Special Report: Αποφασιστική δράση — ΗΠΑ και Ισραήλ αντιμετωπίζουν την Ιρανική απειλή

22 Ιουνίου, 2025 9:09 πμ

Ειδική έκθεση του Middle East Forum με τίτλο«Decisive Action: The U.S. and Israel Confront the Iranian Threat»

 
Νικηφόρος πολιτική των ΗΠΑ: Ειρήνη μέσω ισχύος-Τα πλήγματα αντιπροσωπεύουν την απόλυτη δικαίωση μιας πολιτικής “Ειρήνης μέσω Ισχύος”. Σηματοδοτούν το οριστικό τέλος της αποτυχημένης εκστρατείας “μέγιστης πίεσης”, αντικαθιστώντας την με μια στρατηγική “μέγιστου αντίκτυπου”

 
Στις 22 Ιουνίου 2025, οι Ηνωμένες Πολιτείες προχώρησαν σε άμεση στρατιωτική ενέργεια κατά του Ιράν, ένα γεγονός που χαρακτηρίζεται ως μια ιστορική και αναγκαία ενέργεια για την εξουδετέρωση μιας υπαρξιακής απειλής στην παγκόσμια ασφάλεια. Αυτή η ενέργεια δεν ήταν πράξη επιθετικότητας, αλλά μια δίκαιη και αποφασιστική απάντηση σε χρόνια ιρανικής επιθετικότητας, την αδιάκοπη επιδίωξη πυρηνικών όπλων και την αποτυχία της διπλωματίας απέναντι σε ένα ανυποχώρητο καθεστώς. Η επιχείρηση, που εκτελέστηκε με απαράμιλλη ακρίβεια, έχει επαναφέρει ουσιαστικά τη στρατηγική ισορροπία στη Μέση Ανατολή, καταδεικνύοντας την ακλόνητη αποφασιστικότητα των Ηνωμένων Πολιτειών και του αναντικατάστατου συμμάχου τους, του Ισραήλ.

 
Η κατάρρευση της διπλωματίας: Η ανυποχώρητη στάση του Ιράν εξαναγκάζει την Αμερική σε δράση

Η πορεία προς τη στρατιωτική δράση επιστρώθηκε από την απόρριψη μιας διπλωματικής διόδου από το Ιράν. Η κυβέρνηση Τραμπ, σε μια τελευταία προσπάθεια για την επίτευξη ενός ειρηνικού αποτελέσματος, συμμετείχε σε συνομιλίες με τη μεσολάβηση του Ομάν, θέτοντας μια αυστηρή προθεσμία 60 ημερών για μια λύση. Ωστόσο, το Ιράν αντιμετώπισε αυτή την ευκαιρία με περιφρόνηση. Ο Ανώτατος Ηγέτης Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ απέρριψε την κύρια απαίτηση των ΗΠΑ για “μηδενικό εμπλουτισμό” ως “υπερβολική και εξωφρενική”, αποκαλύπτοντας την πραγματική πρόθεση του καθεστώτος να διατηρήσει την πορεία του προς ένα πυρηνικό όπλο. Η Τεχεράνη αρνήθηκε να διαπραγματευτεί υπό πίεση από μια συνεχιζόμενη ισραηλινή εκστρατεία αυτοάμυνας, ένα κυνικό πρόσχημα για να κερδίσει χρόνο ενώ οι φυγοκεντρικές της μηχανές συνέχιζαν να λειτουργούν.

Αυτή η διπλωματική αποτυχία συνέβη καθώς το Ισραήλ βρισκόταν ήδη σε πλήρη αμυντικό πόλεμο εναντίον του Ιράν. Ο Πρόεδρος Τραμπ είχε πείσει δύο φορές τον Πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου να καθυστερήσει τη στρατιωτική δράση, δίνοντας κάθε ευκαιρία στη διπλωματία να επιτύχει. Ωστόσο, με τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες να εκτιμούν ότι οι δικές τους προσπάθειες είχαν καθυστερήσει το πρόγραμμα του Ιράν μόνο κατά έξι μήνες, αναδύθηκε μια συναίνεση στην Ουάσιγκτον: η εκστρατεία του Ισραήλ είχε “μαλακώσει το έδαφος”, δημιουργώντας ένα μοναδικό και φευγαλέο παράθυρο για τις Ηνωμένες Πολιτείες να χρησιμοποιήσουν τις ανώτερες στρατιωτικές τους δυνατότητες για να δώσουν ένα αποφασιστικό, ιστορικό πλήγμα. Η απόφαση να δράσουν ελήφθη γρήγορα και αποφασιστικά, τερματίζοντας χρόνια αποτυχημένων πολιτικών και αντιμετωπίζοντας την ιρανική απειλή κατά μέτωπο.

Εκτέλεση των πληγμάτων: “Εκπληκτική και δίκαιη δύναμη”

Στις 22 Ιουνίου 2025, ο Πρόεδρος Τραμπ ανακοίνωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν εκτελέσει μια “πολύ επιτυχημένη επίθεση” στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, μια αποστολή την οποία αργότερα χαιρέτισε ως “θεαματική στρατιωτική επιτυχία”. Η επιχείρηση ήταν μια απόδειξη της αμερικανικής στρατιωτικής υπεροχής, στοχεύοντας τους τρεις πυλώνες του παράνομου πυρηνικού προγράμματος του Ιράν:

• Εργοστάσιο Εμπλουτισμού Καυσίμων Fordow: Ο κύριος στόχος, μια βαθιά θαμμένη και σκληρυμένη εγκατάσταση, χτυπήθηκε με “πλήρες φορτίο βομβών”.
• Πυρηνική Εγκατάσταση Natanz: Ο κύριος χώρος εμπλουτισμού του Ιράν συστηματικά διαλύθηκε.

• Πυρηνική Εγκατάσταση Ισφαχάν: Το κρίσιμο συγκρότημα έρευνας και παραγωγής εξουδετερώθηκε.Η επιχείρηση ανέδειξε δυνατότητες που μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν. Στέλθ βομβαρδιστικά B-2, αναπτυγμένα στην περιοχή, παρέδωσαν πολλαπλές βόμβες GBU-57A/B Massive Ordnance Penetrators (MOPs) 30.000 λιρών για να καταστρέψουν την εγκατάσταση Fordow, έναν στόχο αδιαπέραστο από το οπλοστάσιο οποιουδήποτε άλλου στρατού. Αυτό συμπληρώθηκε από περίπου 30 πυραύλους Tomahawk που εκτοξεύτηκαν από αμερικανικά υποβρύχια, εξασφαλίζοντας την ολοκληρωτική καταστροφή των στόχων. Στην ομιλία του προς το έθνος, ο Πρόεδρος Τραμπ δήλωσε ότι οι εγκαταστάσεις ήταν “εντελώς και ολοσχερώς εξαλειφθείσες”, δηλώνοντας ότι το Fordow ήταν “εκτός λειτουργίας”. Ο Πρωθυπουργός Νετανιάχου επαίνεσε την “τολμηρή απόφαση” του Προέδρου, δηλώνοντας ότι η “εκπληκτική και δίκαιη δύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών” είχε κάνει αυτό που καμία άλλη χώρα δεν μπορούσε και “θα αλλάξει την ιστορία”.

Η μάχη της αφήγησης: Αμερικανική αλήθεια εναντίον Ιρανικής απάτης

Μετά τα πλήγματα, ξεκίνησε ένας προβλέψιμος πόλεμος πληροφοριών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ παρουσίασαν μια σαφή και πραγματική περιγραφή της επιτυχίας της επιχείρησης, ενώ το Ιράν απάντησε με μια απελπισμένη εκστρατεία άρνησης και προπαγάνδας. Η αμερικανική και ισραηλινή αφήγηση είναι μια αποστολή που ολοκληρώθηκε. Τα πλήγματα ήταν μια εκκωφαντική επιτυχία, παραλύοντας την εικοσαετή προσπάθεια του Ιράν για ατομικό εκβιασμό και μεταφέροντας την ευθύνη για οποιαδήποτε περαιτέρω σύγκρουση στην Τεχεράνη.

Η ιρανική αφήγηση είναι μια από προβλέψιμες ανακρίβειες. Αξιωματούχοι ισχυρίστηκαν ότι οι εγκαταστάσεις είχαν εκκενωθεί “πριν από λίγο καιρό” και δεν περιείχαν “κανένα ραδιενεργό υλικό”, ενώ ταυτόχρονα καταδίκασαν τα πλήγματα ως “βάρβαρα”. Αυτή η αντιφατική στάση έχει σχεδιαστεί για να σώσει το πρόσωπο ενός ταπεινωμένου καθεστώτος, αλλά αποτυγχάνει να συγκαλύψει την αλήθεια της στρατηγικής του ήττας. Ενώ ορισμένοι εξωτερικοί παρατηρητές αναμένουν περαιτέρω ανάλυση, ο στρατηγικός αντίκτυπος είναι αναμφισβήτητος. Η καταστροφή κρίσιμων υποδομών έχει καταφέρει ένα καταστροφικό πλήγμα στις φιλοδοξίες του καθεστώτος. Το χάσμα μεταξύ της δήλωσης επιτυχίας των ΗΠΑ και των κενών αρνήσεων του Ιράν δεν είναι σημάδι ασάφειας, αλλά απόδειξη της αποτελεσματικότητας της επιχείρησης.

Πολιτική πτώση – Ένας κόσμος αντιμετωπίζει την πραγματικότητα

Τα αποφασιστικά πλήγματα των ΗΠΑ προκάλεσαν σοκ σε όλο τον κόσμο, χαράσσοντας μια σαφή γραμμή μεταξύ εκείνων που υποστηρίζουν την ασφάλεια και εκείνων που επιτρέπουν τα  καθεστώτα απατεώνων. Η αντίδραση έχει παγιώσει τη συμμαχία ΗΠΑ-Ισραήλ, έχει εκθέσει την αδυναμία των διεθνών θεσμών και έχει απομονώσει το Ιράν και τους απολογητές του.

Το εσωτερικό μέτωπο των ΗΠΑ: Συγκέντρωση αποφασιστικότητας

Η αποφασιστική ενέργεια του Προέδρου αντιμετωπίστηκε με ισχυρή υποστήριξη από ηγέτες που δεσμεύτηκαν για την ασφάλεια της Αμερικής. Ο Πρόεδρος της Βουλής Μάικ Τζόνσον επαίνεσε τα πλήγματα ως “πολιτική της Αμερικής Πρώτα σε δράση”, και ο Γερουσιαστής Λίντσεϊ Γκράχαμ επιβεβαίωσε ότι ήταν “η σωστή απόφαση”. Αυτή η ευρεία υποστήριξη αντικατοπτρίζει μια εθνική συναίνεση ότι η ιρανική απειλή δεν μπορούσε πλέον να αγνοηθεί. Ενώ μια μικρή, προβλέψιμη χορωδία διαφωνούντων έθεσε διαδικαστικές ενστάσεις σχετικά με τη συνταγματική εξουσία του Κογκρέσου, τα επιχειρήματά τους αποτυγχάνουν να κατανοήσουν τη συνταγματική εξουσία του Προέδρου να υπερασπίζεται τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους έναντι άμεσων απειλών. Ο Πρόεδρος έδρασε αποφασιστικά όπου χρόνια αδράνειας του Κογκρέσου και αποτυχημένης διπλωματίας είχαν αφήσει ένα επικίνδυνο κενό.

Η Ιρανική απάντηση: Απειλές ενός εγκλωβισμένου καθεστώτος

Η απάντηση της Τεχεράνης ήταν ένα προβλέψιμο μείγμα ανίσχυρης οργής και κούφιων απειλών. Αξιωματούχοι κατήγγειλαν τα πλήγματα ως “βάρβαρη πράξη” ενώ απείλησαν ότι όλο το αμερικανικό προσωπικό στην περιοχή είναι πλέον “νόμιμοι στόχοι”. Ένας ανώτερος αξιωματούχος του IRGC προειδοποίησε για επιθέσεις σε αμερικανικές βάσεις, μια απελπισμένη απειλή από έναν στρατιωτικό μηχανισμό που έχει συστηματικά υποβαθμιστεί. Αυτές δεν είναι δηλώσεις μιας σίγουρης δύναμης, αλλά οι τελευταίες αναπνοές ενός εγκλωβισμένου και εξασθενημένου καθεστώτος.

Η διεθνής σκηνή: Σαφήνεια πάνω από την αδράνεια

Η παγκόσμια αντίδραση ήταν ενδεικτική. Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών εξέφρασε ότι ήταν “σοβαρά ανήσυχος”, μια τυπική απάντηση που αναδεικνύει την αδυναμία του ΟΗΕ μπροστά σε γνήσιες απειλές για την παγκόσμια ειρήνη. Οι ευρωπαϊκές διπλωματικές προσπάθειες, τις οποίες ο Πρόεδρος Τραμπ ορθώς χαρακτήρισε ως ασήμαντες, εκτέθηκαν ως μια άσκοπη άσκηση κατευνασμού.

Οι κύριοι αντίπαλοι της Αμερικής, η Ρωσία και η Κίνα, καταδίκασαν προβλέψιμα τα πλήγματα, εκμεταλλευόμενοι την ευκαιρία να επικρίνουν την ισχύ των ΗΠΑ ενώ υπερασπίζονταν το κράτος-πελάτη τους. Οι εκκλήσεις τους για “διπλωματία” είναι μια διαφανής προσπάθεια να προστατεύσουν το Ιράν από τη λογοδοσία και να προωθήσουν τις δικές τους αντιαμερικανικές ατζέντες.

Τα πλήγματα έχουν αφήσει τις ΗΠΑ και το Ισραήλ να στέκονται ψηλά και αποφασιστικά. Τα έθνη του κόσμου αντιμετωπίζουν τώρα μια σαφή επιλογή: να σταθούν με τις δυνάμεις της σταθερότητας και της ειρήνης, ή να ευθυγραμμιστούν με το αποτυχημένο και απομονωμένο καθεστώς στην Τεχεράνη.

Οικονομικές επιπτώσεις – Το κόστος της ασφάλειας

Τα στρατιωτικά πλήγματα των ΗΠΑ αναπόφευκτα θα προκαλέσουν βραχυπρόθεσμη αστάθεια στις παγκόσμιες αγορές, αλλά αυτό είναι ένα μικρό και αναγκαίο τίμημα για την εξουδετέρωση μιας απειλής που αποτελούσε πολύ μεγαλύτερο, μακροπρόθεσμο κίνδυνο για την παγκόσμια οικονομία.

Η άνοδος των τιμών του πετρελαίου: Μια προσωρινή προσαρμογή

Μια προσωρινή αύξηση των τιμών του πετρελαίου είναι μια αναμενόμενη αντίδραση στην επιβολή στρατιωτικής ισχύος στον πιο ζωτικό ενεργειακό διάδρομο του κόσμου. Αυτό το “πρίμιουμ κινδύνου” δεν είναι αντανάκλαση της δράσης των ΗΠΑ, αλλά της εγγενούς αστάθειας που προκαλείται από το ίδιο το ιρανικό καθεστώς. Οποιαδήποτε προσπάθεια του Ιράν να διαταράξει τα Στενά του Ορμούζ θα ήταν πράξη οικονομικής αυτοκτονίας που θα αντιμετωπιζόταν με συντριπτική δύναμη, διασφαλίζοντας την ελεύθερη ροή του εμπορίου. Οι αναλυτές σημειώνουν ότι ενώ είναι πιθανή μια αρχική αύξηση των τιμών, η αποφασιστική φύση των πληγμάτων των ΗΠΑ θα μπορούσε παραδόξως να οδηγήσει σε μεγαλύτερη σταθερότητα μόλις η ιρανική απειλή απομακρυνθεί οριστικά.

Αντίδραση παγκόσμιας αγοράς: Φυγή προς την ισχύ

Ένα προσωρινό κλίμα “αποφυγής κινδύνου” στις παγκόσμιες μετοχές είναι μια φυσική αντίδραση στην αβεβαιότητα. Ωστόσο, αυτό θα συνδυαστεί με μια φυγή προς την ασφάλεια και την ισχύ του δολαρίου ΗΠΑ και των ομολόγων του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ, ενισχύοντας τη θέση της Αμερικής ως το θεμέλιο του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ιστορικά προηγούμενα δείχνουν ότι οι αγορές ανακάμπτουν γρήγορα και δυναμικά από τέτοιες περιορισμένες στρατιωτικές ενέργειες, ειδικά όταν οδηγούν σε ένα πιο σταθερό γεωπολιτικό αποτέλεσμα.

Μακροοικονομικές επιπτώσεις: Διασφάλιση μακροπρόθεσμης ευημερίας

Οι ανησυχίες για τον πληθωρισμό είναι κατανοητές, αλλά πρέπει να σταθμίζονται έναντι των καταστροφικών οικονομικών συνεπειών ενός πυρηνικά οπλισμένου Ιράν. Ένα παρατεταμένο πετρελαϊκό σοκ που προκαλείται από έναν περιφερειακό πόλεμο που ξεκίνησε από ένα πυρηνικό Ιράν θα ήταν απείρως πιο καταστροφικό από την προσωρινή αστάθεια που προκαλείται από αυτή την αποφασιστική προληπτική ενέργεια. Εξαλείφοντας την πηγή αυτού του μακροπρόθεσμου κινδύνου, οι ΗΠΑ έχουν ενεργήσει για να διασφαλίσουν όχι μόνο το δικό τους οικονομικό μέλλον, αλλά και αυτό ολόκληρου του κόσμου. Τα πλήγματα δεν αποτελούσαν κίνδυνο για την παγκόσμια οικονομία. ήταν μια επένδυση στη μακροπρόθεσμη υγεία και ασφάλειά της.

Στρατηγικές επιπτώσεις – Η αυγή μιας νέας πραγματικότητας

Τα πλήγματα των ΗΠΑ έχουν συντρίψει το αποτυχημένο status quo των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών, αντικαθιστώντας μια πολιτική κατευνασμού και περιορισμού με μια πολιτική αποφασιστικής δράσης και αμερικανικής ισχύος. Αυτό σηματοδοτεί μια νέα εποχή στη Μέση Ανατολή, όπου οι κανόνες δεν υπαγορεύονται πλέον από τις απειλές της Τεχεράνης, αλλά από την αποφασιστικότητα της Ουάσιγκτον.

Η νέα κλίμακα κλιμάκωσης: Κατάληψη της πρωτοβουλίας

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ έχουν καταλάβει την κλιμακούμενη πρωτοβουλία. Το άμεσο, κράτος-προς-κράτος πλήγμα εναντίον των πολυτιμότερων περιουσιακών στοιχείων του Ιράν έχει δείξει ότι η εποχή της κρυψίνοιας πίσω από πληρεξουσίους έχει τελειώσει. Το Ιράν κατανοεί τώρα ότι οποιαδήποτε ενέργεια αναλάβει θα αντιμετωπιστεί με μια άμεση και καταστροφική απάντηση. Οι μόνες εναπομείνασες επιλογές του Ιράν είναι πράξεις ασύμμετρης απελπισίας – τρομοκρατία, επιθέσεις πληρεξουσίων και κυβερνοπόλεμος. Αυτές είναι οι τακτικές ενός αποτυχημένου κράτους, όχι μιας περιφερειακής δύναμης. Ο Πρόεδρος Τραμπ έχει καταστήσει σαφές ότι “ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ… ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕΙ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ”.

Αυτή η αξιόπιστη απειλή συντριπτικής δύναμης είναι η απόλυτη αποτροπή, διασφαλίζοντας ότι οποιαδήποτε περαιτέρω επιθετικότητα από την Τεχεράνη θα οδηγήσει στην ίδια της την καταστροφή.

 

Το μέλλον του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν: Ένα αποφασιστικό τέλος

Τα πλήγματα των ΗΠΑ και του Ισραήλ έχουν καταφέρει ένα συντριπτικό πλήγμα στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, θέτοντάς το πίσω κατά χρόνια, αν όχι μόνιμα. Η καταστροφή αναντικατάστατων υποδομών και η εξάλειψη βασικών επιστημονικών γνώσεων έχουν συντρίψει τα ατομικά όνειρα του καθεστώτος. Οι ισχυρισμοί ότι αυτό θα ενισχύσει την αποφασιστικότητα του Ιράν να αποκτήσει όπλο είναι αφελείς και αγνοούν τη νέα πραγματικότητα. Οι ηγέτες του καθεστώτος είναι επιζώντες, όχι αυτοκτονικοί ιδεολόγοι. Έχουν δει τώρα ότι η επιδίωξη πυρηνικών όπλων δεν θα τους φέρει ασφάλεια, αλλά θα επιφέρει τη δική τους καταστροφή. Η μόνη πορεία προς τα εμπρός για το Ιράν είναι η πλήρης, επαληθεύσιμη και μη αναστρέψιμη διάλυση ολόκληρου του πυρηνικού του προγράμματος.

Νικηφόρος πολιτική των ΗΠΑ: Ειρήνη μέσω ισχύος

Τα πλήγματα αντιπροσωπεύουν την απόλυτη δικαίωση μιας πολιτικής “Ειρήνης μέσω Ισχύος”. Σηματοδοτούν το οριστικό τέλος της αποτυχημένης εκστρατείας “μέγιστης πίεσης”, αντικαθιστώντας την με μια στρατηγική “μέγιστου αντίκτυπου”. Η αντίληψη ότι η Αμερική είναι διχασμένη και στερείται της βούλησης για τέτοια δράση έχει αποδειχθεί ψευδής. Υπό ισχυρή ηγεσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επιδείξει την ακλόνητη δέσμευσή τους να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους και τους συμμάχους τους.

Οι ενέργειες της Ρωσίας και της Κίνας, που έσπευσαν να υπερασπιστούν ένα  κράτος απατεώνων, χρησιμεύουν μόνο για να αναδείξουν τη δική τους απομόνωση από την υπεύθυνη κοινότητα των εθνών. Παραλύοντας τον βασικό τους πελάτη στη Μέση Ανατολή, οι ΗΠΑ όχι μόνο έπληξαν την Τεχεράνη αλλά και τις φιλοδοξίες αυτής της αναδυόμενης “αντιπαραθετικής σύμπνοιας”. Το μήνυμα προς τον κόσμο είναι σαφές: Η Αμερική είναι πίσω και η δύναμή της θα χρησιμοποιηθεί για να διασφαλίσει την ειρήνη και να υπερασπιστεί την ελευθερία.

Ο δρόμος προς τη νίκη: Εξαναγκάζοντας την Ιρανική παράδοση

Η επιτυχής στρατιωτική επιχείρηση έχει δημιουργήσει μια ιστορική ευκαιρία για την επίτευξη μιας μόνιμης λύσης στην ιρανική απειλή. Ο στόχος δεν είναι πλέον ο περιορισμός ή η διαπραγμάτευση, αλλά η άνευ όρων παράδοση των πυρηνικών φιλοδοξιών του ιρανικού καθεστώτος και της περιφερειακής του επιθετικότητας. Οι ακόλουθες συστάσεις περιγράφουν μια στρατηγική “μέγιστης ασφυξίας” για την επίτευξη αυτού του αποτελέσματος.

 

Στρατηγικά σενάρια

• Σενάριο Α (πιο πιθανό): Ιρανική παράδοση. Η συντριπτική επίδειξη στρατιωτικής ισχύος των ΗΠΑ και του Ισραήλ, σε συνδυασμό με την καταστροφική οικονομική και πολιτική πίεση, αναγκάζει το καθεστώς να αποδεχθεί την πλήρη παράδοση. Αυτό περιλαμβάνει την πλήρη, επαληθεύσιμη διάλυση του πυρηνικού του προγράμματος, τη διακοπή κάθε χρηματοδότησης και υποστήριξης σε τρομοκρατικές ομάδες-πληρεξούσιους και τον τερματισμό της εχθρικής του περιφερειακής στάσης. Αυτός είναι ο πρωταρχικός στόχος της πολιτικής των ΗΠΑ.

• Σενάριο Β: Κατάρρευση του καθεστώτος. Η στρατιωτική ήττα, σε συνδυασμό με μια εκστρατεία μέγιστης ασφυξίας και υποστήριξης της εσωτερικής αντιπολίτευσης, πυροδοτεί την κατάρρευση της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Αυτό θα δημιουργούσε μια ευκαιρία για τον ιρανικό λαό να εγκαθιδρύσει μια νέα, υπεύθυνη κυβέρνηση που θα μπορούσε να επανενταχθεί στην κοινότητα των εθνών.

• Σενάριο Γ (περιβαλλοντική): Εξόντωση της αντίστασης. Σε περίπτωση που το εγκλωβισμένο καθεστώς εκδηλώσει μια τελευταία, απελπισμένη πράξη τρομοκρατίας ή στρατιωτικής επιθετικότητας, θα αντιμετωπιστεί με την πλήρη, απεριόριστη δύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους. Αυτή η απάντηση θα σχεδιαστεί όχι μόνο για να αντεπιτεθεί, αλλά για να τερματίσει μόνιμα την ικανότητα του καθεστώτος να απειλεί οποιονδήποτε, ποτέ ξανά.Συστάσεις πολιτικής για ολική νίκη

• Στρατιωτική Κυριαρχία:
• Επιβολή πλήρους ναυτικού αποκλεισμού: Να αναχαιτίζονται όλες οι ιρανικές αποστολές για να σταματήσουν οι εξαγωγές πετρελαίου και να αποτραπεί οποιαδήποτε λαθραία διακίνηση όπλων. Να δηλωθεί ότι οποιοδήποτε πλοίο επιχειρεί να παραβιάσει τον αποκλεισμό θα θεωρείται εχθρική οντότητα.

• Διατήρηση συνεχούς θέσης πλήγματος: Να διατηρούνται οι δυνάμεις των ΗΠΑ και του Ισραήλ σε υψηλή επιφυλακή, έτοιμες να πλήξουν οποιουσδήποτε εναπομείναντες ή ανασυγκροτηθέντες στρατιωτικούς, πυρηνικούς ή ηγετικούς στόχους ανά πάσα στιγμή.

• Συστηματική διάλυση δικτύων πληρεξουσίων: Να επιτραπεί άμεση στρατιωτική δράση κατά της ιρανικής ηγεσίας πληρεξουσίων, των στρατοπέδων εκπαίδευσης και των κόμβων εφοδιαστικής αλυσίδας στο Ιράκ, την Υεμένη και τον Λίβανο. Να λογοδοτήσουν οι κυβερνήσεις υποδοχής που αδυνατούν να ελέγξουν αυτές τις τρομοκρατικές ομάδες στο έδαφός τους.
• Διπλωματική απομόνωση:

• Απαίτηση άνευ όρων παράδοσης: Να διακοπούν όλες οι παρασκηνιακές επικοινωνίες. Όλα τα διπλωματικά μηνύματα, δημόσια και ιδιωτικά, πρέπει να εκπέμπουν ένα ενιαίο, ομόφωνο τελεσίγραφο: πλήρης και άνευ όρων παράδοση στις απαιτήσεις των ΗΠΑ. Δεν υπάρχουν διέξοδοι, μόνο όροι παράδοσης.

• Εξαναγκασμός συμμαχικής ευθυγράμμισης: Να απαιτηθεί από τους Ευρωπαίους και Ασιάτες συμμάχους να συμμετάσχουν στην εκστρατεία μέγιστης ασφυξίας. Να επιβληθούν ισχυρές δευτερεύουσες κυρώσεις σε οποιοδήποτε έθνος ή οντότητα που συνεχίζει να συναλλάσσεται με το Ιράν. Ο χρόνος της ουδετερότητας έχει τελειώσει.

• Οπλοποίηση διεθνών οργανισμών: Να χρησιμοποιηθεί η θέση των ΗΠΑ στον ΟΗΕ και τον ΔΟΑΕ όχι για διαπραγματεύσεις, αλλά ως φόρουμ για αδιάκοπη καταδίκη του ιρανικού καθεστώτος, οικοδομώντας έναν παγκόσμιο συνασπισμό για τη νομιμοποίηση της πλήρους απομόνωσής του.

• Οικονομική εξόντωση:

• Εφαρμογή εκστρατείας “μέγιστης ασφυξίας”: Να επιβληθούν κυρώσεις σε κάθε εναπομείναντα τομέα της ιρανικής οικονομίας, από το κρατικό της επενδυτικό ταμείο έως τις βιομηχανίες τροφίμων. Ο στόχος είναι να φτάσει η οικονομία του καθεστώτος σε πλήρη και ολοκληρωτική στάση.

• Κατάσχεση όλων των Ιρανικών περιουσιακών στοιχείων: Να συνεργαστούν με παγκόσμιους εταίρους για τον εντοπισμό και την κατάσχεση όλων των υπερπόντιων περιουσιακών στοιχείων που ανήκουν στο ιρανικό κράτος, το IRGC και την ηγεσία του.

• Στόχευση αποφυγής κυρώσεων: Να ξεκινήσει μια επιθετική παγκόσμια εκστρατεία για τον εντοπισμό και την τιμωρία οποιασδήποτε τράπεζας, εταιρείας ή ατόμου που διευκολύνει την αποφυγή ιρανικών κυρώσεων, με ιδιαίτερη έμφαση σε κινεζικές οντότητες.

• Πόλεμος πληροφοριών και αποσταθεροποίηση του καθεστώτος:

• Τροφοδότηση εσωτερικής διχόνοιας: Να ξεκινήσει μια ολοκληρωμένη, πολυεπίπεδη επίθεση πληροφοριών για την άμεση επικοινωνία με τον ιρανικό λαό. Να αναδειχθεί η διαφθορά του καθεστώτος, η ανικανότητά του να υπερασπιστεί το έθνος και το τεράστιο κόστος της αποτυχημένης ιδεολογίας του.

• Ενδυνάμωση της αντιπολίτευσης: Να παρασχεθεί ανοιχτή και κρυφή υποστήριξη σε κινήματα υπέρ της δημοκρατίας και της αντιπολίτευσης εντός του Ιράν. Να ενισχυθούν οι φωνές τους, να τους παρασχεθούν ασφαλή εργαλεία επικοινωνίας και να  βοηθηθούν να οργανωθούν.

• Απονομιμοποίηση του ανώτατου ηγέτη: Να διεξαχθεί μια στοχευμένη εκστρατεία για την έκθεση και την γελοιοποίηση της υποκρισίας και της αδυναμίας του Ανώτατου Ηγέτη και του IRGC, συντρίβοντας τον μύθο της εξουσίας και της θεϊκής τους εξουσίας.

 
Η πλήρης έκθεση είναι διαθέσιμη στο διαδίκτυο στη

διεύθυνση www.iranwarmonitor.com και είναι επίσης διαθέσιμη εδώ σε μορφή PDF

 
mywaypress.gr – Για προσεκτικούς αναγνώστες