Η εκπαιδευτική πόλωση είναι αδιέξοδη
Ο διάλογος μειώνει την δυσπιστία, δημιουργεί έναν βασικό πυλώνα κοινών προθέσεων, εμπεδώνει τις αρχές και αξίες ενός κοινού οράματος για την εκπαίδευση. Είναι αντιπαραγωγικές και οι αγωγές και η κομματικοποίηση.
Η κοινωνία των πολιτών, οι λειτουργοί της εκπαίδευσης δάσκαλοι και καθηγητές, προασπίζουν με την ωριμότητα τους το πλαίσιο αρχών και αξιών. Ως πρωτεργάτες, έχουν την πρώτη ύλη στα χέρια τους κάθε ημέρα. Τον μαθητή. Την αγωνία του γονέα. Πλάθουν, αγωνιούν, συμμετέχουν, συνομιλούν. Η ακρότητα της εμμονικής υπουργού παιδείας σε άγονες, αδιέξοδες, στείρες, δικαστικές ιδεοληψίες είναι καταδικαστέα από την κοινωνία. Οχυρώνεται αντί να διαλέγεται. Εμμένει αντί να μοιράζεται. Αποφασίζει αντί να διαλέγεται. Με διατάγματα ποτέ κανείς πολιτικός δεν άφησε έργο ουσίας.
Η απουσία προκατάληψης και το ανοικτό πνεύμα κατανόησης διατηρεί ανοικτή την αναγκαία γέφυρα συνεργασίας και διαλόγου.
Η γραφειοκρατικής αντίληψης και πρακτικής μεταρρύθμιση της υπουργού παιδείας είναι εκτός των αναγκών της εκπαίδευσης. Η αξιολόγηση υπάρχει καθημερινά στην εκπαίδευση- οι εκπαιδευτικοί διαθέτουν επαρκή εκπαιδευτική ενσυναίσθηση και είναι ευσυνείδητοι. Και σίγουρα δεν είναι αντίπαλοι της υπουργού!
Τα θεμελιώδη προβλήματα της εκπαίδευση είναι η υποχρηματοδότηση , οι βασικές ελλείψεις διδακτικού υλικού, εργαστηρίων και ανθρώπινου δυναμικού. Αυτά τα προβλήματα είναι εμφανή -η ένοχη σιωπή της υπουργού είναι ευλόγως εκκωφαντική και η μανία διώξεων και αγωγών είναι προκάλυμμα για να καλύψει την ουσία. Το όραμα για μια καλύτερη παιδεία αφορά όλη την κοινωνία και το μέλλον των νέων και της χώρας, δεν μπορεί να είναι παιχνίδι εξουσίας και επίδειξη ισχύος.
Π. Τσακιρίδης
my way press.gr
