Πώς τελειώνει ο πόλεμος Ισραήλ-Ιράν

Η πτώση της Τεχεράνης θα μπορούσε να συμπαρασύρει και τον Πούτιν, προκαλώντας μια αλυσιδωτή αντίδραση κατάρρευσης δικτατοριών παγκοσμίως

 
Στο άρθρο του με τίτλο «How the Israel-Iran War Ends», ο αναλυτής Andrew Fox προβαίνει σε μια εκτίμηση της τρέχουσας σύγκρουσης μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, θεωρώντας την ισραηλινή στρατιωτική νίκη δεδομένη. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η ισραηλινή αεροπορική υπεροχή έχει ήδη προκαλέσει συντριπτικά πλήγματα στις στρατιωτικές υποδομές του Ιράν, ενώ η ικανότητα της Τεχεράνης να εκτοξεύει πυραύλους φθίνει καθημερινά. Με βάση αυτό το δεδομένο, το κεντρικό ερώτημα δεν είναι ποιος θα κερδίσει, αλλά πώς θα διαμορφωθεί η τελική φάση του πολέμου. Το άρθρο σκιαγραφεί τρία πιθανά σενάρια για το τέλος της σύγκρουσης, καθένα από τα οποία ενέχει διαφορετικούς στρατηγικούς κινδύνους που θα μπορούσαν να αναδιαμορφώσουν τη Μέση Ανατολή.

 
Σενάριο 1: Διαπραγματευτική λύση και εκεχειρία

Το πρώτο σενάριο προβλέπει τον τερματισμό του πολέμου μέσω διπλωματικών διαύλων. Υπό την ασφυκτική στρατιωτική πίεση του Ισραήλ και τον παγκόσμιο έλεγχο, το ιρανικό καθεστώς ενδέχεται να αναζητήσει μια διέξοδο. Οι ισραηλινές επιδρομές έχουν καταστρέψει κέντρα διοίκησης των Φρουρών της Επανάστασης και έχουν πλήξει στόχους βαθιά μέσα στην Τεχεράνη, με αποτέλεσμα η ηγεσία να φοβάται την κατάρρευση.

Σύμφωνα με πληροφορίες, Ιρανοί αξιωματούχοι έχουν ήδη προσεγγίσει χώρες του Κόλπου και τις ΗΠΑ, προσφέροντας «ευελιξία» σε πυρηνικές παραχωρήσεις με αντάλλαγμα την άμεση κατάπαυση του πυρός. Αυτές οι παραχωρήσεις θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν την αναστολή του εμπλουτισμού ουρανίου και την αποδοχή επιθεωρήσεων από τον ΔΟΑΕ. Διεθνείς παράγοντες όπως το Ομάν, το Κατάρ και η G7 προωθούν ενεργά τη διπλωματία για την αποφυγή μιας ευρύτερης κλιμάκωσης. Μια πιθανή συμφωνία θα μπορούσε να περιλαμβάνει:

• Το Ιράν να παγώσει ή να αναστρέψει το πυρηνικό του πρόγραμμα και να σταματήσει τις πυραυλικές επιθέσεις.
• Το Ισραήλ να αναστείλει τις αεροπορικές του επιδρομές.

• Οι ΗΠΑ να λειτουργήσουν ως εγγυητής, προσφέροντας περιορισμένη ελάφρυνση των κυρώσεων στο Ιράν.Ο συγγραφέας χαρακτηρίζει ένα τέτοιο ενδεχόμενο ως «παράδοση» για το Ιράν. Ωστόσο, οι κίνδυνοι παραμένουν σημαντικοί. Μια συμφωνία μπορεί να αποδειχθεί εύθραυστη, με το Ιράν να επαναλαμβάνει κρυφά τις πυρηνικές του δραστηριότητες μόλις μειωθεί η πίεση. Επιπλέον, μια ταπεινωτική υποχώρηση θα μπορούσε να προκαλέσει κρίση νομιμοποίησης στην Τεχεράνη, οδηγώντας σε εντατικοποίηση της καταστολής και μαζικές εξεγέρσεις. Σε οικονομικό επίπεδο, μια αποτυχία των συνομιλιών θα μπορούσε να οδηγήσει σε παγκόσμια ύφεση, εάν πληγούν πετρελαϊκές υποδομές.

Σενάριο 2: Συμβολική νίκη του Ιράν μέσω επιβίωσης

Το δεύτερο σενάριο, το οποίο συνδέεται στενά με το πρώτο, είναι η προσπάθεια του Ιράν να παρουσιάσει την επιβίωσή του ως συμβολική νίκη. Σε αυτό το πλαίσιο, το καθεστώς θα ισχυριστεί ότι «αντιστάθηκε στη σιωνιστική επιθετικότητα» και «βγήκε αλώβητο». Η κρατική προπαγάνδα θα εστιάσει στις όποιες απώλειες του Ισραήλ ως απόδειξη της ιρανικής ισχύος, ενώ οι διεθνείς εκκλήσεις για εκεχειρία θα παρουσιαστούν ως απόδειξη ότι ο κόσμος φοβάται τη δύναμη του Ιράν.

Για να επιτευχθεί αυτό, το Ιράν θα έπρεπε να αντέξει την επίθεση διατηρώντας ορισμένες στρατηγικές υποδομές, όπως οι υπόγειες εγκαταστάσεις στο Fordow, και να πετύχει ορισμένα επιτυχημένα πυραυλικά χτυπήματα. Αν και το πυρηνικό του πρόγραμμα θα έχει υποστεί ζημιά, δεν θα έχει εξαλειφθεί πλήρως. Παρόλα αυτά, ο συγγραφέας θεωρεί αυτό το σενάριο «απίθανο αυτή τη στιγμή».

Ακόμα και μια τέτοια «νίκη» θα είχε τεράστιο κόστος. Η στρατιωτική και οικονομική υποδομή του Ιράν θα ήταν κατεστραμμένη. Ο κίνδυνος εδώ είναι η προπαγάνδα να αποτύχει να πείσει τον ιρανικό λαό, ο οποίος θα βιώνει τις συνέπειες του πολέμου. Εάν η ρητορική της νίκης έρθει σε αντίθεση με τις ελλείψεις και τις κακουχίες, η δημόσια οργή θα μπορούσε να οδηγήσει σε μελλοντικές εξεγέρσεις. Εν τέλει, αυτό το αποτέλεσμα απλώς θα ανέβαλλε, αντί να επιλύσει, τη σύγκρουση, αφήνοντας το Ιράν σε πιο εύθραυστη θέση.

 
Σενάριο 3: Ισραηλινή στρατιωτική νίκη και κατάρρευση του καθεστώτος

Εάν το Ιράν δεν καταφέρει να εξασφαλίσει μια συμφωνία, το Ισραήλ αναμένεται να κεφαλαιοποιήσει την υπεροχή του με στόχο την κατάρρευση του ιρανικού καθεστώτος. Έχοντας επιτύχει απόλυτη αεροπορική κυριαρχία, οι Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF) θα στοχοποιήσουν τη ραχοκοκαλιά του καθεστώτος: κέντρα διοίκησης, πυρηνικές εγκαταστάσεις, πετρελαϊκές υποδομές και σύμβολα κρατικής εξουσίας. Ο συγγραφέας τονίζει ότι τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει το Ισραήλ από το να συνεχίσει τα συνεχή χτυπήματα, καθώς φαίνεται να υπάρχει επάρκεια πυρομαχικών και δυνατότητα ανεφοδιασμού από τις ΗΠΑ.

Η στρατηγική αυτή περιλαμβάνει την εξουδετέρωση της επιθετικής ικανότητας του Ιράν και την ψυχολογική αποδυνάμωση της ηγεσίας του. Δεκάδες στρατηγοί των Φρουρών της Επανάστασης έχουν ήδη σκοτωθεί, ενώ ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου έχει αφήσει να εννοηθεί ότι η εξόντωση του Ανώτατου Ηγέτη Χαμενεΐ θα μπορούσε να τερματίσει τον πόλεμο. Η νίκη για το Ισραήλ θα σήμαινε την πτώση της Ισλαμικής Δημοκρατίας και την αντικατάστασή της από ένα καθεστώς που θα αποκηρύξει τις πυρηνικές φιλοδοξίες και την εχθρότητα.

Ωστόσο, αυτό το σενάριο ενέχει «σημαντικούς μακροπρόθεσμους κινδύνους». Μια σημείωση της Claire Berlinski στο τέλος του εγγράφου προσθέτει μια κρίσιμη προειδοποίηση: μια κατάρρευση του καθεστώτος θα μπορούσε να εξελιχθεί σε έναν «Συριακό Εμφύλιο Πόλεμο, αλλά με πυρηνικά». Παράλληλα, εκφράζεται και η σκέψη ότι η πτώση της Τεχεράνης θα μπορούσε να συμπαρασύρει και τον Πούτιν, προκαλώντας μια αλυσιδωτή αντίδραση κατάρρευσης δικτατοριών παγκοσμίως.

 
Αξιολόγηση

Το άρθρο του Andrew Fox παρουσιάζει μια σαφή και τολμηρή ανάλυση που βασίζεται στην παραδοχή της απόλυτης ισραηλινής στρατιωτικής υπεροχής. Η οπτική του συγγραφέα είναι ξεκάθαρη, θεωρώντας το αποτέλεσμα του πολέμου προδιαγεγραμμένο και εστιάζοντας αποκλειστικά στη διαχείριση της ήττας από την πλευρά του Ιράν.

Η ανάλυση των τριών σεναρίων είναι δομημένη και λογική, αναδεικνύοντας το κεντρικό δίλημμα που αντιμετωπίζουν τόσο οι εμπλεκόμενοι όσο και η διεθνής κοινότητα: μια εύθραυστη διαπραγματευτική ειρήνη που θα μπορούσε να καταρρεύσει , έναντι μιας αποφασιστικής στρατιωτικής νίκης που θα μπορούσε να οδηγήσει σε καθεστωτική κατάρρευση και επικίνδυνη αστάθεια. Ο συγγραφέας ολοκληρώνει τονίζοντας ότι οι αποφάσεις που θα ληφθούν τις επόμενες ημέρες θα έχουν αντίκτυπο για τις επόμενες γενιές. Η προσθήκη της σημείωσης της Berlinski εμπλουτίζει την ανάλυση, υπενθυμίζοντας ότι οι συνέπειες μιας τέτοιας σύγκρουσης υπερβαίνουν τα περιφερειακά όρια, αγγίζοντας την παγκόσμια γεωπολιτική ισορροπία.

Με πληροφορίες από mrandrewfox.substack.com

 
mywaypress.gr – Για προσεκτικούς αναγνώστες