Η επανάσταση της εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ
Το άρθρο στο thefp.com εξετάζει τη ριζική μεταστροφή στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ υπό τον Πρόεδρο Τραμπ, χαρακτηρίζοντάς την ως μια επανάσταση που εγκαταλείπει την επιδίωξη μιας παγκόσμιας τάξης. Εστιάζει στην υιοθέτηση μιας ρεαλιστικής προσέγγισης, επηρεασμένης από τον John Mearsheimer, που δίνει προτεραιότητα στο εθνικό συμφέρον και τη συγκράτηση της αμερικανικής ισχύος. Αυτή η προσέγγιση αντιπαρατίθεται με την προηγούμενη προσήλωση στην “φιλελεύθερη ηγεμονία” και επιδιώκει να αναδιαμορφώσει τις συμμαχίες και τις δομές ασφαλείας των ΗΠΑ. Το άρθρο υπογραμμίζει την αυξανόμενη επιρροή των “συγκρατητών” στην κυβέρνηση Τραμπ και τις πιθανές συνέπειες αυτής της αλλαγής για την Ουκρανία και άλλες περιοχές. Ωστόσο, το άρθρο προειδοποιεί για τους κινδύνους αυτής της πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης της υπονόμευσης της πίστης στην δημοκρατία και της πιθανής ενθάρρυνσης των αντιπάλων των ΗΠΑ.
- Ποια είναι η βασική αλλαγή που σηματοδοτεί η νέα εξωτερική πολιτική του Trump;
Η βασική αλλαγή είναι η εγκατάλειψη της προσπάθειας διατήρησης της Αμερικής ως της παγκόσμιας υπερδύναμης μέσω της “φιλελεύθερης ηγεμονίας” (liberal hegemony). Αντί αυτού, η νέα πολιτική επικεντρώνεται στα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ, στην ασφάλεια των συνόρων, την ενίσχυση της εξουσίας και της οικονομικής ευημερίας της χώρας. Εγκαταλείπει την προσπάθεια για μια παγκόσμια τάξη πραγμάτων που υπηρέτησε για δεκαετίες.
- Τι σημαίνει ο όρος “restrainer” (αυτοσυγκρατούμενος) και πώς συνδέεται με την πολιτική του Trump;
Οι “restrainers” είναι μια ομάδα που υποστηρίζει τη μείωση των υπερπόντιων δεσμεύσεων των ΗΠΑ και την υιοθέτηση μιας διπλωματίας ισορροπίας δυνάμεων, ιδιαίτερα απέναντι στην Κίνα και τη Ρωσία. Ο Trump θεωρείται ότι ευθυγραμμίζεται με αυτή την προσέγγιση, επιδιώκοντας να περιορίσει την αμερικανική στρατιωτική και οικονομική έκθεση στο εξωτερικό.
- Ποιος είναι ο John Mearsheimer και πώς επηρεάζει την εξωτερική πολιτική του Trump;
Ο John Mearsheimer είναι ένας ακαδημαϊκός των διεθνών σχέσεων, γνωστός για τις ρεαλιστικές του θεωρίες. Υποστηρίζει ότι τα κράτη επιδιώκουν την ισχύ και ότι η “φιλελεύθερη ηγεμονία” των ΗΠΑ, δηλαδή η προσπάθεια να επιβληθεί η δημοκρατία σε όλο τον κόσμο, έχει οδηγήσει σε αρνητικές συνέπειες. Η προσέγγιση του Trump προς την Ουκρανία, η οποία υποστηρίζει μια ουδέτερη θέση για την Ουκρανία μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας, δείχνει την επιρροή των ιδεών του Mearsheimer.
- Ποιες είναι οι πιθανές συνέπειες της εξωτερικής πολιτικής “restrainer” του Trump για την Ουκρανία;
Η πολιτική “restrainer” του Trump θα μπορούσε να οδηγήσει σε μείωση ή διακοπή της αμερικανικής βοήθειας προς την Ουκρανία, με την πεποίθηση ότι η υποστήριξη των ΗΠΑ στην Ουκρανία είναι μια αποτυχημένη προσπάθεια του ξένου κατεστημένου (foreign policy establishment). Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε κατάπαυση του πυρός που να ευνοεί τη Ρωσία, και ενδεχομένως να αναγκάσει την Ουκρανία να γίνει μια ουδέτερη ζώνη.
- Ποιοι είναι οι βασικοί άνθρωποι που πλαισιώνουν τον Trump και υποστηρίζουν αυτήν την αλλαγή στην εξωτερική πολιτική;
Βασικοί υποστηρικτές περιλαμβάνουν τον Αντιπρόεδρο J.D. Vance, την Διευθύντρια της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών Tulsi Gabbard, τον επιχειρηματία Elon Musk, και τον ειδικό διπλωματικό απεσταλμένο Steve Witkoff. Υπάρχουν επίσης διάφοροι διορισμένοι σε κατώτερα επίπεδα που συμμερίζονται τις ίδιες ιδέες.
- Ποια είναι η διαφορά μεταξύ “primacists” (υπέρμαχοι της πρωτοκαθεδρίας) και “restrainers” (αυτοσυγκρατούμενοι) στην εξωτερική πολιτική;
Οι “primacists” υποστηρίζουν ότι η αμερικανική ηγεσία και μια ισχυρότερη άμυνα μπορούν να αναβιώσουν την μεταπολεμική τάξη πραγμάτων. Οι “restrainers” πιστεύουν ότι η Αμερική πρέπει να μειώσει τις υπερπόντιες δεσμεύσεις της και να ακολουθήσει μια διπλωματία ισορροπίας δυνάμεων. Ο Trump φαίνεται να τείνει προς την πλευρά των “restrainers”.
- Ποιους κινδύνους εγκυμονεί η εξωτερική πολιτική που βασίζεται στην “αυτοσυγκράτηση” και στον ρεαλισμό;
Η εστίαση στον ρεαλισμό και την “αυτοσυγκράτηση” μπορεί να οδηγήσει στην υποτίμηση των πλεονεκτημάτων της φιλελεύθερης ηγεμονίας, όπως η ειρήνη και η ευημερία σε Ευρώπη, Ανατολική Ασία και Βόρεια Αμερική. Επίσης, μπορεί να οδηγήσει σε εσφαλμένη εκτίμηση των προθέσεων των αντιπάλων, όπως ο Putin, ο Xi, ο Khamenei και ο Kim, θεωρώντας τους ως λογικούς παράγοντες και όχι ως θηρευτές. Τέλος, υπάρχει ο κίνδυνος της στρατηγικής ασάφειας, που μπορεί να ενθαρρύνει αυταρχικά κράτη να δοκιμάσουν τα όρια.
- Πώς αντιμετωπίζει το αμερικανικό κοινό αυτή την αλλαγή στην εξωτερική πολιτική;
Αν και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το αμερικανικό κοινό είναι διχασμένο και δεν είναι πάντα πρόθυμο να αναλάβει σημαντικά βάρη στο εξωτερικό, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα υποστηρίξει πολιτικές που ενισχύουν τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν. Η εγκατάλειψη της πίστης στη δημοκρατία μπορεί να μην είναι αποδεκτή από τους ψηφοφόρους, ακόμη και αν ο Trump πιστεύει ότι τα οικονομικά συμφέροντα είναι το μόνο σημαντικό κριτήριο.
Πώς ορίζεται η “Εξωτερική Πολιτική Επανάσταση του Τραμπ” και ποιοι είναι οι βασικοί πυλώνες της;
Η “Εξωτερική Πολιτική Επανάσταση του Τραμπ” ορίζεται από μια απόρριψη της μεταπολεμικής παγκόσμιας τάξης και μια στροφή προς την προτεραιότητα των εθνικών συμφερόντων των ΗΠΑ.
Οι βασικοί πυλώνες αυτής της πολιτικής περιλαμβάνουν:
- Εξασφάλιση των συνόρων, της εξουσίας και του πλούτου της Αμερικής.
- Αναθεώρηση των συμμαχιών και των δομών ασφαλείας για τη μείωση της στρατιωτικής και οικονομικής έκθεσης των ΗΠΑ.
- Εμπορικούς δασμούς, σκέψεις για μείωση του αμυντικού προϋπολογισμού, και πιθανή συμφωνία με το Ιράν.
- Άμεσες συνομιλίες με τη Μόσχα και αμφισβήτηση της στήριξης προς την Ουκρανία.
- Απόρριψη της φιλελεύθερης ηγεμονίας και υιοθέτηση μιας πιο συγκρατημένης εξωτερικής πολιτικής βασισμένης στον ρεαλισμό.
Ποιος είναι ο ρόλος του Rubio στην εξωτερική πολιτική Τραμπ;
Ο Μάρκο Ρούμπιο διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στην εξωτερική πολιτική του Τραμπ, καθώς από πρώην κριτικός του Τραμπ μετατράπηκε σε υπουργό Εξωτερικών του. Η επιβεβαίωσή του στη θέση αυτή σηματοδότησε μια σιωπηρή απόρριψη δεκαετιών αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Ο Ρούμπιο δήλωσε ότι η Αμερική υπέκυψε στον θριαμβευτισμό μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, επιδιώκοντας να διατηρήσει την υπερδύναμή της μέσω της ανοιχτής μετανάστευσης, του ελεύθερου εμπορίου και των ξένων επεμβάσεων, με αποτέλεσμα κρίση στα σύνορα, αποβιομηχάνιση και ατελείωτους πολέμους. Υπό τον Πρόεδρο Τραμπ, η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ θα δώσει προτεραιότητα στο εθνικό συμφέρον και θα εγκαταλείψει την επιδίωξη της παγκόσμιας τάξης.
Επιπλέον, ο Ρούμπιο, μαζί με τον Στιβ Βίτκοφ και τον Μάικ Βαλτς, συναντήθηκε με τον Σεργκέι Λαβρόφ στο Ριάντ για περισσότερες από τέσσερις ώρες.
Ποιες είναι οι πιθανές αδυναμίες του “realism”;
Μία από τις αδυναμίες του “ρεαλισμού” στην εξωτερική πολιτική είναι η αδυναμία του να χαράξει σαφείς γραμμές γύρω από τα ζωτικά συμφέροντα της Αμερικής.
Επιπλέον, ο ρεαλισμός αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα νομιμότητας. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν συχνά ότι το αμερικανικό κοινό είναι διχασμένο ή απρόθυμο να αναλάβει σημαντικά βάρη στο εξωτερικό. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα υποστηρίξουν πολιτικές που ενισχύουν τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν.
Επίσης, οι ρεαλιστές είναι τόσο επικεντρωμένοι στο κόστος της φιλελεύθερης ηγεμονίας που αγνοούν ή απορρίπτουν τα οφέλη της, όπως δεκαετίες πρωτοφανούς ειρήνης και ευημερίας στην Ευρώπη, την Ανατολική Ασία και τη Βόρεια Αμερική. Οι υποστηρικτές της συγκράτησης είναι τόσο απορροφημένοι από την έχθρα προς τους υποστηρικτές της πρωτοκαθεδρίας που παρερμηνεύουν τη φύση των εχθρών της Αμερικής. Πρόσωπα όπως ο Πούτιν, ο Σι, ο Χαμενέι και ο Κιμ δεν είναι ορθολογιστές που επιδιώκουν το συμφέρον τους και αναζητούν διεξόδους και υπολογιστικές παράπλευρες δραστηριότητες, αλλά θηρευτές που περιμένουν το θήραμά τους.
