Ως Πρέσβης, ο Rahm Emanuel λέει ότι η ανυπομονησία του ώθησε την Ιαπωνία προς τα εμπρός

Ο Εμανουέλ αναφέρεται ήδη ως πιθανός υποψήφιος των Δημοκρατικών για την προεδρία του 2028

 
Άρθρο των nytimes.com εξετάζει την θητεία του Rahm Emanuel, ως πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Ιαπωνία, αναλύοντας τον μοναδικό του τρόπο δράσης και την επίδρασή του στις ιαπωνικές αμυντικές πολιτικές. Παρά τις αρχικές αμφιβολίες, η ενεργητική προσέγγισή του συνέβαλε σε σημαντικές αλλαγές, αν και η συμβολή του παραμένει θέμα συζήτησης. Το άρθρο εξετάζει τόσο τις θετικές όσο και τις αρνητικές αντιδράσεις στην προσέγγισή του. Τέλος, συζητείται το μέλλον της συνεργασίας ΗΠΑ-Ιαπωνίας.

 
Ποιο ήταν το βασικό στυλ του Ραμ Εμανουέλ ως πρεσβευτή στην Ιαπωνία και πώς διέφερε από τους προκατόχους του; Ο Ραμ Εμανουέλ υιοθέτησε ένα στυλ που χαρακτηριζόταν από άμεση, δυναμική και συχνά αντισυμβατική προσέγγιση, σε αντίθεση με την παραδοσιακή ιαπωνική μέθοδο ήπιας συναίνεσης (“nemawashi”). Ήταν ανυπόμονος, επιδιώκοντας ταχεία αποτελέσματα και δεν δίσταζε να εκφράζει ανοιχτά τις απόψεις του, ακόμα και σε ζητήματα που αμφισβητούνταν. Αυτό διέφερε σημαντικά από τους προηγούμενους πρέσβεις, οι οποίοι είχαν συνήθως μια πιο συγκρατημένη και παραδοσιακή προσέγγιση, συχνά μετά από μακρά πολιτική καριέρα. Ο Εμανουέλ, έχοντας πολιτικές φιλοδοξίες, φαινόταν περισσότερο πρόθυμος να επιτύχει σημαντικά αποτελέσματα.

 
Ποιες ήταν οι σημαντικότερες αλλαγές στην αμυντική πολιτική της Ιαπωνίας κατά τη διάρκεια της θητείας του Εμανουέλ και ποια ήταν η συμβολή του; Κατά τη διάρκεια της θητείας του Εμανουέλ, η Ιαπωνία προχώρησε σε σημαντικές αλλαγές στην αμυντική της πολιτική, όπως η διπλασιασμός των στρατιωτικών δαπανών, η απόκτηση πυραύλων Tomahawk από τις ΗΠΑ και η συμφωνία για την κατασκευή πυραύλων Patriot αμερικανικού σχεδιασμού προς πώληση στις ΗΠΑ. Ο Εμανουέλ θεωρεί ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επιτάχυνση αυτών των αλλαγών, παρά το γεγονός ότι η βάση για τις αλλαγές αυτές υπήρχε πριν από την άφιξή του. Αν και η ιαπωνική κυβέρνηση τονίζει ότι οι αποφάσεις ήταν δικές της, αναγνωρίζει ότι ο Εμανουέλ προσέφερε ιδέες και συμβουλές.

 
Πώς επηρέασε ο Εμανουέλ τις σχέσεις ΗΠΑ-Ιαπωνίας και ποιοι ήταν οι πιο σημαντικοί τομείς συνεργασίας; Ο Εμανουέλ θεωρείται ως ένθερμος υποστηρικτής της Ιαπωνίας και της συμμαχίας με τις ΗΠΑ, ιδιαίτερα εν μέσω της αυξανόμενης επιρροής της Κίνας και των συγκρούσεων στην Ουκρανία και τη Γάζα. Ήταν “ακούραστος” στην προώθηση ζητημάτων που αφορούσαν την Ιαπωνία, επικοινωνώντας καθημερινά με αξιωματούχους των ΗΠΑ. Η συνεργασία ενισχύθηκε σε τομείς όπως η αμυντική συνεργασία, η απόκτηση όπλων και η διπλωματική στήριξη σε διεθνή θέματα, όπως η καταδίκη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.

 
Πώς χρησιμοποίησε ο Εμανουέλ τα κοινωνικά μέσα και ποιες ήταν οι συνέπειες της δραστηριότητάς του; Ο Εμανουέλ χρησιμοποίησε ενεργά τα κοινωνικά μέσα για να προωθήσει τις θέσεις του, να επικρίνει την Κίνα και τη Ρωσία, και να προβάλλει την Ιαπωνία. Οι δηλώσεις του ήταν συχνά επιθετικές και σαρκαστικές, με σκοπό να δημιουργήσουν χώρο για τους συμμάχους να έχουν αυτοπεποίθηση. Αν και αυτή η προσέγγιση προκάλεσε ανησυχίες σε ορισμένους συναδέλφους του στις ΗΠΑ, αναγνωρίστηκε ως αποτελεσματική στην προβολή της Ιαπωνίας και την ενίσχυση της εμπιστοσύνης των συμμάχων.

 
Ποια ήταν η στάση του Εμανουέλ απέναντι στη διαμάχη με την Κίνα και πώς την αντιμετώπισε στην πράξη; Ο Εμανουέλ άσκησε έντονη κριτική στην Κίνα, χρησιμοποιώντας τα κοινωνικά μέσα για να επιτεθεί στην πολιτική και την επιρροή της. Όταν η Κίνα απαγόρευσε τις εισαγωγές ιαπωνικών θαλασσινών ως απάντηση στην απελευθέρωση επεξεργασμένων ραδιενεργών υδάτων από τη Φουκουσίμα, ο Εμανουέλ επισκέφτηκε την περιοχή, υποστηρίζοντας τους ντόπιους ψαράδες και προωθώντας την κατανάλωση των προϊόντων τους. Αυτό θεωρήθηκε ως σημαντική βοήθεια προς την Ιαπωνία.

 
Πώς συνέβαλε ο Εμανουέλ στην επίλυση διαφορών μεταξύ των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας; Ο Εμανουέλ διαδραμάτισε ρόλο διαμεσολαβητή σε περιπτώσεις όπως όταν η ιαπωνική κυβέρνηση ζήτησε από τον αμερικανικό στρατό να περιορίσει τις στρατιωτικές ασκήσεις κοντά στην Οκινάουα. Ο Εμανουέλ βοήθησε να επιτευχθεί συμφωνία που επέτρεψε τη συνέχιση των ασκήσεων, με κάποιους περιορισμούς, αποφεύγοντας μια πιθανή κρίση. Οι δεξιότητές του στη διαπραγμάτευση αναγνωρίστηκαν και από τον στρατό των ΗΠΑ, ο οποίος τον συμβουλευόταν συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις.

 
Υπήρξαν αντιδράσεις στην προσέγγιση του Εμανουέλ και ποιες ήταν αυτές; Η προσέγγιση του Εμανουέλ δεν ήταν χωρίς αντιδράσεις. Κριτικοί στην Ιαπωνία τον κατηγόρησαν για υπέρβαση των διπλωματικών ορίων, όπως στην προσπάθειά του να επηρεάσει την ψήφιση νομοσχεδίου για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ ή στην απόφασή του να μποϊκοτάρει την τελετή μνήμης του Ναγκασάκι. Στις ΗΠΑ, επικρίθηκε από περιβαλλοντικούς ακτιβιστές για την υποστήριξή του στην εξαγωγή φυσικού αερίου από την Αλάσκα προς την Ιαπωνία. Ωστόσο, ο ίδιος υπερασπίστηκε τις ενέργειές του, υποστηρίζοντας ότι “τα μεγάλα πράγματα απαιτούν δράση, ακόμα κι αν κάποιοι διαφωνούν”.

 
Ποια είναι η κληρονομιά του Εμανουέλ ως πρεσβευτή και ποιες είναι οι σκέψεις του για το μέλλον; Ο Εμανουέλ θεωρεί ότι κατάφερε να ενισχύσει τη συμμαχία μεταξύ των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας και να επισπεύσει σημαντικές αλλαγές στην αμυντική πολιτική της Ιαπωνίας. Παρόλο που αναγνωρίζει την πιθανή ευθραυστότητα κάποιων συμφωνιών, όπως η τριμερής συνεργασία με την Κορέα, πιστεύει ότι έχει θέσει τις βάσεις για περαιτέρω πρόοδο. Ο ίδιος σχεδιάζει να συνεχίσει την πορεία του στη δημόσια υπηρεσία, χωρίς να αποκαλύπτει συγκεκριμένα σχέδια. Ο χρόνος του στην Ιαπωνία, όπως δήλωσε ο ίδιος, φάνηκε να είναι τριάντα χρόνια στους Ιάπωνες, υπογραμμίζοντας τον αντίκτυπο της ανυπόμονης και δραστήριας προσέγγισής του.

 
Πώς χαρακτηρίζεται το διπλωματικό στυλ του Εμάνουελ;

Το διπλωματικό στυλ του Ραμ Εμάνουελ χαρακτηρίζεται από αρκετές ιδιαιτερότητες, οι οποίες τον ξεχώρισαν από τους προκατόχους του και προκάλεσαν ποικίλες αντιδράσεις. Οι κύριες πτυχές του στυλ του περιλαμβάνουν:

• Άμεσος και Δυναμικός: Ο Εμάνουελ απέφυγε την παραδοσιακή ιαπωνική προσέγγιση της ήσυχης οικοδόμησης συναίνεσης (“nemawashi”), προτιμώντας μια πιο άμεση, επιθετική και συχνά ανυπόμονη προσέγγιση. Θεωρούσε ότι η υπομονή ήταν σπατάλη χρόνου, επιδιώκοντας άμεση δράση και γρήγορα αποτελέσματα.
• Συνεχής Επικοινωνία και Πίεση: Ο Εμάνουελ διατηρούσε συχνή και άμεση επικοινωνία με ανώτερους αξιωματούχους, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ιαπωνία. Επικοινωνούσε καθημερινά με τον Kurt M. Campbell, αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, και είχε πιο συχνές επαφές με τον Ιάπωνα υπουργό Άμυνας, Minoru Kihara, από οποιονδήποτε άλλο πρέσβη.
• Δημόσια Υποστήριξη της Ιαπωνίας: Ο Εμάνουελ ήταν ένθερμος υποστηρικτής της Ιαπωνίας, υπερασπιζόμενος τη χώρα δημοσίως και ασκώντας κριτική στην Κίνα μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Οι ενέργειες του αυτές θεωρήθηκαν από πολλούς ως προσπάθεια να δημιουργηθεί χώρος για τους συμμάχους ώστε να έχουν αυτοπεποίθηση.
• Ικανότητα Συμβιβασμού: Παρά την άμεση προσέγγισή του, ο Εμάνουελ επέδειξε ικανότητα συμβιβασμού και διαπραγμάτευσης. Σε μια περίπτωση, βοήθησε να μεσολαβήσει για μια συμφωνία σχετικά με τις στρατιωτικές ασκήσεις κοντά στην Οκινάουα, όπου περιορίστηκαν οι νυχτερινές πτήσεις.
• Διπλωματική Ευελιξία: Ο Εμάνουελ ήταν ικανός να χειρίζεται τόσο “εξαιρετικά λεπτομερείς και τεχνικές” λεπτομέρειες, όσο και την ευρεία στρατηγική.
• Προώθηση των συμφερόντων της Ιαπωνίας: Σε πολλές περιπτώσεις, ο Εμάνουελ προώθησε ενεργά τα συμφέροντα της Ιαπωνίας, όπως όταν επισκέφθηκε τη Φουκουσίμα μετά την απαγόρευση των εισαγωγών θαλασσινών από την Κίνα και προώθησε τα προϊόντα της.
• Αντισυμβατικότητα: Ο Εμάνουελ ήταν αντισυμβατικός σε σχέση με προηγούμενους πρέσβεις, που είχαν συνήθως συνταξιοδοτηθεί από την πολιτική πριν αναλάβουν αυτή τη θέση. Η δική του φιλοδοξία για μελλοντική δημόσια υπηρεσία τον έκανε “πρόθυμο να επιτύχει” για τη συμμαχία μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ιαπωνίας.
• Κριτική για υπέρβαση διπλωματικών ορίων: Ο Εμάνουελ αντιμετώπισε κριτική για το ότι σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπέρασε τα διπλωματικά όρια, όπως όταν οργάνωσε μια ομάδα πρέσβεων για να πιέσει την Ιαπωνία να αγκαλιάσει τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ ή όταν μποϊκόταρε την ετήσια τελετή μνήμης στο Ναγκασάκι.

Συνολικά, το διπλωματικό στυλ του Εμάνουελ ήταν άμεσο, δυναμικό και αντισυμβατικό, με έμφαση στη συνεχή επικοινωνία, την δημόσια υποστήριξη της Ιαπωνίας, την ικανότητα συμβιβασμού και την ενεργό προώθηση των ιαπωνικών συμφερόντων. Παρά την κριτική, θεωρείται ότι αυτό το στυλ συνέβαλε στην επιτάχυνση και επέκταση των αλλαγών στην αμυντική πολιτική της Ιαπωνίας.

 
Ποιες ήταν οι βασικές στρατηγικές που χρησιμοποίησε ο Εμάνουελ;

Ο Ραμ Εμάνουελ, ως πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ιαπωνία, χρησιμοποίησε διάφορες στρατηγικές για να επιτύχει τους στόχους του, οι οποίες περιλαμβάνουν:

• Άμεση και δυναμική προσέγγιση: Αντίθετα με την παραδοσιακή ιαπωνική μέθοδο της ήσυχης οικοδόμησης συναίνεσης (“nemawashi”), ο Εμάνουελ ήταν άμεσος, επιθετικός και συχνά ανυπόμονος. Αυτό, σύμφωνα με τον ίδιο, τον βοήθησε να επιταχύνει τις διαδικασίες και να επιφέρει σημαντικές αλλαγές στην αμυντική πολιτική της Ιαπωνίας.
• Συνεχής επικοινωνία και πίεση: Ο Εμάνουελ επικοινωνούσε καθημερινά με ανώτερους αξιωματούχους, όπως ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Kurt M. Campbell, για θέματα που αφορούσαν την Ιαπωνία. Επίσης, είχε συχνές επαφές με τον Ιάπωνα υπουργό Άμυνας, Minoru Kihara, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο πρέσβη.
• Δημόσια υπεράσπιση της Ιαπωνίας: Ήταν ένθερμος υποστηρικτής της Ιαπωνίας, ειδικά σε σχέση με την αυξανόμενη επιρροή της Κίνας και τις κρίσεις στην Ουκρανία και τη Γάζα. Χρησιμοποίησε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να στηρίξει την Ιαπωνία και να ασκήσει κριτική στην Κίνα, δημιουργώντας χώρο για τους συμμάχους να έχουν αυτοπεποίθηση.
• Διπλωματική ευελιξία και συμβιβασμός: Ο Εμάνουελ ήταν ικανός στο να επιτυγχάνει συμβιβασμούς, όπως στην περίπτωση των στρατιωτικών ασκήσεων κοντά στην Οκινάουα, όπου διαπραγματεύτηκε μια συμφωνία για τον περιορισμό των νυχτερινών πτήσεων.
• Ανάδειξη της σημασίας της Ιαπωνίας στην περιοχή: Αναγνώρισε τη σημαντική ηγετική θέση της Ιαπωνίας στον Ειρηνικό, ιδιαίτερα στη Νοτιοανατολική Ασία. Επίσης, επεσήμανε τη συμβολή της Ιαπωνίας στην καταδίκη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία στα Ηνωμένα Έθνη, αναγνωρίζοντας ότι οι ΗΠΑ δεν θα μπορούσαν να το είχαν καταφέρει μόνες τους.
• Εκμετάλλευση προσωπικών σχέσεων: Ο Εμάνουελ αξιοποίησε το ευρύ δίκτυο επαφών του, όπως για τη συλλογή δωρεών για την αγορά βιβλίων. Επιπλέον, συνεργάστηκε με Ρεπουμπλικάνους γερουσιαστές, όπως ο Dan Sullivan, για την προώθηση των εξαγωγών φυσικού αερίου από την Αλάσκα στην Ιαπωνία.
• Προώθηση των συμφερόντων της Ιαπωνίας: Όταν η Κίνα απαγόρευσε τις εισαγωγές ιαπωνικών θαλασσινών λόγω της απελευθέρωσης επεξεργασμένων ραδιενεργών λυμάτων από το κατεστραμμένο πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα Νταΐτσι, ο Εμάνουελ επισκέφθηκε τη Φουκουσίμα, δημοσιεύοντας φωτογραφίες και τρώγοντας σασίμι, ενώ έπεισε τον αμερικανικό στρατό να αγοράσει χτένια από την περιοχή. Αυτές οι ενέργειες θεωρήθηκαν μεγάλη βοήθεια για την Ιαπωνία.

 
Πώς αντιμετώπισε ο Εμάνουελ την ιαπωνική κουλτούρα;

Ο Ραμ Εμάνουελ, ως πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ιαπωνία, αντιμετώπισε την ιαπωνική κουλτούρα με έναν τρόπο που θεωρήθηκε ανορθόδοξος, δεδομένης της έμφασης της Ιαπωνίας στην ήσυχη οικοδόμηση συναίνεσης, γνωστή ως “nemawashi”. Αντί να ακολουθήσει αυτή την παραδοσιακή προσέγγιση, ο Εμάνουελ επέλεξε μια πιο άμεση, δυναμική και συχνά ανυπόμονη μέθοδο.

 
Συγκεκριμένα, η προσέγγιση του Εμάνουελ στην ιαπωνική κουλτούρα περιελάμβανε:

• Ανυπομονησία και επιθετικότητα: Ο Εμάνουελ πίστευε ότι η υπομονή ήταν χάσιμο χρόνου και προτιμούσε να επιδιώκει την άμεση δράση. Αυτή η προσέγγιση ήταν αντίθετη με την παραδοσιακή ιαπωνική κουλτούρα, η οποία δίνει έμφαση στην αργή και σταθερή πρόοδο μέσω διαβουλεύσεων και συναίνεσης.
• Άμεση επικοινωνία: Ο Εμάνουελ προτίμησε την άμεση επικοινωνία, επικοινωνώντας απευθείας με τον υπουργό Άμυνας της Ιαπωνίας, Minoru Kihara, πιο συχνά από οποιονδήποτε άλλο πρέσβη, με στόχο να φτάνουν γρήγορα στην ουσία. Παρά την ευθύτητα του, ο Kihara σημείωσε ότι η επικοινωνία τους παρέμεινε ευγενική.
• Δημόσια υποστήριξη: Ο Εμάνουελ ήταν ένθερμος υποστηρικτής της Ιαπωνίας, υπερασπιζόμενος την χώρα δημόσια και ασκώντας κριτική στην Κίνα, ακόμη και αν αυτό δυσαρεστούσε ορισμένους συναδέλφους του. Αυτό θεωρήθηκε μια προσπάθεια να δημιουργήσει χώρο για τους συμμάχους ώστε να έχουν αυτοπεποίθηση.
• Προώθηση των συμφερόντων της Ιαπωνίας: Όταν η Κίνα απαγόρευσε τις εισαγωγές ιαπωνικών θαλασσινών, ο Εμάνουελ επισκέφθηκε τη Φουκουσίμα και προώθησε τα προϊόντα της, κάτι που αναγνωρίστηκε ως σημαντική βοήθεια για την Ιαπωνία.

Ενώ ο Εμάνουελ αναγνώρισε ότι η ιαπωνική κυβέρνηση ήταν αυτή που τελικά έλαβε τις αποφάσεις, πιστεύει ότι η δική του προσέγγιση συνέβαλε στην επιτάχυνση και την επέκταση των αλλαγών στην αμυντική πολιτική της Ιαπωνίας. Ο Takeo Akiba, σύμβουλος εθνικής ασφάλειας της Ιαπωνίας, σημείωσε ότι ο Εμάνουελ κατανοούσε ότι και οι δύο κυβερνήσεις είχαν τους ίδιους στόχους, απορρίπτοντας την άποψη ότι η επιτυχία του οφειλόταν στην πίεση από την αμερικανική πλευρά. Ο Εμάνουελ, από την πλευρά του, αυτοσαρκάστηκε για το στυλ του, κάνοντας χιούμορ για το ότι δεν έστειλε ποτέ ψάρια, όπως λέγεται ότι είχε κάνει στο παρελθόν σε πολιτικούς αντιπάλους, επισημαίνοντας ότι αυτή η ενέργεια “δεν θα είχε μεγάλο αντίκτυπο” στην Ιαπωνία.

Επιπλέον, ο Εμάνουελ είχε την ικανότητα να χειρίζεται τόσο τις “εξαιρετικά λεπτομερείς και τεχνικές” λεπτομέρειες, όσο και την ευρεία στρατηγική. Η Mira Rapp-Hooper, ανώτερη διευθύντρια για την Ανατολική Ασία και την Ωκεανία στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, τον περιέγραψε ως “το πιο ισχυρό κατευθυνόμενο όπλο”. Ωστόσο, ο Εμάνουελ αντιμετώπισε και κριτική για το ότι ξεπέρασε τα διπλωματικά όρια σε ορισμένες περιπτώσεις.