Κομματικός «πατριωτισμός» της λάσπης και των κουκουλοφόρων
Πατριωτισμός της εθνικής γραμμής στο εσωτερικό, με ομοψυχία του λαού
Μιλώντας στο περιφερειακό κυβερνητικό συνέδριο ανάπτυξης προπαγάνδας στην Δυτική Ελλάδα, ο πρωθυπουργός είπε «πατριωτισμός της μίζας και της διαφθοράς δεν μπορεί να υπάρξει». Παρέλειψε να πει ότι ο ίδιος έχει καθιερώσει τον πατριωτισμό της λάσπης, των κουκουλοφόρων (παντός είδους και σκοπού), του λαϊκισμού και των συνεχών υποχωρήσεων.
Αν χρειάζεται σήμερα κάτι η πατρίδα απ’ όλους μας, αυτό είναι ένας σύγχρονος, ανυποχώρητος πατριωτισμός συμπλήρωσε. Παρέλειψε να πει ότι χρειάζεται ένας πατριωτισμός εθνικού σχεδίου ανάταξης (που δεν έχει 3 χρόνια στην κυβέρνηση και δεν είχε ποτέ και ως αντιπολίτευση γνωρίζοντας ότι θα κερδίσει τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015).
Παρέλειψε να πει ότι χρειάζεται ένας πατριωτισμός αλήθειας, υπευθυνότητας και ρεαλισμού προς όλους και κυρίως προς τους πολίτες.
Πατριωτισμός εθνικής σύνθεσης και ομοψυχίας και όχι διχασμού, αστήρικτων καταγγελιών πολιτικής τρομοκράτησης πολιτικών αντιπάλων, λαϊκισμού και συνεχών υποχωρήσεων.
Σύγχρονος πατριωτισμός με αλήθειες και όχι ευπροσάρμοστος στις νουθεσίες μιας θολής ατζέντας, ανυποχώρητος αλλά όχι διαπραγματεύσιμος…
Παρέλειψε να πει ότι χρειάζεται ένας πατριωτισμός της αλήθειας και όχι νόθος που εξυπηρετεί τον κομματικό πατριωτισμό του. Και τον κομματικό σχεδιασμό του τον απέδειξε και τον υπηρέτησε διότι δεν συγκάλεσε συμβούλιο πολιτικών αρχηγών για μια εθνική γραμμή στο Σκοπιανό διότι εξ’αρχής ο στόχος του ήταν άλλος. Η κρίση πανικού του κ.Τσίπρα από το συλλαλητήριο και οι συνεχείς ήττες του σε όλα τα πεδία της οικονομίας τον οδηγούν σε κινήσεις απελπισίας. Να μην μετατραπούν σε εθνική τραγωδία με νέους διχασμούς. Η κατάσταση της χώρας και η αντοχή των πολιτών δεν του δίνουν το δικαίωμα να μετέρχεται μεθοδεύσεων που αναδύουν σαπίλα και παρακμή. Ο κατήφορος πρέπει να σταματήσει.
Για το «πολιτικό μητρώο» του ΣΥΡΙΖΑ που είναι λερωμένο καλύτερα να μιλάμε για εγκυκλοπαίδεια με αυταπάτες και ψέματα και ακυρωμένο στη συνείδηση των πολιτών.
Π.Τσακιρίδης
