Όταν η Βουλή Σωπαίνει
* της Αλεξίας Παναγιώτου
✏ «Τα πανεπιστήμια παράγουν γνώση (ούτε απόφοιτους, ούτε πτυχία όπως λένε κάποιοι).Η ΓΝΩΣΗ είναι δύναμη και αυτό φοβίζει τους εκάστοτε άρχοντες.Τους φοβίζει γιατί η γνώση αναζητά και άλλη γνώση, θέτει δύσκολα ερωτήματα, ζητά απαντήσεις, θέλει εξηγήσεις»
✏ «Το πρώτο που φροντίζουν να διαλύσουν οι δικτάτορες, ιστορικά και ανά τον παγκόσμιο, είναι τα πανεπιστήμια και να εκδιώξουν τους διανοούμενους και τους ακαδημαϊκούς τους»
✏ «Η καλά στημένη επίθεση εναντίον των Πανεπιστημίων δεν πρέπει να αφήνει κανένα πολίτη αμέτοχο. Η επίθεση έναντι των Πανεπιστημίων είναι επίθεση έναντι στην αμφισβήτηση της εξουσίας-με λίγα λόγια επίθεση κατά της ίδιας της Δημοκρατίας»
«Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι η μεγάλη πλειοψηφία του Κυπριακού λαού έχει χάσει την εμπιστοσύνη της στους θεσμούς, συμπεριλαμβανομένων των κομμάτων, της Βουλής, των δικαστηρίων, της Εθνικής Φρουράς.
Το τι παρακολουθεί καθημερινά ο Κυπριακός λαός είναι ιστορίες για μίζες, για διαπλοκές και διαφθορά δημόσιων προσώπων.
Χυδαίος και προκλητικός ο λόγος που βγαίνει από τη Βουλή μας, ανάρμοστα επιθετικός έναντι απλών πολιτών ακόμη και έναντι κάποιων που δεν βρίσκονται πια εν ζωή.
Σήψη, βρώμα… και ο δημόσιος και επίσημος λόγος στο βούρκο, μένεα αντί επιχειρήματα να χαρακτηρίζουν πια αυτό που αρθρώνουν κάποιοι εκλελεγμένοι μας.
Και σε όλα αυτά να αναζητούμε την ελπίδα για κάτι καλύτερο.
Να προσπαθούμε να πιστέψουμε ότι η «κρίση» θα μας κάνει πιο ανθεκτικούς, πιο παραγωγικούς, πιο εργατικούς, πιο σοφούς.
Αντί αυτό, βλέπουμε απλά την κρίση να μας αφαιρεί την… κρίση και γινόμαστε έρμαια του κάθε λαοπλάνου βουλευτή που στην προσπάθεια του να… βολέψει εκείνα που έχει κατά νου (εκατομμύρια στο λογαριασμό του, συγγενείς του σε θέσεις, φίλοι του σε εγχειρισεις στο εξωτερικό, νέες οικιστικές ζώνες που περιλαμβάνουν την περιουσία του) ρίχνει στάχτη στα μάτια μας μιλώντας για ότι φανταστεί κανείς, ακόμη και για Νομπελίστες που δεν αξίζουν το μισθό που τους δίνει η Κυπριακή Δημοκρατία (ωσάν να έχουμε πολλούς τέτοιους ή προσβλέπουμε σε καινούργιους σύντομα!).
Ο μόνος θεσμός στον οποίο ο κόσμος φαίνεται να έχει ακόμη εμπιστοσύνη είναι το Πανεπιστήμιο Κύπρου, με βάση πρόσφατη δημοσκόπηση.
Αυτό όμως σε μια Κύπρο της διαφθοράς είναι επικίνδυνο.
Επικίνδυνο γιατί τα ελεύθερα και αυτόνομα πανεπιστήμια είναι… εξ’ ορισμού επικίνδυνα. Δεν συμφέρουν γιατί δεν συντηρούν το κατεστημένο.
Το κριτικάρουν, το ενοχλούν, το αναταράζουν.
Τα πανεπιστήμια παράγουν γνώση (ούτε απόφοιτους, ούτε πτυχία όπως λένε κάποιοι).
Η ΓΝΩΣΗ είναι δύναμη και αυτό φοβίζει τους εκάστοτε άρχοντες.
Τους φοβίζει γιατί η γνώση αναζητά και άλλη γνώση, θέτει δύσκολα ερωτήματα, ζητά απαντήσεις, θέλει εξηγήσεις.
Όταν όμως αυτοί που «ηγούνται» έμαθαν να μη είναι υπόλογοι, να μην εξηγούν και απλά να προτάσσουν λόγο φτηνιάρικου περιοδικού, τότε φοβούνται.
Φοβούνται για την καρέκλα τους και για την ισχύ τους που μάλλον θα περιοριστεί.
Γι’ αυτό, εξάλλου, και το πρώτο που φροντίζουν να διαλύσουν οι δικτάτορες, ιστορικά και ανά τον παγκόσμιο, είναι τα πανεπιστήμια και να εκδιώξουν τους διανοούμενους και τους ακαδημαϊκούς τους.
Οι δικτάτορες ξέρουν επίσης να κάνουν καλή χρήση της προπαγάνδας.
Ο ορισμός της προπαγάνδας είναι «η διάδοση οποιασδήποτε πληροφορίας ή ιδέας που τίθεται εσκεμμένα, άμεσα ή έμμεσα σε κυκλοφορία, για να επηρεάσει τη σκέψη, τα συναισθήματα, τη στάση και τη συμπεριφορά.»
Για να είναι αποτελεσματική, πρέπει να είναι επιθετική και πειστική.
Συχνά βασίζεται σε ψυχολογική βία, ο χρήστης παραθέτει ελκυστικές λέξεις, απλοποιεί, υπαινίσσεται, και επιλέγει να παρουσιάσει τη «μισή αλήθεια», προβάλλοντας έτσι ένα περιεχόμενο «αληθινό» όχι γιατί αυτά που λέει είναι αληθινά, αλλά γιατί αυτά γίνονται αποδεκτά από το ακροατήριο-στόχο με βάση τα δικά του κριτήρια.
Είναι γνωστό ότι, για παράδειγμα, ο Χίτλερ είχε ένα καλά στημένο Υπουργείο Προπαγάνδας και ότι από τους πρώτους στόχους του Υπουργού Γκαίμπελς ήταν η εκπαίδευση και η έρευνα, επιβάλλοντας τότε στους ερευνητές την αναγκαιότητα να παράγουν (προπαγανδιστικές/ψευδείς) έρευνες που έδειχναν την ανωτερότητα της «Αρειας» φυλής. Προπαγάνδα, πανεπιστήμια και ελεύθερη σκέψη φυσικά δεν πάνε μαζί γιατί η παιδεία είναι το μόνο εμβόλιο έναντι στον προπαγανδιστικό λόγο.
Σε μια Κύπρο όπου η προπαγάνδα άρχισε να παράγεται πια σε μορφή επίσημου λόγου και να αναπαράγεται ή να αποκορυφώνεται από τα μέσα ενημέρωσης, το μόνο που μπορεί να σώσει τον Κύπριο πολίτη είναι η μόρφωση, η κριτική σκέψη, η γνώση, τα Πανεπιστήμια.
Και είναι γι’ αυτό που η καλά στημένη επίθεση εναντίον των Πανεπιστημίων δεν πρέπει να αφήνει κανένα πολίτη αμέτοχο. Η επίθεση έναντι των Πανεπιστημίων είναι επίθεση έναντι στην αμφισβήτηση της εξουσίας– με λίγα λόγια επίθεση κατά της ίδιας της Δημοκρατίας.
Και είναι εδώ ακριβώς που διερωτώμαι, όχι ως ακαδημαϊκός αλλά ως απλός πολίτης, πού είναι το Σώμα της Βουλής, οι υπόλοιποι βουλευτές, ανεξαρτήτως κόμματος, όταν κάποια από τα μέλη της Βουλής καταχράζονται την εξουσία και τα δικαιώματα τους;
Πού είναι οι σοφοί, οι νηφάλιοι, οι σκεπτόμενοι, οι αληθινοί αντιπρόσωποι της Δημοκρατίας που βρίσκονται στα έδρανα της Βουλής για να προστατεύουν τους θεσμούς και τον αληθινό Λόγο; Θα ήθελα να πιστεύω ότι κάπου υπάρχουν… Μα πού είστε επιτέλους;!
Η σιωπή είναι επικύρωση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όπου η Βουλή προστατεύει την προπαγάνδα που βγαίνει από τα ίδια τα έδρανα της, είναι όχι μόνο ανησυχητική αλλά και επικίνδυνη.
Θα ήθελα να πιστεύω ότι ακόμη ζω σε Δημοκρατία…
Και ότι μια μέρα, στη Δημοκρατία αυτή, θα απαιτούμε και θα ψηφίζουμε μόνο αντιπροσώπους με ήθος, οι οποίοι πληρώνουν και τα πρόστιμα και τα χρέη που τους αναλογούν και οι οποίοι δηλώνουν και τα πραγματικά τους επαγγέλματα και τα πραγματικά τους εισοδήματα.»
* H Αλεξία Παναγιώτου είναι Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων και Δημόσιας Διοίκησης στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.
INFO Photo: Αλεξία Παναγιώτου
www. My Way Press.gr
6/8/13
