Η αυτοπεποίθηση του λιονταριού
Γιατί αφήνεις να σου χαϊδεύουν τα αυτιά;
Η Ελλάδα της επιρροής δίνει μάχη. Πού είσαι;
Εσύ, που πιστεύεις στην Κοινωνία της Δημιουργικής Ελλάδας και όχι στην κοινωνία των κραυγών και της μοιρολατρίας.
Σκέψου δημιουργικά.
Η δύναμη του Δημιουργικού Πολεμιστή είναι δική σου.
Πίστη και πάλη. Πράξη και μόχθος. Δράση και Ατσάλι. Πάλη και πειθαρχία. Πάθος και παράδειγμα. Πρότυπο ήρωα και παράδειγμα σθένους.
Σκέψου-ματώνει,όποιος ανοίγει πρώτος νέους δρόμους.
Εσύ, που πιστεύεις στην Κοινωνία της Ευφυούς Ελλάδας με πρωταγωνιστή εσένα, κεντρικό δημιουργό κάθε σχεδίου.
Μην αφήσεις τα πάθη της μοιρολατρίας και των πονηρών να χαλάσουν ότι έχτισες.
Οι ίδιοι που προωθούν την αναξιοκρατία, είναι τώρα αυτοί που θα σε σώσουν;
Αυτοί που δεν έχουν αναζητήσει στο λιοπύρι της αγοράς τους άξιους, πιστεύεις ότι έχουν το ψυχικό σθένος να σε οδηγήσουν στην μάχη;
Αυτοί θα «λακίσουν» πρώτοι.
Εκτροχιαστές και δολιοφθορείς κάθε δημιουργικού έργου που μπορεί να παραχθεί, κομπλεξικοί θεατρίνοι ενός αυτιστικού κόσμου.
Έχουν ιστορικό και το γνωρίζεις.
Ξέρω, ο λαϊκισμός τους ακούγετε ωραία, χαϊδεύει τα αυτιά, εσύ όμως τώρα δεν έχεις ανάγκη από χάδια.
Σκέψου- το χάδι πυροδοτεί την φωτιά σου;
Εάν η μόνη δύναμη που διαθέτουν, εάν το μοναδικό προσόν τους είναι να σε οδηγήσουν στην παραίτηση μέσω της ψυχολογικής εξουθένωσης, αυτό δεν είναι προσόν.
Εσύ έχεις τα προσόντα που θα κάνουν τον αγώνα σου δίκαιο.
Ο πρωταθλητισμός σου ταιριάζει-γιατί συμβιβάζεσαι με κολακείες;
Εσύ, ο μαχητής της δημιουργίας, δεν είσαι μαθημένος στα χάδια.
Εσύ είσαι το πρόσωπο με την μεγαλύτερη επιρροή-μην ψάχνεις αλλού.
Η Ελλάδα υπάρχει επειδή εσύ έχεις την δύναμη να αντέχεις.
Προστάτεψε με όλη σου την δύναμη αυτή την κληρονομιά.
Εσύ έδωσες την μάχη σου εκεί που έπρεπε και όταν έπρεπε.
Διεκδίκησε το μερίδιο που σου αναλογεί με μέθοδο και πειθαρχία.
Με στρατηγική δημιουργίας.
Εσύ είσαι ο Έλληνας που δημιουργεί.
Η τιμωρία δεν είναι αυτοσκοπός.
Μετά τι;
Σκέψου-ματώνει,όποιος ανοίγει πρώτος νέους δρόμους.
Μάτωσες πολύ.
Σε ότι πιάνουν τα δικά σου χέρια μεγαλούργησες χωρίς τις θωπείες των ευγενικών ξένων.
Πόνεσες. Έχεις αντέξει όμως.
Τουλάχιστον αυτή η δημιουργία είναι δική σου.
Δεν μπορεί κανείς να σου την στερήσει.
Ποια δημιουργία; Η δημιουργία ενός δικού σου κόσμου που περικλείει αξίες, όνειρα ζωής, ένα άρωμα ζωής, μία ανάσα …ένα «μπορείς να τα καταφέρεις, προχώρα, σε στηρίζω, σε νοιώθω».
Λοιπόν τι λες; το προχωράμε όλοι μαζί;
Μην σκύβεις το κεφάλι όμως, θέλω να βλέπω στα μάτια σου την αποφασιστικότητα του θηρίου που ξέρω ότι υπάρχει-την αυτοπεποίθηση του λιονταριού που ορμάει.
Έλα, πάμε.
Με ένα φύσημα δικό σου τους ρίχνεις κάτω.
Είναι χωρίς αίμα.
Γέλα γιατί το ξέρουν και οι ίδιοι.
Εσένα περιμένουν, γι’ αυτό και σε παραπλανούν.
Παναγιώτης Α. Τσακιρίδης
