Η Τουρκία και η Συρία αποτελούν απειλή

21 Δεκεμβρίου, 2024 4:08 μμ

Η Τουρκία υπό τον Ερντογάν υπονομεύει τους στόχους του ΝΑΤΟ – Η υποστήριξη των Κούρδων της Συρίας από τις ΗΠΑ είναι στρατηγικά σημαντική και ηθικά επιβεβλημένη

 
Ο ρόλος της Τουρκίας στη Συρία είναι αποσταθεροποιητικός και επικίνδυνος – Οι προοπτικές για μια κοσμική αναγέννηση στην Τουρκία είναι ελάχιστες στο άμεσο μέλλον

 
Οι απόψεις του Ισραήλ για τον Ερντογάν είναι αντιφατικές και δεν αντιλαμβάνονται πλήρως την απειλή που αυτός αντιπροσωπεύει

 
Η άποψη της Ντανιέλ Πλέτκα για την Τουρκία υπό τον Ερντογάν παρουσιάζεται σε αυτό το άρθρο, ( βλέπε aei.org ) αναλύοντας τον ρόλο της Τουρκίας στη Συρία μετά την πτώση του Άσαντ. Η Πλέτκα επισημαίνει την υποστήριξη της Τουρκίας σε ομάδες συνδεδεμένες με την αλ-Κάιντα και το ISIS, την επιθυμία της για κυριαρχία στη Συρία και την αντίθεση με τις κουρδικές δυνάμεις. Επιπλέον, εξετάζεται η σχέση Τουρκίας-Ρωσίας, η στάση των ΗΠΑ και του Ισραήλ, και οι προοπτικές για το μέλλον της Τουρκίας μετά τον Ερντογάν. Το κείμενο υποστηρίζει ότι η Τουρκία αποτελεί σημαντική απειλή για την περιοχή και πως η επίδρασή της μπορεί να είναι πιο καταστροφική από εκείνη του Ιράν.

 
Ποιος είναι ο ρόλος της Τουρκίας στη Συρία και πώς επηρεάζει την περιοχή

Ο ρόλος της Τουρκίας στη Συρία είναι να γίνει η κυρίαρχη δύναμη. Η Τουρκία έχει επενδύσει σημαντικά στην Hay’at Tahrir al-Sham (HTS) και τώρα επιδιώκει να επωφεληθεί από αυτή την επένδυση. Η HTS είναι για την Τουρκία ότι η Χεζμπολάχ για το Ιράν. Η Τουρκία επιθυμεί να έχει μια μαριονέτα στη Συρία.

Επιπλέον, η Τουρκία έχει μια θρησκευτική ατζέντα που επιθυμεί να προωθήσει, διατηρώντας παράλληλα την εύλογη άρνηση. Όπως το Ιράν με τη Χεζμπολάχ, η Τουρκία επιδιώκει να επωφεληθεί υποστηρίζοντας μια ομάδα, ενώ παράλληλα αποφεύγει την ευθύνη για τις τρομοκρατικές ενέργειές της.

Η Τουρκία υποστηρίζει ομάδες που συνδέονται με την Αλ Κάιντα και το ISIS, επειδή ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πιστεύει στην ιδεολογία τους. Ο Ερντογάν μεγάλωσε σε μια θρησκευόμενη οικογένεια και δεν έχει απαλλαγεί ποτέ από τον θρησκευτικό συντηρητισμό του.

Η Τουρκία είναι διατεθειμένη να προωθήσει τον ισλαμιστικό εξτρεμισμό στο εξωτερικό, ακόμα και αν δεν τον ανέχεται στον ίδιο βαθμό στο εσωτερικό.

Επιπλέον, η Τουρκία επιθυμεί να επωφεληθεί οικονομικά από τη Συρία, ειδικά από τα συμβόλαια ανοικοδόμησης.

Όσον αφορά τις κουρδικές δυνάμεις στη Συρία, η Τουρκία είναι αποφασισμένη να τις καταστρέψει επειδή είναι αντι-ισλαμιστικές. Οι Κούρδοι στη Συρία είναι φιλελεύθεροι, ανεκτικοί και προοδευτικοί, γεγονός που αμφισβητεί την κοσμοθεωρία του Ερντογάν.

Η Τουρκία δεν παίρνει στα σοβαρά τις ΗΠΑ, πιστεύοντας ότι μπορεί να επηρεάσει την αμερικανική πολιτική μέσω λομπιστών.

Η Τουρκία θεωρείται υποστηρικτής της Χαμάς και ενδέχεται να τη φιλοξενήσει στη Συρία. Αρκετοί θα έπρεπε να την είχαν χαρακτηρίσει ως υποστηρικτή της τρομοκρατίας πριν από μια δεκαετία.

Οι Ισραηλινοί δεν αντιλαμβάνονται ότι ο Ερντογάν αποτελεί την ίδια απειλή με το Ιράν.

Συνολικά, ο ρόλος της Τουρκίας στη Συρία είναι αποσταθεροποιητικός και επικίνδυνος. Η Τουρκία προωθεί τον εξτρεμισμό, επιδιώκει να αποκτήσει οικονομικά και πολιτικά οφέλη και υπονομεύει τις προσπάθειες για ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή. Επίσης επιδιώκει να εξαγάγει την επανάστασή της όπως το Ιράν. Αυτό δημιουργεί κινδύνους για τις γειτονικές χώρες όπως η Ιορδανία.

 
Ποιες είναι οι σχέσεις Τουρκίας και Ρωσίας στη Συρία

Οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας στη Συρία είναι περίπλοκες και χαρακτηρίζονται από μια αμοιβαία κατανόηση των «κόκκινων γραμμών», παρά τις φαινομενικές αντιθέσεις.

• Αν και οι δύο χώρες έχουν έρθει σε αντιπαράθεση στο παρελθόν, όπως στο Αζερμπαϊτζάν, φαίνεται ότι υπάρχει συνεννόηση μεταξύ των ηγετών τους, του Ερντογάν και του Πούτιν.
• Η βασική διαφωνία μεταξύ τους έγκειται στο ότι ο Ερντογάν θεωρεί τον εαυτό του ίσο με τον Πούτιν, ενώ ο Πούτιν τον βλέπει ως υφιστάμενο.
• Οι διαφορές τους στη Συρία είναι περιορισμένες και έχουν περισσότερο χαρακτήρα επίδειξης δύναμης, καθώς οι δύο ηγέτες θα βρουν τρόπο να συμφιλιωθούν, ακόμη και αν χρειαστεί να θυσιάσουν κάποια από τα υποχείριά τους.
• Οι σχέσεις τους χαρακτηρίζονται από μια πρακτική προσέγγιση όπου, παρά τις φαινομενικές αντιθέσεις, υπάρχει μια αμοιβαία κατανόηση των στρατηγικών τους συμφερόντων.
• Η Τουρκία, υπό τον Ερντογάν, επιδιώκει να παίξει έναν σημαντικό ρόλο στην περιοχή, κάτι που την φέρνει σε ανταγωνισμό με τη Ρωσία σε ορισμένα σημεία, αλλά και σε συνεργασία σε άλλα.

Συνοψίζοντας, οι σχέσεις Τουρκίας και Ρωσίας στη Συρία είναι ένα μείγμα ανταγωνισμού και συνεργασίας, όπου οι ηγέτες τους διατηρούν μια κατανόηση των αμοιβαίων συμφερόντων τους, παρά τις φαινομενικές αντιθέσεις.

Ποιες είναι οι μακροπρόθεσμες προοπτικές για μια κοσμική αναγέννηση στην Τουρκία;

Οι μακροπρόθεσμες προοπτικές για μια κοσμική αναγέννηση στην Τουρκία φαίνονται δυσοίωνες, σύμφωνα με τις πηγές.

• Η Τουρκία του Ατατούρκ θεωρείται νεκρή για τις επόμενες δεκαετίες. Περισσότεροι από 30 εκατομμύρια Τούρκοι έχουν περάσει από το εκπαιδευτικό σύστημα της Τουρκίας από τότε που ανέβηκε στην εξουσία ο Ερντογάν. Ο Ερντογάν έχει εδραιώσει τον έλεγχο του στα μέσα ενημέρωσης της Τουρκίας, επηρεάζοντας έτσι μια ολόκληρη γενιά. Αυτό το γεγονός καθιστά δύσκολη την ανατροπή αυτής της κατάστασης.
• Η αντιπολίτευση στην Τουρκία δεν αποτελεί εναλλακτική λύση, καθώς συχνά επιδιώκει να ξεπεράσει τον Ερντογάν στον αντισημιτισμό και στις τοξικές στάσεις της απέναντι στη Δύση.
• Ακόμη και αν ο Ερντογάν πέσει από την εξουσία, το μοντέλο του φθηνού, θρησκευτικού λαϊκισμού και των βρώμικων διοικητικών τεχνασμάτων έχει δημιουργήσει ένα νέο πρότυπο για τους διαδόχους του. Θα είναι δύσκολο να ξεπλύνουμε τον «Ερντογανισμό» από την περιοχή, καθώς η επιρροή του είναι βαθιά.
• Η πτώση της Συρίας, έφερε τα σύνορα της Τουρκίας ακόμη πιο κοντά στη Μέκκα και τη Μεδίνα και ο Ερντογάν στοχεύει τώρα τη Χεζάζ.

Συνοψίζοντας, οι πηγές υποδηλώνουν ότι οι προοπτικές για μια κοσμική αναγέννηση στην Τουρκία είναι ελάχιστες στο άμεσο μέλλον, λόγω της εδραιωμένης επιρροής του Ερντογάν, της αδυναμίας της αντιπολίτευσης και της διάδοσης του «Ερντογανισμού» στην περιοχή.

 
Ποιες είναι οι απόψεις του Ισραήλ για τον Ερντογάν;

Οι απόψεις του Ισραήλ για τον Ερντογάν χαρακτηρίζονται από μια σύγχυση και μια δυσκολία στην πλήρη κατανόηση της απειλής που αυτός αντιπροσωπεύει.

• Πολλοί Ισραηλινοί έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται τον πραγματικό Ερντογάν, αλλά δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι αποτελεί την ίδια απειλή με το Ιράν. Αυτή η έλλειψη κατανόησης είναι παρόμοια με τη «συμπεριφορά ευσεβούς πόθου» που παρατηρείται σε άλλους.
• Υπάρχει μια λογική ασυνέπεια στις ισραηλινές απόψεις, καθώς απορρίπτουν τον Ερντογάν, αλλά παράλληλα υποστηρίζουν το Αζερμπαϊτζάν, το οποίο θεωρείται ουσιαστικά τουρκική μαριονέτα.
• Αυτή η ασυνέπεια εγείρει το ερώτημα γιατί ο Ερντογάν θα έπρεπε να πάρει στα σοβαρά το Ισραήλ, όταν μπορεί να υποκινεί τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον του εβραϊκού κράτους, ενώ παράλληλα κερδίζει χρήματα και αγοράζει ισραηλινά στρατιωτικά αγαθά μέσω του Αζερμπαϊτζάν.
• Η σχέση Ισραήλ-Αζερμπαϊτζάν επιτρέπει στον Ερντογάν να παρακάμπτει τις κυρώσεις και τις επικρίσεις του Ισραήλ.

Συνοψίζοντας, οι απόψεις του Ισραήλ για τον Ερντογάν είναι αντιφατικές και δεν αντιλαμβάνονται πλήρως την απειλή που αυτός αντιπροσωπεύει. Η εμμονή του Ισραήλ να υποστηρίζει το Αζερμπαϊτζάν παρά την στενή σχέση του με τον Ερντογάν υπονομεύει οποιαδήποτε προσπάθεια να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η επιρροή του στην περιοχή.

 
Ποιες είναι οι βασικές επιδιώξεις της Τουρκίας στη Συρία

Οι βασικές επιδιώξεις της Τουρκίας στη Συρία, σύμφωνα με τις πηγές, είναι οι εξής:

• Εγκαθίδρυση κυριαρχίας: Η Τουρκία επιδιώκει να γίνει η κυρίαρχη δύναμη εντός της Συρίας. Έχει επενδύσει σημαντικά στην Hay’at Tahrir al-Sham (HTS) και επιδιώκει να επωφεληθεί από αυτή την επένδυση. Η HTS θεωρείται από την Τουρκία ως ο αντίστοιχος της Χεζμπολάχ για το Ιράν.
• Τοποθέτηση μαριονέτας: Η Τουρκία θέλει να εγκαταστήσει μια κυβέρνηση-μαριονέτα στη Συρία. Αυτή η επιδίωξη συνδέεται με τη νεο-οθωμανική προσέγγιση του Ερντογάν, ο οποίος έχει μια πιο θετική άποψη για την Οθωμανική Αυτοκρατορία σε σχέση με τους λαούς που ήταν υπό την κυριαρχία της.
• Προώθηση της θρησκευτικής ατζέντας: Ο Ερντογάν επιδιώκει να προωθήσει τη θρησκευτική του ατζέντα, διατηρώντας παράλληλα μια εύλογη άρνηση. Όπως το Ιράν με τη Χεζμπολάχ, η Τουρκία θέλει να υποστηρίζει ομάδες ενώ αποφεύγει την ευθύνη για τρομοκρατικές ενέργειες.
• Υποστήριξη εξτρεμιστικών ομάδων: Η Τουρκία υποστηρίζει ομάδες που συνδέονται με την Αλ Κάιντα και το ISIS, επειδή ο Ερντογάν πιστεύει στην ιδεολογία τους. Ο Ερντογάν, αν και προσποιείται τον κοσμικό, διατηρεί τον θρησκευτικό συντηρητισμό του και την επιδίωξη της εξουσίας. Η Τουρκία είναι πρόθυμη να προωθήσει τον ισλαμιστικό εξτρεμισμό στο εξωτερικό, ακόμα κι αν δεν τον ανέχεται στον ίδιο βαθμό στο εσωτερικό.
• Οικονομικά οφέλη: Η Τουρκία επιδιώκει να επωφεληθεί οικονομικά από τη Συρία, ιδιαίτερα μέσω των συμβάσεων ανοικοδόμησης. Ο Ερντογάν επιδιώκει να διοχετεύσει τα χρήματα αυτά σε υποστηρικτές του.
• Καταστροφή των κουρδικών δυνάμεων: Η Τουρκία έχει στόχο να καταστρέψει τις κουρδικές δυνάμεις στη Συρία, καθώς αυτές είναι αντι-ισλαμιστικές, φιλελεύθερες και ανεκτικές, αμφισβητώντας την κοσμοθεωρία του Ερντογάν. Οι Κούρδοι δίνουν προτεραιότητα στην κουρδική κουλτούρα, αντί στη θρησκευτική ταυτότητα, κάτι που δεν είναι ανεκτό από τον Ερντογάν.
• Απελευθέρωση κρατουμένων του ISIS: Η Τουρκία φαίνεται να επιθυμεί την απελευθέρωση των κρατουμένων του ISIS από τις κουρδικές φυλακές, καθώς δεν θεωρεί τις ενέργειές τους ως τρομοκρατία, και πιθανόν να επιδιώκει να τους χρησιμοποιήσει για πολιτικά οφέλη.
• Εξαγωγή της “επανάστασής” της: Όπως το Ιράν, η Τουρκία επιδιώκει να εξάγει τη δική της επανάσταση, προκαλώντας ανησυχίες στις γειτονικές χώρες.

Συνοπτικά, οι επιδιώξεις της Τουρκίας στη Συρία είναι πολυδιάστατες και περιλαμβάνουν πολιτική κυριαρχία, θρησκευτική επιρροή, οικονομικά οφέλη και καταστολή των αντιπάλων. Η Τουρκία επιδιώκει να γίνει μια κυρίαρχη δύναμη στην περιοχή, προωθώντας τα συμφέροντά της, ακόμη και αν αυτό σημαίνει τη συνεργασία με εξτρεμιστικές ομάδες και την αποσταθεροποίηση της περιοχής.

 
Η Τουρκία υπό τον Ερντογάν υπονομεύει τους στόχους του ΝΑΤΟ

Η συγγραφέας έχει μια πολύ αρνητική άποψη για την παρουσία της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και θεωρεί ότι θα έπρεπε να αποβληθεί, αν ήταν δυνατό.

• Δεν υπάρχει μηχανισμός αποβολής: Η συγγραφέας σημειώνει ότι δεν υπάρχει μηχανισμός στο ΝΑΤΟ για την αποβολή μιας χώρας. Αυτό σημαίνει ότι η απομάκρυνση της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ είναι πρακτικά αδύνατη, τουλάχιστον με βάση τους ισχύοντες κανόνες.
• Πρόταση για απομόνωση ή εξαναγκασμό αποχώρησης: Επειδή η αποβολή δεν είναι εφικτή, η συγγραφέας θέτει το ερώτημα πώς θα μπορούσε η Τουρκία να μπει σε καραντίνα ή να εξαναγκαστεί να αποχωρήσει από μόνη της. Αυτό δείχνει ότι η συγγραφέας βλέπει την παραμονή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ ως ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί, ακόμη και αν δεν υπάρχει άμεση λύση.
• Απαραίτητη συζήτηση: Η συγγραφέας τονίζει ότι αυτή είναι μια συζήτηση που πρέπει να γίνει, ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί κανείς με την άποψή της ή όχι. Αυτό υποδηλώνει ότι η συγγραφέας θεωρεί την τουρκική συμπεριφορά τόσο προβληματική που είναι απαραίτητο να συζητηθούν οι επιπτώσεις της στην συμμαχία, ακόμη και αν οι συζητήσεις είναι δύσκολες.
• Η Τουρκία ως απειλή: Η γενικότερη στάση της συγγραφέως απέναντι στην Τουρκία, όπως έχει φανεί και στις προηγούμενες απαντήσεις μας, υποδηλώνει ότι θεωρεί την Τουρκία υπό τον Ερντογάν ως μια δύναμη που υπονομεύει τους στόχους του ΝΑΤΟ και αποτελεί σοβαρή απειλή για τη σταθερότητα στην περιοχή.
• Διαφορετική μορφή εξτρεμισμού: Η συγγραφέας σημειώνει ότι η Τουρκία δεν είναι καλύτερη από το Ιράν απλώς επειδή έχει διαφορετική μορφή εξτρεμισμού.

Συνοψίζοντας, η συγγραφέας υποστηρίζει σθεναρά την απομάκρυνση της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ, θεωρώντας την ως ένα εμπόδιο και μια απειλή για την συμμαχία, αν και αναγνωρίζει την έλλειψη μηχανισμού για την επίτευξη αυτού του στόχου. Η συγγραφέας προτείνει μια συζήτηση για το πώς μπορεί να περιοριστεί η επιρροή της Τουρκίας εντός της συμμαχίας ή πώς θα μπορούσε να εξαναγκαστεί να αποχωρήσει.

 
Ποια είναι η άποψη της συγγραφέως για το μέλλον της κοσμικότητας στην Τουρκία;

Η συγγραφέας έχει μια αρνητική άποψη για το μέλλον της κοσμικότητας στην Τουρκία, θεωρώντας ότι έχει ουσιαστικά εκλείψει και δεν αναμένει κάποια ανάκαμψη στο άμεσο μέλλον.

• Θάνατος της Τουρκίας του Ατατούρκ: Η συγγραφέας δηλώνει πως η κοσμική Τουρκία του Ατατούρκ είναι “νεκρή για τις επόμενες δεκαετίες”. Αυτό υποδηλώνει μια βαθιά και μακροχρόνια αλλαγή στην κοινωνία και την πολιτική της Τουρκίας, που καθιστά την επιστροφή στην κοσμική παράδοση εξαιρετικά δύσκολη.
• Εκπαίδευση και ΜΜΕ υπό τον Ερντογάν: Η συγγραφέας τονίζει ότι περισσότεροι από 30 εκατομμύρια Τούρκοι έχουν περάσει από το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μετά την άνοδο του Ερντογάν στην εξουσία. Επιπλέον, ο Ερντογάν έχει εδραιώσει τον έλεγχο του στα μέσα ενημέρωσης, χρησιμοποιώντας τα για να επηρεάσει μια ολόκληρη γενιά. Αυτό υποδηλώνει ότι η επιρροή του Ερντογάν στην κοινωνία είναι βαθιά και δύσκολα αναστρέψιμη.
• Αντισημιτισμός και Δυτικοφοβία στην Αντιπολίτευση: Η συγγραφέας δεν βλέπει ελπίδα ούτε στην αντιπολίτευση, καθώς θεωρεί ότι και αυτοί, συχνά, προσπαθούν να ξεπεράσουν τον Ερντογάν στον αντισημιτισμό και τις τοξικές στάσεις τους απέναντι στη Δύση. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει μια ισχυρή, κοσμική φωνή που να μπορεί να αντιταχθεί αποτελεσματικά στην κυρίαρχη ιδεολογία.
• Επιρροή του Ερντογανισμού: Η συγγραφέας φοβάται ότι ακόμα και αν ο Ερντογάν πέσει από την εξουσία, το μοντέλο του “φτηνού θρησκευτικού λαϊκισμού και των βρώμικων διοικητικών τεχνασμάτων” θα έχει δημιουργήσει ένα νέο πρότυπο για τους διαδόχους του. Αυτό υποδηλώνει μια ανησυχία ότι ακόμα και μια πιθανή αλλαγή στην ηγεσία δεν θα οδηγήσει απαραίτητα σε μια θετική αλλαγή προς μια πιο κοσμική κατεύθυνση.
• Βαθιά ρίζα: Η συγγραφέας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι θα είναι δύσκολο να ξεπλύνεις τον “Ερντογανισμό” από την περιοχή, καθώς η “κηλίδα” είναι βαθιά.

Συνοψίζοντας, η συγγραφέας βλέπει το μέλλον της κοσμικότητας στην Τουρκία με μεγάλη απαισιοδοξία. Θεωρεί ότι η επιρροή του Ερντογάν έχει διαμορφώσει μια ολόκληρη γενιά και ότι οι κοσμικές δυνάμεις έχουν εξασθενήσει σε τέτοιο βαθμό που δεν αναμένεται κάποια άμεση ανάκαμψη.

 
Ποια είναι η άποψη της συγγραφέως για την υποστήριξη των Κούρδων από τις ΗΠΑ;

Η συγγραφέας υποστηρίζει σθεναρά την υποστήριξη των Κούρδων της Συρίας από τις ΗΠΑ. Θεωρεί ότι οι Κούρδοι είναι αξιόπιστοι σύμμαχοι που έχουν θυσιάσει τις ζωές τους για την αμερικανική εθνική ασφάλεια και η αυτοδιοίκησή τους δημιουργεί μια όαση ανοχής στην περιοχή, ενώ παράλληλα εμποδίζει τη δημιουργία χερσαίας γέφυρας του Ιράν προς την ανατολική Μεσόγειο.

• Αξιοπιστία και θυσίες: Η συγγραφέας τονίζει ότι οι Κούρδοι έχουν αποδείξει την αξιοπιστία τους ως σύμμαχοι των ΗΠΑ, βάζοντας τη ζωή τους σε κίνδυνο για την αμερικανική εθνική ασφάλεια. Αυτό υποδηλώνει ότι η συγγραφέας θεωρεί ότι οι Κούρδοι έχουν αποδείξει την αφοσίωσή τους στην κοινή τους προσπάθεια με τις ΗΠΑ.
• Όαση ανοχής: Η συγγραφέας υπογραμμίζει ότι η αυτοδιοίκηση των Κούρδων δημιουργεί μια όαση ανοχής στην περιοχή. Αυτό υποδηλώνει ότι η συγγραφέας θεωρεί τους Κούρδους ως μια δύναμη σταθερότητας και προόδου σε μια περιοχή που μαστίζεται από συγκρούσεις και εξτρεμισμό.
• Εμπόδιο στη χερσαία γέφυρα του Ιράν: Η συγγραφέας αναφέρει ότι η παρουσία των Κούρδων εμποδίζει τη δημιουργία χερσαίας γέφυρας του Ιράν προς την ανατολική Μεσόγειο. Αυτό σημαίνει ότι η υποστήριξη των Κούρδων έχει στρατηγική σημασία για την αποτροπή της επέκτασης της ιρανικής επιρροής στην περιοχή.
• Σημασία των συμμαχιών: Η συγγραφέας υποστηρίζει ότι οι συμμαχίες πρέπει να έχουν σημασία και οι ΗΠΑ πρέπει να υποστηρίζουν, και όχι να προδίδουν τους εταίρους τους. Αυτό υποδηλώνει μια ισχυρή πεποίθηση ότι η αξιοπιστία των ΗΠΑ ως συμμάχου είναι κρίσιμη και ότι η υποστήριξη των Κούρδων είναι απαραίτητη για τη διατήρηση αυτής της αξιοπιστίας.
• Δυσπιστία προς την Τουρκία: Η συγγραφέας αναφέρει ότι οι αμερικανικές δυνάμεις που εργάζονται στην περιοχή έχουν μεγάλη δυσπιστία προς τους Τούρκους, ενώ εμπιστεύονται τους Κούρδους. Αυτό υποδηλώνει ότι η επιλογή των Κούρδων ως εταίρων από τις ΗΠΑ είναι δικαιολογημένη, δεδομένης της αμφιλεγόμενης στάσης της Τουρκίας.

Συνοψίζοντας, η συγγραφέας θεωρεί ότι η υποστήριξη των Κούρδων της Συρίας από τις ΗΠΑ είναι στρατηγικά σημαντική και ηθικά επιβεβλημένη. Θεωρεί τους Κούρδους ως αξιόπιστους συμμάχους που υπερασπίζονται τα αμερικανικά συμφέροντα και προωθούν τη σταθερότητα στην περιοχή, ενώ παράλληλα αντιτίθενται στον εξτρεμισμό και τις επιδιώξεις της Τουρκίας και του Ιράν.

 
Ποια είναι η πρόβλεψη της συγγραφέως για τις μελλοντικές σχέσεις Τουρκίας και Ρωσίας στη Συρία;

Η συγγραφέας θεωρεί ότι οι σχέσεις Τουρκίας και Ρωσίας στη Συρία είναι περισσότερο μια επίδειξη ισχύος παρά μια πραγματική σύγκρουση, με τους δύο ηγέτες να έχουν κατανοήσει τα όριά τους.

• Προηγούμενες εντάσεις: Η συγγραφέας σημειώνει ότι οι δύο χώρες έχουν έρθει σε αντιπαράθεση και στο παρελθόν, όπως για παράδειγμα στο Αζερμπαϊτζάν. Ωστόσο, αυτές οι αντιπαραθέσεις δεν έχουν οδηγήσει σε σοβαρή σύγκρουση, καθώς οι δύο πλευρές έχουν καταφέρει να βρουν κοινό έδαφος.
• Κατανόηση των “κόκκινων γραμμών”: Παρά τις εντάσεις, ο Ερντογάν και ο Πούτιν κατανοούν τις “κόκκινες γραμμές” του άλλου. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μια σιωπηρή συμφωνία για το μέχρι πού μπορούν να φτάσουν οι διαφωνίες τους, χωρίς να κλιμακωθούν σε ανοιχτή σύγκρουση.
• Ανισότητα μεταξύ ηγετών: Η συγγραφέας πιστεύει ότι η κύρια διαφωνία μεταξύ των δύο ηγετών είναι ότι ο Ερντογάν θεωρεί τον εαυτό του ισότιμο με τον Πούτιν, ενώ ο Πούτιν βλέπει τον Ερντογάν ως υφιστάμενο του. Αυτή η ανισότητα στην αντίληψη της σχέσης τους είναι πιθανό να δημιουργεί εντάσεις.
• Περιορισμένη σύγκρουση: Η συγγραφέας προβλέπει ότι τυχόν συγκρούσεις μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας θα είναι περιορισμένες και περισσότερο για επίδειξη, με τους δύο ηγέτες να βρίσκουν τελικά τρόπο να συμφιλιωθούν. Αυτή η συμφιλίωση μπορεί να περιλαμβάνει τη θυσία “υφισταμένων”, υποδεικνύοντας ότι οι δύο ηγέτες είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν άλλα συμφέροντα για να διατηρήσουν την μεταξύ τους σχέση.
• Μόνιμη διευθέτηση: Οι δύο ηγέτες θα βρουν έναν τρόπο για μια νέα συμφωνία (modus vivendi), αλλά η σύγκρουση θα είναι περιορισμένη, και περισσότερο για τα μάτια του κόσμου.

Εν ολίγοις, η συγγραφέας δεν αναμένει μια σοβαρή και παρατεταμένη σύγκρουση μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας στη Συρία. Αντίθετα, θεωρεί ότι οι δύο χώρες θα διατηρήσουν μια σχέση που χαρακτηρίζεται από μια συνεργασία σε συνδυασμό με περιορισμένες συγκρούσεις, με τους ηγέτες να προστατεύουν τα προσωπικά τους συμφέροντα και να αποφεύγουν μια γενικευμένη αντιπαράθεση.