Να χτυπήσει το χέρι (για να πείσει);

Είναι οι εισφορές και οι φόροι, ανόητοι. Τι δεν καταλαβαίνετε;

 
Η τυχοδιωκτική άσκηση πολιτικής με κύρια χαρακτηριστικά, την παραποίηση της πραγματικότητας , την συσσώρευση τερατωδών ψεμάτων και το χάιδεμα της εκλογικής βάσης με διέγερση του θυμικού και στόχο την συσπείρωση, δεν συγκροτούν σοβαρή πολιτική  αλλά πολιτική υποκουλτούρα που προσπορίζει οφέλη κομματικά και εθνικές απώλειες, οικονομικές και κοινωνικές συμφορές. Η εικόνα ενός  υπερλαικιστή πολιτικού  που με  αδίστακτο τρόπο υπέκλεψε την ψήφο του λαού δεν συνάδει με τις απαιτήσεις της κοινωνίας , τις ανάγκες της οικονομίας και την προοπτική της χώρας.

Στα εύκολα της παραπλάνησης πρώτος kolotumbas.

Στα δύσκολα και βαριά, εύκολη υπογραφή.

Στην  ανέξοδη καταγγελία,  εύκολες παντιέρες.

Στα δύσκολα απών. Τρέμει. Κομπιάζει. Παλινωδίες ενός τραγελαφικού μιμητικού αντιγραφέα.

Τα δύσκολα δεν τα κατανοεί, αφομοιώνει τα εύκολα, δουλεύει  το ψέμα, θεατρινίζει με το χτύπημα στο έδρανο, όσο ποιο μεγάλο ψέμα λέει τόσο ποιο δυνατά χτυπάει το χέρι.

Θα έπρεπε να χτυπήσει το χέρι και ο αντίπαλος αναρωτιούνται πολλοί- πρόσκαιρο όφελος. Η κοινωνία χτυπάει το κεφάλι της οπότε είναι περιττή κίνηση. Εκεί που θα είχε νόημα, είναι να χτυπήσει το χέρι (για να πείσει) στο οραματικό εθνικό σχέδιο.

Εκεί που οφείλει να επικεντρώσει ένας σοβαρός πολιτικός είναι στο εθνικό σχέδιο,  ένα μεταρρυθμιστικό άλμα με  επιστημονική τεκμηρίωση , ένα κράτος που θα μετασχηματιστεί από την αρχή. Και μια ισχυρή (και πειστική )πίεση προς τους δανειστές ότι με την σύμφωνη γνώμη τους και την συνηγορία στην φορολογική λαίλαπα σκυλεύουν τις θυσίες των πολιτών παρέα με τον λαϊκιστή –άρα έχουν το ίδιο μερίδιο ευθύνης. Οι τρύπες του προϋπολογισμού  για το 2017 και το 2018 είναι ήδη περίπου 3,5 δις.  Με στόχο πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% το παιχνίδι δεν βγαίνει.

Είναι οι εισφορές και οι φόροι, ανόητοι. Τι δεν καταλαβαίνετε;

 
Π.Τσακιρίδης