Τέρμα το γκάζι

Το οικείο και παραπλανητικό συναίσθημα της αυτολύπησης, αιχμαλωτίζει τους πολίτες σε στασιμότητα υψηλού κόστους. Προσωπικού, κοινωνικού και οικονομικού.

Η απελπισία έγινε συνήθεια-η έλλειψη προοπτικής ωμή περιφρόνηση των δυνατοτήτων τους. Με επίδραση και στον τρόπο σκέψης και δράσης των παιδιών τους.

Η υποτίμηση της δυναμικής παρουσίας τους, με όποιον τρόπο, τους αδικεί. Η πίστη είναι στρατηγικό περιουσιακό στοιχείο τους, οι εναλλακτικές χρήσεις της οποίας είναι μια μοναδική ευκαιρία, προσωπική για τον καθένα και επιδραστική για το περιβάλλον τους. Τίποτε δεν είναι αδύνατο για όσους πιστεύουν ότι μπορούν με τις πράξεις τους, τις δράσεις τους και την φωνή τους να κάνουν την διαφορά. Αθροιζόμενοι προσθέτουν αξία. Η μετατροπή ικανοτήτων σε προστιθέμενη αξία παράγει όφελος, άυλο αρχικά και μετρήσιμο μακροπρόθεσμα, για την κοινωνία και την οικονομία.

Τέρμα το γκάζι για όσους πιστεύουν ότι μπορεί το αδύνατο να γίνει δυνατό.

Σε κάθε μικρή ή μεγάλη δράση, κάθε σκέψη, νοοτροπία, απόφαση.

Το γκάζι του ιδρώτα. Των ικανοτήτων. Της επιμονής. Της πίστης. Των ονείρων.

Της νοοτροπίας του νικητή. Της ταπεινότητας. Της ευγνωμοσύνης για την δυσκολία που μεταμορφώνει τον άνθρωπο και γίνεται ευλογία.

Π.Τσακιρίδης