Ο καταλύτης του ρεαλισμού

Μια ομιλία καλά τεκμηριωμένη και με εσωτερική λογική έχει πολλαπλασιαστική δύναμη.

Την δύναμη που είναι απαραίτητη να προσφέρει στέρεα προοπτική στην κοινωνία και όχι ηρωισμό που ξεθυμαίνει στην πρώτη απαίτηση.

Και δυνατή κοινή λογική και σκέψη για τα αυτονόητα που θα εξηγήσουν τα ανεξήγητα της ισοπεδωτικής κοινοτοπίας.

Η ομιλία Μητσοτάκη είναι ένα καθοριστικό γεγονός σε μια κρίσιμη καμπή της χώρας, της οικονομίας και της κοινωνίας.

Στην πληθώρα ομιλιών κενού νοήματος που προηγήθηκαν από μεταμφιεσμένους αντιγραφείς χωρίς εσωτερικό ειρμό σκέψης, η αυτοπεποίθηση Μητσοτάκη προσθέτει αξία και στέλνει σήμα στους πολίτες -τα δίχτυα της απόγνωσης και ο συμβιβασμός της ανημπόριας συντηρούν την καριέρα των λαϊκιστών πολιτικών, δεν μπορεί να είναι η κληρονομιά μιας χώρας.

Σε μια φράση και σε δευτερόλεπτα διέγραψε τους παντογνώστες της αδράνειας – ποιος διαθέτει χρόνο στο παρελθόν;

Δεν έχω στο νου μου μόνο αριθμούς και δείκτες. Έχω πρώτα από όλα ανθρώπους. Έχω μετρήσει το βλέμμα συμπολιτών μας σε όλη την Ελλάδα είπε σε ένα σημείο της ομιλίας του ο Μητσοτάκης δίνοντας το στίγμα ενός πολιτικού που ξέρει τι λέει γιατί ξέρει να ακούει -και βλέπει περισσότερα από την επιφάνεια.

Η αυτοπεποίθηση Μητσοτάκη, ο ρεαλισμός και η πειθαρχία στο αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με την δίψα των Ελλήνων για μια κανονικότητα της σταθερότητας μπορούν να αποτελέσουν τον καταλύτη της τεράστιας δουλειάς που έχει μπροστά της η χώρα- να εργασθούν όλοι για μια χώρα που θα αξίζει σε όλους. Χωρίς διακρίσεις. Με την δέσμευση του ρεαλισμού.

Π. Τσακιρίδης