Παράγκες –πείσματος και αξιοπρέπειας
Υπάρχει η παράγκα-μιζέρια της αγγαρείας και η παράγκα-παράσημο των ονείρων- της Κορακάκη, του Πετρούνια, του Γιαννιώτη.
Αλλά και η παράγκα -κιβωτός του επιχειρηματία που στεγάζει χρόνια τώρα προσπάθειες και πείσμα, οχυρώνει την προσωπική του ιστορία, παράγκα-φρούριο στον δύσκολο δρόμο της δημιουργίας.
Παράγκες ανάγκης που στεγάζουν την ψυχή των ηρώων της παραγωγής πλούτου, μακριά από φώτα παραπλανητικά της δημοσιότητας, με ένα καντήλι άσβεστο να υπενθυμίζει την ταπεινότητα ως επιλογή και στάση ζωής.
Υπάρχουν όμως και παράγκες οργής και παράγκες θυμού, που τρέφουν τις παράγκες του λαϊκισμού και τα τέρατα των ακραίων –όσοι έχουν βρει καταφύγιο σε αυτές από την φτωχοποίηση θα πρέπει να διασωθούν και να ενταχθούν στην διαδικασία της συμμετοχής.
Υπάρχουν και οι παράγκες του αποκλεισμού, παράγκες –γκέτο των νέων, και εκεί θα πρέπει η προσοχή μιας εθνικής προσπάθειας να φωτίσει το σκοτάδι για να σωθούν όλοι.
Παράγκες-χολέρας και μισαλλοδοξίας που χτίζονται από τα ποιο φτηνά υλικά της απάθειας, των εργατοπατέρων, των κομματικών απαίδευτων που με τον λόγο τους εγκληματούν και προσθέτουν παράσημα στην δική τους παράγκα.
Παράγκες –ύμνος για όσους αντιστέκονται, με ψηλά το κεφάλι.
Παράγκες –πείσματος και αξιοπρέπειας, εκεί ζυμώνεται καθημερινά η αντίσταση στην ευκολία, εκεί η δυσκολία είναι ευλογία και κίνητρο για δημιουργία. Με τα λίγα υλικά γίνονται θαύματα.
Π.Τσακιρίδης
