Το πάζλ, το σχέδιο-γέφυρα και η διαπραγμάτευση ομηρίας

Ο πρόεδρος της Chrysler Λη Αϊακόκα στην διαπραγμάτευση διάσωσης της εταιρίας, ενώπιον του Κογκρέσου, απεύθυνε την ερώτηση-επιχείρημα: «Ποιο θα είναι το κόστος αν δεν καταλήξουμε σε συμφωνία;». Σε μια προσαρμογή του επιχειρήματος, ίσως θα έπρεπε να αναλογιστούμε, ποιο είναι το κόστος από την έλλειψη ενός εθνικού σχεδίου ανάταξης και ανάπτυξης;

Το ουσιαστικό κομμάτι που λείπει από το πάζλ της κρίσης, είναι η απουσία ενός εθνικού σχεδίου ανάταξης και ανάπτυξης.

Στον μικρόκοσμο της πολιτικής ρουτίνας και του συμβατικού τρόπου σκέψης και αδράνειας, το εφήμερο της ρητορείας συγκαλύπτει το κενό της βούλησης, οι χειροκροτητές της παρακμής συμμετέχουν αλλά το πρωτοποριακό σταυροπόδι ακυρώνει το θέαμα.

Η πολιτική ρουτίνα, θρέφει την αντίδραση-προάγγελος της οργής η απαξίωση της πολιτικής, η αδιαφορία επιστρέφεται.

Ποια δύναμη θα σχεδιάσει ένα εθνικό σχέδιο ανάπτυξης, την μοναδική ευκαιρία που μπορεί να αγκαλιάσει ο πολίτης;

Η περιγραφή δεν λύνει το πρόβλημα, η διαπίστωση δεν είναι λύση, η κατανόηση του προβλήματος έχει εμπεδωθεί, τα δόγματα έχουν αποτύχει, το κόστος της μη επίλυσης της κρίσης έχει αλλοιώσει τον χαρακτήρα των πολιτών, η εξοικείωση με την παραίτηση, το ανώφελο της δράσης, ωφελούν τους λαϊκιστές και τους επαγγελματίες της αδράνειας.

Εθνικό σχέδιο με συμμετοχή των δημιουργικών ηγετών, σχέδιο διάφανο και ολοκληρωμένο που μπορεί να μιλήσει στο μυαλό και την καρδιά των πολιτών, σχέδιο – γραπτό πλάνο, σχέδιο-γέφυρα  που θα ενημερώνει με σαφήνεια τον πολίτη, που είναι, που θα πάει, πότε και πώς.

Σχέδιο – φως για το αύριο και το σήμερα. Η διαπραγμάτευση σε καθεστώς ομηρίας της κοινωνίας και της οικονομίας, πρέπει κάποτε να τελειώσει.

 
My Way Press.gr