Ρεαλισμός για έναν πωλητή Διαμερισμάτων
Το άρθρο, “Ρεαλισμός για έναν Πωλητή Διαμερισμάτων” από το thedispatch.com, αναλύει την υποτιθέμενη ρεαλιστική εξωτερική πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ και των υποστηρικτών του. Ο Jonah Goldberg υποστηρίζει ότι οι ενέργειες του Τραμπ συχνά αντιφάσκουν με τις ρεαλιστικές αρχές, δείχνοντας ασυνέπεια και ευκαιριακή χρήση επιχειρημάτων. Εξετάζει συγκεκριμένα την κριτική του Τραμπ στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι και τις θέσεις του J.D. Vance. Επιπλέον, ο Goldberg υπογραμμίζει την ειρωνεία της ηθικολογίας έναντι των συμμάχων ενώ παραβλέπει την αυταρχικότητα των αντιπάλων. Εν κατακλείδι, το άρθρο αμφισβητεί τη σοβαρότητα της εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ, υποστηρίζοντας ότι βασίζεται περισσότερο σε προσωπικές επιθυμίες παρά σε συνεκτικές στρατηγικές. Στόχος του άρθρου είναι να δείξει την αντίθεση ανάμεσα στη ρητορική και την πραγματική πρακτική της εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ.
- Ποια είναι η κεντρική κριτική του Jonah Goldberg προς την εξωτερική πολιτική του Trump;
Ο Goldberg επικρίνει την υποκρισία και την ασυνέπεια στην προσέγγιση του Trump, υποστηρίζοντας ότι δεν βασίζεται σε σταθερές αρχές ρεαλισμού, αλλά σε ευκαιριακές τακτικές για να επιτύχει ό,τι θέλει, όποτε το θέλει. Ειδικότερα, τον κατηγορεί ότι χρησιμοποιεί ψευδείς ισχυρισμούς και αντιφατικές δικαιολογίες για να υποστηρίξει τις ενέργειές του, όπως στην περίπτωση της Ουκρανίας και της Ρωσίας.
- Πώς ο Goldberg περιγράφει την “νέα” ρεαλιστική προσέγγιση στην εξωτερική πολιτική που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί ο J.D. Vance;
Ο Goldberg περιγράφει αυτή την προσέγγιση ως υποκριτική και αντιφατική. Υποτίθεται ότι θα ήταν μια ρεαλιστική απομάκρυνση από τον ιδεαλισμό και την ηθικολογία, αλλά στην πραγματικότητα μετατρέπεται σε κριτική των εσωτερικών πολιτικών των συμμάχων, ενώ παραβλέπει τις σοβαρές παραβιάσεις από εχθρικές δυνάμεις. Είναι μια μορφή “ρεαλισμού” που φαίνεται να εφαρμόζεται επιλεκτικά και ιδιοτελώς.
- Γιατί ο Goldberg θεωρεί ότι η κριτική του Trump προς τον Zelensky ως “δικτάτορα” είναι υποκριτική;
Επειδή ο Trump έχει δείξει ανοχή και θαυμασμό για αυταρχικούς ηγέτες όπως ο Putin, ο Xi και ο Kim, χωρίς να εκφράζει παρόμοιες ανησυχίες για την έλλειψη δημοκρατικών εκλογών στις χώρες τους. Επομένως, η κριτική του Zelensky φαίνεται να είναι ένα εργαλείο για να δικαιολογήσει την εγκατάλειψη της Ουκρανίας, και όχι μια ειλικρινής ανησυχία για τη δημοκρατία.
- Τι είναι η “Pax Trumpiana” και γιατί ο Goldberg θεωρεί ότι δεν υλοποιήθηκε;
Η “Pax Trumpiana” ήταν η ιδέα ότι η εποχή του Trump θα οδηγούσε σε μια νέα Χρυσή Εποχή για την Αμερική, βασισμένη στην αρχή “America First” και σε μια ρεαλιστική προσέγγιση στην εξωτερική πολιτική. Ο Goldberg πιστεύει ότι δεν υλοποιήθηκε επειδή η εξωτερική πολιτική του Trump ήταν ασυνεπής, ευκαιριακή και καθοδηγούμενη από προσωπικές επιθυμίες και όχι από στρατηγική σκέψη.
- Πώς ο Goldberg εξηγεί την φαινομενική αντίφαση στις απόψεις του J.D. Vance σχετικά με την κρατική παρέμβαση (βιομηχανική πολιτική έναντι Big Tech);
Ο Goldberg αναγνωρίζει ότι ο Vance θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι ο προστατευτισμός του είναι συνεπής με την προσέγγισή του laissez-faire στην Big Tech, δηλαδή άρση των κανονισμών στο εσωτερικό και επιβολή τους στα σύνορα. Ωστόσο, ο Goldberg υποστηρίζει ότι αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο Vance πιστεύει ότι η κυβέρνηση είναι εξυπνότερη από την αγορά και ξέρει πώς να επιλέξει νικητές και ηττημένους.
- Ποια είναι η άποψη του Goldberg για την στάση του Vance απέναντι στην Γερμανία και την ελευθερία του λόγου;
Ο Goldberg διαφωνεί με την κριτική του Vance προς την Γερμανία για την πολιτική της σχετικά με τα νεοναζιστικά στοιχεία. Ενώ αναγνωρίζει ότι υπάρχουν βάσιμα επιχειρήματα για το ότι η Γερμανία έχει υπερβεί τα όρια στον έλεγχο της ρητορικής μίσους, υποστηρίζει ότι η Γερμανία έχει ιδιαίτερο λόγο να είναι ευαίσθητη σε αυτό το θέμα, λόγω του παρελθόντος της. Επιπλέον, βρίσκει αντιφατική την εστίαση του Vance στην ελευθερία του λόγου των συμμάχων, ενώ παράλληλα δείχνει μεγαλύτερη ανοχή στις παραβιάσεις της ελευθερίας του λόγου από εχθρικές δυνάμεις, όπως η Ρωσία.
- Ποια είναι η σημασία της αναφοράς στον Pete Hegseth και την Πολωνία;
Η αναφορά στον Hegseth και την Πολωνία χρησιμεύει για να υπογραμμίσει την αντιφατικότητα της πολιτικής Trump. Ενώ ο Hegseth επαινεί την Πολωνία ως ένα μοντέλο συμμάχου λόγω των μεγάλων αμυντικών της δαπανών, η κυβέρνηση Trump φαίνεται να αγνοεί ή να υποτιμά τον λόγο που η Πολωνία δαπανά τόσα πολλά στην άμυνα: τον φόβο της ρωσικής επιθετικότητας. Ο Goldberg υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση Trump θέλει να πιστεύει ότι η Πολωνία κάνει αυτό που θέλει ο Trump, αντί να αναγνωρίζει τις πραγματικές ανησυχίες ασφαλείας της Πολωνίας.
- Ποιο είναι το συμπέρασμα του Goldberg για την εξωτερική πολιτική του Trump;
Ο Goldberg συμπεραίνει ότι η εξωτερική πολιτική του Trump δεν είναι καθοδηγούμενη από κάποια συνεκτική στρατηγική ή αρχή, αλλά από τις προσωπικές του επιθυμίες και την ανάγκη του να κερδίσει την προσοχή και τον θαυμασμό. Χρησιμοποιεί οποιοδήποτε επιχείρημα λειτουργεί εκείνη τη στιγμή, ακόμη και αν αυτό αντιφάσκει με προηγούμενες δηλώσεις ή πολιτικές, προκειμένου να επιτύχει τους στόχους του. Δεν είναι “ρεαλιστική” πολιτική, αλλά “Trumpισμός” σε παγκόσμια κλίμακα.
Ποιο είναι το κύριο θέμα του άρθρου και ποια η γενική του άποψη;
Το κύριο θέμα του άρθρου είναι η εξωτερική πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ και η κριτική του για την προσέγγιση του «ρεαλισμού» στην εξωτερική πολιτική, όπως εκφράζεται από τον ίδιο τον Τραμπ και υποστηρικτές του όπως ο J.D. Vance.
Η γενική άποψη του Jonah Goldberg, συγγραφέα του άρθρου, είναι κριτική απέναντι στην ασυνέπεια και τον οπορτουνισμό που βλέπει στην εξωτερική πολιτική του Τραμπ. Υποστηρίζει ότι ο Τραμπ χρησιμοποιεί επιχειρήματα και θέσεις που εξυπηρετούν τους στόχους του κάθε στιγμή, ακόμη και αν αυτά αντιφάσκουν με προηγούμενες δηλώσεις ή αρχές. Επίσης, ο Goldberg φαίνεται να απορρίπτει την ιδέα ότι η εξωτερική πολιτική του Τραμπ βασίζεται σε μια συνεκτική φιλοσοφία ρεαλισμού, υποστηρίζοντας ότι είναι απλώς μια σειρά από τακτικές για την επίτευξη των προσωπικών επιθυμιών του Τραμπ. Επιπλέον, ο Goldberg φαίνεται να είναι σκεπτικός απέναντι στην υποκρισία που βλέπει σε ορισμένους υποστηρικτές του Τραμπ, όπως ο J.D. Vance, οι οποίοι φαίνεται να εγκαταλείπουν τις αρχές του ρεαλισμού όταν πρόκειται να κρίνουν συμμάχους.
Πώς ορίζει ο Goldberg τον “ρεαλισμό” στην εξωτερική πολιτική;
Ο Jonah Goldberg δεν παρέχει έναν άμεσο ορισμό του “ρεαλισμού” στην εξωτερική πολιτική στο απόσπασμα, αλλά δίνει κάποιες ενδείξεις για το πώς κατανοεί την έννοια, κυρίως μέσω της κριτικής του για τον τρόπο με τον οποίο ο Donald Trump και ο J.D. Vance χρησιμοποιούν τον όρο. Ακολουθούν μερικές βασικές πτυχές του τρόπου με τον οποίο ο Goldberg φαίνεται να αντιλαμβάνεται τον “ρεαλισμό” στην εξωτερική πολιτική, με βάση το άρθρο του:
- Απόρριψη της ηθικολογίας: Ο Goldberg αναφέρει ότι μια τυπική γραμμή της ρεαλιστικής σκέψης είναι ότι οι ηθικολογίες του τύπου «αυτή η χώρα είναι καλή, αυτή η χώρα είναι κακή» είναι σε μεγάλο βαθμό άχρηστες. Αυτό υποδηλώνει ότι ο ρεαλισμός στην εξωτερική πολιτική δίνει μικρή σημασία στον ηθικό χαρακτήρα των κρατών.
- Εστίαση στα συμφέροντα: Ο ρεαλισμός παραδοσιακά δίνει έμφαση στα εθνικά συμφέροντα και στην ισορροπία δυνάμεων. Ο Goldberg υπονοεί ότι η πολιτική του Trump υπαγορεύεται από τις προσωπικές του επιθυμίες και όχι από μια συνεκτική στρατηγική που βασίζεται στα αμερικανικά συμφέροντα.
- Αμοραλισμός έναντι των εχθρών: Ο Goldberg διερωτάται γιατί ο Vance φαίνεται να είναι τόσο πρόθυμος να ηθικολογεί για τις εσωτερικές υποθέσεις των δημοκρατικών συμμάχων, ενώ είναι αδιάφορος για τη βαρβαρότητα και την τυραννία των εχθρών. Αυτό υποδηλώνει ότι ο ρεαλισμός θα απαιτούσε μια πιο αμοραλιστική προσέγγιση απέναντι στους εχθρούς.
- Συνέπεια και αρχές: Ο Goldberg υπονοεί ότι η εξωτερική πολιτική του Trump στερείται συνοχής και βασίζεται σε οπορτουνιστικά επιχειρήματα, γεγονός που αντιβαίνει σε μια συνεπή ρεαλιστική προσέγγιση. Επίσης, ο Goldberg φαίνεται να πιστεύει ότι ο ρεαλισμός δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για την υποστήριξη αντιδημοκρατικών ενεργειών ή την εγκατάλειψη συμμάχων.
Συνολικά, ο Goldberg φαίνεται να αντιλαμβάνεται τον ρεαλισμό ως μια προσέγγιση εξωτερικής πολιτικής που δίνει έμφαση στα εθνικά συμφέροντα, την ισορροπία δυνάμεων και την αποφυγή της ηθικολογίας, αλλά όχι σε σημείο που να δικαιολογεί την ασυνέπεια, τον οπορτουνισμό ή την εγκατάλειψη των δημοκρατικών αρχών.
