Το μέλλον της ΑΙ θα είναι απίστευτα χαοτικό

Το άρθρο αποτελεί μια συζήτηση μεταξύ του Dominic Cummings και του Shivaji Sondhi σχετικά με τις επιπτώσεις της τεχνητής νοημοσύνης (AI) στην κοινωνία και την πολιτική. Εξετάζουν πώς η ραγδαία ανάπτυξη της AI μπορεί να οδηγήσει σε χαοτικές αλλαγές στην εξουσία και την πληροφόρηση, καθώς και στην ικανότητα των κυβερνήσεων να ανταποκριθούν στις προκλήσεις που θέτει η AI. Ο Cummings εκφράζει απαισιοδοξία για την ικανότητα των υπαρχουσών πολιτικών δομών να διαχειριστούν την AI αποτελεσματικά, ενώ συζητούν επίσης τις διεθνείς επιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένου του ανταγωνισμού μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας. Η συζήτηση αγγίζει την πιθανή ανάγκη για μια νέα προσέγγιση στη διακυβέρνηση, λαμβάνοντας υπόψη τις ταχύτατες τεχνολογικές εξελίξεις και τις πιθανές συνέπειές τους.

 
Ερώτηση 1: Πόσο γρήγορα αναμένεται να αναπτυχθεί η τεχνητή νοημοσύνη και ποιες είναι οι πιθανές συνέπειες;

Απάντηση: Οι ειδικοί προβλέπουν ραγδαία ανάπτυξη της AI, με πιθανότητα υπέρβασης της ανθρώπινης απόδοσης σε διάφορους τομείς μέσα στα επόμενα 5-10 χρόνια. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε πρωτοφανείς επιστημονικές προόδους, αλλά και στην απαξίωση ορισμένων ανθρώπινων δεξιοτήτων, δημιουργώντας χάος και αβεβαιότητα στην κοινωνία.

Ερώτηση 2: Πώς μπορεί η ραγδαία εξέλιξη της AI να επηρεάσει την πολιτική και την κοινωνική συνοχή;

Απάντηση: Η τεχνολογική πρόοδος, συμπεριλαμβανομένης της AI, ιστορικά έχει οδηγήσει σε μεγάλες αλλαγές στην ισορροπία δυνάμεων και την πληροφοριακή δομή. Η AI μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη διάσπαση της κοινής γνώμης και αύξηση της επιρροής των “αντι-ελίτ”, αμφισβητώντας τα παραδοσιακά πολιτικά συστήματα και τα μέσα ενημέρωσης.

Ερώτηση 3: Είναι οι υπάρχουσες πολιτικές δομές ικανές να διαχειριστούν τις προκλήσεις που θέτει η AI;

Απάντηση: Υπάρχει σκεπτικισμός σχετικά με την ικανότητα των σημερινών πολιτικών θεσμών να διαχειριστούν αποτελεσματικά τις πολυπλοκότητες της AI. Η αποτυχία αντιμετώπισης απλούστερων προβλημάτων, όπως η έρευνα gain-of-function, υποδηλώνει ότι μπορεί να είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν οι ευρύτερες και πιο αβέβαιες προκλήσεις της AI.

Ερώτηση 4: Υπάρχει κίνδυνος να μείνει πίσω η Δύση έναντι της Κίνας στον τομέα της AI;

Απάντηση: Υπάρχει ανησυχία ότι οι ΗΠΑ και η Δύση γενικότερα δεν διαθέτουν πλέον την ικανότητα που είχαν στο παρελθόν για να ηγηθούν της τεχνολογικής ανάπτυξης. Η απώλεια ταλέντων από τον δημόσιο τομέα και οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις εμποδίζουν την ικανότητα να ανταγωνιστούν αποτελεσματικά με την Κίνα στον τομέα της AI.

Ερώτηση 5: Είναι ρεαλιστικό να προσπαθήσει η Δύση να αποκτήσει μια σημαντική υπεροχή στην AI έναντι της Κίνας;

Απάντηση: Η προσπάθεια να αποκτηθεί μια σημαντική υπεροχή στην AI έναντι της Κίνας είναι πιθανό να οδηγήσει σε κλιμάκωση των εντάσεων και σε έναν επικίνδυνο ανταγωνισμό. Η Κίνα είναι πιθανό να αντιδράσει έντονα σε μια τέτοια προσπάθεια, θεωρώντας την ως απειλή για την ασφάλειά της.

Ερώτηση 6: Ποιοι είναι οι κίνδυνοι λανθασμένων υπολογισμών και παρανοήσεων σε έναν κόσμο που επηρεάζεται από την AI;

Απάντηση: Η ενσωμάτωση της AI μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο λανθασμένων υπολογισμών και παρανοήσεων, καθώς είναι δύσκολο να γνωρίζουμε ποιος ελέγχει πραγματικά τα συστήματα AI και ποιος είναι υπεύθυνος για τις αποφάσεις που λαμβάνονται. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε επικίνδυνες καταστάσεις, όπως μια κρίση παρόμοια με την Κρίση των Πυραύλων της Κούβας, αλλά επιταχυμένη και με μεγαλύτερες δυνατότητες καταστροφής.

Ερώτηση 7: Τι θα μπορούσε να γίνει για να αποφευχθεί μια επικίνδυνη κλιμάκωση με την Κίνα στον τομέα της AI;

Απάντηση: Αντί να προσπαθούμε να κυριαρχήσουμε στην AI, θα ήταν πιο συνετό να επιδιώξουμε τη συνεργασία και τη διαφάνεια με την Κίνα. Η αποφυγή ασαφών δηλώσεων και η διατήρηση μιας σταθερής πολιτικής για την Ταϊβάν είναι σημαντικά βήματα για την αποφυγή παρεξηγήσεων και την πρόκληση μιας κρίσης.

Ερώτηση 8: Ποια είναι τα βασικά στοιχεία που λείπουν από τη σημερινή πολιτική σκηνή για την αποτελεσματική διαχείριση της AI;

Απάντηση: Υπάρχει έλλειψη ταλέντων και εμπειρογνωμοσύνης στις σημερινές πολιτικές δομές για την αποτελεσματική διαχείριση της AI. Η ανάγκη για στενότερη συνεργασία μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, καθώς και η προώθηση της διαφάνειας και της λογοδοσίας, είναι απαραίτητα για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που θέτει η AI.

 
Πώς η τεχνητή νοημοσύνη μεταβάλλει τις ισορροπίες εξουσίας μεταξύ κρατών και πολιτικών ελίτ;

Η τεχνητή νοημοσύνη (AI) φαίνεται να αναδιαμορφώνει τις ισορροπίες εξουσίας τόσο μεταξύ των κρατών όσο και εντός αυτών.

Μεταξύ των κρατών:

  • Ανάπτυξη και ανταγωνισμός: Καθώς η τεχνητή νοημοσύνη εξελίσσεται, υπάρχει η άποψη ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να προηγηθούν της Κίνας, ώστε να διαπραγματευτούν από θέση ισχύος. Ωστόσο, υπάρχει σκεπτικισμός σχετικά με το κατά πόσο τα κράτη είναι ικανά να το επιτύχουν.
  • Κίνδυνοι κλιμάκωσης: Η ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να οδηγήσει σε κλιμάκωση των εντάσεων μεταξύ των χωρών, ιδίως λόγω της αβεβαιότητας σχετικά με τον έλεγχο των συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης και τις προθέσεις των κρατών. Οι ιστορικές παρανοήσεις και οι λανθασμένοι υπολογισμοί μεταξύ των κυβερνήσεων, σε συνδυασμό με την ταχύτητα της τεχνητής νοημοσύνης, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε καταστροφές.
  • Αλλαγή πολιτικής: Η πολιτική των ΗΠΑ έναντι της Κίνας, ιδίως όσον αφορά την Ταϊβάν, δημιουργεί αβεβαιότητα και αυξάνει τον κίνδυνο καταστροφής, δεδομένης της σημασίας των ημιαγωγών και της ταχείας ανάπτυξης της τεχνητής νοημοσύνης.

Εντός των κρατών:

  • Διάβρωση της συναίνεσης: Η τεχνολογική πρόοδος οδηγεί σε κατακερματισμό της συναίνεσης μεταξύ των ελίτ και του κοινού, παρόμοια με την κατάσταση που επικρατούσε το 1800, όπου η δομή των μέσων ενημέρωσης και της τεχνολογίας οδηγούσε σε έλλειψη κοινής αντίληψης της πραγματικότητας.
  • Αποτυχία των πολιτικών θεσμών: Οι υπάρχοντες πολιτικοί θεσμοί ενδέχεται να μην είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις που θέτει η τεχνητή νοημοσύνη, λόγω παθολογικών συμπεριφορών και απροθυμίας προσαρμογής στις νέες τεχνολογίες. Για παράδειγμα, οι προσπάθειες ενσωμάτωσης ταλέντων από την επιστήμη των δεδομένων και την τεχνητή νοημοσύνη στην κυβέρνηση έχουν υπονομευθεί.
  • Συγκέντρωση και κατανομή εξουσίας: Η πρόσβαση σε πληροφορίες και εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να αλλάξει τις σχέσεις εξουσίας εντός της κυβέρνησης, απειλώντας τις παραδοσιακές δομές εξουσίας.
  • Έλλειψη ταλέντων: Υπάρχει μια «κατάρρευση ταλέντων» στην πολιτική της Δύσης, με αποτέλεσμα λιγότεροι ικανοί άνθρωποι να εμπλέκονται στην πολιτική εξουσία. Αυτό σε συνδυασμό με την αποτυχία των πολιτικών θεσμών να προσαρμοστούν στις τεχνολογικές αλλαγές οδηγεί σε χάος.

 
Πώς αντιμετώπισε η Βρετανία τις πρόσφατες μεγάλες κρίσεις;

Η Μεγάλη Βρετανία αντιμετώπισε πρόσφατες μεγάλες κρίσεις με τρόπο που υποδηλώνει απροθυμία προσαρμογής και αλλαγής των τακτικών από τους πολιτικούς θεσμούς. Αυτό φάνηκε στις αντιδράσεις της χώρας στην πανδημία COVID-19, στον πόλεμο στην Ουκρανία και στο Brexit.

  • Αντίσταση στην αλλαγή: Παρά τις προκλήσεις που παρουσίασαν αυτές οι κρίσεις, η πολιτική τάξη πραγμάτων στο Westminster επέδειξε μια έντονη αποφασιστικότητα να μην συμβιβαστεί με το εκλογικό σώμα ή να προσαρμόσει τους θεσμούς της στις τεχνολογικές αλλαγές.
  • Αποδυνάμωση τεχνογνωσίας: Μια συγκεκριμένη περίπτωση που απεικονίζει αυτή την αντίσταση είναι η κατάργηση μιας ομάδας επιστήμης δεδομένων και τεχνητής νοημοσύνης που δημιουργήθηκε για να υποστηρίξει τον πρωθυπουργό. Αυτή η ομάδα, η οποία συγκέντρωνε ταλέντα από διάφορους επιστημονικούς κλάδους, διαλύθηκε από τη νέα κυβέρνηση, υποδεικνύοντας μια παθολογική απροθυμία να ανοίξουν οι πολιτικοί θεσμοί σε νέα εργαλεία και ταλέντα.
  • Πολιτική ως παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος: Η διάλυση της ομάδας τεχνητής νοημοσύνης υποδηλώνει ότι οι παλαιοί πολιτικοί θεσμοί βλέπουν την εξουσία ως ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος, όπου ο έλεγχος της πληροφορίας είναι πρωταρχικός. Η πρόσβαση του πρωθυπουργού στις καλύτερες πληροφορίες και εργαλεία θα μπορούσε να ανατρέψει τις παραδοσιακές σχέσεις εξουσίας, όπου το Υπουργικό Συμβούλιο και το Υπουργείο Οικονομικών ασκούν μεγαλύτερη επιρροή από το γραφείο του πρωθυπουργού.

Συνολικά, η απάντηση της Βρετανίας σε αυτές τις κρίσεις χαρακτηρίστηκε από μια άκαμπτη προσέγγιση και μια απροθυμία αξιοποίησης της τεχνογνωσίας και της καινοτομίας, η οποία θα μπορούσε να εμποδίσει την ικανότητά της να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που θέτει η τεχνητή νοημοσύνη και άλλες μελλοντικές κρίσεις.

 
Πώς συγκρίνεται η Αμερική του 1950 με τη σημερινή;

Η Αμερική του 1950 και η σημερινή Αμερική παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές, ιδίως όσον αφορά την κρατική ικανότητα και τη συμμετοχή της ελίτ στην πολιτική.

  • Κρατική Ικανότητα: Σύμφωνα με τον Dominic Cummings, η Αμερική που μπόρεσε να υλοποιήσει έργα όπως το Apollo, το πρόγραμμα ICBM, η ARPA και η PARC της Xerox δεν υφίσταται πλέον.
  • Συμμετοχή της Ελίτ: Ένα σημαντικό στοιχείο είναι η “κατάρρευση ταλέντων” στην πολιτική της Δύσης. Στο παρελθόν, ένα σημαντικό μέρος της πρακτικής και διανοητικής ελίτ συμμετείχε άμεσα στην πολιτική εξουσία. Αντίθετα, σήμερα, άτομα με τις ικανότητες του στρατηγού Groves (υπεύθυνου για το Manhattan Project) βρίσκονται σε επιχειρήσεις όπως η SpaceX και η Stripe.
  • Διαφορές στην Κυβέρνηση: Ενώ η Whitehall (η βρετανική κυβέρνηση) του 1795 ήταν παρόμοια με τη SpaceX του 2024 όσον αφορά την ταχεία λήψη αποφάσεων και την προώθηση ταλέντων, η Whitehall του 2024 δεν έχει καμία σχέση με τη SpaceX. Στην Αμερική του 1950, η σύνδεση μεταξύ πολιτικών και ανθρώπων που μπορούσαν να κατασκευάσουν πράγματα ήταν ισχυρή, ενώ σήμερα η γραφειοκρατία και η διαφθορά έχουν αυξηθεί.
  • Διαφθορά: Στην Αμερική του 1790 και του 1800 η διαφθορά αντιμετωπιζόταν με αυστηρότητα. Στη σύγχρονη Αμερική, η διαφθορά συχνά αμείβεται με θέσεις στη Βουλή των Λόρδων, αντί να τιμωρείται.

Συνολικά, η Αμερική του 1950 αντιπροσώπευε μια εποχή όπου η κρατική ικανότητα, η συμμετοχή των ελίτ και η ακεραιότητα στην κυβέρνηση ήταν σε υψηλότερα επίπεδα σε σύγκριση με τη σημερινή Αμερική.

 
Συγγραφείς

Dominic Cummings is a political strategist who served as Chief Adviser to British Prime Minister Boris Johnson. Shivaji Sondhi is Wykeham Professor of Physics at the University of Oxford and Professor of Physics, Emeritus at Princeton University.

Πηγή: city-journal.org

Σχετικά Άρθρα