Ο Σαμαράς θέτει ευθέως ζήτημα λαϊκής νομιμοποίησης της κυβέρνησης Μητσοτάκη
Ο Σαμαράς αναδεικνύει ένα πρόβλημα (έλλειψη λαϊκής νομιμοποίησης για την ακολουθούμενη πολιτική) αλλά αφήνει ανοικτό το ερώτημα ως προς τον τρόπο επίλυσής του, αφήνοντας την εκτίμηση και την πρωτοβουλία στα πολιτικά δρώμενα και, εν τέλει, στους πολίτες
Ανάλυση του άρθρου Σαμαρά: Η Ελλάδα στο περιθώριο και η κυβέρνηση Μητσοτάκη
Το άρθρο του Αντώνη Σαμαρά στα «ΝΕΑ», με τίτλο «Πού πάμε;», αποτελεί μια σκληρή και τεκμηριωμένη επίθεση κατά της κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη, εστιάζοντας κυρίως στην εξωτερική πολιτική και το μεταναστευτικό. Η κεντρική θέση του άρθρου είναι ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε μια κατάσταση διεθνούς απραξίας και απαξίωσης, ακολουθώντας μια πολιτική κατευνασμού που δεν εκφράζει τις ιδέες και τις αγωνίες του ελληνικού λαού και θέτει ζήτημα λαϊκής νομιμοποίησης για την κυβέρνηση.
Βασικά σημεία και επισημάνσεις
Ο Σαμαράς υπογραμμίζει την εκκωφαντική απουσία της Ελλάδας από τις διεθνείς εξελίξεις, παρά τη γεωπολιτική της σημασία. Χαρακτηρίζει την ακολουθούμενη πολιτική ως «άκρατο κατευνασμό», κάνοντας λόγο για εγκατάλειψη της ενεργειακής συμφωνίας Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ και για εξευτελισμό της χώρας, όπως φάνηκε στην υπογραφή συμφωνίας μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ χωρίς καμία αναφορά στην Ελλάδα.
Ο πρώην πρωθυπουργός ασκεί έντονη κριτική στις στάσεις της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι σε άλλες χώρες:
- Στη Γερμανία, για τη συγκαταβατική στάση του πρωθυπουργού απέναντι στις δηλώσεις Μερτς για αμυντική συνεργασία ΕΕ-Τουρκίας και την επανεισδοχή παράνομων μεταναστών.
- Στην Ιταλία, για τη σιωπή της Ελλάδας στις αμυντικές συμφωνίες της Ιταλίας με την Τουρκία, παρά τη δυσχερή θέση της Ιταλίας μετά την τραγωδία των Τεμπών.
- Στα Σκόπια, για την άλαλη παρακολούθηση των δηλώσεων του Σκοπιανού πρωθυπουργού περί ανεπίλυτου «Μακεδονικού» και αλυτρωτισμού.
- Στην Αλβανία, για τη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης στην είσοδο της Αλβανίας στην ΕΕ, παρά τη φυλάκιση Μπελέρη και τη δίωξη της ελληνικής μειονότητας.Επιπλέον, ο Σαμαράς τονίζει την απουσία της Ελλάδας από το Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και το Κυπριακό, καθώς και την έλλειψη πρωτοβουλιών και επαναχάραξης εξωτερικής πολιτικής. Χαρακτηρίζει αυτή την πολιτική ως μη σοβαρή, που καθιστά τη χώρα μη σοβαρή στα μάτια των άλλων.
Ευρύτερη εικόνα
Το άρθρο συνθέτει την εικόνα μιας Ελλάδας που, εν μέσω ραγδαίων και ανησυχητικών διεθνών εξελίξεων και ενός ασταθούς, ανταγωνιστικού γεωπολιτικού περιβάλλοντος, επιλέγει την παθητικότητα και τον κατευνασμό. Ο Σαμαράς αξιολογεί αυτή την προσέγγιση ως επιζήμια για τα εθνικά συμφέροντα, καθώς οδηγεί σε απαξίωση και αδυναμία εκμετάλλευσης ευκαιριών.
Το άρθρο προσφέρει στον αναγνώστη μια κριτική οπτική της τρέχουσας εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας, θέτοντας σοβαρά ερωτήματα σχετικά με την αποτελεσματικότητά της και τη λαϊκή της νομιμοποίηση. Αναδεικνύει συγκεκριμένα παραδείγματα που, κατά τον συγγραφέα, τεκμηριώνουν την κεντρική του θέση περί διεθνούς απραξίας. Θέτει, επίσης, μια ευρύτερη προβληματική για τη θέση της Ελλάδας σε έναν κόσμο που αλλάζει, καλώντας σε έναν αναστοχασμό σχετικά με το δόγμα της εξωτερικής πολιτικής.
Συμπυκνωμένη ανάλυση της κεντρικής θέσης
Η κεντρική θέση του Αντώνη Σαμαρά είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη ακολουθεί μια εξωτερική πολιτική άκρατου κατευνασμού και διεθνούς απουσίας, η οποία δεν έχει τη λαϊκή νομιμοποίηση και δεν εκφράζει τις πραγματικές ανάγκες και αγωνίες του ελληνικού λαού. Θεωρεί ότι αυτή η πολιτική καθιστά την Ελλάδα περιθωριοποιημένη σε μια περίοδο κρίσιμων γεωπολιτικών ανακατατάξεων.
Δυναμικό, τεκμηριωμένο άρθρο
Το άρθρο του Σαμαρά είναι δυναμικό διότι χρησιμοποιεί έντονη γλώσσα και παραθέτει συγκεκριμένα παραδείγματα για να υποστηρίξει τις θέσεις του. Είναι τεκμηριωμένο με αναφορές σε γεγονότα και δηλώσεις, αν και η ερμηνεία αυτών των γεγονότων αποτελεί την οπτική γωνία του συγγραφέα. Η προσέγγισή του είναι άμεση και συγκρουσιακή, στοχεύοντας να αφυπνίσει τον αναγνώστη και να θέσει ένα ζήτημα ευρύτερης πολιτικής αντιπαράθεσης.
Καταλήγοντας, ο Σαμαράς θέτει ευθέως ζήτημα λαϊκής νομιμοποίησης της ακολουθούμενης πολιτικής, τονίζοντας ότι η εκλογική βάση της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει δώσει τέτοια εντολή, και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αυτή δεν είναι πια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αλλά «κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη». Το άρθρο αποτελεί μια σημαντική παρέμβαση στο δημόσιο διάλογο, προσφέροντας μια εναλλακτική και έντονα κριτική οπτική στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας.
Ζήτημα λαϊκής νομιμοποίησης για την κυβέρνηση
Στο άρθρο του, ο Αντώνης Σαμαράς συνδέει το ζήτημα της λαϊκής νομιμοποίησης της ακολουθούμενης πολιτικής με την απόκλιση αυτής της πολιτικής από τις προεκλογικές δεσμεύσεις και τις ιδέες και αγωνίες του ελληνικού λαού και της εκλογικής βάσης της Νέας Δημοκρατίας.
Συγκεκριμένα, αναφέρει:
- Θέτει ευθέως ζήτημα λαϊκής νομιμοποίησης για την κυβέρνηση.
- Επισημαίνει πως η πολιτική που ακολουθεί το Μέγαρο Μαξίμου δεν εκφράζει τις ιδέες και τις αγωνίες του ελληνικού λαού.
- Υπογραμμίζει ότι δεν έχει δοθεί ποτέ τέτοια εντολή από την εκλογική βάση της Νέας Δημοκρατίας στην κυβέρνηση για την ακολουθούμενη πολιτική.
- Θέτει το ερώτημα ποιος αποφάσισε την πολιτική του άκρατου κατευνασμού και ποιος έδωσε την έγκριση για τη διεθνή απουσία κι απαξίωση της χώρας, απαντώντας εμφατικά “Η Βουλή; Ο ελληνικός λαός; Βεβαίως και όχι!”.
- Αντιπαραβάλλει την τρέχουσα πολιτική με όσα λέγονταν προεκλογικά το 2023, υπονοώντας την αθέτηση αυτών των δεσμεύσεων.
- Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι “αυτή δεν είναι πια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Είναι κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη”, υποδηλώνοντας ότι η πολιτική αυτή είναι προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού και όχι αποτέλεσμα συλλογικής απόφασης ή εντολής από το κόμμα και τους ψηφοφόρους του.Μέσα από αυτά τα σημεία, ο Αντώνης Σαμαράς υποστηρίζει ότι η τρέχουσα εξωτερική πολιτική στερείται λαϊκής νομιμοποίησης διότι δεν αντικατοπτρίζει τις προσδοκίες και τις εντολές που δόθηκαν από τους πολίτες στις εκλογές, ειδικά όσους ψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία.
Η πρωτοβουλία στους πολίτες
Ο Αντώνης Σαμαράς, στο άρθρο του, δεν προτείνει συγκεκριμένο τρόπο επίλυσης του ζητήματος λαϊκής νομιμοποίησης που θέτει. Η δήλωσή του ότι η ακολουθούμενη πολιτική δεν εκφράζει τον ελληνικό λαό και την εκλογική βάση της Νέας Δημοκρατίας, και ότι η κυβέρνηση είναι “κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη” και όχι της ΝΔ, είναι πρωτίστως μια πολιτική κριτική και διαπίστωση.
Θέτοντας το ζήτημα της λαϊκής νομιμοποίησης, ο Σαμαράς ουσιαστικά αμφισβητεί αν η τρέχουσα πολιτική έχει την εντολή από τους πολίτες που την ψήφισαν. Στο πλαίσιο ενός δημοκρατικού συστήματος, η αντιμετώπιση ενός τέτοιου ζητήματος μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους, αλλά ο Σαμαράς στο συγκεκριμένο άρθρο δεν υποδεικνύει ποιος από αυτούς πρέπει να ακολουθηθεί.
Γενικά, σε μια δημοκρατία, τα ζητήματα λαϊκής νομιμοποίησης αντιμετωπίζονται κυρίως μέσω:
Εκλογών: Οι εκλογές είναι ο κατεξοχήν τρόπος με τον οποίο ο λαός ανανεώνει ή ανακαλεί την εντολή προς μια κυβέρνηση και καθορίζει τις πολιτικές που επιθυμεί να ακολουθηθούν. Η αναφορά του Σαμαρά στα “άλλα που λέγαμε προεκλογικά το 2023” υπονοεί ότι η τρέχουσα πολιτική παρεκκλίνει από την εντολή που δόθηκε τότε.
Κοινοβουλευτικών διαδικασιών: Σε ένα κοινοβουλευτικό σύστημα, η κυβέρνηση αντλεί τη νομιμοποίησή της από την πλειοψηφία της Βουλής. Ωστόσο, ο Σαμαράς θέτει το ερώτημα αν η Βουλή ή ο ελληνικός λαός έχουν δώσει την έγκριση για την πολιτική που ακολουθείται, υποδηλώνοντας ότι, κατά την άποψή του, αυτή η έγκριση δεν υπάρχει ή δεν επαρκεί.
Εσωτερικών διαδικασιών του κόμματος: Η κριτική ότι η κυβέρνηση είναι “κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη” και όχι της Νέας Δημοκρατίας, μπορεί να ερμηνευθεί και ως υπόδειξη ότι το ζήτημα πρέπει να τεθεί και εντός του κόμματος, όσον αφορά την κατεύθυνση και την εκπροσώπηση των θέσεών του. Ωστόσο, και πάλι, ο Σαμαράς δεν ζητά ρητά την καθαίρεση του Μητσοτάκη από την αρχηγία της ΝΔ στο άρθρο.
Συνοψίζοντας, ο Σαμαράς αναδεικνύει ένα πρόβλημα (έλλειψη λαϊκής νομιμοποίησης για την ακολουθούμενη πολιτική) αλλά αφήνει ανοικτό το ερώτημα ως προς τον τρόπο επίλυσής του, αφήνοντας την εκτίμηση και την πρωτοβουλία στα πολιτικά δρώμενα και, εν τέλει, στους πολίτες. Η διατύπωσή του είναι μια ισχυρή πολιτική παρέμβαση που στοχεύει στην κινητοποίηση της κοινής γνώμης και πιθανόν εσωκομματικών διεργασιών.
mywaypress.gr
Για προσεκτικούς αναγνώστες
