Η χώρα βρίσκεται σε μια ιδιότυπη κατάσταση έκτακτης ανάγκης

Η δημοκρατία βρίσκεται στο περιθώριο, οι πολίτες υπό πολιορκία

 
Τα εθνικά θέματα θυσία σε διχαστικές πρακτικές , αποτυπώνουν τα όρια αδίστακτων κυβερνήσεων. Σκόπι(μ)α η εν κρυπτό ενασχόληση με το ονοματολογικό –η παράσταση της συναλλαγής των Πρεσπών και ο θόρυβος του διχασμού που διασκόρπισε συνειδητά. Γνωρίζει ότι πουλάει επικοινωνιακό σανό χωρίς ελπίδα για το σήμερα και χωρίς σχέδιο για το αύριο. Η επικοινωνία της απελπισίας προσλαμβάνεται άμεσα από τους πολίτες ως αυτό που είναι- κοροϊδία.

Επιδίδεται σε παραγωγή ασύλληπτων ποσοτήτων προπαγάνδας αλλά καταγγέλλει τα fake news –εκβιάζει την προσοχή της κοινωνίας σε αλλεπάλληλα σενάρια υπερπαραγωγής αλλοπρόσαλλων θέσεων, επιλογών και πληθώρας δικαιολογιών.

Υπηρετεί την μειοψηφία με την ιδεολογία των δικαιωματικών αλλά αδρανεί και περιφρονεί την πλειοψηφία των υγιών και σοβαρών σε σειρά εκκρεμών υποθέσεων, όπως η δυσκολία υιοθεσίας παιδιών που αποτελεί Γολγοθά για τους πολλούς αλλά νομοθετεί με ευκολία για την μειοψηφία των ελάχιστων.

Επιβάλλει αυξημένο ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου αλλά το αναστέλλει αφαιρώντας σαν το γνωστό παράδειγμα του χότζα. Το στριμώχνει σε ημερομηνία λήξης, «όσο κρατάει η προσφυγική κρίση»…και το εντάσσει στην εκδούλευση της ανάγκης και της εκβιαστικής νοοτροπίας ως επίδομα… «όσο είμαι πρωθυπουργός». Αναίδεια; Θράσος; Ίσως χειρότερο- συνεχής πολιτική κακοποίηση. Χρήση του προσφυγικού στον απάνθρωπο σχεδιασμό εκλογικής σωτηρίας.

Τρέχει ταχύτατα να λύσει το ονοματολογικό με τα Σκόπια με ιδιαίτερη ευκολία, με μια μικροκομματική και επικίνδυνη τακτική, με προφανή στόχο τον διχασμό της κοινωνίας. Όλα όσα έχει κάνει είναι τέλεια, όπως η ίδια αυτάρεσκα διαφημίζει. Κανένα ψεγάδι. Αμόλυντη σε όλα, άσπιλη στα πάντα; τρία χρόνια ούτε ένα λάθος; κάτι αποκαλύπτει: εγωπάθεια και κυνισμό εξουσίας. Με μια λεπτομέρεια-η άρνηση διενέργειας δημοψηφίσματος θέτει την δημοκρατία σε κίνδυνο, διότι αφορά ένα εθνικό θέμα ιδιαίτερης βαρύτητας για όλους τους Έλληνες.

Καμία θεμελιώδης αλλαγή δεν μπορεί να ευοδωθεί με την κοινωνία αντίθετη.
Χωρίς ένα πολιτικό σύστημα που να μπορεί να αξιώσει ολοκληρωμένες και καθαρές λύσεις στα κρίσιμα θέματα της οικονομίας, η έμπνευση είναι το ζητούμενο. Και η ηγεσία το μεγάλο κενό.

Το να προσπαθεί να προσαρμόσει την χώρα στην δική της αυτιστική πραγματικότητα της αυταπάτης, η κάθε κυβέρνηση και το εκάστοτε πολιτικό σύστημα (σε ιδιότυπο συμψηφισμό συνενοχής ), επιταχύνουν την ανάδειξη των άκρων.

Η παιδαριώδης επιχειρηματολογία της κυβέρνησης σε σειρά ζητημάτων οικονομικής πολιτικής, θεωρεί τους πολίτες ως νήπια, που νομίζει ότι μπορούν να κοιμηθούν με παραμύθια. Δεν γνωρίζει την αξία των καθαρών απαντήσεων, διότι έτσι πολιτεύτηκε και ως αντιπολίτευση. Με τεράστιο κόστος εφάρμοσε μια αυτοκαταστροφική πολιτική. Διότι αυτό γνώριζε. Να κοροϊδεύει, να παραπλανεί, να υφαρπάζει.

Έτσι η ανικανότητα έγινε συνώνυμο της κάθε πράξης τους. Ημιτελή σχέδια, υποτελείς πράξεις, αδιάφορες δικαιολογίες, προκλητική αδράνεια. Από την Μάνδρα μέχρι το μεταναστευτικό, από τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που προσβάλλουν την δημοκρατία μέχρι την συναλλαγή με την Γερμανία για τα Σκόπια.

Οι πολίτες οφείλουν να διεκδικήσουν ότι επιβάλλει η αξιοπρέπεια της ζωής τους. Από όλους. Για όλα. Με ψυχραιμία. Η χώρα βρίσκεται σε μια ιδιότυπη (πολυετή και πολυεπίπεδη) κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η οργή δεν επιτρέπεται να κυριαρχήσει σε κανένα πεδίο της κοινωνίας. Όπως και δεν είναι επιτρεπτό να διαχυθεί και άλλη (τυφλή) οργή ως νοοτροπία (δήθεν) ενεργοποίησης των πολιτών, διότι οδηγεί στην παθητικότητα που δεν μετασχηματίζεται σε υγιή αντίδραση. Η σκέψη, το όραμα, το σχέδιο, η έμπνευση να γίνει ενέργεια. Η δημοκρατία βρίσκεται στο περιθώριο, οι πολίτες υπό πολιορκία-και οφείλουν να ενεργούν με σύνεση για να παραδειγματίσουν και το πολιτικό σύστημα.

Π.Τσακιρίδης