Τα «προβλήματα σαμπάνιας» – Ένα προνόμιο για λίγους, μια πραγματικότητα για πολλούς

Υπάρχουν προβλήματα που λύνονται με ένα νεύμα. Προβλήματα που εξαφανίζονται όσο γρήγορα εμφανίστηκαν, χωρίς ταλαιπωρία, συσκέψεις, αμφιβολίες. Αυτά είναι τα λεγόμενα «προβλήματα σαμπάνιας» – τα προβλήματα των προνομιούχων, των ελίτ, εκείνων που ζουν σε έναν παράλληλο κόσμο όπου οι δυσκολίες δεν είναι εμπόδια αλλά ευκαιρίες για μικρές παύσεις πριν το επόμενο ποτήρι σαμπάνιας.

Δεν είναι τυχαίο που και στους πολιτικούς βρίσκουμε τέτοιου είδους προβλήματα. Οι λεγόμενοι «πολιτικοί της σαμπάνιας» προστατεύονται από τα άρθρα του Συντάγματος, απολαμβάνοντας μια ασυλία που τους επιτρέπει να λύνουν τα ζητήματα τους προτού καν γίνουν θέματα δημόσιας συζήτησης. Κανείς δεν ανησυχεί πραγματικά, κανείς δεν φοβάται – όλα διευθετούνται «αμα τη εμφανίσει» με τα κατάλληλα τηλεφωνήματα, με τα σωστά πρόσωπα στις σωστές θέσεις.

Ανάλογη κατάσταση συναντάμε και στον τραπεζικό κόσμο. Μια συστημική τράπεζα μπορεί μέσα σε μια νύχτα να επιβάλει νέες χρεώσεις, αιφνιδιάζοντας όχι μόνο μια κυβέρνηση που έτσι κι αλλιώς κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, αλλά κυρίως τους πολίτες που συνεχώς πληρώνουν το μάρμαρο. Η αλλαγή, αν και όταν έρθει, θα είναι αποτέλεσμα κάποιας μελλοντικής νομοθετικής ρύθμισης – όταν πια η ζημιά έχει γίνει, όταν οι πολίτες έχουν ήδη πληρώσει. Οι τράπεζες, αντί να σκύψουν πάνω στα πραγματικά προβλήματα της παραγωγικής οικονομίας, να στηρίξουν με ρευστότητα και χρηματοδότηση όσους προσπαθούν να δημιουργήσουν, επιλέγουν να αφιερώνουν ώρες σχεδιάζοντας πώς θα πάρουν κι άλλα από τις τσέπες των πελατών τους. Το εύκολο χρήμα, το άκοπο κέρδος έγινε ναρκωτικό – μια συνήθεια που οδήγησε στην κατάχρηση και τελικά στην απληστία.

Τα «προβλήματα σαμπάνιας» είναι το αποκλειστικό προνόμιο μιας κακομαθημένης ελίτ. Μιας τάξης που πιστεύει ότι τα ψίχουλα αρκούν για τον «λαουτζίκο». Μιας ελίτ που επενδύει συστηματικά στον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης: ριάλιτι στην τηλεόραση, σκηνοθετημένες διαφωνίες, ελεγχόμενες αντιπαραθέσεις, συμφωνίες και προσυμφωνημένες «αποκαλύψεις». Όλα στο βωμό της διατήρησης μιας φαινομενικής ισορροπίας, μιας ησυχίας που αγοράζεται με τον θόρυβο της παραπλάνησης.

Και αν τα προβλήματα των προνομιούχων λύνονται με συνοπτικές διαδικασίες, τα προβλήματα των απλών πολιτών, αυτά που αφορούν την καθημερινή τους επιβίωση, αντιμετωπίζονται με την ίδια ταχύτητα – αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση: κατασχέσεις, μειώσεις μισθών και συντάξεων, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας. Εκεί το κράτος είναι άμεσο, αποτελεσματικό, αμείλικτο. Οι «διαχειριστές» της εξουσίας δεν χάνουν χρόνο όταν πρόκειται να επιβάλλουν μέτρα που βυθίζουν τον κόσμο στην εξαθλίωση.

Η πραγματικότητα για τους πολλούς είναι σκληρή, στεγνή, δίχως αφρώδη σαμπάνια. Τα προβλήματα των λίγων είναι πάντα προτεραιότητα, ενώ τα προβλήματα των πολλών είναι απλώς μια στατιστική. Ίσως ήρθε η ώρα να αναρωτηθούμε: μέχρι πότε θα ανεχόμαστε αυτό το παράλογο, μέχρι πότε θα αρκούμαστε στα ψίχουλα;

 
mywaypress.gr –Περιεχόμενο αξίας με την υποστήριξη  υβριδικής νοημοσύνης.

Για  αναγνώστες με μεγάλο εύρος προσοχής.