Ο γραπτός λόγος στα καλύτερά του
Ρήξεις Μητσοτάκη, εκείνοι που αρνούνται να υποταχθούν αν δεν ηττηθούν, το κιου της καμήλας, η μοίρα της παράγκας, σενάριο τρικομματικής κωλοτούμπας, ο καιροσκοπικός και μιμητικός λαϊκισμός, οι κομισάριοι του Μαξίμου και ο δρ Σόιμπλε
Ο κ. Μητσοτάκης έχει μπροστά του μια δύσκολη απόφαση, καθώς προσπαθεί να μπολιάσει τη Ν.Δ. με νέο αίμα και ιδέες. Πρέπει με κάποιον τρόπο να δείξει πως ελέγχει το κόμμα του και ότι διαθέτει την ομάδα με την οποία θα κυβερνήσει. Αυτό θα απαιτήσει σε κάποιο σημείο ρήξεις πιο σημαντικές από την «περίπτωση Παπακώστα». Μόνο έτσι θα αποδείξει σε ένα δύσπιστο κοινό ότι είναι αποφασισμένος να κυβερνήσει όπως θέλει. Και επίσης θα δείξει στους έξω ότι δεν θα βρει τον κομματικό του μηχανισμό απέναντί του όταν θα τολμήσει υπερβάσεις και μεταρρυθμίσεις.- Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες
Την Ιστορία του ’40 δεν την έγραψαν ούτε οι δεξιοί, ούτε οι αριστεροί, ούτε οι πλούσιοι, ούτε οι κομμουνιστές, ούτε οι βασιλιάδες και οι στρατηγοί. Την έγραψαν οι πεισματάρηδες, οι ξεροκέφαλοι, τα αγύριστα κεφάλια. Εκείνοι που αρνούνται να υποταχθούν αν δεν ηττηθούν. Και που δεν δέχονται ότι ηττήθηκαν (όπως είπε ο Τσόρτσιλ στη μνημειώδη ομιλία του στο Υπουργικό Συμβούλιο) αν δεν σωριαστούν προηγουμένως μέσα στο αίμα τους. – Ποιος κέρδισε τον πόλεμο
Το θέμα δεν είναι να συνεννοούμαστε μόνον. Διότι μπορούμε να συνεννοηθούμε και με χειρονομίες και με πέντε λέξεις της αγγλικής και με το je t’aime και το κιου της καμήλας και με κραυγές και με μηνύματα καπνού και με σήματα μορς και με κλωτσοπατινάδα. Το θέμα είναι ότι η γλώσσα διαμορφώνει το αίσθημα της κοινότητας, χωρίς το οποίο η κοινωνική συνείδηση μένει ξεκρέμαστη.
Ο κ. Τσακαλώτος ανήκει στην κατηγορία αυτή των πολιτικών που μιλούν τα ελληνικά σαν να υποφέρουν.- Από την Παττακιωτικήν στην Τσακαλωτικήν
Κανείς σώφρων άνθρωπος δεν πάει να προκαλέσει εσωκομματικό ζήτημα σε ένα κόμμα που πλέει για την εξουσία επειδή δεν βλέπει τον εαυτό του στη φωτογραφία της επόμενης ημέρας. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και η Προεδρία της Δημοκρατίας προσπαθεί πλέον να βρει άκρες με το περιβάλλον του αρχηγού της ΝΔ. Διότι αυτό που συνέβη από τον Ιανουάριο 2016 στη ΝΔ είναι ότι η κομματική ισχύς του νέου αρχηγού δεν ήταν δεδομένη, αλλά εμπεδώθηκε από έξω προς τα μέσα. Συνεπώς οι όποιες απόπειρες αμφισβήτησής του εκ των έσω είναι καταδικασμένες. Θα κινδυνεύσει ενδεχομένως μόνο αν αποδυναμωθεί στο ευρύτερο πολιτικό σκηνικό. Και γι’ αυτό όποιοι το επιχειρήσουν, θα αναγκαστούν να συμπλεύσουν με την κυβέρνηση που έχει τον ίδιο στόχο. Δεν ξέρω αν τους συμφέρει. – Η μοίρα της παράγκας
Άγνωστο είναι αν θα διεξαχθούν εκλογές μέσα στο 2018, ή αν η κυβέρνηση θα εξαντλήσει τη θητεία της όπως διαλαλεί. Οι ενδείξεις ότι δεν θα φτάσει μέχρι τότε είναι πολλές και οι περισσότερες συνδέονται με την οικονομία, τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει ο Αλ. Τσίπρας απέναντι στους δανειστές και την ανοχή αυτών απέναντί του. Είναι προφανές πάντως ότι προς το παρόν ακολουθεί στο εσωτερικό μία πολωτική τακτική δεξιάς – αντιδεξιάς, πάλι κατά τα πρότυπα του Ανδρέα Παπανδρέου στις δεκαετίες 1970 και 1980, αλλά και «τρομοκράτησης» του εκκολαπτόμενου κεντρώου – κεντροαριστερού φορέα, για να μην συμπράξει με τη Ν.Δ., όπως δείχνει η δήλωση του Ν. Παππά. Φυσικά, αν και όταν απαιτηθεί «κωλοτούμπα», δεν θα υπάρξει πρόβλημα…- Και σενάριο τρικομματικής υπάρχει…
Ο καιροσκοπικός και μιμητικός λαϊκισμός νομιμοποιεί, με τον τρόπο του, τη ναρκισσιστική φαντασίωση των αυθεντικών δημαγωγών ότι επανιδρύουν την πολιτική και ότι μόνον αυτοί «μιλούν τη γλώσσα του λαού». Καταλήγει συχνά σε κυνικούς οπορτουνισμούς που δηλητηριάζουν τη δημοκρατία περισσότερο από όσο οι διεφθαρμένοι του «παλαιού συστήματος».- Η άνοδος των δημαγωγιών και οι αμφιβολίες της κριτικής
Οι κομισάριοι του Μαξίμου γνωρίζουν πολύ καλά την επιλεκτική χρήση της μνήμης. Με μύθους άλλωστε ανήλθαν στην εξουσία, με μύθους που τους βολεύουν επιχειρούν να τη διαχειριστούν και να την κρατήσουν. Και ο κόσμος της Αριστεράς, που έζησε για πολλά χρόνια με τους μύθους του, αποτελεί πρόσφορο έδαφος για να καλλιεργηθούν άγγελοι και δαίμονες και τα νέα τεχνητά διχαστικά φράγματα.- Η Ιστορία, η μνήμη και ο ΣΥΡΙΖΑ
Ο δρ Σόιμπλε δεν φάνηκε να ανησύχησε από το ενδεχόμενο ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα στην εξουσία, όπως προκύπτει από τη συνέντευξή του. Περίμενε να τον συναντήσει όταν θα επέστρεφε από την «επαναστατική» του περιπέτεια. Οπερ και εγένετο.- Απολογισμός δρος Σόιμπλε
