Όχι άλλο λάδι στην πυρκαγιά της κρίσης
Εθνικό σχέδιο ανάπτυξης και λύσεων σήμερα, πριν παραδοθούμε στην Γερμανία – Ποια αλλότρια συμφέροντα κατακρεουργούν τις εκρηκτικές, δημιουργικές δυνάμεις του ιδιωτικού τομέα;
Η κατάσβεση της πυρκαγιάς νομίζαμε ότι επαρκούσε. Αλλά αντί η αντλία να ρίξει φυσιολογικά νερό, ανακαλύπτουμε ότι το λάδι της αδράνειας φούντωσε όλο το οικοδόμημα. Και έκαψε τους πλέον αδύναμους, διέλυσε την μεσαία τάξη, εξαφάνισε κάθε έννοια επιχειρηματικής δράσης. Γιατί μετά την δραστηριοποίηση του και αφού βεβαίως ως προθέρμανση περάσει τον Γολγοθά της γραφειοκρατίας, τον επιχειρηματία τον περιμένουν τα βασανιστήρια της φορολογίας.
Αντι ο κρουνός χρημάτων της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών να κινήσει την πραγματική οικονομία και τις δράσεις των πολιτών, ανακαλύπτουν τώρα… ότι δεν προηγήθηκε το βασικότερο όλων: η τακτοποίηση των κόκκινων δανείων. Σε συνδυασμό με την ανυπαρξία ενός εθνικού σχεδίου ανάταξης, το αποτέλεσμα είναι θανατηφόρο και αναμενόμενο . Ρίξαμε νοθευμένο λάδι, μείγμα λαϊκισμού και αερολογίας, και φούντωσε περισσότερο η κρίση, με αποτέλεσμα να μας κάψει όλους. Τώρα ρίχνουμε άλλου τύπου λάδι, αυτό των διαπιστώσεων, επανάπαυσης και λελογισμένης αδράνειας, αναμένοντας η κεκτημένη ταχύτητα της κατηφόρας να διασώσει τι, ποιους και πότε ακριβώς; Να παραδοθούμε στην Γερμανία κανονικά και με τον νόμο, ως αποικία χωρίς αντιστάσεις;
Οι βασικοί παίκτες αδράνησαν. Ο καλλωπισμός μέσα σε ένα καμένο τοπίο προκαλεί θυμηδία.
Μόνο θολωμένα μυαλά με πλήρη αποσύνδεση από τις ανάγκες της κοινωνίας και τον θηριώδη αγώνα επιβίωσης των πολιτών θα επέτρεπε στην εφορία να κυνηγάει οφειλέτες με άδειες τσέπες. Με 4,2 εκατομμύρια φορολογουμένων να έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με την εφορία, κοινωνία και οικονομία έχουν περιέλθει σε κατάσταση ζούγκλας, χωρίς κανόνες, χωρίς νόμους, χωρίς πρόνοιες, χωρίς διάθεση πραγματικών λύσεων, χωρίς όραμα, χωρίς σχέδιο.
Να παραδοθούμε στην Γερμανία χωρίς αντίσταση, χωρίς να δώσουμε μάχη ανάταξης; Ποιος δεν το επέτρεψε αυτό; Ποιά δύναμη καθηλώνει την αξιοπρέπεια των πολιτών της; Ποιος εξαναγκάζει τους πολίτες της χώρας να έχουν καταθέσει τα όπλα της δημιουργίας και της προόδου; Ποια δύναμη έχει συμφέρον από την απουσία εθνικού σχεδίου ανάταξης και ανάπτυξης; Ποια δύναμη δεν δίνει το δικαίωμα να αγωνιστούν οι πολίτες της με όπλο την θέληση για δημιουργία; Ποια δύναμη παραδίδει το δαιμόνιο των Ελλήνων για πρόοδο και ελευθερία; Ποια αλλότρια συμφέροντα κατακρεουργούν τις εκρηκτικές, δημιουργικές δυνάμεις του ιδιωτικού τομέα;
Π. Τσακιρίδης
