Το τέλος μιας εποχής: Η Παγκόσμια Οικονομία αλλάζει πρόσωπο υπό το βάρος των εμπορικών τριβών
Η παγκόσμια οικονομία εισέρχεται σε μια νέα, αβέβαιη φάση. Η εποχή του, εν πολλοίς, ανεμπόδιστου παγκόσμιου εμπορίου, όπως τη γνωρίσαμε τις τελευταίες δεκαετίες, φαίνεται να φτάνει στο τέλος της. Σημαντικά εμπόδια – σαν “άμμος στους μηχανισμούς” του παγκόσμιου εμπορίου, όπως εύστοχα περιγράφεται – έχουν παρεισφρήσει στο σύστημα και όλα δείχνουν ότι ήρθαν για να μείνουν.
Γιατί είναι Σημαντικό:
Παρά την πρόσφατη μερική υπαναχώρηση της κυβέρνησης Τραμπ από ορισμένα ακραία εμπορικά μέτρα, οι δασμοί που παραμένουν σε ισχύ διαμορφώνουν μια πιο κατακερματισμένη παγκόσμια οικονομία. Η δυναμική έχει αλλάξει: αντί για έναν ολομέτωπο εμπορικό πόλεμο με όλους σχεδόν τους εμπορικούς εταίρους των ΗΠΑ ταυτόχρονα, η νέα πολιτική συνιστά έναν κλιμακούμενο εμπορικό πόλεμο με την Κίνα, παράλληλα με συνεχιζόμενες «αψιμαχίες» με τον υπόλοιπο κόσμο. Η εποχή του παγκόσμιου εμπορίου χωρίς τριβές έχει παρέλθει οριστικά.
Η Τρέχουσα Κατάσταση:
Είναι δύσκολο να υπερεκτιμηθεί το πόσο η κλιμάκωση της αμερικανικής εμπορικής πολιτικής τους τελευταίους μήνες, και ιδίως τις τελευταίες ημέρες, ξεπερνά οτιδήποτε έχει καταγραφεί στη σύγχρονη ιστορία.
Ακόμη και μετά την υπαναχώρηση του Τραμπ, επιβάλλεται ένας ελάχιστος δασμός 10% σε σχεδόν όλα τα αγαθά από όλες τις χώρες. Η τελευταία φορά που ο μέσος δασμολογικός συντελεστής στις ΗΠΑ ήταν τόσο υψηλός ήταν το 1943.
Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τους υψηλότερους δασμούς σε κινεζικά προϊόντα (που σε ορισμένες περιπτώσεις έφταναν ως και 125% ως αντίποινα), καθώς και πρόσθετους δασμούς σε χάλυβα, αλουμίνιο και αυτοκίνητα, ο μέσος πραγματικός δασμολογικός συντελεστής εκτινάχθηκε, σύμφωνα με υπολογισμούς του Yale Budget Lab, στο 25,3%, το υψηλότερο επίπεδο από το 1909.
Ακόμη και αν υπάρξει προσαρμογή των εμπορικών ροών προς χώρες με χαμηλότερους δασμούς (π.χ., μετατόπιση παραγωγής από την Κίνα στο Βιετνάμ, που θα υπόκειται στον δασμό 10%), η ομάδα του Yale εκτιμά ότι ο μέσος δασμός θα σταθεροποιηθεί γύρω στο 18,1%, το υψηλότερο επίπεδο από το 1934.
Πίσω από τις γραμμές:
Το μεγάλο ερώτημα που πλανιόταν ήταν αν οι επιθετικοί, “αμοιβαίοι” δασμοί του Τραμπ αποτελούσαν μια ακραία αφετηρία για διαπραγμάτευση ή ένα νέο, μόνιμο χαρακτηριστικό της παγκόσμιας οικονομίας. Η απάντηση φαίνεται να είναι “και τα δύο”.
-Από τη μία πλευρά, η προσωρινή αναστολή (για 90 ημέρες) των αυξημένων δασμών για τις περισσότερες χώρες, με το επιχείρημα ότι 75 χώρες επιθυμούσαν να διαπραγματευτούν, δείχνει προς την κατεύθυνση της διαπραγμάτευσης.
-Από την άλλη, ο βασικός δασμός 10% φαίνεται να καθιερώνεται ως το νέο κόστος για οποιονδήποτε βασίζεται σε εισαγωγές. Αυτός ο δασμός είναι στρεβλωτικός και δαπανηρός, αλλά ενδεχομένως αρκετά χαμηλός ώστε οι επιχειρήσεις να μπορούν να τον απορροφήσουν, είτε μειώνοντας τα περιθώρια κέρδους τους είτε μέσω σκληρότερων διαπραγματεύσεων με τους προμηθευτές τους – σίγουρα πιο διαχειρίσιμος από αρχικές προτάσεις, όπως ο δασμός 46% για το Βιετνάμ.
Η ευρύτερη εικόνα:
Η μερική υπαναχώρηση έδειξε ότι ο Τραμπ, παρά τον εμπορικό του ζήλο, ανταποκρίνεται σε κλασικά κίνητρα. Η πτώση του χρηματιστηρίου, οι αμέτρητες εκκλήσεις από διευθύνοντες συμβούλους και ηγέτες άλλων χωρών, καθώς και η πίεση από Ρεπουμπλικάνους νομοθέτες, σαφώς τράβηξαν την προσοχή του.
-Ιδιαίτερα σημαντικός φαίνεται ο ρόλος της αγοράς ομολόγων. Η άνοδος των μακροπρόθεσμων επιτοκίων και η αντίστοιχη πτώση των τιμών των αμερικανικών κρατικών ομολόγων αύξησαν την ανησυχία για πιθανή διαρκή ζημιά στην ικανότητα δανεισμού της αμερικανικής κυβέρνησης.
Αυτό σίγουρα δεν πέρασε απαρατήρητο από τους αντιπάλους των ΗΠΑ. Η ιδέα της χρήσης των παγκόσμιων αγορών ομολόγων ως εργαλείου γεωπολιτικής δεν είναι άγνωστη.
Η θεμελιώδης αλλαγή παραμένει
Το παγκόσμιο εμπόριο, όπως το γνώρισαν οι περισσότεροι ζώντες Αμερικανοί (και κατ’ επέκταση ο κόσμος), έχει τελειώσει. Ακόμη και αν η κλίμακα της άμεσης διαταραχής μειώθηκε ελαφρώς με την υπαναχώρηση, η θεμελιώδης αλλαγή παραμένει. Μια νέα εποχή εμπορικών τριβών, αυξημένου κόστους και γεωπολιτικής αβεβαιότητας έχει ήδη ξεκινήσει, αναδιαμορφώνοντας τις παγκόσμιες εμπορικές ροές και την οικονομική τάξη πραγμάτων.
Με πληροφορίες από axios.com
mywaypress.gr
