Σχεδιασμός για τον ανθρώπινο παραλογισμό

Το άρθρο The Dark Systems Manual    στο hackernoon.com διερευνά την ιδέα ότι τα συστήματα χτίζονται και συντηρούνται από τον ανθρώπινο παραλογισμό . Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι οι χρήστες έλκονται από συστήματα που παρέχουν βεβαιότητα και ανακουφίζουν από τον πόνο, συχνά παραβλέποντας πιο λογικές επιλογές. Το άρθρο εξετάζει πώς οι σχεδιαστές μπορούν να αξιοποιήσουν αυτόν τον παραλογισμό για να δημιουργήσουν αποτελεσματικά συστήματα, τονίζοντας τη σημασία της κατανόησης των κινήτρων των χρηστών και των σημείων πόνου. Συζητά επίσης τη δύναμη που έχουν οι χρήστες να καταστρέψουν τα συστήματα διαταράσσοντας τα στοιχεία, τους κανόνες ή τη βεβαιότητά τους.

 
Σχεδιασμός για τον ανθρώπινο παραλογισμό

Τα επιτυχημένα συστήματα δεν αγνοούν τον ανθρώπινο παραλογισμό, αλλά τον ενσωματώνουν στον σχεδιασμό τους. Αυτό συμβαίνει επειδή η αναζήτηση βεβαιότητας από τους χρήστες, έστω και παράλογη, οδηγεί την αλληλεπίδρασή τους με τα συστήματα. Η αναγνώριση της τυχαιότητας ως αναπόσπαστου στοιχείου της ανθρώπινης συμπεριφοράς, αντί για σφάλμα, δίνει τη δυνατότητα στους σχεδιαστές να δημιουργούν πιο αποτελεσματικά συστήματα.

 
Ακολουθούν μερικοί τρόποι με τους οποίους χρησιμοποιείται ο «ανθρώπινος παραλογισμός» στο σχεδιασμό του συστήματος:

• Κατανόηση του ρόλου του πόνου: Ο πόνος, είτε σωματικός είτε συναισθηματικός, οδηγεί στην παράλογη λήψη αποφάσεων. Οι σχεδιαστές μπορούν να εντοπίσουν τα σημεία πόνου των χρηστών και να δημιουργήσουν συστήματα που προσφέρουν ανακούφιση ή λύσεις σε αυτά τα προβλήματα. Με την αντιμετώπιση του πόνου του χρήστη, ένα σύστημα καθίσταται σχετικό και απαραίτητο, οδηγώντας στην επικύρωση του συστήματος μέσω της συμμετοχής των χρηστών.
• Αξιοποιήστε την ψυχολογική και συναισθηματική κατάσταση: Οι σχεδιαστές πρέπει να λαμβάνουν υπόψη την ψυχολογική και συναισθηματική κατάσταση του χρήστη όταν δημιουργούν συστήματα. Κλειδί αποτελεί η κατανόηση της επιρροής συναισθημάτων όπως ο φόβος, η πλεονεξία ή η επιθυμία για ένταξη στη λήψη αποφάσεων.
• Απλοποιήστε την εμπειρία χρήστη: Τα συστήματα πρέπει να είναι εύχρηστα και διαισθητικά, ακόμη και για παράλογους χρήστες. Αυτό σημαίνει ελαχιστοποίηση των σημείων επαφής, χρήση προϋπάρχοντος λογισμικού και συστημάτων και παροχή υποστήριξης όταν χρειάζεται. Ένα καλά σχεδιασμένο σύστημα δεν πρέπει να απαιτεί υπερβολική προσπάθεια από τον χρήστη για να το κατανοήσει ή να αλληλεπιδράσει μαζί του.
• Εξετάστε την επιρροή της γνώσης: Το επίπεδο γνώσης του χρήστη σχετικά με το σύστημα ή τα στοιχεία του επηρεάζει επίσης την απόφασή του να συμμετάσχει. Ένα καλά σχεδιασμένο σύστημα θα πρέπει να κοινοποιεί με σαφήνεια τον σκοπό και τα οφέλη του στον χρήστη, ακόμη και αν ο χρήστης δεν κατανοεί πλήρως την υποκείμενη τεχνολογία.

Συνοψίζοντας, η επιτυχία ενός συστήματος δεν έγκειται στην εξάλειψη της ανθρώπινης τυχαιότητας, αλλά στην αξιοποίησή της ως καθοριστικού παράγοντα στο σχεδιασμό του. Κατανοώντας και αξιοποιώντας τα παράλογα κίνητρα των χρηστών, οι σχεδιαστές μπορούν να δημιουργήσουν συστήματα που είναι ελκυστικά, αποτελεσματικά και ανθεκτικά.

 
Οι αυτοσυντηρούμενοι κανόνες στο σχεδιασμό του συστήματος

Οι «αυτοσυντηρούμενοι κανόνες» αποτελούν βασικό συστατικό για τη δημιουργία αποτελεσματικών συστημάτων. Στην ουσία, αυτοί οι κανόνες είναι οι μηχανισμοί που επιτρέπουν σε ένα σύστημα να λειτουργεί και να συντηρείται χωρίς την ανάγκη συνεχούς παρέμβασης. Ένα σύστημα, σύμφωνα με το άρθρο, είναι ένα σύνολο από αυτούς τους κανόνες που συνεργάζονται για να μειώσουν την αβεβαιότητα.

• Επικύρωση μέσω εισαγωγής χρήστη: Ημιτελές σύστημα χωρίς ενεργή συμμετοχή χρήστη. Η εισαγωγή του χρήστη είναι αυτή που επικυρώνει το σύστημα και το κάνει να λειτουργεί. Αυτό σημαίνει ότι ο σχεδιασμός του συστήματος πρέπει να εξετάσει πώς να προσελκύσει και να διατηρήσει την αφοσίωση των χρηστών.
• Ο ρόλος του πόνου: Οι άνθρωποι τείνουν να παίρνουν παράλογες αποφάσεις, ειδικά όταν αναζητούν βεβαιότητα. Ο πόνος, είτε σωματικός είτε συναισθηματικός, παίζει καθοριστικό ρόλο στη λήψη παράλογων αποφάσεων, καθοδηγώντας τους χρήστες προς συστήματα που υπόσχονται να ανακουφίσουν αυτόν τον πόνο. Οι σχεδιαστές πρέπει να προσδιορίσουν τα σχετικά σημεία πόνου για τους χρήστες και να δημιουργήσουν συστήματα που ανταποκρίνονται σε αυτές τις ανάγκες.
• Τρεις ρόλοι του σχεδιαστή: Ο σχεδιαστής ενός συστήματος έχει τρεις κύριες ευθύνες: τη μείωση της αβεβαιότητας, τη θέσπιση αυτοσυντηρούμενων κανόνων που επιτυγχάνουν αυτή τη μείωση της αβεβαιότητας και την ενσωμάτωση αυτών των κανόνων σε μια απλή και επαναλαμβανόμενη εμπειρία για τον χρήστη.
• Σχεδιαστικά ζητήματα: Όταν μετατρέπετε τους αυτοσυντηρούμενους κανόνες σε μια απρόσκοπτη εμπειρία χρήστη, είναι σημαντικό να ελαχιστοποιήσετε το περιττό άγχος. Αυτό σημαίνει μόχλευση του υπάρχοντος λογισμικού και συστημάτων αντί της δημιουργίας από την αρχή. Είναι επίσης σημαντικό οι χρήστες να αισθάνονται ότι η υποστήριξη είναι διαθέσιμη όταν τη χρειάζονται.
• Καταστροφή συστημάτων: Η δύναμη ενός συστήματος μπορεί να είναι και η αδυναμία του. Οι χρήστες έχουν τη δυνατότητα να απενεργοποιήσουν ένα σύστημα εάν δεν τους εξυπηρετεί πλέον. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με τη δημιουργία διαφωνίας μεταξύ των στοιχείων, την αλλαγή των κανόνων ή την αύξηση της αβεβαιότητας.

Τελικά, η δημιουργία επιτυχημένων συστημάτων βασίζεται στην κατανόηση της ανθρώπινης φύσης, ιδιαίτερα στην τάση μας προς τον παραλογισμό και την αναζήτησή μας για βεβαιότητα. Αξιοποιώντας τον πόνο ως κίνητρο και δημιουργώντας αυτοσυντηρούμενους κανόνες που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των χρηστών, οι σχεδιαστές μπορούν να δημιουργήσουν συστήματα που είναι ταυτόχρονα αποτελεσματικά και βιώσιμα.

 
Καταστροφή συστήματος

Τα συστήματα μπορούν να καταστραφούν αλλάζοντας τα θεμελιώδη στοιχεία τους. Ένα σύστημα είναι “μια συναυλία αυτοσυντηρούμενων κανόνων που μειώνουν την αβεβαιότητα”. Οι χρήστες επικυρώνουν τα συστήματα μέσω της εισαγωγής τους και χωρίς αυτήν, ένα σύστημα δεν έχει σκοπό. Εάν ένα σύστημα δεν ικανοποιεί τις ανάγκες ενός χρήστη, ο χρήστης έχει τη δυνατότητα να το απενεργοποιήσει.

Ακολουθούν τρεις τρόποι για να καταστρέψετε ένα σύστημα:

• Δημιουργία διαφωνίας: Διακοπή της επικοινωνίας ή των στοιχείων που είναι απαραίτητα για τη λειτουργία των κανόνων
• Τροποποίηση κανόνων: Αλλάξτε τους κανόνες έτσι ώστε ο βρόχος ανάδρασης που διατηρεί το σύστημα να μην μπορεί πλέον να συνεχιστεί
• Αύξηση της αβεβαιότητας: Εισαγάγετε αρκετή αβεβαιότητα για να παρακάμψετε τους κανόνες του συστήματος και την επικοινωνία

Η ικανότητα ενός χρήστη να καταστρέψει ένα σύστημα εξαρτάται από την κατανόηση της φύσης, των στοιχείων και της αξίας της εισόδου του/της στο σύστημα.

 
Έξυπνη λήψη

Το άρθρο  αυτό παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα ιδέα σχετικά με το σχεδιασμό συστημάτων, με έμφαση στην ενσωμάτωση της ανθρώπινης τυχαιότητας.

Εστιάζει στο πώς οι σχεδιαστές μπορούν να αξιοποιήσουν την ανθρώπινη παράλογη συμπεριφορά για να δημιουργήσουν επιτυχημένα συστήματα. Το άρθρο “The Dark Systems Manual” προσφέρει μερικά συναφή σημεία που μπορούν να επεκτείνουν την ανάλυση:

• Επικύρωση μέσω της Εισόδου: Το άρθρο τονίζει ότι η είσοδος του χρήστη επικυρώνει ένα σύστημα. Αυτό ενισχύει την ιδέα  ότι η εστίαση στον “πόνο” του χρήστη και η παροχή ανακούφισης οδηγεί στην επικύρωση του συστήματος μέσω της συμμετοχής του χρήστη. Όταν ένας χρήστης επενδύει χρόνο και ενέργεια σε ένα σύστημα, αυτόματα το επικυρώνει.
• Ο Ρόλος του Πόνου: Το άρθρο αναλύει σε βάθος το ρόλο του πόνου, υπογραμμίζοντας ότι “ο πόνος καθοδηγεί την παράλογη λήψη αποφάσεων”. Αυτή η ιδέα ενισχύει την άποψή του συγγραφέα ότι η κατανόηση του “πόνου” του χρήστη είναι κρίσιμη για τη δημιουργία αποτελεσματικών συστημάτων.
• Ψυχολογική Κατάσταση και Γνώση: Το άρθρο αναφέρει δύο πρόσθετους παράγοντες που επηρεάζουν την είσοδο του χρήστη: την ψυχολογική/συναισθηματική κατάσταση και τη γνώση του χρήστη για το σύστημα. Αυτά τα στοιχεία προσθέτουν νέες διαστάσεις στην ανάλυση, δείχνοντας ότι η αποτελεσματική σχεδίαση πρέπει να λαμβάνει υπόψη πολλαπλές πτυχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

 
Πρακτικές εφαρμογές ιδεών Σχεδιασμού Συστημάτων

Οι ιδέες που παρουσιάζονται στο άρθρο μπορούν να εφαρμοστούν στην πράξη με διάφορους τρόπους. Ακολουθούν μερικά παραδείγματα:

• Ενσωμάτωση της Εισόδου Χρήστη: Η δημιουργία ενός συστήματος που εξαρτάται ενεργά από την είσοδο του χρήστη είναι ζωτικής σημασίας. Αυτό θα μπορούσε να λάβει τη μορφή σχολίων, αξιολογήσεων ή ακόμη και συνεισφορών περιεχομένου. Για παράδειγμα, μια πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης βασίζεται στην είσοδο του χρήστη για τη δημιουργία περιεχομένου και την προσέλκυση άλλων χρηστών.
• Αξιοποίηση του Πόνου: Η αναγνώριση και η αντιμετώπιση των “σημείων πόνου” των χρηστών αποτελεί βασικό στοιχείο για την οικοδόμηση ενός επιτυχημένου συστήματος. Για παράδειγμα, μια εφαρμογή γυμναστικής θα μπορούσε να στοχεύει άτομα που αγωνίζονται να διατηρήσουν ένα πρόγραμμα άσκησης, προσφέροντας εξατομικευμένα προγράμματα και υποστήριξη.
• Σχεδιασμός για την Απλότητα: Η απλοποίηση της εμπειρίας χρήστη είναι απαραίτητη. Αυτό σημαίνει μείωση της πολυπλοκότητας και παροχή σαφών οδηγιών. Για παράδειγμα, μια εφαρμογή τραπεζικών συναλλαγών θα πρέπει να διευκολύνει τους χρήστες στην πραγματοποίηση πληρωμών και στη διαχείριση των λογαριασμών τους.
• Υποστήριξη Χρηστών: Η παροχή επαρκούς υποστήριξης στους χρήστες όταν τη χρειάζονται είναι ζωτικής σημασίας. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει εκπαιδευτικά βίντεο, Συχνές Ερωτήσεις ή ζωντανή συνομιλία.

Σημαντικό: Ενώ το άρθρο προσφέρει πολύτιμες γνώσεις, η πρακτική εφαρμογή αυτών των ιδεών απαιτεί προσεκτική προσαρμογή στις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε συστήματος.