Το επενδυτικό κενό των €100δισ και η απαίτηση του επείγοντος για την ανάπτυξη της οικονομίας

Πρόσφατα οι μαχητικοί θεσμικοί φορείς της ελεύθερης αγοράς, ΣΕΒ και ΙΟΒΕ, δημοσιοποίησαν αποτελέσματα ερευνών της πραγματικής οικονομίας και διατύπωσαν σκληρές αλήθειες. Ποιος τις έλαβε υπόψιν;

Οι σκληρές αλήθειες συνοπτικά:

-Το επενδυτικό κενό των €100δισ ισοδυναμεί περίπου με 4 ΕΣΠΑ, 12 επενδύσεις όπως του Ελληνικού, 170 επενδύσεις όπως του ΟΛΠ ή 115 επενδύσεις όπως του ΟΛΘ

-Με τις εκτιμήσεις του μεσοπρόθεσμου προγράμματος 2020-23 για ετήσια επενδυτική μεταβολή στο +5%, υπολογίζεται ότι το επενδυτικό κενό στη χώρα θα κλείσει σε 20 έτη

-Η χώρα πρέπει να καλύψει το επενδυτικό κενό πολύ ταχύτερα για να μπορέσει να αντιμετωπίσει και άλλες σημαντικές προκλήσεις όπως το δημογραφικό, το brain drain, η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, η αναδιάρθρωση υπερχρεωμένων επιχειρήσεων, τα NPLs, η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας

-Ο νέος εθνικός στόχος πρέπει να είναι η κινητοποίηση πολλών παραγωγικών επενδύσεων που με τη σειρά τους θα δημιουργήσουν καλύτερα αμειβόμενες και σταθερές θέσεις εργασίας, θα συμβάλλουν στην αναγκαία αύξηση του μεριδίου της βιομηχανίας στο 12% του ΑΕΠ (από 9,6% περίπου σήμερα) και θα μειώσουν το χάσμα που χωρίζει τη χώρα από την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση

-Για τον ΣΕΒ η αποκατάσταση του επενδυτικού κενού δεν πρέπει να ξεπερνά τα 5-6 έτη, με επέκταση των επενδύσεων κατά 15% κάθε χρόνο. Αυτός ο στόχος όμως προϋποθέτει μια ριζικά διαφορετικά λογική επενδυτικών μεταρρυθμίσεων. Με την υπέρμετρη σημερινή φορολογική επιβάρυνση, οι μηχανισμοί και τα κίνητρα ενθάρρυνσης επενδύσεων θα έπρεπε να βελτιώνουν συνεχώς την αποτελεσματικότητά τους. Έτσι θα μπορούμε να σταθούμε στο διεθνή επενδυτικό ανταγωνισμό, ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψη τον ανταγωνισμό εντός και εκτός της Ε.Ε. για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων

-Οι συνθήκες αυτές απαιτούν αυξημένη αίσθηση του επείγοντος για την ανάπτυξη της οικονομίας

-Από τις 67 προτάσεις χρήσιμων επενδυτικών μεταρρυθμίσεων η συντριπτική πλειοψηφία (45 – εκ των οποίων 35 αφορούν στην μείωση της γραφειοκρατίας) δεν παρουσιάζει ουσιαστική πρόοδο, μόλις 18 έχουν μερική πρόοδο και μόνο 4 ουσιαστική πρόοδο, αλλά με σημαντικές καθυστερήσεις. Το πρόγραμμα μπορεί να μειώσει τα ρυθμιστικά εμπόδια και την γραφειοκρατία κατά 25%, να εξαλείψει τις καθυστερήσεις και τα διοικητικά βάρη στην αδειοδότηση κατά 30%, να δημιουργήσει σταθερό φορολογικό πλαίσιο, να ανατρέψει την υπερ-φορολόγηση κατά 30%, να θέσει κανόνες στη λειτουργία της αγοράς και να μειώσει το χρόνο επίλυσης δικαστικών διαφορών κατά 35%

-Μείωση εισοδημάτων και αύξηση ανεργίας κλιμάκωσαν τον κίνδυνο φτώχειας στην Ελλάδα

-Το ΑΕΠ της ελληνικής οικονομίας είχε σωρευτική απώλεια -26,4% την περίοδο 2007-2016, ενώ στις Νότιες χώρες οι απώλειες την ίδια περίοδο περιορίστηκαν σε -4,0%, ενώ στην ΕΕ28 το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 6,00%

-Η ύφεση της ελληνικής οικονομίας ήταν σε ένα βαθμό το αποτέλεσμα της μείωσης των δημοσίων δαπανών και της αύξησης της φορολογίας, ως μέτρα της δημοσιονομικής προσαρμογής που εφαρμόστηκε μετά το 2010

-Στην Ελλάδα, το ποσοστό ανεργίας στο γενικό πληθυσμό παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα για ευρωπαϊκή χώρα. Η ανεργία στους νέους ηλικίας 15-24 ετών, παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα στην Ελλάδα, στο 47,3% το 2017, έναντι 39,6% στις Νότιες χώρες και 18,7% στην ΕΕ28. Παράλληλα, το 2017 καταγράφεται υψηλό ποσοστό μακροχρόνια άνεργων στο 72,8% του συνολικού αριθμού, δηλαδή 747 χιλ. άτομα παραμένουν εκτός αγοράς εργασίας για πάνω από 12 μήνες. Το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας εντοπίζεται στους νέους 15-24 ετών, ενώ σε απόλυτα μεγέθη ο μεγαλύτερος αριθμός ανέργων προέρχεται από τις ηλικίες 25-49 ετών, την πιο παραγωγική ηλικιακή κατηγορία, με περίπου 686 χιλ. ανέργους

-Η μείωση των εισοδημάτων και η σημαντική αύξηση της ανεργίας οδήγησε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας, δηλαδή άτομα με εισόδημα κάτω από το 60% του διάμεσου εισοδήματος. Στην Ελλάδα, το ποσοστό του πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας έφτασε στο 36% του συνολικού πληθυσμού το 2014, υψηλό ποσοστό αν συνυπολογιστεί ότι το 2014 έχει μειωθεί σημαντικά το όριο του εισοδήματος, ενώ σταδιακά περιορίζεται ελαφρώς, στο 34,8% το 2017. Στις Νότιες χώρες, που εφάρμοσαν πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, καταγράφηκε ποσοστό του πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας κοντά στο 29%, αρκετά χαμηλότερο από το επίπεδο της Ελλάδας.

-Οι δημογραφικές αλλαγές επηρεάζουν το δείκτη εξάρτησης του πληθυσμού, με τον μισό πληθυσμό της χώρας να συντηρείται από το υπόλοιπο και την αναλογία αυτή να εμφανίζει αυξητικές τάσεις, προμηνύοντας επιδείνωση και εντονότερες πιέσεις στα ασφαλιστικά συστήματα. Το 2018, η Ελλάδα με δείκτη εξάρτησης στο 53%, δηλαδή για κάθε 2 άτομα ενεργού πληθυσμού αντιστοιχεί 1 άτομο ανενεργού πληθυσμού, ήταν κοντά στο μέσο όρο των χωρών της ΕΕ28 (55%) και το μέσο όρο των χωρών του Νότου (55%)

-Αυξανόμενη ανάγκη για υγειονομική περίθαλψη, επομένως για δημόσια χρηματοδότηση σε δαπάνες υγείας και φαρμακευτική κάλυψη, με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα να καθίσταται μη βιώσιμη σε ένα περιβάλλον μακροχρόνιας ανεργίας και δραματικής μείωσης του εισοδήματος των Ελλήνων

Το πολιτικό σύστημα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ενδιαφέρεται για την ενίσχυση της κομματικής του επιβίωσης, με αναμασήματα αερολογίας, προχειρότητα απαντήσεων, εγκλωβισμένο σε στείρα ανακύκλωση στερεοτύπων. Την ίδια ώρα, η αδυναμία του να ενισχύσει την εμπιστοσύνη στο μέλλον της χώρας, μεγεθύνει την εικόνα απαξίωσης του. Η αδράνεια του στερεί από οικονομία, κοινωνία και παραγωγικές δυνάμεις την ελευθερία κινήσεων και άμεσων δράσεων στην οικονομική δραστηριότητα τους. Με αντανακλαστικά χελώνας, τεμαχίζει τον χρόνο, αφαιρεί οξυγόνο, θέτει εμπόδια, φιλοσοφεί με άνεση, πολιτικολογεί με αναίδεια. Η αίσθηση του επείγοντος είναι πολυτέλεια-δεν την είχαν ποτέ, δεν την διαθέτουν, δεν τους ενδιαφέρει. Το μόνο επείγον αφορά την πολιτική επιβίωση τους. Πολιτική σε κενό, πολιτικοί σε παρακμή.

Ο νέος εθνικός στόχος μάλλον θα πρέπει να είναι η άμεση κινητοποίηση των ενεργών πολιτών και των παραγωγικών δυνάμεων –αυτοί ζουν στο πετσί τους καθημερινά την απουσία του επείγοντος για την επιβίωση του σήμερα και την δημιουργία του αύριο.

Κινητοποίηση για την μαχητική διεκδίκηση ενός υγιούς επιχειρηματικού περιβάλλοντος, την ανατροπή των συμβατικών πολιτικών του ψεύδους και της προχειρότητας και την άμεση εφαρμογή ενός εθνικού σχεδίου ανάταξης και ανάπτυξης.

550.000 νέοι έλληνες μετανάστες βίωσαν από πρώτο χέρι, τι κοστίζει η αδράνεια.

Όπως και οι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα, οι ανασφάλιστοι, ο αφελληνισμός ελληνικών επιχειρήσεων, τα θύματα της αδράνειας οι εργαζόμενοι που δεν θα έχουν σύνταξη λόγω της πολυετούς κρίσης και της αδράνειας για την αντιμετώπισή της.

Π. Τσακιρίδης

mywaypress.gr