Η Ευρώπη σε κίνδυνο από τις καθυστερήσεις της ΕΚΤ
• «Χωρίς τολμηρή δράση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, είναι δύσκολο να δούμε πώς η ευρωπαϊκή περιφέρεια μπορεί να αποφύγει να βυθίζεται όλο και βαθύτερα στην οικονομική ύφεση τους επόμενους μήνες»
«Η πρόσφατη συμπεριφορά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας θυμίζει πάρα πολύ την παθητικότητα που είχε στο παρελθόν η Τράπεζα της Ιαπωνίας, στην αντιμετώπιση των προβλημάτων του αποπληθωρισμού της χώρας, για το οποίο η Ιαπωνία έχει πληρώσει βαρύ τίμημα.
Όπως και η BOJ πριν, η ΕΚΤ κάθεται τώρα με σταυρωμένα τα χέρια, παρά τη συνεχιζόμενη επιδείνωση της ευρωπαϊκής οικονομίας και την αύξηση των κινδύνων του ευρωπαϊκού αποπληθωρισμού.
Αυτό δεν αποτελεί καλό οιωνό για τον τερματισμό της μεγαλύτερης μεταπολεμικής οικονομικής ύφεσης στην Ευρώπη ή για την ταχεία επίλυση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους.
Προς τιμήν της, η ΕΚΤ δεν δίνει μια ρόδινη εικόνα της ευρωπαϊκής οικονομίας τους επόμενους μήνες.
Αντίθετα, προβλέπει ότι η ευρωπαϊκή οικονομία θα συρρικνωθεί κατά περίπου μισή ποσοστιαία μονάδα το 2013, αφού μειώθηκε κατά ένα ανάλογο ποσό το προηγούμενο έτος.
Η ΕΚΤ αναγνωρίζει επίσης ότι οι κίνδυνοι για την οικονομική προοπτική της είναι πάρα πολύ προς την αρνητική πλευρά, ότι οποιαδήποτε ενδεχόμενη ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας είναι πιθανό να είναι χλιαρή στην καλύτερη περίπτωση, και ότι η ευρωπαϊκή οικονομική περιφέρεια θα μπορούσε να πληγεί ιδιαίτερα από τον συνεχή περιορισμό των τραπεζικών πιστώσεων, ιδίως για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις της.
Παρά την υποτονική αξιολόγηση των Ευρωπαϊκών οικονομικών προοπτικών, δεν έχει ζητηθεί από την ΕΚΤ να ενεργήσει κατά της πολιτικής της στην τελευταία συνεδρίασή της.
Και δεν έχει αυτό ζητηθεί παρά το γεγονός ότι ο πυρήνας του πληθωρισμού στην Ευρώπη είναι τώρα κάτω από 1%, περίπου στο ήμισυ του στόχου του πληθωρισμού της ΕΚΤ που ήταν “κοντά αλλά κάτω από 2%”
Αντ’ αυτού, η ΕΚΤ αποφάσισε να διατηρήσει την πολιτική της για το επιτόκιο αμετάβλητο και απέφυγε κάθε έννοια της ένταξης της Federal Reserve και της Τράπεζας της Ιαπωνίας σε άλλον ένα γύρο ποσοτικής χαλάρωσης.
Πιο ανησυχητικό από την απόφαση της ΕΚΤ να μην μειώσει τα επιτόκια, είναι η φαινομενική αδιαφορία της για το γεγονός, ότι η τραπεζική πίστωση εξακολουθεί να παραμένει κομμένη για την Περιφέρεια της Ευρώπης και ότι το κόστος δανεισμού του ιδιωτικού τομέα στην περιφέρεια παραμένει πολύ υψηλότερο από ό, τι στις χώρες του πυρήνα της Ευρώπης.
Αν και η ΕΚΤ αναγνωρίζει το πρόβλημα αυτό, η Επιτροπή φρονεί ότι η κύρια αιτία είναι η έλλειψη του τραπεζικού κεφαλαίου στην περιφέρεια της Ευρώπης, κάτι για το οποίο η ΕΚΤ θεωρεί ότι είναι εκτός των αρμοδιοτήτων της.
Η ΕΚΤ αμφισβητεί επίσης την αποτελεσματικότητα της αγοράς των δανείων asset-backed των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων στην περιφέρεια, όπως πλέον αυτό σήμερα συνιστάται από έναν ολοένα αυξανόμενο αριθμό των ιδιωτικών αναλυτών.
Μια γενναιόδωρη εκτίμηση της παρούσας παθητικής κατεύθυνσης της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ για την αντιμετώπιση της αύξησης του κινδύνου μιας ευρωπαϊκής αποπληθωριστικής παγίδας, είναι ότι η ΕΚΤ είναι απρόθυμη να είναι πολύ τολμηρή σε αυτό το στάδιο, λόγο του γερμανικού πολιτικού κύκλου εκλογών.
Η Γερμανία, η οποία είναι η κύρια μέτοχος της ΕΚΤ και έχει μια παραδοσιακή αντιπάθεια για τη νομισματική πολιτική του ακτιβισμού, έχει προγραμματίσει να διεξαχθούν εκλογές στις 22 Σεπτεμβρίου, και δεν θα ήθελε να συζητηθεί το θέμα ΕΚΤ σε αυτές τις εκλογές.
Εν τω μεταξύ, το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο εξετάζει επί του παρόντος τα πλεονεκτήματα μιας αναφοράς, υποστηρίζοντας ότι το πρόγραμμα Συναλλαγών (OMT), δεν συμβαδίζει με τα όρια του γερμανικού συντάγματος σχετικά με τη συμμετοχή της Bundesbank στο εν λόγω πρόγραμμα.
Η αναφορά επισημαίνει ότι το πρόγραμμα OMT προβλέπει ότι η ΕΚΤ θα μπορούσε να αγοράσει απεριόριστα ποσά των ιταλικών και ισπανικών κρατικών ομολόγων με διάρκεια έως τρία έτη, προκειμένου να διατηρηθεί το κόστος δανεισμού του Δημοσίου για τις δύο αυτές χώρες σε λογικά επίπεδα.
Ίσως, τότε, είναι κατανοητό ότι η ΕΚΤ λαμβάνει την άποψη ότι θα ήταν καλύτερα να περιμένουμε για μια πιο ευνοϊκή στιγμή στον γερμανικό πολιτικό κύκλο πριν διακινδυνεύσει μια ανανεωμένη γερμανική διαμάχη για κάθε νέα πρωτοβουλία πολιτικής (της ΕΚΤ).
Ενώ η κρίση θα έπρεπε να αναδείξει το πλέον τολμηρό πρόσωπο της ΕΚΤ, αυτό δεν είναι χωρίς κόστος πλέον για την ΕΚΤ.
Η απουσία θαρραλέας πολιτικής δράσης της ΕΚΤ να αρχίσει η τραπεζική πίστωση να ρέει και πάλι, και να μειωθεί το κόστος δανεισμού του ιδιωτικού τομέα στην περιφέρεια της Ευρώπης, είναι δύσκολο να δούμε πώς η ευρωπαϊκή περιφέρεια μπορεί να αποφύγει να βυθίζεται όλο και βαθύτερα στην οικονομική ύφεση τους επόμενους μήνες.
Μετά από όλα αυτά, απαιτείται από την ευρωπαϊκή οικονομική περιφέρεια να εξακολουθήσει να εφαρμόζει μια δημοσιονομική λιτότητα (αν και με πιο συγκρατημένο ρυθμό από ό, τι το 2012) στο ζουρλομανδύα του ευρώ.
Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το πράξουν, όταν ταυτόχρονα το εξωτερικό οικονομικό περιβάλλον επιδεινώνεται και όταν το ευρώ ανατιμάται έναντι των νομισμάτων των κυριοτέρων εμπορικών εταίρων της Ευρώπης.
Το παρών παθητικό πρόσωπο της ΕΚΤ στον ξεχωριστό κίνδυνο του αποπληθωρισμού θα μπορούσε να περιπλέξει την ευρωπαϊκή κρίση χρέους.
Μια παρατεταμένη περίοδος αποπληθωρισμού θα κάνει τις προσπάθειες της ευρωπαϊκής περιφέρειας να αποκαταστήσει την τάξη στα δημόσια οικονομικά της, όλο και πιο δύσκολη δεδομένου ότι θα αυξήσει το πραγματικό κόστος δανεισμού της.
Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας φλερτάρουν ήδη με τον αποπληθωρισμό, αν δεν τον βιώνουν ήδη, η ΕΚΤ δεν θα πρέπει να αγνοεί τον κίνδυνο της αποπληθωριστικής παγίδας για την ευρωπαϊκή περιφέρεια.
Ένα σαφές μάθημα από τις δύο δεκαετίες της Ιαπωνίας που αγωνιζόταν με τον αποπληθωρισμό, είναι ότι η κεντρική τράπεζα πλήρωσε ένα πολύ υψηλό τίμημα.
Ας ελπίσουμε, ότι δεν θα χάσει αυτό το μάθημα η ΕΚΤ και θα έχει πιο ενεργό ρόλο στην λήψη αποφάσεων της πολιτικής της εφόσον οι γερμανικές εκλογές εκλείψουν σε λίγους μήνες.»
Άρθρο του Desmond Lachman, πηγή: American Enterprise Institute
www.mywaypress.gr
13/6/2013
