Το Σύνδρομο Διαταραχής Covid της κυβέρνησης είναι αυτοκαταστροφικό
Οι αλλεπάλληλες δηλώσεις, τα άχρωμα και άκαιρα διαγγέλματα, τα αντιφατικά μηνύματα διαχείρισης της πανδημίας, οι παλινωδίες, οι βιαστικές διακηρύξεις περι ελευθερίας και τελευταίου μιλίου, είναι απτές αποδείξεις της κυβερνητικής πολιτικής διαταραχής και του Συνδρόμου Διαταραχής Covid του πρωθυπουργού.
Είναι ο πρωθυπουργός που στο όνομα μιας πλαστής ελευθερίας, μια εικόνα ψευδούς ελευθερίας, δεν προέβη στην απλή διαδικασία να αποτυπώσει γραπτώς και να υποστηρίξει ευθαρσώς βασικές αρχές και πρότυπα μιας «έκτακτης ανάγκης» για τις επιπτώσεις και την διαχείριση της πανδημίας.
Πρότυπα έκτακτης ανάγκης με αρχή μέση και ευελιξία, καθαρά, οργανωμένα, τεκμηριωμένα, σαφώς αντιληπτά από οικονομία και κοινωνία, χωρίς να είναι σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες και χωρίς τα τραγελαφικά που βιώσαμε 2 χρόνια τώρα.
Επέβαλε ένα καταναγκαστικό υποχρεωτικό εμβολιασμό στους άνω των 60 ετών παραβιάζοντας βασικές επιλογές ελευθερίας επιλογών και εξαντλώντας όλη την εύκαμπτη αυστηρότητα του και την θρασύτατη μονομέρεια της πολιτικής του σε αδύναμους και μη οργανωμένους πολίτες και ταυτόχρονα υποκύπτει θρασύτητα στους «δικούς» της εργαζομένους με αυθαίρετη επιλογή μη εμβολίου κατά το δοκούν και βάση αόριστων υπηρεσιακών αναγκών. Δικούς της – πέραν της ψηφοθηρίας- και με την έννοια ότι μισθοδοτούνται από το κράτος δηλαδή από όλους τους έλληνες φορολογουμένους.
Είμαστε κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού και υπέρ της ελεύθερης επιλογής. Καταναγκασμοί κάθε είδους αλλά και εξαιρέσεις κάθε είδους είναι ανεπίτρεπτες σε μια ελεύθερη κοινωνία. Ομάδες επαγγελματιών στα πεδία της υγείας και μόνο, για πρόσθετη ενίσχυση της υγείας τους μπορούν να αποφασίσουν να αυτοπροστατευθούν ελεύθερα και βάση του φόρτου περιβάλλοντος εργασίας τους. Η επιλογή των φαρμακευτικών σκευασμάτων που ανακαλύφθηκαν προσφάτως και θα είναι ευρέως διαθέσιμα σε όλες τις χώρες σε συνδυασμό με τα προληπτικά κατ’ οίκον γρήγορα τεστ για τον COVID , συνιστούν μια ασφαλή επιλογή να συνυπάρξουν όλοι με την πανδημία σε λογικά πλαίσια και όχι με αλλόφρονες τακτικές σαν κυνήγι μαγισσών. Η εστίαση είναι πλέον στο πεδίο της αποτελεσματικής αυτοπροστασίας όλων παγκοσμίως με αυτοπειθαρχία και αυτοέλεγχο.
Δυο χρόνια τώρα οι πολίτες παρακολουθούν εμβρόντητοι μια μεθυσμένη κυβέρνηση και έναν πρωθυπουργό σε πλήρη αποδιοργάνωση. Εάν σε μια τέτοια κατάσταση κρίσης είναι εμφανώς τόσο ανίκανη σε εξίσου κρίσιμα πεδία όπως η οικονομία, τι κύρος, ποια αξιοπιστία και ποια εμπιστοσύνη μπορεί να επικαλεσθεί; Με ποια νομιμοποίηση θα επιβάλλει υποχρεώσεις όταν η ίδια εξαιρεί και προστατεύει ομάδες συμφερόντων; Όταν δεν ενισχύει την δημόσια υγεία με προσλήψεις; Όταν δεν ενισχύει την αύξηση των ΜΕΘ; Όταν δεν ενισχύει την αύξηση των σχολικών μονάδων και των ΜΜΜ; Ποια νομιμοποίηση μπορεί να ισχυρισθεί ότι διαθέτει όταν στην πλέον κρίσιμη εποχή της πανδημικής κρίσης αποδεικνύεται ότι παρέδωσε τα όπλα αμαχητί; Κυρίως στα κρίσιμα μέτωπα της δημόσιας υγείας και της εκπαίδευσης.
Η έλλειψη νομιμοποίησης διαχέεται σε ό,τι αγγίζει, ό,τι αφορά τον πολίτη. Όταν στον πόλεμο της πανδημίας εμφανίζεσαι με μια ανεμελιά και αυτοσχεδιάζεις, οι κεραίες των πολιτών συλλαμβάνουν ένα σήμα αδυναμίας. Ισχυρό σήμα αδυναμίας. Αθροιζόμενο με την πολυετή οικονομική κρίση, την διαρκή περιβαλλοντική αδιαφορία με τις πυρκαγιές, η διάρκεια της αναποτελεσματικότητας και η ένταση των προβλημάτων συνθέτουν μια σπείρα πολιτικού θανάτου. Η μυρωδιά της αποσύνθεσης είναι αντιληπτή. Η αποσύνθεση επιταχύνει την φθορά. Είναι το αποτέλεσμα της δουλειάς που κάνεις ή δεν κάνεις. Η εικόνα σε περιόδους πολλαπλών κρίσεων δεν μετράει πλέον. Η κατασκευή εικόνας είναι πολυτέλεια. Η καλλιέργεια εικόνας είναι σπατάλη πόρων και ενέργειας, δεν αποδίδει οφέλη για τον πολίτη αλλά για τον πολιτικό. Η λατρεία της εικόνας προκαλεί απέχθεια στον δοκιμαζόμενο πολίτη. Και η απέχθεια γεννάει αδιαφορία. Πριν την ετυμηγορία της κάλπης υπάρχει ο καθημερινός, βασανιστικός προβληματισμός των πολιτών για το άγριο σήμερα, το δύσκολο, επείγον, σύνθετο τώρα, της οικονομικής επιβίωσης, της υγειονομικής προστασίας και της ψυχολογικής διαφύλαξης.
Πριν την ετυμηγορία της κάλπης, υπάρχει η μάχη της αξιοπρέπειας, βασικό στοιχείο της υπόστασης του καθημερινού ανθρώπου. Μάχη απέναντι σε μια υποτακτική κυβέρνηση, που υποχωρεί, επιλέγει, ξεχωρίζει και επιβάλει υποχρεωτικό, οριζόντιο, ισοπεδωτικό εμβολιασμό για όσους δεν μπορούν να αντιδράσουν και προστατεύει και χαϊδεύει όσους μπορούν να αντιδράσουν. Επιλέγει αδίστακτα. Και αυτό είναι αντιληπτό. Αυτή η τοξική επιλογή, όπως και πολλές άλλες, έχουν κριθεί από τους πολίτες ήδη.
Το Σύνδρομο Διαταραχής Covid είναι αυτοκαταστροφικό πρωτίστως για τη χώρα. Και την ομαλή πορεία εξόδου από την πανδημία χωρίς εξαιρέσεις και εκλεκτικές επιλογές εξαιρέσεων φίλων και ομάδων πιέσεων. Με πειθώ. Με ψυχραιμία. Με ενίσχυση της δημόσιας υγείας με στρατηγική και όχι κορώνες μεγαλείου και ανέξοδα λόγια να χαϊδεύουν αυτιά.
Βραχυπρόθεσμες επιλογές αντί μακροπρόθεσμων στόχων όπως οι ανεμικές επιδοτήσεις σε ρεύμα και αέριο, οι άκαιρες επιδοτήσεις ηλεκτρικών συσκευών και το ψευδές αφήγημα με τα PCR και τα self test, τις τιμές και τις επιλογές απευθείας αναθέσεων, συνιστούν αποδείξεις μιας βραχυκυκλωμένης κυβέρνησης με οξύ σύνδρομο γενικευμένης διαταραχής. Δεν θα είναι τα τελευταία παραδείγματα. Ας είναι τουλάχιστον τα λιγότερο επιβλαβή για τη χώρα και την πορεία της.
Π. Τσακιρίδης
my way press.gr
