«Το Δόγμα Πιερρακάκη» vs «GREECE 2.5 – The Production Pact»

27 Νοεμβρίου, 2025 9:14 πμ

Δύο κόσμοι, μια οικονομία

Η ανάλυση των δεδομένων αποκαλύπτει μια θεμελιώδη στρατηγική απόκλιση. Ενώ και τα δύο σχέδια στοχεύουν στην ανάπτυξη, η πηγή του πλούτου και η μεθοδολογία είναι ριζικά διαφορετικές.

Αν το  προτεινόμενο από την mywaypress.gr « Εθνικό Συμβόλαιο Παραγωγικότητας» (GREECE 2.5) είναι το μανιφέστο της Εγχώριας Βιομηχανικής Παραγωγής, το «Δόγμα Πιερρακάκη» είναι το μανιφέστο της Διεθνοποιημένης Διαχείρισης Περιουσίας.

Ακολουθεί η συγκριτική ανάλυση σε 4 άξονες:

 

1. Η ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ: “Generating Wealth” vs “Producing Value”

Το Δόγμα Πιερρακάκη: Η προσέλκυση (The Attraction Model)

Σύμφωνα με δημοσίευμα στο  tovima.gr ο Κυριάκος Πιερρακάκης δηλώνει ωμά: «Οφείλουμε να γεννήσουμε καινούργια λεφτά». Πώς; Η απάντηση είναι η μαζική προσέλκυση ξένων κεφαλαίων μέσω της αξιοποίησης της κρατικής περιουσίας.

• Στρατηγική: «Ιδιώτες επενδυτές σε όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις του Υπερταμείου».
• Λογική: Το κράτος έχει «45 νύφες και κανέναν γαμπρό» (αναξιοποίητα περιουσιακά στοιχεία όπως λιμάνια, ΕΛΤΑ, ακίνητα). Ο πλούτος έρχεται από την πώληση/παραχώρηση αυτών των assets σε διεθνή σχήματα.

GREECE 2.5 (The Pact): Η παραγωγή (The Production Model)

Οι Θεοδωρόπουλος και Μυτιληναίος απαντούν διαφορετικά. Ο πλούτος δεν έρχεται από την πώληση υπαρχόντων παγίων (assets), αλλά από την παραγωγή νέων προϊόντων.

• Κριτική: Η πώληση του Λιμανιού του Βόλου φέρνει ταμειακά έσοδα μια φορά. Η δημιουργία μιας βιομηχανίας που εξάγει προϊόντα φέρνει έσοδα για πάντα. Το GREECE 2.5 δεν ζητά «γαμπρούς» για το κράτος, ζητά εργαλεία (Υπερ-αποσβέσεις) για να μεγαλώσουν οι ελληνικές εταιρείες.

 

2. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ: Broker vs Accelerator

Το Δόγμα Πιερρακάκη: Το κράτος ως “Deal Maker”

Το σχέδιο Πιερρακάκη θέλει το κράτος να λειτουργεί ως διαμεσολαβητής για deals μεγάλης κλίμακας.

• Παραδείγματα: Εξαγορά του Χρηματιστηρίου από την Ευρωπαϊκή αγορά (Εατοικεχί/Euronext), είσοδος ιδιωτών στα δίκτυα μεταφοράς (ΑΔΜΗΕ), εξαγορά τηλεπικοινωνιακού παρόχου από τη ΔΕΗ.
• Στόχος: Η δημιουργία υπεραξίας μέσω «διασυνοριακών πράξεων» και η γεωπολιτική αναβάθμιση των υποδομών.

GREECE 2.5 (The Pact): Το κράτος ως “Investment Accelerator”

Στο Εθνικό Συμβόλαιο, ο ρόλος του κράτους δεν είναι να πουλάει τα δικά του «ασημικά», αλλά να δημιουργεί το πλαίσιο για να επενδύσουν οι ιδιώτες στα δικά τους εργοστάσια.

• Κριτική: Το να μπει ένας επενδυτής στον ΑΔΜΗΕ είναι θετικό για τα ταμεία, αλλά δεν λύνει το πρόβλημα του κόστους ενέργειας για τη βιομηχανία (θέση Μυτιληναίου). Αντίθετα, μπορεί να αυξήσει τα τέλη χρήσης δικτύου. Το GREECE 2.5 ζητά βιομηχανική πολιτική, όχι πολιτική real estate.

 

3. Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ “SCALE-UP”

Το Δόγμα Πιερρακάκη: Scale via Infrastructure

Για τον Πιερρακάκη, η κλίμακα έρχεται μέσα από τα Δίκτυα.

• Πιστεύει στην «ανάπτυξη των δικτύων και της διασύνδεσής τους» (ηλεκτρικά, τηλεπικοινωνιακά).
• Η Διώρυγα της Κορίνθου πρέπει να διαπλατυνθεί από ιδιώτες για να περνάνε μεγαλύτερα πλοία. Αυτό είναι scale-up υποδομών logistics.

GREECE 2.5 (The Pact): Scale via Consolidation

Για τον Θεοδωρόπουλο, η κλίμακα αφορά το μέγεθος των επιχειρήσεων, όχι των καναλιών.

• Κριτική: Το σχέδιο Πιερρακάκη κάνει την Ελλάδα έναν εξαιρετικό κόμβο (hub) για να περνάνε τα προϊόντα και η ενέργεια άλλων. Το GREECE 2.5 θέλει την Ελλάδα να παράγει τα προϊόντα. Η απάντηση του ΣΕΒ δεν είναι η ιδιωτικοποίηση των Αλυκών, αλλά η συγχώνευση των 10 μικρών βιομηχανιών τροφίμων σε 1 μεγάλη, διεθνώς ανταγωνιστική.

 

4. ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ: LSE vs Reality

Το Δόγμα Πιερρακάκη: Η διάψευση της “Οικονομίας του Καφέ”

Ο κ. Πιερρακάκης ταξίδεψε στο LSE για να απαντήσει στους ερευνητές ότι η Ελλάδα δεν είναι μια «οικονομία του καφέ» (τουρισμός και χαμηλή παραγωγικότητα).

• Το Επιχείρημά του: Η Ελλάδα γίνεται χώρα επενδύσεων μεγάλης κλίμακας σε τεχνολογία, λιμάνια και ενέργεια.

GREECE 2.5 (The Pact): Η επιβεβαίωση της ανάγκης για Μεταποίηση

Το προτεινόμενο Εθνικό Συμβόλαιο συμφωνεί με τη διάγνωση του LSE και θεωρεί ότι το σχέδιο Πιερρακάκη δεν αρκεί για να την αλλάξει.

• Κριτική: Το να πουλήσεις τα λιμάνια και να φτιάξεις data centers είναι καλό, αλλά δεν δημιουργεί μαζικές θέσεις εργασίας υψηλής εξειδίκευσης στη μεσαία τάξη, όπως η βιομηχανία. Αν η οικονομία βασίζεται μόνο στον Τουρισμό και το Real Estate/Logistics (ακόμα και ιδιωτικοποιημένα), παραμένει ευάλωτη. Η «Ελληνική Αξία» που επικαλείται ο Πιερρακάκης πρέπει να είναι προϊόν, όχι οικόπεδο.

 
Ποιο είναι το σχέδιο Πιερρακάκη τόσο καιρό;

Με βάση το κείμενο, το σχέδιο Πιερρακάκη είναι ένα Σχέδιο Ισολογισμού (Balance Sheet Strategy).

1. Στόχος: Η δημοσιονομική επιβίωση μέσω της προσέλκυσης FDI (Ξένων Άμεσων Επενδύσεων) που αγοράζουν κρατικά assets και υποδομές.
2. Μέθοδος: Το κράτος αποσύρεται από τον ρόλο του διαχειριστή (λιμάνια, ΕΛΤΑ, ακίνητα) και αναλαμβάνει ρόλο «ρυθμιστή» και «εισπράκτορα φόρων» από τη νέα δραστηριότητα.
3. Το Κενό: Το σχέδιο αυτό «γεννάει λεφτά» για το Δημόσιο Ταμείο και μειώνει το Χρέος, αλλά δεν εγγυάται την αύξηση της Παραγωγικότητας της ιδιωτικής οικονομίας.

Η αντιδιαστολή:

• Ο Πιερρακάκης λέει: «Φέρτε ξένα κεφάλαια για να αγοράσουν και να εκσυγχρονίσουν τις υποδομές μας».
• Το GREECE 2.5 λέει: «Δώστε κίνητρα στα ελληνικά κεφάλαια για να χτίσουν εργοστάσια και να παράγουν προϊόντα».

Είναι δύο παράλληλες γραμμές. Η μία χτίζει υποδομές (Pierrakakis) και η άλλη ζητά παραγωγή (Pact). Το πρόβλημα είναι ότι χωρίς το «Συμβόλαιο Παραγωγικότητας», οι ωραίες υποδομές του κ. Πιερρακάκη θα εξυπηρετούν κυρίως εισαγόμενα προϊόντα και τουρίστες.

 
mywaypress.gr –Περιεχόμενο αξίας με την υποστήριξη  υβριδικής νοημοσύνης.

Για  αναγνώστες με μεγάλο εύρος προσοχής.