Ένα τρύπιο πουκάμισο είναι και το θαύμα σου. Ξεκίνα.
Έχεις ψηθεί στο αμόνι της ζωής-είσαι με ένα πουκάμισο που μυρίζει, αλλά φθάνεις, ξημερώνει…
Μην κοιτάς πίσω θα καείς.
Μην κοιτάς το σήμερα-δεν είναι αυτό η ιστορία της ζωής σου.
Το αύριο που δημιουργείς εσύ, και μόνο εσύ, θα ορίσει την ιστορία σου, γι αυτήν θα είσαι υπερήφανος.
Μάτωσες, έπεσες, θηρίο ανήμερο προκαλείς θεούς και δαίμονες, ιδρωκοπάς κάθε ημέρα, απελπίζεσαι, τρέμεις.
Σε έχουν αφήσει χωρίς σωσίβιο, σε φουρτούνα.
Δεν το έχεις ανάγκη, άλλωστε το σωσίβιο ήταν τρύπιο, πάλεψε με τα κύματα και την καρδιά σου, μην λιποψυχήσεις.
Είσαι ο διαμορφωτής του αύριο, ο συνεπής, στιβαρός, δημιουργικός πολεμιστής της ιστορίας.
Σκέψου τι μπορείς να κάνεις με το μυαλό και τα χέρια σου.
Στύψε την πέτρα. Ξεκίνα.
Συνεργάσου, δικτυώσου, σκέψου αντισυμβατικά, γίνε το παιδί της αλάνας που έπαιζες μικρός, θυμήσου τον πατέρα σου και την μητέρα σου, τους φίλους σου, πάρε ανάσα ζωής από αυτό το υπέροχο λουλούδι των αναμνήσεών σου, ρίσκαρε τα πάντα στο να δημιουργήσεις κάτι δικό σου, απασχόλησε όλη την ενέργεια σου στο να παραχθεί κάτι, οτιδήποτε, που θα έχει την δική σου σφραγίδα, ανακάλυψε και κάλυψε ανάγκες, φτιάξε δρόμους εκεί που άλλοι δεν πατάνε, επανασχεδίασε μεθόδους, σβήσε συνήθειες, πάρτο αλλιώς σε όλα.
Μην κλαίς την μοίρα σου-είναι πολλοί, είναι ενεργοί δημιουργοί του δικού τους ζωτικού χώρου.
Καλλιέργησε την δύναμη σου μόνος σου, βάδισε στο δικό σου μονοπάτι.
Βάδισε το μονοπάτι του πολεμιστή.
Μην το φοβάσαι.
Άσε το στόμα σου να ξεραθεί από την δίψα και μετά αναζήτησε την πηγή σου.
Αφουγκράσου τους χτύπους της καρδιάς σου, μην φοβάσαι.
Ζήσε σε κάθε στιγμή της διαδρομής σου την μία μοναδική εικόνα της ύπαρξής σου.
Εσύ είσαι, ο μοναχικός ηγέτης της δημιουργίας, εσύ είσαι που νοιώθεις σαν ένα πουκάμισο πολυφορεμένο, σκισμένο, λιωμένο από την αγωνία.
Εκεί περικλείεις την κάθε ικμάδα της ζωής σου πλέον-μην ντρέπεσαι, είναι πολλοί έτσι.
Ένα τρύπιο πουκάμισο, ναι, εκεί όμως είναι και το θαύμα σου, δεν είσαι μόνο αυτό.
Είσαι κάτι παραπάνω από αυτό.
Αγκάλιασε τον ιδρώτα σου, είναι τίμιος, είναι δικό σου και μυρίζει ζωή, το άρωμα του νικητή.
Γιατί θα νικήσεις στο τέλος.
Το ξέρεις.
Και το ξέρουν και αυτοί που σ’ αγαπούν.
Μην περιμένεις ποτέ, τίποτε και από κανέναν.
Κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει-γι αυτό ξεκίνα να κάνεις κάτι.
Όσο διαρκεί αυτό το μαρτύριο του πόνου και της απραξίας, μην ξεχνάς κάτι σημαντικό, αυτό το ιερό αίσθημα ενστίκτου που διατρέχει όλο σου το είναι.
Το λένε και υπερηφάνεια, αλλά και πάθος, αξιοπρέπεια, νοοτροπία νικητή, μην το χάσεις, να είσαι σε επαφή μαζί του συνέχεια, να ξυπνάς και να κοιμάσαι μαζί του.
Όταν φθάσεις στο τέρμα αυτού του πόνου, ο δημιουργικός σου εαυτός, θα έρθει να σε βρει, θα συναντηθείτε εκεί στην άκρη του ιδρωμένου πουκαμίσου σου, θα σου δώσει να φορέσεις ένα άλλο και θα γίνεις ο μαχητής της ζωής που όλοι ξέρουν ότι αξίζει.
Θα χρειασθείς χρόνο- όπως όλοι.
Αλλά θα ξαναγίνεις αυτός που θα ορίσει την αλλαγή σε όλα.
Δείξε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου, πίστεψε στον εαυτό σου.
Θα νικήσεις.
Ήδη φθάνεις.
Υπέμενε για χάρη του δημιουργικού σου εαυτού.
Σε έχουμε ανάγκη, χωρίς εσένα δεν προχωράει καμία αλλαγή.
Μην λυγίσεις τώρα, σκέψου το παιδί, χαμογέλα… Μην λυγίζεις.
Παναγιώτης Α.Τσακιρίδης
tsakiridisp@mywaypress.gr
