Η τέχνη του να πείσεις τον Τραμπ

Η τέχνη της πειθούς: Πώς το περιβάλλον του Τραμπ προσπαθεί να επηρεάσει έναν απρόβλεπτο ηγέτη

 
Το άρθρο των Jim VandeHei και Mike Allen με τίτλο “The art of persuading Trump” (Η τέχνη της πειθούς του Τραμπ), αποκαλύπτει τις πολύπλοκες και συχνά έμμεσες μεθόδους που αναγκάζονται να χρησιμοποιούν υπουργοί, σύμβουλοι, φίλοι, ακόμη και κορυφαία στελέχη επιχειρήσεων (CEOs) για να επηρεάσουν τις αποφάσεις του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Το κεντρικό θέμα είναι η ανάγκη για ένα άτυπο “εγχειρίδιο τακτικών” (playbook) λόγω του αυτοσχεδιαστικού, απρόβλεπτου και συχνά παρορμητικού στυλ ηγεσίας του.

 
Η κεντρική σύγκρουση: Η περίπτωση του εμπορικού πολέμου

Η ανάλυση χρησιμοποιεί ως κύριο παράδειγμα την τρέχουσα εμπορική διαμάχη. Επισημαίνεται ότι πολλοί υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Τραμπ, καθώς και η συντριπτική πλειοψηφία των CEOs, εξέφραζαν σοβαρές αμφιβολίες ή θεωρούσαν την επιμονή του Τραμπ σε επιθετικούς, οριζόντιους δασμούς ως “ανόητη, παραληρηματική και καταστροφική”. Υπήρχε η πεποίθηση ότι, χωρίς αυτή την απρόσμενη “σοκ” παρέμβαση του Τραμπ, οι ΗΠΑ βρίσκονταν στα πρόθυρα μιας “Χρυσής Εποχής” οικονομικής ανάπτυξης, ευνοημένης από τη φορολογική μεταρρύθμιση και την απορρύθμιση. Η στρατηγική των δασμών, ωστόσο, τρόμαξε την παγκόσμια οικονομία και θεωρήθηκε δύσκολο να αντιστραφεί εγκαίρως ώστε να αποφευχθεί η οικονομική ζημία.

 
Η ακλόνητη πίστη του Τραμπ και ο “χορός” της πειθούς

Ένα κρίσιμο σημείο που τονίζεται είναι η βαθιά και ακλόνητη πεποίθηση του ίδιου του Τραμπ στην ορθότητα της πολιτικής των δασμών. Αυτό καθιστά την άμεση αμφισβήτηση εξαιρετικά δύσκολη. Ακόμη και η ομάδα του, αν και συμφωνούσε γενικά στη χρήση δασμών ως εργαλείο, διχάζονταν ως προς τον τρόπο και τον χρόνο εφαρμογής τους.

Αυτό οδηγεί στον καθημερινό “χορό” των συνεργατών του, οι οποίοι χρησιμοποιούν συγκεκριμένες τακτικές για να τον “καθοδηγήσουν ήπια”, να τον κολακεύσουν και να τον ωθήσουν προς μια διαφορετική οπτική γωνία.

 
Οι τακτικές πειθούς – Το “Playbook”

Το άρθρο αναλύει έξι διακριτές τακτικές που χρησιμοποιούνται:

Ο αποκλεισμός (The Block): Γνωρίζοντας την τάση του Τραμπ να αντιδρά παρορμητικά στο τελευταίο πράγμα που άκουσε, σύμβουλοι (όπως ο αναφερόμενος Υπουργός Οικονομικών Scott Bessent) προσπαθούν να εξασφαλίσουν χρόνο κατ’ ιδίαν μαζί του, μακριά από υποστηρικτές της σκληρής γραμμής (όπως ο Peter Navarro), παρακολουθώντας ακόμη και τις κινήσεις των “αντιπάλων” τους.

Ο εκφοβισμός (The Scare): Παρά την τεράστια αυτοπεποίθησή του, ο Τραμπ δεν είναι εντελώς απρόσβλητος στον φόβο. Αξιωματούχοι φροντίζουν να ακούει δυσοίωνες οικονομικές προειδοποιήσεις από μεγάλες εταιρείες (Walmart, Target, Home Depot) ή προβλέψεις για κρίση (όπως του Jamie Dimon). Η υπαναχώρησή του στην απειλή απόλυσης του Διοικητή της Fed, Jay Powell, αναφέρεται ως παράδειγμα.

Η εξύμνηση (The Glorification): Μια όλο και πιο συχνή τακτική είναι να παρουσιάζεται μια εναλλακτική ιδέα (π.χ. “απομονώνουμε την Κίνα”, “διαπραγματευόμαστε ευφυείς συμφωνίες”) ως δική του, λαμπρή σύλληψη. Χρησιμοποιείται η “τραμπική” γλώσσα για να φανεί η ιδέα φρέσκια, σοφή και σίγουρα όχι ως υποχώρηση.

Η ήπια ώθηση (The Nudge): Μια πιο εκλεπτυσμένη μέθοδος. Δεδομένου ότι ο Τραμπ απεχθάνεται να νιώθει στριμωγμένος, οι σύμβουλοι χρησιμοποιούν έναν συνδυασμό δεδομένων, φίλων και CEOs που θαυμάζει, για να τον μετακινήσουν διακριτικά και αργά προς μια κατεύθυνση.

Η τηλεόραση (The TV): Μια κλασική και αποτελεσματική μέθοδος. Εξασφαλίζεται ότι σεβαστά πρόσωπα (π.χ. CEOs) εμφανίζονται σε εκπομπές που παρακολουθεί ο Τραμπ, λέγοντας τα “σωστά” πράγματα, γνωρίζοντας ότι θα τα δει ή θα του δείξουν αποσπάσματα.

Η ευθύτητα/ρεαλισμός (The Level-Set): Η παροχή άμεσης, σκληρής συμβουλής, αλλά μόνο όταν ο Τραμπ είναι δεκτικός να την ακούσει. Παραδείγματα περιλαμβάνουν την 90ήμερη παύση δασμών μετά την εξέγερση των αγορών και συναντήσεις με τον Αντιπρόεδρο Vance  και την Προσωπάρχη Susie Wiles, καθώς και η συζήτηση για μείωση των υπέρογκων δασμών στην Κίνα (145%) όταν ο Υπουργός Εμπορίου Howard Lutnick του επεσήμανε ότι χωρίς καθόλου εμπόριο, τα έσοδα από δασμούς θα είναι μηδενικά.

 
Ο ρόλος της προσωπάρχη και η πρόκληση της παρουσίας του Τραμπ

Το άρθρο αναγνωρίζει τον ρόλο της Προσωπάρχη του Λευκού Οίκου, Susie Wiles, στη δημιουργία ενός περιβάλλοντος πληροφόρησης όπου ο Τραμπ δεν αισθάνεται ότι τον διαχειρίζονται ή τον περιορίζουν. Στόχος της είναι να διασφαλίσει ότι ο πρόεδρος λαμβάνει “αφιλτράριστες αλήθειες” από διάφορες πηγές (συμπεριλαμβανομένων CEOs που συναντά τακτικά), ώστε ο ίδιος να λάβει την τελική απόφαση, βασισμένος σε πλήρη ενημέρωση. Ωστόσο, ακόμη και με αυτή την προσέγγιση, αναφέρεται ότι η επιβλητική παρουσία του Τραμπ στο Οβάλ Γραφείο μπορεί να κάνει ακόμη και τους πιο δυναμικούς CEOs να διστάσουν και να μετριάσουν την κριτική τους όταν βρεθούν πρόσωπο με πρόσωπο μαζί του.

 
Τα βασικά σημεία

Το δημοσίευμα προσφέρει μια σπάνια ματιά στη δυναμική εξουσίας και τις μεθόδους επιρροής εντός μιας εξαιρετικά αντισυμβατικής προεδρίας. Τα βασικά σημεία είναι:

Η μοναδικότητα του Τραμπ: Η ηγεσία του απαιτεί ειδικές, έμμεσες στρατηγικές πειθούς.

Η σημασία της προσωπικότητας: Οι αποφάσεις, ιδιαίτερα σε κρίσιμα θέματα όπως το εμπόριο, επηρεάζονται έντονα από τις προσωπικές πεποιθήσεις και την ψυχολογία του ηγέτη.

Η πολυπλοκότητα της διακυβέρνησης: Αποκαλύπτει τους εσωτερικούς αγώνες, τις διαφορετικές οπτικές και τους ελιγμούς που συμβαίνουν πίσω από κλειστές πόρτες.

Το όριο της επιρροής: Ακόμη και με συντονισμένες προσπάθειες, η επιρροή στον Τραμπ παραμένει μια πρόκληση, εν μέρει λόγω της ισχυρής του θέλησης και της επιβλητικής του παρουσίας.

Συνολικά, το άρθρο υπογραμμίζει ότι η “τέχνη της πειθούς” γύρω από τον Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι μια τυπική διαδικασία πολιτικής διαβούλευσης, αλλά ένα περίπλοκο παιχνίδι ψυχολογίας, στρατηγικής και διαχείρισης πληροφοριών, με τεράστιες συνέπειες για την εθνική και παγκόσμια πολιτική και οικονομία. Η κατανόηση αυτών των μηχανισμών είναι κρίσιμη για την ερμηνεία των αποφάσεων και των πολιτικών που προέκυψαν κατά τη διάρκεια της θητείας του.

 
mywaypress.gr