Ο αμερικανικός επεκτατισμός του Τραμπ

Το άρθρο της axios.com εξετάζει την εξωτερική πολιτική του Προέδρου Τραμπ και τις αποκλίσεις της από προηγούμενες κυβερνήσεις. Επισημαίνει την τάση του Τραμπ για επεκτατισμό και επιθετικές ενέργειες, όπως απειλές για κατάληψη της Διώρυγας του Παναμά και της Γροιλανδίας. Αναφέρεται επίσης στις προτάσεις του για την Γάζα και την ενσωμάτωση του Καναδά στις ΗΠΑ. Τέλος, τονίζει την ανησυχία των Ευρωπαίων συμμάχων σχετικά με την εγκατάλειψη της Ουκρανίας από τον Τραμπ και τις επιπτώσεις στις σχέσεις με την Αμερική.

 
Ποια ήταν η κύρια απόκλιση της εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ σε σχέση με αυτή του Μπάιντεν και τις προεκλογικές του υποσχέσεις;

Η σημαντικότερη απόκλιση της εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ ήταν η φαινομενική στροφή του προς τον επεκτατισμό, σε αντίθεση με την πιο συγκρατημένη “Πρώτα η Αμερική” προσέγγιση που υποστήριξε αρχικά. Ενώ ο Μπάιντεν υιοθέτησε μια πιο παραδοσιακή προσέγγιση της αμερικανικής ηγεσίας, ο Τραμπ άρχισε να αμφισβητεί αυτή την προσέγγιση, γεγονός που προκάλεσε ανησυχία στους συμμάχους της Αμερικής.

Ποια παραδείγματα “επεκτατικών ορμών” χρησιμοποίησε ο Τραμπ λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του;

Μέσα σε λίγες ημέρες από την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Τραμπ απείλησε να καταλάβει τη Διώρυγα του Παναμά και τη Γροιλανδία. Επιπλέον, εξέπληξε τους ηγέτες της Μέσης Ανατολής και τους συμβούλους του, διεκδικώντας τη Λωρίδα της Γάζας για να κατασκευάσει μια Ριβιέρα ιδιοκτησίας των ΗΠΑ.

Πώς αντιμετώπισε ο Τραμπ τον Καναδά και τον Πρόεδρο Ζελένσκι;

Ο Τραμπ επέμενε επανειλημμένα ότι ο Καναδάς πρέπει να γίνει η 51η πολιτεία των ΗΠΑ. Αρχικά θεωρήθηκε αστείο, αλλά ο Πρωθυπουργός Τζαστίν Τριντό αργότερα το χαρακτήρισε “πραγματικό “. Επιπλέον, ο Τραμπ άσκησε κριτική στον Πρόεδρο Ζελένσκι, αφήνοντας την Ουκρανία εκτός των συνομιλιών ΗΠΑ-Ρωσίας.

Πώς αντέδρασαν οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι στην πολιτική του Τραμπ απέναντι στην Ουκρανία και τον Ζελένσκι;

Οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι εξέφρασαν τρόμο για την φαινομενική εγκατάλειψη της Ουκρανίας από τον Τραμπ, αναφέροντας ανοιχτά ότι δεν μπορούσαν πλέον να βασίζονται στην Ουάσιγκτον. Αυτή η στάση άφησε τους Ευρωπαίους συμμάχους να αναρωτιούνται για τη μελλοντική σχέση τους με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ποια επιχειρήματα χρησιμοποίησε η ομάδα του Τραμπ για να δικαιολογήσει την προσέγγισή της στην Ουκρανία και την Ευρώπη;

Η ομάδα του Τραμπ υποστήριξε ότι η Ευρώπη είχε επωφεληθεί για πάρα πολύ καιρό από την αμερικανική δύναμη και ότι η προηγούμενη προσέγγιση του ΝΑΤΟ προς την Ουκρανία απλώς παρέτεινε έναν τρομερό πόλεμο. Αυτή η άποψη υπογράμμισε μια πεποίθηση ότι οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι δεν συνεισφέρουν αρκετά στην κοινή άμυνα.

Ποιος ήταν ο αντίκτυπος των πολιτικών του Τραμπ στη σχέση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των παραδοσιακών Ευρωπαίων συμμάχων τους;

Οι πολιτικές του Τραμπ, ειδικά η αντιμετώπιση του Ζελένσκι και η αμφισβήτηση της υπάρχουσας προσέγγισης στην Ουκρανία, προκάλεσαν σημαντική ανησυχία και αμφιβολίες μεταξύ των Ευρωπαίων συμμάχων σχετικά με την αξιοπιστία και τη δέσμευση των ΗΠΑ. Αυτό οδήγησε σε μια αίσθηση ανασφάλειας και ανάγκης για επανεξέταση της ευρωπαϊκής στρατηγικής και των αμυντικών δυνατοτήτων.

Με ποιον τρόπο η πολιτική του Τραμπ αντικατοπτρίζει μια αλλαγή στην ιδέα της αμερικανικής ηγεσίας στην παγκόσμια σκηνή;

Η πολιτική του Τραμπ υποδήλωνε μια αλλαγή από την παραδοσιακή ιδέα της αμερικανικής ηγεσίας που βασίζεται σε συμμαχίες και διεθνείς συνεργασίες, προς μια πιο μονομερή και συναλλακτική προσέγγιση. Η έμφαση στην “Πρώτα η Αμερική” και οι απειλές για ανάληψη μονομερών δράσεων υπογράμμισαν μια προθυμία να αμφισβητηθούν οι καθιερωμένες διεθνείς νόρμες και συμφωνίες.

Ποια ήταν η κύρια κριτική που ασκήθηκε στην προσέγγιση του Τραμπ όσον αφορά την εξωτερική πολιτική;

Η κύρια κριτική στην προσέγγιση του Τραμπ ήταν ότι υπονόμευε τις συμμαχίες, προωθούσε την αστάθεια και αποδυνάμωνε την αξιοπιστία των ΗΠΑ ως αξιόπιστου και προβλέψιμου εταίρου στην παγκόσμια σκηνή. Η απρόβλεπτη συμπεριφορά του και οι ξαφνικές αλλαγές πολιτικής δημιούργησαν αβεβαιότητα και δυσπιστία μεταξύ των συμμάχων, καθιστώντας πιο δύσκολη την αντιμετώπιση των κοινών προκλήσεων.

 
Πώς διέφερε η εξωτερική πολιτική του Τραμπ από του Μπάιντεν;

Η εξωτερική πολιτική του Τραμπ διέφερε σημαντικά από αυτή του Μπάιντεν. Ενώ και οι δύο ηγέτες κατηγόρησαν έναν «δικτάτορα» για την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, ο Τραμπ ήταν ο πρώτος που αναφερόταν στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι και όχι στον Βλαντίμιρ Πούτιν. Η προσέγγιση του Τραμπ χαρακτηρίστηκε από επεκτατικές τάσεις, όπως φάνηκε από τις απειλές του να καταλάβει τη Διώρυγα του Παναμά και τη Γροιλανδία, καθώς και από τη διεκδίκησή του για τη Λωρίδα της Γάζας. Επιπλέον, επέμενε επανειλημμένα να γίνει ο Καναδάς η 51η πολιτεία των ΗΠΑ. Αυτές οι ενέργειες, μαζί με την απομάκρυνση του Ζελένσκι από τις συνομιλίες ΗΠΑ-Ρωσίας και την κριτική που του άσκησε, προκάλεσαν ανησυχία στους Ευρωπαίους συμμάχους, οι οποίοι θεώρησαν ότι δεν μπορούν πλέον να βασίζονται στην Ουάσινγκτον. Η ομάδα του Τραμπ υποστήριξε ότι η Ευρώπη είχε επωφεληθεί υπερβολικά από την αμερικανική δύναμη και ότι η προηγούμενη προσέγγιση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία παρέτεινε τον πόλεμο.