Πεκίνου ανέβαιναν, οι προοπτικές της Ουάσιγκτον θα έπρεπε να πέφτουν, σαν να ήταν σύμφωνα με τους κανόνες της φυσικής.
Ο Krauthammer απέρριψε την υπόθεση. «Η διατριβή μου είναι απλή», είπε. «Το ερώτημα εάν η Αμερική βρίσκεται σε παρακμή δεν μπορεί να απαντηθεί «ναι» ή «όχι». Δεν υπάρχει «ναι» ή «όχι». Και οι δύο απαντήσεις είναι λανθασμένες, γιατί η παραδοχή ότι υπάρχει κάποια προκαθορισμένη αναπόφευκτη τροχιά, είναι λάθος. Τίποτα δεν είναι αναπόφευκτο.
Ο Krauthammer ήταν σωστός τότε, και, αν και δυστυχώς δεν είναι πια μαζί μας, η άποψή του είναι σωστή σήμερα.
Άρθρο γνώμης , από τους συντάκτες του thedispatch.com ἐξετάζει κριτικῶς τὴν πορεία τῆς τρέχουσας ἀμερικανικῆς πολιτικῆς ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ Ντόναλντ Τραμπ, ὑποστηρίζοντας ὅτι ἐκουσίως ἀπομακρύνεται ἀπὸ θεμελιώδεις ἀρχές ὅπως τὸ κράτος δικαίου, το ἐλεύθερο ἐμπόριο καὶ ἡ διεθνὴς ἡγεμονία. Οι συντάκτες τονίζουν τὸν κίνδυνο τῆς αὐταρχικῆς ἐξουσίας καὶ τῆς παραβίασης τοῦ Συντάγματος. Ἐπιπλέον, ἐπικρίνουν τὴν ἀποδυνάμωση τοῦ Κογκρέσου καὶ τὴν ὑποταγὴ τῆς νομοθετικῆς ἐξουσίας στὸν πρόεδρο. Τέλος, παροτρύνουν τοὺς Ρεπουμπλικανοὺς νὰ ἀντιταχθοῦν σε αυτή την πορεία, ἐπισημαίνοντες ὅτι ἡ παρακμὴ δὲν εἶναι ἀναπόφευκτη, ἀλλὰ ἐπιλογή.
Ποια είναι η κεντρική θέση του άρθρου;
Το άρθρο υποστηρίζει ότι οι τρέχουσες πολιτικές και ιδεολογικές τάσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, ιδίως στην δεξιά παράταξη υπό την ηγεσία του Ντόναλντ Τραμπ, αποτελούν συνειδητή επιλογή για την παρακμή της χώρας από την θέση της παγκόσμιας ηγεσίας και την υπονόμευση των θεμελιωδών αρχών της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Η παρακμή δεν θεωρείται αναπόφευκτη, αλλά αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών αποφάσεων.
Πώς έχει αλλάξει η δεξιά παράταξη στις Ηνωμένες Πολιτείες σύμφωνα με το άρθρο;
Σύμφωνα με το άρθρο, η παραδοσιακή συντηρητική σκέψη, όπως την αντιπροσώπευε ο Τσαρλς Κράουτχαμερ, η οποία υποστήριζε την αμερικανική παγκόσμια ηγεσία, τις ελεύθερες αγορές, την περιορισμένη κυβέρνηση και την πίστη στο Σύνταγμα, έχει σε μεγάλο βαθμό απορριφθεί από τους νέους ηγέτες της δεξιάς και του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Έχει αντικατασταθεί από μια νοοτροπία που θέτει ως προτεραιότητα την κατάκτηση και διατήρηση της πολιτικής εξουσίας, συχνά εις βάρος των παραδοσιακών αρχών.
Ποιες είναι μερικές από τις «νέες» ιδέες που προωθούνται από τη νέα δεξιά, σύμφωνα με το άρθρο;
Το άρθρο αναφέρει ότι ορισμένοι στην νέα δεξιά προωθούν ιδέες όπως ο μοναρχισμός ή η απολυταρχία, ενώ άλλοι υποστηρίζουν τον μερκαντιλισμό και τον διαχωρισμό του κόσμου σε «σφαίρες επιρροής». Οι συγγραφείς του άρθρου θεωρούν αυτές τις ιδέες αναχρονιστικές και επιζήμιες για την αμερικανική και παγκόσμια τάξη.
Πώς έχει επηρεάσει η πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ την αμερικανική οικονομία και την παγκόσμια τάξη πραγμάτων σύμφωνα με το άρθρο;
Το άρθρο υποστηρίζει ότι οι απειλές του Τραμπ για επιβολή μονομερών, αναδρομικών αυξήσεων φόρων έχουν οδηγήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες στα πρόθυρα της ύφεσης και έχουν δημιουργήσει αστάθεια στο διεθνές εμπόριο. Η αντίληψή του για το εμπόριο ως παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος και η προτίμησή του για την απομόνωση και την εγκατάλειψη της αμερικανικής ηγεσίας θεωρούνται ως παράγοντες που υπονομεύουν την οικονομική ευημερία και τη διεθνή σταθερότητα.
Πώς περιγράφει το άρθρο την στάση της σημερινής ηγεσίας απέναντι στο κράτος δικαίου και το Σύνταγμα;
Το άρθρο εκφράζει σοβαρές ανησυχίες σχετικά με την υπονόμευση του κράτους δικαίου και του Συντάγματος από την τρέχουσα κυβέρνηση. Αναφέρονται παραδείγματα όπως η αδιαφορία για τη δίκαιη διαδικασία, η καταπάτηση της ελευθερίας του Τύπου, η υπονόμευση της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και η άσκηση πίεσης σε δικηγορικές εταιρείες. Η θεωρία της «ενιαίας εκτελεστικής εξουσίας» χρησιμοποιείται, κατά το άρθρο, ως δικαιολογία για την άσκηση αυθαίρετης εξουσίας.
Ποιος είναι ο ρόλος του Κογκρέσου σε αυτή την «παρακμή» σύμφωνα με το άρθρο;
Το άρθρο επικρίνει επίσης το Κογκρέσο για «δειλία» και για την διαχρονική εκχώρηση εξουσίας στον Πρόεδρο και τα δικαστήρια. Αυτή η αποφυγή δύσκολων αποφάσεων και η αδυναμία άσκησης του εποπτικού του ρόλου θεωρούνται ως συμβολή στην αποδυνάμωση του ομοσπονδιακού συστήματος διακυβέρνησης όπως το είχαν οραματιστεί οι Ιδρυτές.
Ποια συγκεκριμένα παραδείγματα αναφέρονται στο άρθρο ως ενδείξεις της «παρακμής προς την τυραννία»;
Το άρθρο αναφέρει πολλά παραδείγματα, όπως η αμφισβήτηση της έκβασης των εκλογών του 2020, η επιβολή εμπορικών δασμών, η αλλαγή της στάσης απέναντι στην ρωσική επιθετικότητα στην Ουκρανία, η ανοχή απέναντι στην υπονόμευση κυβερνητικών λειτουργιών από τον Έλον Μασκ, οι απειλές κατά δικαστών και η εντολή για έρευνα εναντίον του Κρις Κρεμπς.
Ποιο είναι το μήνυμα του άρθρου για τους Ρεπουμπλικάνους και τους συντηρητικούς;
Το άρθρο καλεί τους εκλεγμένους Ρεπουμπλικάνους να αναγνωρίσουν ότι η δεύτερη θητεία του Ντόναλντ Τραμπ αποτελεί ρήξη με τις παραδοσιακές συντηρητικές αρχές και τους προτρέπει να αντιταχθούν στις πολιτικές που οδηγούν στην «παρακμή». Τονίζεται ότι η άρνηση αντίδρασης στην παρακμή είναι επίσης μια συνειδητή επιλογή.
Η ευθύνη των πολιτικών ηγετών και των πολιτών
Σχετικά με την ευθύνη των πολιτικών ηγετών και των πολιτών να αντισταθούν στην τάση που περιγράφεται στο άρθρο “Slouching Towards Tyranny”, το άρθρο υποστηρίζει ότι η τρέχουσα ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών επιλέγει την παρακμή αποσυναρμολογώντας το σύστημα της ελεύθερης αγοράς, εγκαταλείποντας τον ρόλο της Αμερικής ως παγκόσμιου ηγέτη και υποβαθμίζοντας τη διάκριση των εξουσιών και το κράτος δικαίου. Το άρθρο θεωρεί αυτή την τάση ως μια ολίσθηση προς την τυραννία και τονίζει ότι η παρακμή είναι μια επιλογή, όχι αναπόφευκτη.
Όσον αφορά την ευθύνη των πολιτικών ηγετών, το άρθρο αναφέρει τα εξής:
Οι συντάκτες του Dispatch επικρίνουν την τρέχουσα ηγεσία για την εσκεμμένη διάλυση βασικών πτυχών της αμερικανικής διακυβέρνησης.
Εκφράζουν τη λύπη τους για το γεγονός ότι κορυφαίοι αξιωματούχοι της εκτελεστικής εξουσίας και Ρεπουμπλικάνοι βουλευτές αδιαφορούν ή επιδοκιμάζουν ενέργειες που υπονομεύουν τη δέουσα διαδικασία, την ελευθερία του τύπου και την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης.
Παρατηρούν ότι παρόλο που η προηγούμενη κυβέρνηση είχε τα δικά της προβλήματα με το κράτος δικαίου, αυτό δεν δικαιολογεί την τρέχουσα κυβέρνηση να κάνει χειρότερα.
Αναφέρουν πρώιμες προσπάθειες νομοθετών να ανακτήσουν μέρος της εξουσίας που χορηγείται στον νομοθετικό κλάδο από το Άρθρο Ι του Συντάγματος.
Εκφράζουν την απογοήτευσή τους για το ότι εκλεγμένοι Ρεπουμπλικάνοι δεν αντιτίθενται δημοσίως στην κατεύθυνση της τρέχουσας κυβέρνησης.
Θυμούνται μια εποχή που οι συντηρητικοί σε εκλεγμένα αξιώματα θα αντιδρούσαν σε τέτοιες καταπατήσεις εξουσίας.
Επισημαίνουν ότι τα μέλη του Κογκρέσου έχουν εκχωρήσει την εξουσία τους στον πρόεδρο και τα δικαστήρια για δεκαετίες, συμβάλλοντας στην τρέχουσα κατάσταση.
Υπογραμμίζουν τη μοναδική υποχρέωση του προέδρου σύμφωνα με το Άρθρο ΙΙ του Συντάγματος να “φροντίζει να εκτελούνται πιστά οι νόμοι”, σε αντίθεση με τη θεωρία του Τραμπ για την ενιαία εκτελεστική εξουσία ως επιχείρημα για αυθαίρετη εξουσία.
Όσον αφορά την ευθύνη των πολιτών, το άρθρο υπονοεί τα εξής:
Οι συντάκτες αναφέρονται στα αμερικανικά ιδεώδη που κληρονομήθηκαν από τους Ιδρυτές, υποδηλώνοντας ότι οι πολίτες πρέπει να υποστηρίξουν αυτά τα ιδεώδη.
Υπονοείται ότι η τρέχουσα ηγεσία λειτουργεί υπό ψευδείς υποθέσεις σχετικά με την αδυναμία των Αμερικανών και την υποκίνησή τους μόνο από ιδιοτελή συμφέροντα, υποδηλώνοντας ότι οι πολίτες πρέπει να αποδείξουν το αντίθετο.
Η έκκληση του άρθρου προς τους εκλεγμένους Ρεπουμπλικάνους να συμφιλιωθούν με την πραγματικότητα της κατεύθυνσης της κυβέρνησης βασίζεται σιωπηρά στην λογοδοσία των αντιπροσώπων από τους πολίτες.
Η ίδια η ύπαρξη του Dispatch, που προσφέρει κριτική ανάλυση, υποδηλώνει έναν ρόλο για την ενημερωμένη κοινωνία των πολιτών και τον δημόσιο διάλογο στην αντίσταση αρνητικών τάσεων.
Η αναφορά στους Ιδρυτές που επιθυμούσαν μια δημοκρατία και ένα σύστημα θεόδοτων δικαιωμάτων υπονοεί μια ευθύνη των πολιτών να υπερασπιστούν αυτές τις αρχές.
Συνοπτικά, τόσο οι πολιτικοί ηγέτες όσο και οι πολίτες έχουν την ευθύνη να αντισταθούν στην τάση προς την τυραννία. Οι πολιτικοί ηγέτες οφείλουν να υπερασπιστούν τις συνταγματικές αρχές, να ασκήσουν αποτελεσματικά την εξουσία τους και να λογοδοτούν για τις πράξεις τους. Οι πολίτες οφείλουν να παραμείνουν ενημερωμένοι, να υποστηρίζουν τις δημοκρατικές αξίες και να απαιτούν από τους ηγέτες τους να ενεργούν σύμφωνα με αυτές τις αρχές. Η σιωπή και η αδιαφορία θεωρούνται συνενοχή στην πορεία προς την παρακμή.
