Πέρα από το Ναι και Όχι-Πως;

Όταν κυνηγάς το σύμπτωμα και δεν θεραπεύεις την αιτία, η αυταπάτη των λύσεων και η ψευδαίσθηση της εικονικής πραγματικότητας θα αποτελεί το σταθερό σκηνικό μόνιμου αδιεξόδου. Τόσα χρόνια κρίσης, το πολιτικό σύστημα εξασκείται στο άκοπο βάδην σε διάδρομο γυμναστικής αντί του ανοικτού ανηφορικού δρόμου. Εκεί σίγουρα θα σκεπτόταν ποιο πρακτικά. Θα άνοιγε το μυαλό, ο αέρας θα βοηθούσε στην σκέψη.

Η δημιουργία νέου πλούτου, βάση ενός εθνικού σχεδίου ανάταξης, αποτελεί την μόνη διέξοδο-μια λύση που περιέργως δεν έχει παρουσιασθεί από κανέναν μέχρι σήμερα.

Πέρα από τα ναι και τα όχι, την καταγγελία και το ανάθεμα, τον θυμό την οργή και την αγανάκτηση, υπάρχει και η στρατηγική του εθνικού σχεδίου με αξιοποίηση του εθνικού πλούτου.

Η πόλωση, οι κραυγές και η κατασκευή φανταστικών εχθρών, συνήθως είναι στάχτη στα μάτια, άσκηση εύκολης πολιτικής.

Η τολμηρή  τεχνοκρατική πολιτική με ανθρωποκεντρικό σχεδιασμό, είναι άσκηση ωφέλιμης εθνικής πολιτικής για έναν αυτονόητο  λόγο-παράγει πλούτο για όλους. Η απάντηση στο «πώς» της εξόδου από την κρίση, είναι το μέγα εθνικό ζήτημα. Κάθε καθυστέρηση σε αυτήν ακριβώς την απάντηση είναι προς όφελος του λαϊκισμού και του αδιεξόδου. Σε βάρος όλων.

Σχέδιο ανάταξης του εθνικού πλούτου, με παίκτες το εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό. Αυτός θα είναι ο θρίαμβος του τεχνοκρατικού σχεδίου πάνω στο σημερινό αδιέξοδο.

Π.Τσακιρίδης