FAZ: Να αναγνωρίσει ο Τσίπρας την υποχρέωση αποπληρωμής

Ενώ το αποτέλεσμα του τελευταίου Eurogroup για την Ελλάδα θα περάσει την ερχόμενη εβδομάδα από την επιτροπή προϋπολογισμού της γερμανικής βουλής, τα ΜΜΕ ανακεφαλαιώνουν τη συζήτηση για το χρέος.

 
Ο οικονομικός ανταποκριτής της FAZ Τομπίας Πίλερ σε ανάλυσή του με τον ερωτηματικό τίτλο «Περικοπή χρέους για την Ελλάδα;» υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση Τσίπρα εμμένει στην προοπτική ενός κουρέματος του χρέους, επειδή κάτι τέτοιο θα περιείχε δύο πολιτικά μηνύματα: «Κατ’ αρχήν ο Έλληνας πρωθυπουργός θέλει να αποδείξει στους ψηφοφόρους του ότι αυτός είναι πιο σκληρός διαπραγματευτής και πετυχαίνει περισσότερα από τον συντηρητικό προκάτοχό του.»

«Παράλληλα ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ θα ερμήνευαν μια παραχώρηση των δανειστών στο ζήτημα αυτό ως παραδοχή  ότι για τα χρέη τελικά την ευθύνη φέρουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Σύμφωνα μ’ αυτή την εκδοχή οι Ευρωπαίοι εταίροι φέρουν μεγάλο μερίδιο της ευθύνης για την κρίση, επειδή οι τράπεζές τους έδιναν παλιότερα αβέρτα χρήμα στην Ελλάδα. Επειδή τώρα οι νέες πιστώσεις προσφέρονται με αυστηρούς όρους, ο ΣΥΡΙΖΑ περιγράφει την Ελλάδα σαν να ήταν θύμα μιας εκστρατείας με πολιτικά κίνητρα και σκοπό την τιμωρία.»

 
Όταν οι αγορές έχασαν την υπομονή τους

Σύμφωνα με τον Γερμανό δημοσιογράφο, « η ελληνική πολιτική δεν θέλει να καταλάβει ότι η Ελλάδα έζησε πάνω από τις δυνάμεις της. …Ένα απλό παράδειγμα: ας υποθέσουμε ότι ένας Έλληνας έβαζε υποθήκη το σπίτι του και στο τέλος της χρονιάς ρωτούσε την τράπεζα αν μπορούσε να του δανείσει και τα χρήματα για τους τόκους που οφείλει και ει δυνατόν κάτι παραπάνω. Κάποτε η τράπεζα θα έχανε την υπομονή της. Και όμως έτσι λειτουργούσε η δημόσια οικονομία στην Ελλάδα: από το 2002 μέχρι το 2009 η Αθήνα δανείστηκε για να πληρώσει τους τόκους των παλιών της δανείων και πολύ περισσότερα. Το 2009 μάλιστα το πρόσθετο έλλειμμα έκανε ένα άλμα της τάξης του 10% του ΑΕΠ. Δεν εκπλήσσει κανέναν που κάποια στιγμή οι αγορές δεν ήθελαν πια να δανείσουν την Ελλάδα.»

«Οι Ευρωπαίοι εταίροι βοήθησαν πολύ την Ελλάδα, αναλαμβάνοντας ρίσκα που δεν ήθελε να επωμισθεί κανείς. Με το τρόπο αυτό το ελληνικό δημόσιο απέφυγε την κατάρρευση και παρ’ όλες τις δυσκολίες διατήρησε τη ρευστότητά του. Από την άλλη είναι ευνόητο ότι και οι Ευρωπαίοι χρειάζονται κάποιες εγγυήσεις, ώστε να μην επανέλθει η ελληνική δημοσιονομική κρίση. Μέχρι σήμερα ο Τσίπρας μόνο με το ζόρι αποδέχθηκε αυτές τις μεταρρυθμίσεις-όρους και υλοποίησε μερικές εξ αυτών. Υπ’ αυτές τις προϋποθέσεις όμως η όποια ελάφρυνση χρέους θα μπορούσε να οδηγήσει σε ριζικές παρανοήσεις. Γι’ αυτό και ο Τσίπρας θα έπρεπε προηγουμένως να αναγνωρίσει την κατ’ αρχήν υποχρέωση της Ελλάδας να αποπληρώσει τα χρέη μέχρι τελευταίας δεκάρας.»

 
Σταθερότητα και επενδύσεις

Για τον αναλυτή της SZ του Μονάχου την κατάσταση της Ελλάδας μπορεί να αντιληφθεί κανείς αν προσέξει την κατάσταση των τραπεζών της: η θέση τους είναι δραματική, ωστόσο υπάρχουν δυνατότητες μιας στροφής προς το καλύτερο.

Ακόμα και διεθνείς οργανισμοί αναγνωρίζουν ότι η κατάσταση των ελληνικών τραπεζών έχει βελτιωθεί αισθητά, κυρίως όσον αφορά την ανακεφαλαιοποίησή τους αλλά και την κερδοφορία. Μόνο που τα όποια κέρδη αφανίζονται στις τρύπες των μη εξυπηρετούμενων δανείων, το ύψος των οποίων έφθασε στα τέλη του 2016 τα 106 δις ευρώ. Το μεγαλύτερο μέρος τους είναι τα περίφημα στεγαστικά δάνεια που κάποτε οι τράπεζες μοίραζαν αφειδώς. Για να καταφέρουν οι τράπεζες να αποτινάξουν σιγά-σιγά αυτό το βάρος η Ελλάδα χρειάζεται δύο πράγματα: πολιτική σταθερότητα, κυρίως χωρίς σκαμπανεβάσματα κάθε λίγο και λιγάκι, και ανάπτυξη, κυρίως στρατηγικές επενδύσεις από το εξωτερικό.

 
Κρ. Λίντνερ: «Δεν δίνει λύση η συμφωνία του Eurogroup»

Ο πρόεδρος των Φιλελευθέρων, δυνητικός εταίρος της Άγκελα Μέρκελ μετά τις βουλευτικές εκλογές, επιμένει ότι η συμφωνία του Eurogroup δεν αποτελεί πρόοδο. Τάσσεται κατά της ελάφρυνσης του χρέους και των προτάσεων Μακρόν.

 
Έχει ονομαστεί και «Ρονάλντο» των Φιλελευθέρων, του κόμματος που στις εκλογές του 2013 εξοστρακίστηκε από την ομοσπονδιακή βουλή στο Βερολίνο για πρώτη φορά στην ιστορία του. Από τότε μέχρι σήμερα ο νέος, ανατρεπτικός και πολλά υποσχόμενος πρόεδρος του FDP Κρίστιαν Λίντνερ κατάφερε να νεκραναστήσει το κόμμα του και να το φέρει και πάλι στο κατώφλι της εξουσίας. Εάν γίνονταν σήμερα εκλογές οι Φιλελεύθεροι θα έπαιρναν διψήφιο ποσοστό που θα τους επέτρεπε να γίνουν και πάλι κυβερνητικός εταίρος των κομμάτων της Χριστιανής Ένωσης CDU/CSU, που επίσης έχουν αγγίξει το 40% σύμφωνα με το Ινστιτούτο Δημοσκοπήσεων του Άλενσμπαχ.

 
«Περιφρόνηση προς τη Βουλή»

Σε συνέντευξή του στο διαδικτυακό τόπο politico ο Λίντνερ επικρίνει τη συμφωνία του Eurogroup. «Ούτε λύση δίνει, ούτε αποτελεί πραγματική πρόοδο. Πρόκειται για ένα ντιλ για να περάσει το διάστημα μέχρι τις εκλογές» επισημαίνει. «Αποτελεί περιφρόνηση του γερμανικού κοινοβουλίου, το ότι δεν ρωτήθηκε και πάλι για τη συμφωνία. Η απελευθέρωση των 8,5 δις ευρώ δεν ανταποκρίνεται στις προϋποθέσεις που ενέκρινε η βουλή πριν από δύο χρόνια, όπως μεταξύ άλλων, η συμμετοχή του ΔΝΤ με χρήματα. Εάν το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο, όπως ισχυρίζεται το Ταμείο, τότε θα πρέπει να πούμε την αλήθεια ανεξάρτητα από τις εκλογές». Ο Λίντνερ υπογραμμίζει ότι εάν το κόμμα του ήταν εντός βουλής, «μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι θα κάναμε μια πολύ εντατική συζήτηση για το ότι δεν ελήφθη υπόψιν η συμφωνία στη Μπούντεσταγκ».

Ο πρόεδρος των Φιλελευθέρων, όπως και πολλοί βουλευτές από άλλα κόμματα, θεωρούν ότι η μη συμμετοχή του Ταμείου αποτελεί ουσιώδη αλλαγή και κατά συνέπεια η συμφωνία του Eurogroup θα πρέπει να τεθεί και πάλι υπό την έγκριση της ολομέλειας του σώματος. «Το CDU/CSU είναι μηχανή εξουσίας» λέει. «Επειδή επίκεινται εκλογές και η καγκελάριος βρίσκεται δημοσκοπικά πολύ καλά, δεν θα υπάρξει κανείς από όσο ξέρω που να ζητήσει δυνατά και δημόσια συμμετοχή της Βουλής και ανοιχτή συζήτηση. Αυτό δεν είναι σωστό».

 
Αντίθετος στις  προτάσεις Μακρόν για την ευρωζώνη

Στη συνέντευξη ο Λίντνερ τάσσεται κατά της ελάφρυνσης του χρέους «γιατί θα δημιουργούσε έναν ηθικό πειρασμό, πχ οι Πορτογάλοι θα μπορούσαν να αναρωτηθούν, γιατί εμείς να κάνουμε τόσο πολύ κόπο, ενώ σε άλλους ελαφρύνεται το χρέος,  αλλά παραμένουν στο ευρώ». Κατά την άποψή  του η Ελλάδα πρέπει να βγει προσωρινά από το ευρώ, αλλά να παραμείνει στην ΕΕ και να συνεχίζει να παίρνει χρήματα από τα κοινοτικά ταμεία, «όχι υπό μορφή δανείων, τα οποία κάποτε θα πρέπει να επιστρέψει, αλλά υπό τη μορφή επιδοτήσεων συνδεδεμένων με έργα ανάπτυξης, για τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρηματιών και τον εκσυγχρονισμό του κράτους». Ο πρόεδρος των Φιλελευθέρων δεν βλέπει το νόημα των προτάσεων του γάλλου προέδρου για μεταρρυθμίσεις στην ευρωζώνη. Ωστόσο, μπορεί να φανταστεί μετεξέλιξη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας ESM σε μηχανισμό ελέγχου των χωρών που βρίσκονται σε πρόγραμμα με το ΔΝΤ να παραμείνει όμως ένας ανεξάρτητος μηχανισμός και συνήγορος μελών της ευρωζώνης σε πορεία σταθεροποίησης.

Ο πιθανός μελλοντικός εταίρος της Άγκελα Μέρκελ προκρίνει το διακυβερνητικό μοντέλο ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής, όταν ακόμη και η καγκελάριος άφησε τελευταία να εννοηθεί ότι θα ήταν πρόθυμη να συμμετάσχει σε συζήτηση για τις προτάσεις Μακρόν. Ήδη το γερμανικό και γαλλικό υπουργείο Οικονομικών συνεργάζονται στενά για να επεξεργαστούν έναν οδικό χάρτη που θα παρουσιαστεί στις 13 Ιουλίου στο συμβούλιο υπουργών από τις δύο χώρες, αλλά κατά την βουλευτή των Πρασίνων Φραντσίσκα Μπράντνερ δεν καταγράφεται πρόοδος «λόγω των διενέξεων ανάμεσα στον υπουργό Οικονομικών Σόιμπλε και τον σοσιαλδημοκράτη υπουργό Εξωτερικών Γκάμπριελ. Ο προεκλογικός αγώνας λειτουργεί ανασταλτικά. Πηγή: Deutsche Welle