Όταν απέχει ο πολιτικός από τις ευθύνες διακυβέρνησης, γιατί να μην απέχουν και οι πολίτες από τις εκλογές;
Όταν απέχει ο ίδιος ο πολιτικός από την επίλυση των καυτών προβλημάτων της χώρας, γιατί να μην απέχουν οι πολίτες από τις εκλογές;
Όταν απέχει ο ίδιος ο πολιτικός, δια της σιωπής του, μπροστά σε φλέγοντα ερωτήματα, όπως οι υποκλοπές, τα Τέμπη και η ακρίβεια, γιατί να μην απέχουν και οι πολίτες μέσω της σιωπής τους στις ευρωεκλογές;
Όταν απέχει ο ίδιος ο πολιτικός, από την καθημερινότητα που καίει τους πολίτες, γιατί να μην απέχουν και οι πολίτες από την δική του εικονική καθημερινότητα, τον δικό του εικονικό κόσμο, την δική του εικονική πραγματικότητα;
Αν και η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι υποχρεωτική, τα τελευταία χρόνια η πλειοψηφία των πολιτών, βάση των εκλογικών αποτελεσμάτων, επιλέγουν να απέχουν από τη διαδικασία. Η αποχή που προδιαγράφουν οι δημοσκοπήσεις, αποτυπώνουν ενα διαχρονικό δεδομένο, από την εποχή της κρίσης και των μετέπειτα πολυκρίσεων: η πλειοψηφία των πολιτών παραμένει βυθισμένο στον φόβο, στην αβεβαιότητα, την απάθεια, την ισοπεδωτική απαισιοδοξία και τον κυνισμό. Έγινε εικόνα , καθρέφτης ενός, κυνικού, απαθούς πολιτικού συστήματος.
Πολλές φορές , στο παρελθόν, η σιωπηλή πλειοψηφία, με την κοινή λογική και την σοφία των επιλογών της επηρέασε καθοριστικά τις εξελίξεις της χώρας.
Η ιδια σιωπηλή πλειοψηφία σήμερα, επιλέγει δια της αποχής της να στείλει ένα ακόμη ηχηρό μήνυμα. Πρέπει να γίνει το ίδιο σεβαστό, και η αποχή και το μήνυμα, είτε αρέσει είτε όχι.
Είτε αφορά την Ευρώπη είτε αφορά την Ελλάδα της απραξίας και των ανύπαρκτων ηγετών.
Η κοινωνία απαιτεί εδώ και χρόνια, ηγεσία με όραμα για την χώρα, εθνικό σχέδιο ανάταξης και ανάπτυξης, γνήσια αποτελέσματα πολιτικής με πράξεις.
Το ποιόν ενισχύει ή όχι η αποχή την αφήνει αδιάφορη. Αυτό δεν μπορεί να μεταφραστεί ως λευκή επιταγή από ορισμένους πολιτικούς της επιτελικής οίησης που νομίζουν ότι συνομιλούν με την ιστορία.
Η συμμετοχή σε κάθε εκλογική διαδικασία είναι δικαίωμα και υποχρεώση των ενεργών πολιτών. Όταν όμως δεν βρίσκει νόημα και κίνητρο, η αποχή είναι μια επιλογή. Επιλογή όμως που αποδυναμώνει την ενεργητική διεκδίκηση των πολιτών. Ας επιλέξουν όποιον θεωρούν και πιστεύουν ότι μπορεί να κάνει το λιγότερο κακό ή ας προσέλθουν με μειωμένες προσδοκίες μεταξύ άλλων εναλλακτικών καλών (με πολλά ερωτηματικά).
Η ιστορία όμως γράφεται και δια της σιωπής.
Και αυτή, σήμερα, ομιλεί πιο δυνατά από ποτέ.
Όταν έρθει η ώρα της μάχης, να χτίσει με τον ιδρώτα της, να συμμετάσχει με τον κόπο της, να οδηγήσει με θέληση την χώρα μαζί με ηγέτες που θα την εμπνεύσουν, η ίδια αυτή σιωπηλή πλειοψηφία, γνωρίζει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει. Δεν έχει ανάγκη από νουθεσίες και συγκαλυμμένες απειλές και επιθετικές υπενθυμίσεις- οι νταντάδες είναι για τα νήπια.
Π. Τσακιρίδης
mywaypress.gr
mywaypress.gr@gmail.com
